ဒီအေၾကာင္းအရာကေတာ့ စာဖတ္ပရိသတ္အတြက္မရည္ရြယ္ပဲ က်ေနာ့္ခရီးသြားမွတ္တမ္းသက္သက္ တစ္ခုပါပဲ။ ေအာက္တိုဘာ ေဒဝါလီေန႕ holiday ရွိတဲ့အတြက္ ဘယ္သြားရင္ ေကာင္းမလဲဟဲ့လို႕ တရုတ္ၿပည္ကအၿပန္မွာ ေတြးၿပီးေနတာ သြားစရာေနရာေတြကို စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ Bali မွာမိုးရြာေနေတာ့ သိပ္အစဥ္မေၿပ၊ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲက Karabi ကလဲရာသီဥတုကသိပ္မေကာင္းနဲ႕ ေနာက္ဆံုးေတာ့
Thai Airways က promotion ခ်တယ္ဆိုတဲ့ဟာကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သြားခဲလွတဲ့ land tour ကိုသြားၾကည့္ဖို႕ ထိုင္းႏိုင္ငံ ရဲ့ ဒုတိယ အၾကီးဆံုးၿမိဳ႕ေတာ္ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ ကိုသြားဖို႕ ခရီးသြားေဖာ္လဲၿဖစ္ အခန္းေဖာ္လဲၿဖစ္တဲ့ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္။ စကၤာပူ ခ်င္းမိုင္တိုက္ရိုက္ေလေၾကာင္းဟာ ၄ နာရီေလာက္ၾကာၿမင့္မွာၿဖစ္တဲ့အၿပင္ Budget ေလေၾကာင္းေတြထဲက Air Asia တစ္ခု ထဲ ပ်ံသန္းတာေၾကာင့္ ေစ်းႏွဳန္းေတြကို ထံုးစံအတိုင္း ယွဥ္ၾကည့္ပါတယ္။ တိုက္ရိုက္ခရီးကို ၃၅၀ က်ၿပီးေတာ့ TG နဲ႕ ဘန္ေကာက္တဆင့္ပ်ံ ဆိုရင္ ၃၇၀ ပဲက်မယ္ဆိုေတာ့ Budget Airline ကိုတရုတ္ၿပည္ကၿပန္လာၿပီးထဲ ကစီးဖို႕အားသိပ္မရွိတာေၾကာင့္ ဒီတခါေတာ့ Star Allience Member ၾကယ္ငါးပြင့္အဆင့္ေလေၾကာင္း TG နဲ႕သြားဖို႕ဆံုးၿဖတ္လိုက္ပါတယ္။
Zuji Travel နဲ႕
မ်ားေသာအားၿဖင့္ online ကဝယ္တဲ့လက္မွတ္ေတြမွာ ေလေၾကာင္းလိုင္းကတိုက္ရိုက္ဝယ္ေလ့ရွိေပမယ့္ ဒီတခါေတာ့ Online Travel Agent ၿဖစ္တဲ့ Zuji Travel ကေနေစ်းႏွဳန္းစစ္ၾကည့္ေတာ့ တၿခား online travel agent ေတြထက္ေစ်းသက္သာတာေၾကာင့္ Zuji ကေန ဝယ္ဖို႕ၿဖစ္လာပါတယ္။ ဒါ့အၿပင္ NATAS Travel Fair Promotion အၿဖစ္ MasterCard နဲ႕ဝယ္ရင္ S$25 Hotel Voucher ရမယ္၊ POSB MasterCard ကလဲ သူ႕ဘဏ္ကဒ္နဲ႕ဆို rebate ေပးအံုးမယ္ဆိုေတာ့ Mastercard နဲ႕ဝယ္ၿဖစ္လိုက္တယ္။ Full Service Airlines and
