Blog by
kosol15.blogspot.com is licensed under a
Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.
Based on a work at
Blog Spot.
ေက်းဇူးၿပဳၿပီး Forward mail မ်ားႏွင့္ အၿခားမည္သည့္ blog/website မ်ားတြင္မွ ေဖာ္ၿပၿခင္းမၿပဳပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါသည္။
ဒီအေၾကာင္းအရာကေတာ့ က်ေနာ့္မွတ္တမ္းမွတ္ရာေလး သက္သက္ပါပဲ။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေဖဖဝါရီလက ရန္ကုန္ကိုေရာက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ဒီႏွစ္ ၂၀၁၁ မွာေတာ့ အိမ္ကမိဘေတြကလဲ စကၤာပူမွာေရာက္ေနေတာ့ ၿပန္စရာလမ္းမရွိေတာ့ဘူးလို႕ ေတြးထားေပမယ့္ တကယ့္ကို အစီအစဥ္
မရွိပဲ ေကာက္ကာငင္ကာနဲ႕ အမိၿမန္မာၿပည္ရဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ဇြန္လ ၁၉ ရက္ေန႕ကၿပန္လည္ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။
အခုႏွစ္ဆန္းပိုင္းေလာက္ကေန ေၿပာသံေတြၾကားလာရတဲ့ ရန္ကုန္မွာၿပန္ၿပီး အခြန္ေဆာင္၊ ပါတ္စ္ပို႕သက္တမ္းတိုးတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း
ကိုေသေသၿခာၿခာ လိုက္ေမးလိုက္ေတာ့ ဘယ္သူမွလဲ ေရေရရာရာ ေၿပာမၿပႏိုင္ပါဘူး။ က်ေနာ့္စာအုပ္က ၂၀၁၂ ေဖဖဝါရီလမွာ ကုန္မွာဆို
ေတာ့ အခု ၾသဂုတ္လကစၿပီး စာအုပ္သက္တမ္း (၆) လမရွိေတာ့တဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံၿပင္ပကိုထြက္ၿပီး ခရီးထြက္ဖို႕သိပ္မၿဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
ပထမေတာ့ ေအာက္တိုဘာေလာက္ၾကမွပဲ ေငြကုန္ရင္လဲကုန္ပါေစ စကၤာပူက ၿမန္မာသံရံုးမွာပဲေအးေအးေဆးေဆး ေဆာင္ၿပီး သက္တမ္း
တိုးေတာ့မယ္ စိတ္ကူးထားတာပါ။ က်ေနာ္ေဆာင္စရာရွိတာကလဲ စုစုေပါင္း (၄၂) လစာမွာ၊ S Pass နဲ႕တခ်ိဳ႕၊ PR နဲ႕တခ်ိဳ႕ေဆာင္ရမွာ
ကိုအတိအက် တြက္ခ်က္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ေဒၚလာ ၃၈၇၀ ေလာက္ေပးရဖို႕ရွိေနပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာေဆာင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့
သက္သာမယ္ဆိုတာ သိေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ရက္ၾကာေအာင္ေစာင့္ရမွာလဲ၊ ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ ဆိုတဲ့ အဆက္အသြယ္ကို အေသၿခာ
ၾကီးမသိတဲ့အခါမွာေတာ့ ဘယ္လိုမွ မလုပ္ရဲသေလာက္ပါ။
ဒီလိုနဲ႕ အကယ္ဒမီမ်ားရွင္ မမို႕နဲ႕ မထင္မွတ္ပဲ ခင္မင္ရင္ႏွီးရာကေန ကိုေဇာ္ဆိုတဲ့ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကို သံရံုးမွာေဆာင္တဲ့ အခြန္ကိစၥ
တစ္ခုကို ေမးၿမန္းစံုစမ္းေတာ့ သူက ရန္ကုန္မွာသြားေဆာင္ဖို႔အၾကံေပးပါတယ္။ သူကိုယ္တိုင္ကလဲ ရန္ကုန္မွာ လြန္ခဲ့ေသာမၾကာေသးခင္
ကာလကေဆာင္ခဲ့တာဆိုေတာ့သူ႕ကိုအေသးစိတ္စံုစမ္းတဲ့အခါမွာလဲ သူက ဆက္ဆံေရးအလြန္ေကာင္းမြန္ၿပီး လိုခ်င္တဲ့ အခ်က္အလက္
ေတြကို အတိအက်ေပးႏိုင္တဲ့ Customer Service အရာရွိ တစ္ေယာက္ပီသစြာပဲ သိခ်င္တဲ့ အေသးစိတ္အခ်က္အလက္ေတြ နဲ႕ က်ေနာ္ ေမးသမွ်ကို အလုပ္မ်ားေနတဲ့ၾကားက စိတ္ရွည္ရွည္ေၿဖၾကားေပးခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ အေနနဲ႕ ဒီအခြန္ကိစၥ၊ စာအုပ္သက္တမ္း တိုးကိစၥေတြကို One Stop ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္တဲ့ အက်ိဳးေဆာင္ပုဂိၢဳလ္ ရဲ့ အဆက္အသြယ္ကိုပါ ေပးခဲ့ပါေသးတယ္။
က်ေနာ္လဲ စဥ္းစားစဥ္းစားနဲ႔ အိမ္ၿပန္ေရာက္ေတာ့ မာမားကို ေအာက္တိုဘာေလာက္မွာေတာ့ ရန္ကုန္ၿပန္ၿပီး ဒီကိစၥ ကိုလုပ္မယ္ ဆိုေတာ့ မာမားက ကိစၥအၿမန္ၿပီးေလ ေကာင္းေလဆိုၿပီး ဇူလိုင္လထဲမွာ ၿပန္သြားလုပ္ဖို႕ေၿပာပါတယ္။ ဇူလိုင္လထဲမွာၾကည့္ လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္ သြားလို႕ရႏိုင္တဲ့ ရက္ပိုင္းေတြမွာ ဓမၶစၾတာေန႕ နဲ႕ အာဇာနည္ေန႕ ပိတ္ရက္ေတြကခံေနပါတယ္။ ပိတ္ရက္ေတြခံေန ရင္ processing လုပ္တဲ့ကာလကိုထိခိုက္မွာ စိုးတဲ့အတြက္ ဇြန္လကုန္ေလာက္မွာ သြားဖို႕စီစဥ္ၿပီး မန္ေနဂ်ာကို ခြင့္တင္ေတာ့ မန္ေနဂ်ာက လကုန္ရက္ အလုပ္မ်ားတက္တဲ့အတြက္ ခြင့္စာမွာ လက္မွတ္ထိုးေပးေပမယ့္ မ်က္နာသိပ္မေကာင္းလွပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လကုန္ရက္မတိုင္ မီမ်ားသြား လို႕ရမလားဆိုၿပီး ၿပန္မယ့္ရက္ကို ဇြန္လ (၁၉) ရက္ေန႕လို႕သတ္မွတ္ထားလိုက္ပါတယ္။