5 Stars Airline ၾကီးၿဖစ္သည္နဲ႕အမွ် Online transation မွာ Passgener အေနနဲ႕ဘယ္လိုခံုကို ဦးစားေပးေရြးခ်ယ္လိုပါသလဲ၊ ဘယ္လို အစားအေသာက္မ်ား စားခ်င္ပါသလဲဆိုတာ ၾကိဳတင္မွာၾကားလို႕ရတဲ့အားေလွ်ာ္စြာ ခရီးစဥ္တစ္ခုလံုးအတြက္ Seafood Meal စားဖို႕ Specail Meal Request လုပ္ထားလိုက္ပါတယ္။ Mastercard နဲ႕ေပးေခ်တဲ့အတြက္ S$25 တန္ Online Voucher တစ္ခုကို တပါတ္ အၾကာမွာ Zuji ကပို႕တာေၾကာင့္ Zuji ရဲ့ Marketing Strategy ထဲမွာနစ္ေၿမာၿပီး ဟိုတယ္အခန္းအတြက္လဲ Voucher ကိုသံုးရမွာဆိုတဲ့ အတြက္ Zuji ကေနပဲ ဟိုတယ္ကို Booked လုပ္ရၿပန္ပါတယ္။ ဒီတခါေတာ့ အဆင္ၿမင့္ဟိုတယ္ၾကီးေတြမွာမေနေတာ့ပဲ အခ်က္အခ်ာ က် တဲ့ေနရာနဲ႕ေစ်းသင့္ရံုေနရာကိုေရြးေနၿဖစ္တယ္။ တစ္ညကို S$35 ေလာက္ပဲက်ပါတယ္။ ၾကယ္၄လံုးအဆင့္လို႕ေရးထားတဲ့ဟိုတယ္ပါ။
စကၤာပူ မွ ခ်င္းမိုင္ဆီသို႕
ခရီးသြားမယ့္ေန႕ေအာက္တိုဘာ ၂၂ မနက္ပိုင္းမွာမ်ား သာမန္ထက္ကိုပိုအလုပ္မ်ားေနပါတယ္။ Weekend နဲ႕ Holiday ကခံေန၊ ကိုယ္ကလဲ မရွိဖူးဆိုေတာ့ Deposit လုပ္စရာရွိတဲ့ ခ်က္တစ္ေစာင္ကို အနီးနားကဘဏ္မွာသြား Deposit လုပ္၊ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အိမ္သန္႕ရွင္းေရးလုပ္နဲ႕ အကုန္ၿပီးသြားတဲ့အခ်ိန္ကပဲ ၁၂ ထိုးခါနီးေနပါၿပီ၊ ေန႕လည္စာစားၿပီးေတာ့ တေမွးေလာက္လွဲလိုက္ ခ်င္ေသး ေပမယ့္ အခ်ိန္ကသိပ္မရၿပန္ေတာ့ဘူး။ NEA ကို check လုပ္ထားေတာ့မိုးကလဲရြာႏိုင္ဖြယ္ရွိတယ္တဲ့ဆိုေတာ့ အိမ္ကေန ေလဆိပ္သြားဖို႕ MRT ကိုလမ္းဘယ္လိုေလွ်ာက္ရမလဲေတြးေနတံုး မိုးကတဖြဲဖြဲရြာလာေတာ့တယ္။ အခ်ိန္ေလးတစ္ခုသတ္မွတ္လိုက္ၿပီး ဒီအခ်ိန္အတြင္း ေတာ့ မိုးမစဲရင္ အိမ္ေရွ႕ကားမွတ္တိုင္ကေန Bus 61 စီးသြားမယ္လို႕ေတာ့ေတြးထားပါရဲ့။ ထင္တဲ့အတိုင္း မိုးက မစဲပဲရြာေနေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ေသတၱာတစ္ေယာက္တစ္လံုးနဲ႕ ၆၁ ကိုစီးဖို႕ဆင္းရေတာ့တာေပါ့။ ကားကသိပ္မေစာင့္ရပဲ ၿမန္ၿမန္လာေတာ့ ေတာ္ပါ ေသးရဲ့။ လမ္းမွာေတာ့ေတြးသြားတယ္၊ ၿဖတ္သြားတဲ့ Habour Front MRT မွာဆင္းၿပီး ရထားစီးရမလား၊Bugis ေရာက္ရင္စီးမလားနဲ႕ေပါ့။ ကားက Eunos မွာဂိတ္ဆံုးမွာဆိုေတာ့ Eunos