အဲ့ဒီတခ်ိန္ထဲမွာပဲ ဒီကေဆာင္ထားတဲ့အခြန္စာရြက္၊ က်ေနာ့္စာအုပ္နဲ႕ လိုအပ္တဲ့စာရြက္စာတမ္းေတြကို က်ေနာ့္ရဲ့အလြန္အားကိုးရတဲ့
ညီအရင္းကဲ့သို႕ ခင္တဲ့ ကိုၿဖိဳးစီကို Scan နဲ႕ပို႕၊ ဆက္သြယ္ရမယ့္ ပုဂိၢဳလ္ဆီကိုသြားေတြ႕ခိုင္းၿပီး ဘယ္လိုအစီအစဥ္ေတြနဲ႔ လုပ္မွာလဲ
ၾကာမယ့္ရက္ စတာေတြကို ေမးၿမန္းစံုစမ္းေစပါတယ္။ ေဆာင္ရြက္ေပးမယ့္သူနဲ႕ ေနာက္ဆံုးသေဘာတူညီခ်က္ရၿပီး တဲ့ေနာက္မွာေတာ့
က်ေနာ္ၿပန္လာမယ့္ ရက္ကတိုလြန္းတာေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ၾကိဳတင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥေတြကို သူကၾကိဳတင္ေဆာင္ရြက္ႏွင့္ေနပါၿပီ။
ရန္ကုန္က က်ေနာ့္စီကို မီးစိမ္းရတဲ့ ရက္ကေတာ့ ေသာၾကာေန႕ ဇြန္လ ၁၇ ရက္ေန႕ပါ။ ဒီေနာက္မွာေတာ့ Travel Agent ဆီဖံုးဆက္ၿပီး
ေလယာဥ္ပ်ံလက္မွတ္ရ မရ ေမးေတာ့ MIA က ၃၅၀ နဲ႕ စကၤာပူကေနရန္ကုန္ကိုရေပမယ့္ ရန္ကုန္ကေန စကၤာပူကို က်ေနာ္ေမွ်ာ္လင့္ထား
တဲ့ရက္ မရပါဘူး။ Jetstar ကလဲ Fix Date ၿဖစ္မွရမယ္ဆိုေတာ့ အစဥ္မေၿပၿပန္ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးေရြးခ်ယ္ရာ အၿဖစ္ Silk Air လက္မွတ္
ကိုေမးေတာ့ ၄၂၀ ပါတဲ့။ ဒါနဲ႕ ခပ္ၿမန္ၿမန္ေလး online ေပၚတက္ၾကည့္ေတာ့ Silk Air Online Direct Sales က ၃၉၀ ဆိုတာနဲ႕ သိပ္ မေတြးေတာ့ပဲ ခ်က္ခ်င္းလက္မွတ္ဝယ္လိုက္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ကိုလဲ ၁၉ ရက္ေနၿပန္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ ၂၀ ရက္ေန႕ကစၿပီး အဲ့ဒီ ကိစၥ ေတြ
ကိုစတင္လုပ္မယ္ဆိုၿပီး ၾကိဳတင္ခ်ိန္းဆိုထားပါတယ္။
ၿပန္သမွ်ခရီးေတြထဲမွာ ဒီတခါၿပန္တာတက္သုတ္ရိုက္ အလွ်င္အၿမန္ဆံုးပါပဲ။ စေနေန႕မွာ ရန္ကုန္ကိုယူသြားစရာေလးေတြ အၿမန္ေၿပးဝယ္
လိုက္ရေသးတယ္။ ၁၉ ရက္ေန႕ ေန႕လည္ေလေၾကာင္းနဲ႕ ရန္ကုန္ကို ညေန ၄နာရီခြဲေလာက္မွာၿပန္ေရာက္ပါတယ္။ ညီမေလးနဲ႕ သူ႕
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ လာၾကိဳၾကပါတယ္။ ၿမန္မာ လဝက မွာေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ေၿဖရွင္းလိုက္တာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ၿပည္ဝင္ခြင့္ရ
ပါတယ္။
ဇြန္လ (၂၀) ရက္ေန႕ - Day 1 Monday
မနက္ေစာေစာထဲက တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းသစ္မွာ လက္ကိုင္ဖံုးတစ္လံုးယူဖို႕ရွိတာနဲ႔ အိမ္ကမနက္စာေတာင္မစားႏိုင္ပဲ လိုအပ္တာေတြ
ယူၿပီး လမ္းၾကံဳလိုက္တဲ့ ညီဝမ္းကြဲနဲ႔အတူ တက္စီတစ္စင္းဌားၿပီးထြက္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ လမ္းတစ္ဝက္အေရာက္မွာ အိတ္ထဲမွာ ၿမန္မာေငြ
တၿပားမွမပါတာ သတိရလိုက္ပါတယ္။ ကံေကာင္းလို႕ လမ္းၾကံဳလိုက္လာတဲ့ ညီစီကေန ေငြတစ္ေသာင္းေခ်းၿပီး လိုရာကိုေရာက္ေအာင္
သြား၊ အဲ့ဒီကေန ဖံုးတင္မက ေနာက္ထပ္ေငြ ေလးေသာင္းပါထပ္ေခ်းၿပီး ၿမိဳ႕ထဲကအက်ိဳးေဆာင္ရံုးေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ၉ နာရီခြဲခါနီးပါ။
ရံုးေပၚကိုတက္ၾကည့္ေတာ့ ရံုးကမဖြင့္ေသးပါဘူး။ က်ေနာ္ကလဲ ၿမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ကိုေမ့ၿပီး ကိုယ့္စံခ်ိန္နဲ႕ကိုယ္ဆိုေတာ့ ရံုးေရွ႕မွာ နာရီဝက္ေလာက္ေစာင့္ၿပီး တဲ့ေနာက္မွာေတာ့ အက်ိဳးေဆာင္ရံုးတက္လာပါတယ္။ သူ႕ရံုးမွာထိုင္ေစာင့္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ တၿခား
စာအုပ္အသစ္လုပ္ဖို႕ လာတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ တူတူ ပါတ္စ္ပို႕ရံုးသြားဓာတ္ပံုရိုက္ရပါတယ္။ ပါတ္စ္ပို႕ရံုးထဲကိုဝင္ဖို႕ အဆင့္ ၂ ခု
စစ္ေဆးပါတယ္။ ပါလာတဲ့ခါးပတ္အိတ္ကိုဖြင့္ၿပၿပီး ခႏၶာကိုယ္ကိုလဲ ရွာပါတယ္။ အိတ္ၾကီးၾကီးမွန္သမွ်ယူလို႕မရပါဘူး။ ဓာတ္ပံုရိုက္တာ
ေတာ့ အေတာ္ၿမန္ပါတယ္။ တရံုးလံုးလူေတြကေတာ့ အံုးအံုးကြ်တ္ကြ်တ္ပါပဲ။ အဲ့ဒီကိစၥၿပီးေတာ့ ေငြလဲဖို႔အတြက္ ပုဇြန္ေတာင္ေစ်းက အမ