အထိစီးသြားၿပီး ရထားဆက္စီးရင္ပိုနီးတယ္ဆိုၿပီး လမ္းမွာၿဖတ္ခဲ့သမွ် MRT ေတြမွာဆင္း ၿပီး ရထားဆက္မစီးၿဖစ္ခဲ့ ပါဘူး။ ကားက Lavender ကိုေက်ာ္ၿပီးတာနဲ႕ Boonkeng ဖက္ေတြေရာ ရပ္ကြက္ေတြထဲပါေလွ်ာက္ပတ္တာ Eunos နဲ႕နီးရက္နဲ႕မေရာက္ႏိုင္ၿဖစ္လာတာ ေနာက္ဆံုး Check in Counter ပိတ္ဖို႕ မိနစ္ ၄၅ ေလာက္အလိုမွာေတာ့ ငါဒီအတိုင္းဆက္စီး သြားရင္ မွီမွာေတာင္မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး လမ္းမၾကီးတစ္ခုအေရာက္မွာ ကားေပၚကဆင္းၿပီး Taxiနဲ႕ ခရီးဆက္ဖို႕ကားေပၚက အထုတ္ ဆြဲၿပီးကသိုက္ကရိုက္ ေၿပးဆင္းရပါေတာ့တယ္။ လမ္းမၾကီးမွာဆင္းလို႕ Taxi ရမလားမွတ္တယ္၊ ကားသြားကားလာ ကမ်ား၊ Bus lane ထဲကေနတားရေတာ့ ကားကတစ္စင္းမွေတာင္မရပါဘူး။ Busy Sign On Call Sign ေတြနဲ႕ရဲရဲေတာက္မီးနီေတြနဲ႕ Taxi ေတြပဲ ၿဖတ္ေမာင္းေနပါတယ္။ ေလယာဥ္အခ်ိန္မမွီမွာဆိုးလို႕ စိတ္ကလဲပူ၊ လမ္းမွာဘာေၾကာင့္မ်ား ဆင္းၿပီးရထားမစီးမိပါလိမ့္လို႕ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အၿပစ္တင္၊ ၾကက္တူေရြးေတာင္အရံွဳးေပးရမယ့္ တတြတ္တြတ္ အဆက္မၿပတ္စကားေၿပာလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေၾကာင့္ကိုယ့္မွာ စဥ္းစား ေတြးေတာခ်ိန္မရ လို႕ဆံုးၿဖတ္ခ်က္မွားရတယ္ဆိုၿပီး သူ႕ကိုစိတ္ကတို၊ ကံဆိုးသူသြားရြာ (not ကံဆိုးမ) မိုးလိုက္လို႕ရြာဆို သလို မိုးရြာထဲမွာ ထီးတေခ်ာင္းနဲ႕ Taxi ကို မရမကတားေနရတဲ့အၿဖစ္ကေတာ့ဆိုးလွပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ဘာတစ္ခုသင္ခန္းစာရသြားလဲဆိုရင္ ေနာင္အခါမ်ားမိုးရြာလို႕ တစံုတခုအစဥ္မေၿပလို႕ ေလဆိပ္သြားရမယ္ဆိုရင္ ေငြကိုေခြ်တာမေနပဲ Taxi ပဲစီးသြားဖို႕ပါ။ စိတ္ဖိစီးမွဳ ခံရတာ ဟာေပးလိုက္ရတဲ့ ေငြနဲ႔ဆိုဘာမွမေၿပာပါ့ေလာက္ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေကာင္တာပိတ္ဖို႕ နာရီဝက္အလိုမွာ ရွားပါးအဖိုးတန္ လွတဲ့ taxi တစ္စင္းကိုရလိုက္ပါတယ္။ လမ္းေပၚမွာကားသြားေနတံုး အေရွ႕ဖက္ကိုေရာက္ေနတာကိုသိေပမယ့္ ေလဆိပ္ကိုဘယ္ေလာက္ ၾကာေအာင္ေမာင္းရအံုးမလဲလို႕ေတြးၿပီး စိတ္ကပူေသးတာ။ Thai Airways