ဝမ္းကြဲရဲ့ ပဲပြဲရံုကိုသြားဖို႕ ပန္းဆိုးတန္းထိပ္ကိုထြက္တဲ့အခါ မ်ားၿပားလွတဲ့ ဘတ္စ္ကားေတြတန္းစီၿပီး မွတ္တိုင္ေတြေအာ္ေနတာနဲ႔ Taxi ခ
သက္သာရေအာင္ ေအာ္ေနတဲ့စပယ္ရာ ကို ပုဇြန္ေတာင္ေစ်းေရာက္လားလို႕ေမးေတာ့ ေရာက္တယ္ဆိုတာနဲ႔ တက္စီးလိုက္ပါတယ္။
ပုဇြန္ေတာင္ေစ်းမွာ အမ နဲ႔ထိုင္စကားေၿပာ ေငြလဲၿပီး ဆူးေလဖက္ကိုၿပန္သြားဖို႕ေတာ့ ဘတ္စ္အစဥ္မေၿပေလာက္ေတာ့တာနဲ႔ တက္စီပဲစီး
ၿပီး ၿပန္သြားလိုက္တယ္။ အဲ့ဒီေန႕ကေငြေစ်း 1 US$ ကို 793 က်ပ္ပါ။
ေန႕လည္စာစားဖို႔အခ်ိန္ကလဲ ေရာက္ေနၿပီဆိုေတာ့ က်ေနာ္စားေနၾက ခ်စ္တီးထမင္းဆိုင္ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ကိုသြားရွာတဲ့ အခါဆိုင္ကေၿပာင္း
သြားၿပီတဲ့ဆိုေတာ့ ဘာစားရမွန္းမသိေတာ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႕ ေရွ႕ေဆာင္ရုပ္ရွင္ရံုေအာက္က ရွမ္းေခါက္ဆြဲဆိုင္သတိရတာနဲ႔ အဲ့ဒီသြားၿပီး
ရွမ္းေခါက္ဆြဲနဲ႕ ေန႕လည္စာၿပီးသြားပါတယ္။ အခ်ိန္ေလးနည္းနည္းရေသးတာနဲ႕ အင္တာနက္ဆိုင္ေလးဝင္ၿပီး အီးေမးလ္းေလးဘာေလး
စစ္ၿပီး အက်ိဳးေဆာင္ရံုးကို သြားထိုင္ေစာင့္ရပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ့္ကိစၥအတြက္ အခြန္ေဆာင္ဖို႕ကိုၾကိဳလုပ္ထားၿပီး အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့
အခြန္ဦးစီးမွဴးစီကို လက္မွတ္ထိုးခိုင္းထားပါတယ္။ တကယ့္အတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ အဲ့ဒါကတစ္ရက္ၾကာပါတယ္တဲ့။ လက္မွတ္ကေလးထိုး
တံုးေလးထုတာ တစ္ရက္ေတာင္ေစာင့္ရတယ္ဆိုေတာ့ ေအးေပါ့ ၿမန္မာႏိုင္ငံကိုးလို႕ေတြးမိပါရဲ့။ တကယ္ေတာ့ အဲ့ဒီေန႕မွာပဲ၊ အခြန္ဦးစီးမွဴး
လက္မွတ္ထိုး ႏိုင္ငံၿခားကုန္သြယ္မွဴဘဏ္မွာေငြသြင္းအကုန္ၿပီးရမွာၿဖစ္ေပမယ့္ အခြန္ဦးစီးရံုးမွာၾကာေနတဲ့အတြက္ အဲ့ဒီေငြသြင္းတဲ့စီကို
မေရာက္ေတာ့ပဲ အဲ့ဒီေန႕ကေတာ့ ညေန ၄ နာရီေလာက္အထိ ထိုင္ေစာင့္ၿပီးဘာမွမၿပီးစီးလိုက္ပါဘူး။ ေနာက္ေန႕အဂၤါေန႔ကို ၂ နာရီလာခဲ့
ပါလို႕ေၿပာတာနဲ႕ က်ေနာ္လဲၿပန္လာခဲ့လိုက္ပါတယ္။
အဲ့ဒီကေန ဆရာစံလမ္းမွာရွိတဲ့ က်ေနာ့္အလြန္ခင္မင္ရတဲ့ ကိုဖိုးသားတို႕စီကိုသြား ေအးေအးေဆးေဆးစကားေၿပာနဲ႔ ညေနၾကေတာ့ ကိုၿဖိဳး
နဲ႕ သူ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ၿဖစ္တဲ့ ဥဥ (ငံုးဥ) တို႕ေရႊလီမွာ အသားကင္နဲ႕ ဘီယာလိုက္ေကြ်းပါတယ္။ ငါးကင္မစားရတာၾကာေတာ့
အေတာ္ေလး အရသာေတြ႕မိပါရဲ့။
ဇြန္လ ၂၁ ရက္ေန႕ - Day 2 (Tuesday)
မနက္ပိုင္းတစ္ခုလံုးအားေနတာနဲ႕ လိုအပ္တာေတြၿပန္ယူဖို႕အတြက္ အိမ္ၿပန္ပါတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ေငြကုန္သက္သာခ်င္လို႕ လွိဳင္သာယာ
ကိုတိုက္ရိုက္ေရာက္တဲ့ ဘတ္စ္ကားကိုစီးကာမွ လမ္းတစ္ဝက္မွာ ေကာင္းေမာင္းတဲ့ Driver ကဗိုက္ေအာင့္လို႔ကားဆက္မေမာင္းႏိုင္ေတာ့
ဘူးဆိုၿပီး ကားကိုလမ္းေဘးထိုးရပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ကားစပါယ္ယာကေတာ့ သူတို႕ရဲ့ HQ ကိုဖံုးဆက္ေၿပာေတာ့ ကားတစ္စင္းအစား
လႊတ္ေပးမယ္ဆိုၿပီး ခရီးသည္ေတြကိုေစာင့္ခိုင္းပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ မေစာင့္ႏိုင္တာေသၿခာလို႕ ကားေပၚကဆင္းၿပီး ေရွ႕မွာလာရပ္တဲ့
ေနာက္ထပ္ ဘတ္စ္ကားတစ္စင္းေပၚခုန္တက္လိုက္သြားတာ ကားကလွိဳင္သာယာကိုမေရာက္ပဲ ဘုရင့္ေနာင္လမ္းဆံုအထိပဲေရာက္မယ္တဲ့
ေရာက္ရာေပါ့။ ဘုရင့္ေနာင္ၾကေတာ့ ကားေပၚကဆင္းေတာ့ မိုးေတြကလဲရြာေနပါၿပီ။ ကိုင္းတစ္ဖက္ၿပဳတ္ေနတဲ့ Singtel က အလကားရတဲ့
ထီးကိုပဲ အားကိုးအားထားၿပဳၿပီးေတာ့ ကားလမ္းတစ္ဖက္ၿခမ္းကိုကူးၿပီး က်ေနာ့္တို႕အိမ္နားကိုေရာက္တဲ့ ကားကိုေမးၿမန္းၿပီးစီးလိုက္ပါ
တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ရမ္းသမ္းမတက္ရဲေတာ့ဘူးဗ်ာ။ လမ္းထိပ္ေရာက္ေတာ့လဲ လမ္းထိပ္မွာမိုးရြာလို႕ ေရနည္းနည္းေလးၾကီးေနပါတယ္။
ဘယ္တက္ႏိုင္မလဲ ေရထဲပဲၿဖတ္ေလွ်ာက္ေပါ့။ ဒီလိုနဲ႕ အိမ္ေရာက္ၿပီး လိုတာေတြထည့္ၿပဳၿပီး ၿပန္သြားမယ္လုပ္ေတာ့ ညီမေလးက လူၾကံဳ
ထည့္ေပးလိုက္တဲ့ မ်က္မွန္ကိုအလံုမွာ ရွိတဲ့အေဒၚအိမ္ကို ဝင္ပို႕လိုက္ပါဆိုတာနဲ႔ ဒီတခါေတာ့ ငါတက္စီပဲစီးသြားေတာ့မယ္ဆိုၿပီး လက္ကိုင္
baggage တစ္လံုးပါလိုတာေတြ အကုန္ထည့္ယူသြားၿပီး လမ္းထိပ္ကိုထြက္ Taxi ဌားပါတယ္။ ကံ က ကိုယ့္ဖက္မလိုက္ပဲၿဖစ္ေနတယ္ထင္