ေကာင္တာေရွ႕ကိုေတာ့ ေကာင္တာမပိတ္မီ မိနစ္ ၂၀ အလို မွာေရာက္သြားပါတယ္။ က်ေနာ့္ဘဝမွာ ပထမဆံုး အၿဖစ္မွတ္တမ္းတင္ရမွာပါ။ ဘယ္ေတာ့မဆိုေကာင္တာဖြင့္ခ်ိန္မွာ အၿမဲေကာင္တာေရွ႕ ေရာက္ေနတက္တဲ့က်ေနာ့္မွာ ဒီတခါေတာ့ ေကာင္တာပိတ္ခါနီး အခ်ိန္မွေကာင္တာေရွ႕ကိုေရာက္ရပါေတာ့တယ္။ ၂၄နာရီၾကိဳတင္ online check in system ေပၚမွာ စကၤာပူ ဘန္ေကာက္၊ ဘန္ေကာက္ကေန ခ်င္းမိုင္ ေတာက္ေလွ်ာက္ကိုခံုေနရာေတြယူထားၿပီး ၿပီးဆိုေတာ့ ေကာင္တာဝန္ထမ္းကို Luggage ေတြေတာက္ေလွ်ာက္ပို႕ဖို႕သာထပ္ေၿပာလိုက္ၿပီးေနာက္ ထုတ္ေပးလိုက္တဲ့ Boarding pass ေတြယူ
ၿပီးက်ေနာ့္ စကၤာပူကေနထြက္ခြာလာပါတယ္။
စကၤာပူ - ဘန္ေကာက္ခရီးစဥ္ကို Boeing 777 ေလယာဥ္သံုးတာေၾကာင့္ အလည္ခံုေလးခံုတြဲထဲက ၂ ခံုကိုၾကိဳယူထားၿဖစ္တယ္။
ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ေလးခံုမွာ တစ္ခုံကလူမရွိေတာ့ ပိုၿပီးလြတ္လြတ္လပ္လပ္ ထိုင္ရတာေပါ့။ ေလယာဥ္ေလထဲေရာက္ၿပီး ဝန္ထမ္းေတြ
လမ္းေလွ်ာက္လို႕ရေတာ့ ေလယာဥ္ေမာင္ခ်ဳပ္ကေရာက္လာၿပီး ၾကိဳတင္မွာၾကားထားတဲ့ အစားအစာအတြက္ Double Confirm လာလုပ္
ပါတယ္။ မနက္ကမိုးေအးတာရယ္ စိတ္ေမာလူေမာတာရယ္ေၾကာင့္ ေတာက္ေလွ်ာက္ဟတ္ခ်ိဳးခ်ီၿပီး ေနမေကာင္းခ်င္သလိုၿဖစ္ေနတယ္။
Personal Entertaiment System က activated ၿဖစ္ၿပီးၿပီမို႕ ၾကည့္ခ်င္တဲ့ ရုပ္ရွင္ေလးတစ္ခုေရြးၿပီး ဇိမ္ေလးနဲ႕ေနတံုး ၾကိဳတင္မွားထား
တဲ့အတြက္ in flight meal ကိုအရင္မွာထားတဲ့ ခရီးသည္ေတြအတြက္လာခ်ေပးပါတယ္။ ေသာက္စရာအတြက္ red wine ေရြးလိုက္ၿပီး
တစ္ခြက္ကုန္ေတာ့ စမ္းေသာက္ၾကည့္ခ်င္တာနဲ႕ white wine ေသာက္ၾကည့္လိုက္တာ ဘယ္လိုၾကီးၿဖစ္သြားတယ္မသိ ပိုေတာင္ေနထိုင္
မေကာင္းၿဖစ္ခ်င္သြားပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ေလးၾကည့္ ဇိမ္ေလးနဲ႕ ႏွပ္မယ္ၾကံခါရွိေသးတယ္ ဘန္ေကာက္သုဝဏဘူမိေလဆိပ္ကို ဆင္းဖို႕
ေလယာဥ္စၿပီး ႏိုမ့္ဆင္းလာပါတယ္။ ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္ကိုဆိုက္ေတာ့ ေလယာဥ္က terminal tube ကိုမသြားပဲ တစ္ေနရာမွာရပ္ၿပီး
ခရီးသည္ေတြကို ကားနဲ႕ေခၚသြားလို႕ ၿမန္မာၿပည္ကစထြက္လာတံုးက ကားနဲ႕ေလယာဥ္ကိုသြားရတာ ေတာင္ေၿပးၿပီးမွတ္မိလိုက္ေသး
တယ္။ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ထဲက ကားနဲ႕ေလယာဥ္စီကိုမသြားၿဖစ္ေတာ့တာ အခုၾကမွပဲဘယ္လိုၿဖစ္တယ္မသိ သုဝဏဘူမိရယ္။ ေလဆိပ္ခန္းမ
ထဲေရာက္ေတာ့လဲ ထံုးစံအတိုင္းလမ္းညႊန္ေတြက ေသၿခာမရွိေတာ့ information counter ကိုမနည္းရွာၿပီး Connection flight အတြက္
ေမးၿမန္းလိုက္ရတယ္။ နည္းနည္းေလွ်ာက္လိုက္ၿပီး ထပ္ေၿပာင္းစီးရမယ့္ ဂိတ္ကိုေရာက္ေတာ့ ခရီးသည္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာင္
ေရာက္ေနႏွင့္ၾကၿပီ၊ ဂိတ္ကလဲ မီးမလာသလို မီးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကို ပိတ္ထားေတာ့ ေမွာင္မည္းမည္းမွဳန္ဝါးဝါးနဲ႕ဗ်ာ။ ဘန္ေကာက္
ကေနခ်င္းမိုင္ကိုေတာ့ Airbus A330 ေလယာဥ္ကိုသံုးပါတယ္။ ေလယာဥ္ၿပန္အၾကီးၾကီးကိုခရီးတိုေလးေတြမွာသံုးေတာ့၊ အစားအေသာက္
ေကြ်းတဲ့အခါ ေလယာဥ္အမွဴထမ္းေတြအေတာ္ပင္ပန္းၾကတာပဲ။ ၁ နာရီ မိနစ္ ၂၀ အတြင္းခရီးသည္ ၃၀၀ နီးပါးကိုအၿမန္ေကြ်း၊ အၿမန္
သိမ္းၾကရတာၾကည့္ရေတာ့ တခ်ိဳ႕ေတြဘာေၾကာင့္မ်ား cabin crew ၿဖစ္ခ်င္တာပါလိမ့္လို႕ေတြးမိပါရဲ့။ ခ်င္းမိုင္ေရာက္ေတာ့ ည ၈ နာရီ
ေက်ာ္ေနပါၿပီ။ ဒီတခါေတာ့မသြားမီထဲကေတာ္ေတာ္ေလ့လာထားေတာ့ taxi ဆိုဘယ္ေလာက္ေပးရမယ္ ဆိုတာသိေနၿပီ။ ပထမေတာ့
Airport Taxi Counter ကိုသြားမယ္ၾကံတံုး ထိုင္းတစ္ေယာက္ကတက္စီရမယ္ ေလဆိပ္တက္စီေစ်းၿဖစ္တဲ့ ဘတ္ ၁၂၀ ပဲဆိုတာနဲ႕ သူ႕
ကားနဲ႕ပဲလိုက္သြားလိုက္တယ္။ ကားသမားက English လိုေတာ္ေတာ္ေၿပာတက္တယ္။ ဒီလိုေၿပာတက္မွလဲ သူစီးပြားေရးလမ္းေၿဖွာင့္မွာ
ကိုး။ လမ္းမွာေတာက္ေလွ်ာက္ဘယ္ေနရာေတြသြားလို႕ရေၾကာင္း၊ သူ႕မွာတၿခားကားလဲရွိေၾကာင္း ဘာညာေၿပာေတာ့ ေစ်းေလးတီးေခါက္
ၾကည့္မိတယ္။ စဥ္းစားထားတဲ့အတိုင္း ေရႊၾတိဂံကိုပဲသြားမယ္လို႕ ဘယ္လိုေစ်းရွိလဲဆိုေတာ့ ၂ ေယာက္ကို ဘတ္ ၁၅၀၀ နဲ႕ဆီထည့္ေပး
တဲ့ ကားတစ္စင္းလံုး ၂ ေယာက္ထဲတဲ့။ စံုစမ္းထားတာက tour group နဲ႕သြားရင္ ၁ ေယာက္ကို ဘတ္ ၉၀၀ သူမ်ားနဲ႕ သြားရမွာဆိုေတာ့