ပါရဲ့ တက္စီကတစ္စင္းမွမလာပါဘူး။ လာတဲ့တက္စီကလဲေစ်းကိုအဆမတန္ေတာင္းေနတာနဲ႕မလိုက္ဘူးဟဲလို႕တင္းခံေနတာ။ ေနာက္ဆံုး
ဘာကားမွမလာတာနဲ႕ အလံုေရာက္တယ္ဆိုတဲ့ အထူးဘက္စ္ကားတစ္စင္းနဲ႕လိုက္ခဲ့ၿပန္ေရာ။ ၾကည့္ၿမင္တိုင္ငါးေစ်းေရွ႕ေလာက္ေရာက္
ေတာ့ ဖံုးဆက္ၿပီး မ်က္မွန္ကို ကားဂိတ္မွာလာယူခိုင္းမယ္ဆိုၿပီး ဖံုးဆက္ေတာ့ ဖံုးကတခ်ိန္လံုးေကာင္းေနရာကေန လံုးဝဆက္သြယ္လို႕
မရေတာ့ပါဘူး။ တရုတ္လုပ္ Touch Screen ဖံုးဆိုေတာ့ က်ေနာ္လဲဘယ္ခုလုတ္ကိုႏုိပ္ၿပီး restart လုပ္ရမယ္ေတာင္မသိပဲ ေနာက္ဆံုး
အလံုကိုေရာက္သြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ မလႊဲမေရွာင္သာပဲ အေဒၚရဲ့အိမ္ကို အထုတ္ေတြတဖက္ ထီးတစ္ဖက္နဲ႕ေရေတြ ေခြ်းေတြရႊဲၿပီးေရာက္
သြားပါေတာ့တယ္။
ေန႕လည္ ၂ နာရီေရာက္ေတာ့ အက်ိဳးေဆာင္ရဲ့ ရံုးကိုသြားထိုင္ေစာင့္ပါတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ က်ေနာ္နဲ႕တူတူပဲ process လုပ္တဲ့ထဲ
မွာ စကၤာပူက ပီအာအကိုၾကီးတစ္ေယာက္လဲ ပါပါတယ္။ အဲ့ဒီေန႕ကသူ႕ကိုလဲ ၂ နာရီလာပါဆိုၿပီး ခ်ိန္းထားေတာ့ က်ေနာ္ေရာက္ၿပီး ခဏ
မွာသူလဲေရာက္ၿပီး က်ေနာ္တို႕ဘာမွန္းမသိတာကို ထိုင္ေစာင့္ေနၾကပါတယ္။ ခဏေနရံုးေပၚတက္မယ္ (ပါတ္စ္ပို႕ရံုး) လို႕ေၿပာတာလဲ
အေခါက္ေပါင္း ၂၀ ေလာက္ေတာ့ရွိေနပါၿပီ။ လိုေနတဲ့စာရြက္တစ္ခုကိုေစာင့္ေနတယ္လို႕ပဲ နားလည္ထားမိပါတယ္။ ဒါအၿပင္ ရံုးထဲမွာရွိေန
တဲ့သူ႕အဆက္အသြယ္ေတြစီကေန သတင္းပို႕ခ်က္အရ ရဲမွဴးဆိုတဲ့ အရာရွိၾကီးကလဲ ရံုးေပၚမွာမရွိပဲ အၿပင္သြားတာ ၃နာရီခြဲေလာက္မွၿပန္
ေရာက္ပါမယ္ဆိုေတာ့ ပိုမေလာေတာ့ဘူးေပါ့။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ က်ေနာ္နဲ႕ ဟိုအကိုနဲ႕ (၂) ေယာက္သား ၃နာရီခြဲခါနီးေလာက္မွာရံုးေပၚ
တက္ၿပီး သက္သာဆိုင္ေလးမွာ အက်ိဳးေဆာင္ရဲ့ဝန္ထမ္း ေကာင္ေလးနဲ႕တူတူထိုင္ေစာင့္ေနရပါတယ္။ ရဲမွဴးကလဲၿပန္မလာေသးတဲ့ အၿပင္
က်ေနာ္တို႕စာရြက္စာတမ္း အဓိကအားၿဖင့္အခြန္ကင္းရွင္းမွဳကို စစ္ေဆးတာလဲ စေတာင္မစရေသးပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႕ ညေန (၄) နာရီထိုး
ေတာ့ ရဲမွဴးေတာ့ၿပန္ေရာက္လာပါတယ္၊ က်န္တဲ့လက္ေအာက္ခံ ရဲဝန္ထမ္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ၿမန္မာရံုးမ်ားရဲ့ ထံုးစံအတိုင္းရံုး
ဆင္းကုန္ၿပီဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႕ (၂) ေယာက္သားစိတ္ပ်က္ပ်က္နဲ႕ အက်ိဳးေဆာင္ရံုးကို တပ္ေခါက္ၾကရၿပန္ပါေရာ။ တနၤလာေန႕မွာတင္
မွာ ေသာၾကာေန႕မွာစာအုပ္ထြက္ရမယ္ဆိုေတာ့ အခုအဂၤါေန႕မွာလဲ မတင္လိုက္ႏိုင္ေတာ့ ေသာၾကာေန႕ထြက္မထြက္ဆိုတာသိပ္မေၿပာႏိုင္
ဘူးၿဖစ္ေနေတာ့တာေပါ့။ ဒါမယ့္ အက်ိဳးေဆာင္ကေတာ့ ေသၿခာေပါက္ Double Confirm ရေအာင္လုပ္ေပးမယ္ေၿပာတယ္ဆိုေတာ့ နည္း
နည္းေလးေတာ့ စိတ္ေအးႏိုင္ပါေသးတယ္။ က်ေနာ္တို႕လဲ ေနာက္ေန႕အတြက္အခ်ိန္းအခ်က္ေတြလုပ္ၿပီး ၿပန္လာခဲ့ၾကရတာေပါ့။
ဇြန္လ ၂၂ ရက္ေန႕ - Day 3 (Wednesday)
မနက္ (၉) နာရီကို စာအုပ္ရံုးေရွ႕မွာ ဟိုအကိုနဲ႔ေရာ၊ အက်ိဳးေဆာင္ရဲ့ ဝန္ထမ္းေကာင္ေလးနဲ႕ေရာခ်ိန္းထားေတာ့ က်ေနာ္ကေတာ့ ၈း၄၀
ေလာက္ထဲကရံုးေရွ႕မွာထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ ရံုးၾကီးမဖြင့္မီထဲက ရံုးေရွ႕မွာရံုးထဲဝင္ဖို႕ေစာင့္ေနတဲ့လူေတြ ရာဂဏန္းရွိတယ္ဗ်ာ။
အမ်ိဳးသားဝင္ေပါက္ နဲ႕ အမ်ိဳးသမီးဝင္ေပါက္ခြဲထားၿပီးေတာ့ လူေတြကိုတန္းစီဝင္ေအာင္ရဲေတြက ေၿပာေနတာေတြ႕ရတယ္။ ၿမန္မာေတြမွာ
ဒီလိုတန္းစီတဲ့ စနစ္ကမရွိပဲ ၿပံဳဝင္ခ်င္တဲ့စိတ္ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွေပ်ာက္မလဲ စဥ္းစားလို႕မရႏိုင္ပါဘူး။ ခဏေနေတာ့ ဟိုအကိုလာ
တဲ့အခ်ိန္ၾကေတာ့ ရံုးထဲကိုလဲေပးဝင္ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႕လဲတန္းသိပ္စီစရာမလိုေတာ့ပဲ ၿမန္ၿမန္ဝင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေတာင္မွေပၚတင္
ၾကားၿဖတ္ဝင္တဲ့ ၂ ေယာက္ေလာက္ကိုေပးဝင္လိုက္ရပါေသးတယ္။
ရံုးထဲေရာက္လို႕ ဆက္သြယ္ရမယ့္ပုဂိၢဳလ္ကို ဆက္သြယ္ၿပီးခဏေစာင့္ေနေတာ့ က်ေနာ္တို႕ရဲ့ သူတို႕အေခၚအမွဳတြဲဆိုတဲ့ စာရြက္စာတမ္း