သူေၿပာတာကမဆိုးဘူးေပါ့။ ဆီကေရာ ဘယ္ေလာက္ေလာက္က်မွာလဲဆိုေတာ့ ၁ေထာင္ေက်ာ္တဲ့။ အင္းဒါဆို ကိုယ္လဲ ေအးေအး ေဆးေဆးသြားရ၊ ေစ်းလဲမဆိုးဘူးေပါ့။ အဲ့ဒါနဲ႕ကားဆရာကို သဘက္ခါေအာက္တိုဘာလ ၂၄ တနၤလာေန႕မွာသြားမယ္လို႕ ၾကိဳတင္ခ်ိန္း
ထားလိုက္ပါတယ္။
ဟိုတယ္နာမည္က Maninarakorn Hotel တဲ့။ ခ်င္းမိုင္ညေစ်းနဲ႕ နီးနီးနားနားပါ။ Deluxe Residence type အခန္းကိုယူထားပါတယ္။
ဟိုတယ္ reception ေနရာ၊ lobby ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကိုခန္းခန္းနားနား ၿပင္ဆင္ထားတာပါ။ ဧည့္ၾကိဳဝန္ထမ္းရဲ့ဝန္ေဆာင္မွဳကေတာ့
အားရစရာ တစက္မွမရွိပါဘူး။ အဂၤလိပ္လိုလဲသိပ္မယ္မယ္ရရမေၿပာတက္တဲ့အၿပင္ ၿပံဳးေတာင္ၿပံဳးတက္ပံုမေပၚဘူး။ အခန္းကိုေရာက္
ေတာ့ အခန္းကမဆိုးလွပါဘူး။ resident type ၿဖစ္တဲ့အတြက္ ဧည့္ခံမွာဆက္တီၾကီးတစ္ခုနဲ႕၊ ထမင္းစားစားပြဲ၊ ထိုင္ခံုအၿပည့္အစံုရွိပါတယ္
Microwave တစ္လံုးေတာင္ထားေပးထားပါတယ္။ အတြင္းအိပ္ခန္းကေတာ့ သာမန္ပါပဲ၊ ေရးခ်ိဳးခန္း အိမ္သာကိုေတာ့ ဧည့္ခန္းနဲ႕အိပ္ခန္း
အလည္မွာေတြ႕ရတယ္။ ပစၥည္းေတြခ်ၿပီးေဘာင္းဘီတိုလဲၿပီးတာနဲ႕ ႏွစ္ေယာက္သားအနီးဆံုး ညေစ်းကိုသြားၾကည့္ၾကတယ္။ ညေစ်းက
စေနေန႕ေပမယ့္ သိပ္လဲစည္စည္ကားကားမရွိပါဘူး။ အထူးသၿဖင့္ပစၥည္းအတုေတြေရာင္းတာမ်ားပါတယ္။ ေနမေကာင္းတဲ့အတြက္
ေဆးေလးဝယ္ၿပီးဟိုတယ္မွာေစာေစာၿပန္နားလိုက္ေတာ့တယ္။
Day 1 in Chaing Mai
မနက္စာကိုဟိုတယ္မွာစားၿပီး ႏွစ္ေယာက္သားၿပင္ဆင္ထြက္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ လမ္းမၾကီးတစ္ခုရဲ့ေဘး ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ေဟာင္းက်ံဳးေဘးမွာ
ေယာင္ဝါးဝါးနဲ႕ ဘယ္ဆက္သြားရမယ္မသိၿဖစ္ေနတံုး Tok tok သံုးဘီးတစ္စီးရပ္လာၿပီး ဘုရားေတြလိုက္ဖူးမလား ၅ ေနရာကုိ ဘတ္ ၅၀
ပဲေပးဆိုတာနဲ႕ တန္လွခ်ီလားသြားမယ္ဆိုၿပီးသံုးဘီးသမားေခၚရာေနာက္ကိုလိုက္သြားၾကေလရဲ့။ သူလဲ English လိုသူမ်ားနားလည္ေအာင္
ေတာ့ေၿပာတက္ရွာပါတယ္။ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ေဟာင္း(က်ံဳးနဲ႕ကာထားတဲ့ ေလးေထာင့္ပံုၿမိဳ႕) ထဲက ေရွးေဟာင္းေစတီ (၅) ေနရာကိုေသေသ