တစ္ထပ္ၾကီးကိုေပးပါတယ္။ စာရြက္တစ္ရြက္လက္ေရးနဲ႕ ေရးထားတာေတြေတာ့ အရာရွိတစ္ေယာက္လက္မွတ္ထိုးထားတဲ့ အခြန္စစ္ေဆး
ၿပီးေၾကာင္းစာရြက္ပါ။ မေန႕ကက်ေနာ္တို႕ ၿပန္သြားၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ စစ္ေဆးေပးထားတာကိုပဲ ေက်းဇူးတင္လွပါၿပီ။ မဟုတ္ရင္ ဒီအခြန္စစ္
ဖို႔အတြက္ကို ဒီမနက္မွာ တန္းစီေနရအံုးမွာပါ။ အခြန္စစ္တဲ့ အရာရွိ (၄)ေယာက္ပဲရွိပါတယ္။ အဓိက ကေတာ့ ပါတ္စ္ပို႕စာအုပ္ကအဝင္
အတြက္တံုးေတြကို ၾကည့္ရွဴၿပီးႏိုင္ငံၿခားမွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ေနခဲ့လို႕ ဘယ္ေလာက္အခြန္ေဆာင္ထားတာ မွန္မမွန္ကိုစစ္ေဆး
တာပါ။ ခုနကစာရြက္ေတြကိုယူၿပီးေတာ့ စားပြဲတစ္လံုးမွာ ခုနကအခြန္စစ္ေဆးၿပီးေၾကာင္း စာရြက္ကို copy ဆြဲ၊ ေနာက္ထပ္စာရြက္ စာတမ္း တခ်ိဳ႕ၿဖည့္စြတ္ၿပီးေတာ့ ရဲမွဴးအခန္းေရွ႕မွာသြားေစာင့္ၾကပါတယ္။ ရဲမွဴးစီကိုေတြ႕ဖို႕ေစာင့္ေနတဲ့ လူေတြကလဲ ထံုးစံအတိုင္း
တန္းစီတာဘာညာမလုပ္ပဲ စုၿပံဳတိုးေန၊ ဒီၾကားထဲ ရဲမွဴးရံုးခန္းေရွ႕ကေန ပါတ္စ္ပို႕စာအုပ္အသစ္ေတြကို ထုတ္ေပးေနေတာ့ ရွဳပ္ယွက္ကို
ခပ္ေနတာပါပဲ။ ရဲမွဴးကလဲ ဧည့္သည္လူၾကီးေတြနဲ႕ အစည္းအေဝးလုပ္ေနလို႕ေတာ္ေတာ္နဲ႕လူေတြကိုလက္မွတ္မထိုးေပးႏိုင္ပါဘူး။
ခဏေနေတာ့ လူၾကီးေတြလဲၿပန္ က်ေနာ္တို႕အမွဴတြဲေတြကိုလဲ ရဲမွဴးရံုးခန္းထဲပို႕ၿပီးလို႕ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ မည္သို႕မည္ပံုလုပ္
လိုက္သည္မသိပဲ က်ေနာ္တို႕အမွဳတြဲေတြက ရဲမွဴးမွတ္ခ်က္စာရြက္အဝါေလးတစ္ရြက္ နဲ႕အတူအၿပင္ကိုၿပန္ထြက္လာပါတယ္။ လူေတြကို
ၿပံဳတိုးၿပီး ရဲမွဴးအခန္းထဲလဲဝင္မေတြ႕လိုက္ရပါဘူး။
အမွဳတြဲယူၿပီး ဆက္ၿပီးသြားရမယ္ဆိုတဲ့ အခန္းတစ္ခန္းကိုသြားေတာ့ ရဲအရာရွိတစ္ေယာက္က စာရြက္ေတြကို စစ္ေဆးေပးပါတယ္။ အဲ့ဒီ
မွာ က်ေနာ္တို႕ပထမဆံုးစာအုပ္လုပ္တဲ့အခ်ိန္တံုးက အေၿခခံပညာအထက္တန္းအဆင့္အထိေရာက္ခဲ့တယ္လို႕ေရးလို႕ရခဲ့ေပမယ့္၊ ဒီတခါ
သက္တမ္းတိုးတဲ့အခါမွာေတာ့ ၁၀ တန္းေအာင္ၿမင္ၿပီး ၿပည္ပႏိုင္ငံတစ္ခုမွာ ဆက္လက္ပညာသင္ၾကား၍ ဘြဲ႕ရရွိခဲ့တယ္လို႕ ေရးမွအစဥ္
ေၿပေတာ့တယ္ဗ်ာ။ ၿမန္မာၿပည္တြင္းမွာ ဘြဲ႕ရရွိခဲ့တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ပညာေရးေလွ်ာ္ေၾကးဘာညာေတြ ရွဳပ္မွာၿဖစ္တဲ့အတြက္ ၿပည္ပမွာရခဲ့
တယ္လို႕ေရးရတာပါ။ တကယ္အမွန္အတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ ၿပည္ပကရခဲ့တဲ့ ဘြဲ႕လက္မွတ္ကိုလဲေတာင္းစစ္ရမွာေပါ့။ အရာရွိကလဲေမးတယ္
ၿပည္ပမွာ ေက်ာင္းၿပီးတာလား ဆိုေတာ့ ဟုတ္ကဲ့ေပါ့။ ဒါဆိုအေထာက္အထားေရာပါလားဆိုေတာ့ မပါဘူးခဗ်။ က်ေနာ္ အကိုၾကီးအတြက္
ၾကည့္စီစဥ္ေပးပါ့မယ္ ဆိုတဲ့ စာရြက္စာတမ္းအေထာက္အထားနဲ႕တင္ အကုန္ေအးေဆးၿဖစ္ၿပီး စာရြက္ေတြမွာတံုးေတြထု၊ လက္မွတ္ေတြ
ထိုးၿပီး၊ လက္ေဗြရာႏိုပ္တဲ့စီသြားခိုင္း လက္ေဗြႏိုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ စလစ္တစ္ခုထြက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ဒီပါတ္စ္ပို႕ရံုးကိစၥမွန္သမွ်ၿပီးစီး သြားခဲ့
ပါေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ အက်ိဳးေဆာင္ရံုးကိုသြား စလစ္ေပးၿပီး စေနမနက္မွာစာအုပ္ထြက္လာႏိုင္ဖို႕ ထပ္ၿပီးအပူကပ္ရတာေပါ့။ ဟိုအကို
နဲ႕မိသားစုက Sunday မနက္ေလပ်ံနဲ႕ စကၤာပူကိုၿပန္မွာၿဖစ္ၿပီး က်ေနာ္ကေတာ့ ေန႕လည္ေလပ်ံနဲ႕ ၿပန္မွာဆိုေတာ့ စေနမနက္ကိုရမွၿဖစ္
မွာပါ။ အက်ိးေဆာင္ကလဲ သူ႕အဆက္အသြယ္စီဖံုးထပ္ဆက္ၿပီး ေၿပာေတာ့ ဟိုဖက္ကလဲ ကူညီေပးမယ္လို႕ေၿပာတာၾကားေတာ့စိတ္ဒံုးဒံုး
ခ်ႏိုင္ပါေတာ့တယ္။ (သူတို႕အပိုင္းမွာေတာ့ ဒီလိုအလွ်င္အၿမန္ကူညီရတဲ့အတြက္ ေမတၱာနဲ႕တုန္႕ၿပန္တာေတြေတာ့ရွိမွာေပါ့ဗ်ာ)
အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းကိုေၿပးၿပီး ရံုးကအထက္အရာရွိမ်ားအတြက္ လက္ေဆာင္ေလးေတြေၿပးဝယ္၊ မ်က္မွန္အတြက္မ်က္စိ
စစ္ေဆးၿပီး မွန္အသစ္လုပ္တဲ့ကိစၥေတြကို အလွ်င္အၿမန္ဆက္တိုက္လုပ္ရေတာ့တာေပါ့။ ေရႊတိဂံုဘုရားကိုလဲ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ ရေအာင္
သြားဖူးမယ္ဆိုၿပီး ေန႕လည္ပိုင္းပဲ ၿမန္ၿမန္ေလးသြားဖူးၿပီး ဓာတ္ပံုေလးနည္းနည္းရိုက္ၿဖစ္တယ္။ ညေနေတာ့ ခ်ိန္းဆိုထားတဲ့ ညစာအစီ
အစဥ္အရ ဒီညေတာ့ ကိုဖိုးသားတို႕မိသားစုနဲ႕ ကုန္သည္ၾကီးမ်ားမွာ ဘူေဖးစားၿဖစ္ပါတယ္။
ဇြန္လ ၂၃ ရက္ေန႕ - Day 4 (Thursday)
မနက္ပိုင္းေတာ့ ဟိုးအရင္ငယ္ငယ္ကေနခဲ့တဲ့ကုကၠိဳင္းက အမ်ိဳးေတြစီသြားကန္ေတာ့၊ အဲ့ဒီကေနရန္ကင္းစင္တာ စီတီးမတ္မွာ ၿမန္မာအစားအစာ ဝယ္ခ်င္တာေလးေတြဝယ္ၿဖစ္တယ္။ ေန႕လည္ပိုင္းေတာ့ ဘယ္မွမသြားၿဖစ္ေတာ့ပဲ တည္းတဲ့ေနရာမွာပဲနားေနၿပီး ညေန ၄ နာရီမွာ (၈)မိုင္ သမားေတာ္ေဆးခန္းမွာအထူးကုဆရာဝန္ၾကီးတစ္ေယာက္နဲ႕ ေၿခေထာက္ထံုက်င္တဲ့ၿပသနာ ၿပဖို႕အတြက္သြား
တယ္ဗ်ာ။ တံုကင္နံပါတ္က (၁၈) ဆိုေပမယ့္ ၾကားထဲမွာ ေဆးေၾကာ္ၿငာ promoter ေတြကၿဖတ္ၿဖတ္ဝင္ေနေတာ့ (၁) နာရီမကထိုင္ေစာင့္
လိုက္ရတယ္။ တကယ္ဆိုရင္ ေဆးခန္းေတြအေနနဲ႕ ဆရာဝန္ၾကီးေတြလူနာၾကည့္ခ်ိန္မွာ ဒီလိုမ်ိဳးလံုးဝကိုခြင့္မၿပဳသင့္ပါဘူး။ သူတို႕ဘယ္
လိုဘယ္ပံု အေပးအယူေတြလုပ္ထားၾကလဲေတာ့မသိပါဘူး။ ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္မၿဖစ္သင့္ဘူးဗ်ာ။ တခ်ိဳ႕လူနာေတြဆိုရင္ အာရံုေၾကာထိထား
တာတို႕ဘာတို႕ဆို သူတို႕မွာ ထိုင္ခံုမွာထိုင္ရတာကို အစဥ္မေၿပၿဖစ္ေနတာေလ။ ထင္ထားတာထက္ၾကာသြားေတာ့အေၿပးအလႊားတည္းတဲ့ စီၿပန္ေၿပး ၿပင္ဆင္ၿပီး ညစာအစီအစဥ္အရ အင္းယားလမ္း ေခမရဂ္က စိုင္းတို႕မိသားစု၊ သူငယ္ခ်င္း ဂြတ္ရြတ္တို႕နဲ႕ ဆီဒိုးနားမွာစားၿဖစ္
ပါတယ္။ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းၿဖစ္ေတြ ၿပန္ေၿပာလို႕တကယ့္ကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ညစာပါပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလမ္းမၾကီးကို ကား လမ္းေၿပာင္းၿပန္ေမာင္းခဲ့တာေတြ၊ Pionner မွာ ဝိုင္းရိုက္ခံရေတာ့မွာမို႕လို႕ ကားေမာင္းထြက္အေၿပးမွာ က်ေနာ္ က်န္ခဲ့လို႕ ေၿပးလိုက္ၿပီး Holywood ရုပ္ရွင္ထဲအတိုင္း ကားေပၚဒိုင္ဗင္ပစ္ဝင္ခဲ့ရတာေတြ၊ စတဲ့ၿပန္ေၿပာၾကတဲ့အေၾကာင္းေတြကေတာ့ အမ်ားၾကီးပါပဲ။
ဇြန္လ ၂၄ ရက္ေန႕ - Day 5 (Friday)
ဒီေန႕ေတာ့ဘာမွ မယ္မယ္ရရမလုပ္ၿဖစ္ပါဘူး။ မေန႕ကဆရာဝန္ညြန္ၾကားလိုက္တဲ့ ေဆးေတြကိုသြားဝယ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ေတာ့ လဲ ဲထားတဲ့ေငြက မေလာက္ေတာ့လဲ ၿမိဳ႕ထဲသြားၿပီးေငြနည္းနည္းသြားလဲ၊ မ်က္မွန္ၿပန္သြားေရြးနဲ႕၊ ေန႕လည္စာေတာ့ သိပ္ၾကိဳက္တဲ့ ဒံေပါက္
ကို ဆိုင္မွာထိုင္စားၿဖစ္တယ္။ စာအုပ္ဆိုင္သြားလိုခ်င္တဲ့ စာအုပ္ေတြအၿပတ္ဝယ္မယ္ေဟ့လို႔အားခဲထားေပမယ့္ စာအုပ္ေစ်းေတြကၾကီး
ေတာ့ တစ္အုပ္ပဲဝယ္ၿဖစ္ပါတယ္။ အလြန္တရာေစာင့္ရတဲ့ အင္တာနက္ကိုလဲ e-mail ဖြင့္စစ္ရံုအတြက္ အင္တာနက္ဆိုင္လဲေရာက္ၿဖစ္
တယ္။ ညေနၾကေတာ့ ညစာအစီအစဥ္အရ ေရေၾကာင္းတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြအခုေတာ့ သေဘၤာသားေတြၿဖစ္ေနၿပီၿဖစ္တဲ့
ဖိုးညီတို႕ ေအာင္ကိုကိုတို႕နဲ႕ ဆရာစံလမ္းက ေရႊလီအသားကင္ဆိုင္မွာ ဘီယာနဲ႕ အသားကင္နဲ႕ေပါ့။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။
ဇြန္လ ၂၅ ရက္ - Day 6 (Saturday)
မနက္ေစာေစာထဲက ႏိူးေနၿပီး အက်ိဳးေဆာင္ရံုးရွိရာကို ဆူးေလအထိ ဘတ္စ္ကားစီးသြားၿပီး ထံုစံအတိုင္း သူအလာကိုထိုင္ေစာင့္ပါတယ္။
၁၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ သူေရာက္လာၿပီး က်ေနာ့္စာအုပ္အေဟာင္းနဲ႕ အသစ္နဲ႕ကိုထုတ္ေပးပါတယ္။ တကယ့္ကို ေၿပာထားတဲ့ ကတိ
အတိုင္းအၿဖစ္မေန လုပ္ေပးႏိုင္တာကို ခ်ီးလဲခ်ီးက်ဴးတဲ့အၿပင္ ေက်းဇူလဲတင္ပါတယ္။ အစပိုင္းမွာၾကန္႕ၾကာမွဳေတြရွိေနေပမယ့္ ေၿပာထား
တဲ့အတိုင္းၿဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္တဲ့ အတြက္ေပးရတဲ့ ေပးလိုက္ရတဲ့ ေငြနဲ႕တန္တယ္ေၿပာလို႕ရပါတယ္။
က်ေနာ့္ဘဝမွာ အၿမန္ဆံုးနဲ႕ရခဲ့ တဲ့ စာအုပ္အသစ္ပါပဲ။ ၾကံဳတံုးေလး ေၿပာရရင္ေတာ့ ပထမဆံုးစာအုပ္ကို အေရွ႕ေတာင္အာရွအားကစား ၿပိဳင္ပြဲအတြက္ မိမိအစီအစဥ္နဲ႔မိမိ လိုက္မယ္လို႕ဆံုးၿဖတ္ၿပီးေတာ့ စာအုပ္ကိစၥေတြကို ကိုယ့္သေဘာနဲ႕ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲ ပံုမွန္လုပ္ငန္း စဥ္အတိုင္းလုပ္တာပါ။ လူေတြ ၾကားထဲတန္းစီ၊ ဘဏ္မွာေငြသြင္းစတာေတြ၊ ပံုစံ၁၇ ေတြ ပံုစံ ၁၉ ေတြလဲ၊ ကိုယ္တိုင္ပဲက်ဲခဲ့ရတာ။ ပံုမွန္လုပ္ငန္းစဥ္က အဲ့တံုးက (၃)လၾကာပါတယ္။ (၃)လၿပည့္ခါနီးကလဲၿဖစ္ ၿပိဳင္ပြဲကိုလဲသြားရခါနီးမွာ စာအုပ္ကမထြက္လာႏိုင္ေသးပါဘူး။
အဲ့ဒါေၾကာင့္အားကစားဝန္ၾကီးဌာနကို က်ေနာ့္ဆရာၾကီး ဦးမိုးၿမင့္ကေနတဆင့္အကူအညီေတာင္းေတာ့ အားကစားဝန္ၾကီးဌာနကေန
စာတစ္ေစာင္ထုတ္ေပးၿပီး အၿမန္ဆံုးကူညီေပးဖို႕ ၿပည္ထဲေရးကိုအကူအညီေတာင္းခံပါတယ္။ စာကိုလဲကိုယ္တိုင္လက္နဲ႕ကိုင္ၿပီးအဲ့ဒီတံုး
က ပါတ္စ္ပို႕ မင္းၾကီးၿဖစ္တဲ့ ဗိုလ္မွဴးၾကီးသက္ထုဋ္ရံုးခန္းအထိ ဝင္ေတြ႕ၿပီးအကူအညီေတာင္းရပါတယ္။ အမွန္အကန္လာခဲ့ ကူညီမယ္ဆို
တဲ့ တပိုးလက္ေဆာင္လံုးဝမွလက္မခံဘူးလို႕ နာမည္ၾကီးတဲ့ မင္းၾကီးက ေပးလိုက္တဲ့ စာရြက္ေပၚမွာ မင္နီနဲ႕ “ ယေန႕ခ်က္ခ်င္းေဆာင္ရြက္
ေပးရန္ ” ဆိုတဲ့မွတ္ခ်က္ေရးေပးလိုက္ၿခင္းၿဖင့္၊ မင္းၾကီးကိုယ္ေရးအရာရွိက မနက္ဖန္ၿပန္လာခဲ့လို႕က်ေနာ့္ကိုေၿပာပါတယ္။ ေနာက္ေန႕
သြားေတာ့ မင္းၾကီးစားပြဲေပၚမွာ က်ေနာ့္စာအုပ္ေရာက္ေနၿပီး၊ မင္းၾကီးရံုးတက္လာၿပီးၿပီးခ်င္း ခ်က္ခ်င္းစာအုပ္ေပၚမွာလက္မွတ္ထိုးေပးၿပီး
တဲ့ေနာက္ ထံုးစံမဟုတ္ပဲ စာအုပ္ကို မင္းၾကီးရံုးခန္းကေနတိုက္ရိုက္ထုတ္လာႏိုင္ပါတယ္။
ဒုတိယအၾကိမ္သက္တမ္းတိုးတဲ့အခါမွာလဲ (၃) လေလာက္ၾကာပါတယ္။ အဲ့ဒီတံုးကေတာ့ အဲပုဂံမွာအလုပ္လုပ္ေနၿပီဆိုေတာ့ ဝန္ၾကီးဌာန
ေပါင္းစံုက ထိပ္တန္းအရာရွိၾကီးမ်ားရဲ့ ပတ္သတ္ရာပတ္သတ္ေၾကာင္းမိသားစုမ်ား အလုပ္လုပ္ရာမွာ ၿပည္ထဲေရးနဲ႕ပတ္သတ္တဲ့တစ္
ေယာက္ကိုရွာဖို႕ မခက္ခဲခဲ့ပါဘူး။ အဲ့ဒီလိုနဲ႕ စာအုပ္သက္တမ္းတိုးထြက္တာလဲ ေလ်ာေလ်ာလွဴလွဴနဲ႕ အၿမန္ဆံုးထြက္လာခဲ့ပါတယ္။
ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ဒီတစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ ဘယ္လိုမွမၿမန္ႏိုင္ပါဘူး။ လက္ရွိၿမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ စံခ်ိန္စံႏွဳန္းအတိုင္းဆိုရင္ တကယ့္ကိုမပင္
မပန္းနဲ႕ ၿပီးဆံုးေအာင္ၿမင္ခဲ့တာပါ။ က်ေနာ္တို႕လိုရန္ကုန္ၿပန္အခြန္ေဆာင္ စာအုပ္သက္တမ္းတိုးဖို႕ တရားဝင္အၿမန္ႏွဳန္းကေတာ့ (၂)ပါတ္
ၾကာပါတယ္တဲ့။ ဒါလဲမဆိုးပါဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ္ကေတာ့ အခ်ိန္ကမရလို႕ အဲ့လိုဖုတ္ပူမီးတိုက္လုပ္လိုက္ရတာပါ။
စေနေန႕အေၾကာင္းၿပန္ဆက္ရရင္ေတာ့ အက်ိဳးေဆာင္က ကိစၥတစ္ခုအကူအညီေတာင္းပါတယ္။ က်ေနာ္ၿပန္ယ့္ Flight နဲ႕တူတူ စလံုးကို
သြားမယ့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ထည့္ေပးလိုက္ခ်င္လို႕တဲ့၊ သူ႕မွာလဲ Elglish လိုမတက္တခါမွလဲ ၿပည္ပမထြက္ဖူးလို႕ဆိုေတာ့ ကိုယ္လဲ
ကိုယ္ခ်င္းစာစြာနဲ႕ ကိုယ့္ကိုကူညီထားတဲ့ ကိစၥေတြကလဲရွိေနေတာ့ ကူညီပါမယ္လို႕အာမခံလိုက္ပါတယ္။ ရွမ္းအေရွ႕ေၿမာက္ေလာက္ကိုင္
အထူးေဒသရဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေခါင္းေဆာင္ၾကီး ရဲ့ပတ္သတ္ရာပတ္သတ္ေၾကာင္းပါ။ ကိုယ့္စာအုပ္ကိုယ္ရၿပီးၿပီဆိုေတာ့ စိတ္ထဲရွင္းလင္း
ေပါ့ပါးစြာနဲ႕ပဲ၊ တည္းခိုရာကိုၿပန္ၿပီး လူၾကံဳပစၥည္းမ်ားလက္ခံၿခင္းကိုလုပ္ပါတယ္။ ေန႕လည္က်ေတာ့ကိုၿဖိဳးေရာက္လာၿပီး ၂ ေယာက္သား
ေန႕လည္စာစား က်ေနာ္လဲဆက္တိုက္ပင္ပန္းထားေတာ့ တစ္ေရးတစ္ေမာအိပ္လိုက္ေသးတယ္။ ညေနကိုေတာ့ က်ေနာ္ကေတာ့ ကိုၿဖိဳး
တို႕နဲ႕အစီအစဥ္ရွိေတာ့ ညီမေလးနဲ႕ သူ႕သူငယ္ခ်င္းကို ဆီဒိုးနားကတရုတ္ဆိုင္မွာပဲ သူတို႕ကသူတို႕စားခိုင္းလိုက္ၿပီး၊ က်ေနာ္နဲ႕ ကိုၿဖိဳး
ရန္ကင္းစင္တာမွာ Red label တစ္လံုးဝယ္၊ အၿမည္းနဲ႕စားစရာေတြ ဝယ္လာမယ့္ ဥဥ ကိုထိုင္ေစာင့္တာ ေက်းဇူးရွင္က ည ၈ နာရီခြဲ
ေလာက္မွေပါက္ခ်လာပါတယ္။ ေသာက္ၾကစားၾက၊ စကားေတြေၿပာၾကနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့မွ သူတို႕သူငယ္ခ်င္း မင္းရံု ကို ဖံုးဆက္ေခၚ က်ေနာ္နဲ႕မိတ္ဆက္ေပးၿပီး ထပ္ဝိုင္းဖြဲ႕စားေသာက္လိုက္ၾကတာ တစ္ပုလင္းလံုး တက္တက္စင္ေအာင္ေၿပာင္ ပါေတာ့တယ္။ အလုပ္နဲ႕အိမ္ပဲေန႕စဥ္နဲ႕အမွ် က်င္လည္ေနရတဲ့ က်ေနာ့္မွာ အခုလိုေလးၿပန္ခါနီး တစ္ညေနသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေနလိုက္ရတာ အေတာ္ ကိုေပ်ာ္ပါတယ္။
ဇြန္လ ၂၆ ရက္ - Day 7 (Sunday)
ဒီေန႕ေတာ့ ၿပန္ရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ မနက္စာစားၿပီးေတာ့ လာေခၚတဲ့ကားကလဲ အစဥ္သင့္ေစာင့္ေနၿပီဆိုေတာ့ ကိုၿဖိဳး၊ ဥဥ နဲ႕ မင္းရံုတို႕
ကိုႏွဳတ္ဆက္၊ လွိဳင္သာယာအိမ္ကို အၿမန္ၿပန္ပါတယ္။ က်ေနာ့္မွာလဲ ဒီက်ေနာ္တို႕လမ္းထိပ္နဲ႕ ကံအက်ိဳးမေပးထင္ပါရဲ့ လမ္းထိပ္ေရာက္
ေတာ့ ေၿမၾကီးသယ္တဲ့ကားတစ္စီး ပ်က္ၿပီးလမ္းပိတ္ေနလို႕ ကားကဝင္မရပါဘူး။ ပတ္ေမာင္းဖို႕ကလဲေဝး၊ လမ္းကလဲဆိုးေတာ့ အိမ္ကို
ဖံုးဆက္ၿပီး အိမ္ကေကာင္မေလးေတြကို ပါလာတဲ့ပစၥည္းေတြလာသယ္ခိုင္းကာ လမ္းေလွ်ာက္ဝင္လိုက္ရေရာဗ်ာ။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ပစၥည္း
ေတြၿပန္ေနရာခ် ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး အိပ္ယာထဲ ၁၀ မိနစ္ေလာက္လွဲၿပီး ရန္ကုန္ေရာက္တံုးမွမေတြ႕လိုက္ရင္ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ေနရမယ္ဆိုၿပီး
မမို႕ဆီကိုညီမေလးနဲ႕တူတူသြားပါတယ္။ မမို႕နဲ႕သူ႕အမ်ိဳးသားတို႕လက္ခံစကားေၿပာၾကၿပီး မမို႕ကသူစလံုးအိမ္ကို အရမ္းေပးခ်င္တဲ့ ငရုတ္ဆံုေတာင္းတစ္ခု နဲ႕ ပါပါး အတြက္ ေရွာက္သီးအလံုး ၁၅ လံုးေလာက္ေပး လို႕ ကီလိုေတာင္ဝင္ပါ့မလားဆိုၿပီး စိတ္ပူရေသး တယ္။ မမို႕စီကေန ၿပီးေတာ့ လူၾကံဳကိစၥ အတြက္ ေလာက္ကိုင္ေခါင္းေဆာင္အိမ္ကိုသြား ေခၚ သူတို႕ကားနဲ႕ပဲေလဆိပ္ကိုလိုက္ပို႔ခိုင္းလိုက္တယ္။
ေလဆိပ္ေရာက္တာနဲ႕ ၿဖည့္စရာရွိတဲ့စာရြက္ေတြကိုၿဖည့္ ေလေၾကာင္းလိုင္း ေကာင္တာမွာ Check In ဝင္ေတာ့ အရင္ကေလာက္မဆိုးပဲ
က်ေနာ္လိုခ်င္တဲ့ ခံုကိုေလွ်ာေလွ်ာရွဳရွဳ ပဲေပးပါတယ္။ ေရွာက္သီးက ကီလိုပိုမယ္ထင္ေပမယ့္ ဟိုတရုတ္မရဲ့ အထုတ္နဲ႕ ေပါင္းခ်ိန္လိုက္ ေတာ့မပိုပဲ အစဥ္ေၿပသြားပါတယ္။
ကိစၥေတြၿပီးေတာ့ ထိုင္ခံုတစ္ခုမွာထိုင္ၿပီး သူ႕အတြက္စာရြက္စာတမ္းေတြစီစဥ္ေပး၊ ထံုးစံအတိုင္းေတြစာအုပ္ထဲ ညွပ္ၿပီးသြားေတာ့မယ္
လုပ္ေတာ့ အဲပုဂံကသူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေတြနဲ႕ေတြ႕လို႕ စကားေၿပာရေသးတာ။ ေနာက္ေတာ့ ေလဆိပ္ လဝကကိုအၿဖတ္မွာ ထံုးစံအတိုင္း
ေၾကာင့္ဘာမွ ေထြေထြထူးထူးေတြမေမးပဲနဲ႕ ဘယ္ေန႕ကၿပန္ေရာက္တာလဲလို႕ ေမးေတာ့ က်ေနာ္ကလဲေမ့ၿပီး (စာအုပ္အေဟာင္းေတာင္း
ၾကည့္မွာလဲဆိုးတာပါတယ္) လြန္ခဲ့တဲ့အပါတ္ကေရာက္ပါတယ္ဆိုေတာ့ စာအုပ္အသစ္မွာ ေရးထားတဲ့ ဒီစာအုပ္ကယခင္အေဟာင္းနံပါတ္
ကို replacement လုပ္ထားတာၿဖစ္ေၾကာင္း ကိုၿပၿပီးေတာ့ “ တယ္ၿမန္ပါလား ဘယ္ႏွယ္လုပ္လိုက္တာလဲ ” ဆိုၿပီး၊ က်ေနာ္ကို တစ္စံုတစ္
ေယာက္လို႕ထင္သြားၿပီး စာအုပ္ကိုၿပန္ေပးလိုက္ၿပီးတဲ့ ေနာက္အမိၿမန္မာႏိုင္ငံကေန ၿပန္လည္ထြက္ခြာလာပါေတာ့တယ္။
“အထူးေက်းဇူးတင္ရွိၿခင္း”
ရန္ကုန္မွာ အခြန္ေဆာင္ၿခင္း ကိစၥေတြကိုအေသးစိတ္အတိအက် information ေတြေပး၊ ေမးသမွ်စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႕ ေၿဖေပးၿပီး လိုအပ္တဲ့
အဆက္အသြယ္ရွာေပးတဲ့ ကိုေဇာ္ေဇာ္ထြန္း၊ ရန္ကုန္ကိုမၿပန္မီ အက်ိဳးေဆာင္နဲ႕ဆက္သြယ္ၿပီး လိုအပ္တာေတြအကုန္စီစဥ္ေပးထားတဲ့
အၿမဲတမ္းအားကိုးေနရေသာ ကိုၿဖိဳး၊ ေလဆိပ္မွာလာၾကိဳၿပီး သမားေတာ္ၾကီးနဲ႕ၿပဖို႕ စီစဥ္ေပးတဲ့ ညီမေလးၿဖဴေထြးဟိန္းနဲ႕ သူ႕သူငယ္ခ်င္း
ဗိုလ္ၾကီး Dr. ေက်ာ္သူရေဇာ္၊ အသားကင္နဲ႕ ဘီယာတိုက္တာအားမရေသးပဲ ဒုတိယအၾကိမ္ အစားအစာေတြအမ်ားၾကီး ဝယ္လာေပးတဲ့
ညီေလး ေအာင္ကိုကို @ ငံုးဥ၊ တယ္လီဖံုးဌားေပးတဲ့ ညီေလး ေအာင္ၿဖိဳး၊ ဗိုက္တင္း၍ မနည္းထၿပန္ခဲ့ရေသာ ညစာစားပြဲမ်ားအတြက္
ကိုဖိုးသားနဲ႕ဇနီး မမီးမီး၊ စိုင္းနဲ႕ ဇနီးႏွင့္ ညီမမ်ား၊ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း ဂြတ္ရႊတ္၊ လက္ခံေတြ႕ဆံုေပးတဲ့အၿပင္ လက္ေဆာင္မ်ားပါထည့္ေပး
လိုက္တဲ့ ဦးေမာင္ေမာင္ေက်ာ္နဲ႕ ဇနီး အကယ္ဒမီမ်ားရွင္ ေဒၚမို႕မို႕ၿမင့္ေအာင္၊ အခြန္နဲ႕ပါတ္စ္ပို႔ကိစၥ သတ္မွတ္ရက္အတြင္း ေအာင္ၿမင္
ေအာင္စီစဥ္ေပးတဲ့ အက်ိဳးေဆာင္ တို႕ကို အထူးေက်းဇူးတင္မိေၾကာင္းနဲ႕ က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာ အၿမဲမွတ္တမ္းတင္ထားပါေၾကာင္း ....
၁၄ ဇူလိုင္လ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္
1258 hrs, Jurong Island Office
Singapore.