ၿခာၿခာလိုက္ပို႕ပါတယ္။ သူခမ်ာ ဂိုက္တစ္ေယာက္လိုေတာ့မဟုတ္ေပမယ့္ သူသိသေလာက္တက္သေလာက္ေလးကို အဂၤလိပ္လိုရွင္းၿပ၊
ဓာတ္ပံုေတြလဲရိုက္ေပးပါေသးတယ္။ သူပို႕တဲ့ေစတီေတြရဲ့နာမည္ေတြကိုေသေသၿခာၿခာေတာ့ မမွတ္မိေပမယ့္ မွတ္မိသေလာက္ေၿပာရရင္
Wat Chedi Luang ေစတီဟာေတာ့ နည္းနည္းပိုစိတ္ဝင္စားဖို႕ေကာင္းတယ္ဆိုရမွာပါ။
ေစတီေတာ္ကို ၁၄ ရာစုႏွစ္က ဘုရင္ Saen Muang Ma ကဖခမည္းေတာ္နတ္ရြာစံ ကံကုန္ေတာ္မူေသာအခါ အရိုးၿပာကို ဌာပနာအၿဖစ္
တည္ထားကိုးကြယ္မယ္လို႕ၾကံၿပီး စတင္တည္ေဆာက္ခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္အေၾကာင္းအမိ်ဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ၁၀ ႏွစ္ၾကာသည္အထိအၿပီးမသတ္ ႏိုင္ခဲ့ပဲ ကံကုန္ေတာ္မူခဲ့ေသာ ဘုရင္ၾကီး၏ မိဖုရားမုဆိုးမမွဆက္လက္တည္ေဆာက္ခဲ့ေသာ္လည္း မၿပီးစီးခဲ့ပဲ ၁၅ရာစုႏွစ္အတြင္း ဘုရင္
Tilokaraj ကဆက္လက္တည္ေဆာက္ၿပီးစီးေစခဲ့သည္။ ၈၂ မီတာဥာဏ္ေတာ္အၿမင့္ရွိၿပီး ထုထည္ ၅၄ မီတာရွိသည့္ ထိုအခ်ိန္ကာလတြင္း
က အၾကီးဆံုးေစတီၿဖစ္သည္။ ၁၄၆၈ ခုႏွစ္တြင္ ၿမဘုရားတစ္ဆူကိုဌာပနာေတာ္မူသည္။ ၁၅၄၅ခုႏွစ္တြင္ ေၿမငလ်င္ေၾကာင့္ ေစတီေတာ္
အထက္ပိုင္းေၿမခေတာ္မူၿပီးေနာက္ ၿမဘုရားကို ၁၅၅၁ ခုႏွစ္တြင္ Luang Prabang ေစတီစီသို႕ေရြ႕ေၿပာင္းစံပါယ္ေတာ္မူေၾကာင္းသိရ
သည္။
သူပို႕ေပးတဲ့ ေစတီ (၅) ဆူၿပီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေစာေနတာေၾကာင့္ ဘယ္သြားရမွန္းမသိေတာ့ပဲ သူခုနကေၿပာတဲ့ Tiger kingdom ဆို
တာကိုသြားၾကည့္ဖို႕ေစ်းေမးေတာ့ ေနာက္ထပ္ ဘတ္ ၁၅၀ ပဲထပ္ေပးပါဆိုတာနဲ႕ အဲ့ဒီကိုသြားဖို႕ခရီးဆက္ၾကပါတယ္။ အဲ့ဒီကိုေတာ့ ၃ ဘီး
နဲ႕သြားလို႕မရေတာ့ပဲ သူဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတစ္ခုမွာ ရပ္ထားတဲ့ သူ႕ဆလြန္းကားတစ္စီးကိုသြားယူၿပီး Tiger Kingdon ကို မိနစ္ ၂၀
ေလာက္ေမာင္းၿပီးတဲ့အခါေရာက္ပါတယ္။
က်ားေလွာင္ၿခံထဲစီသို႕
ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ၿပင္မွာရွိတဲ့ အဲ့ဒီ က်ားၿပပြဲကိုေရာက္ေတာ့ လာေလ့လာၾကတဲ့ လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႕တယ္။ Asianနည္းၿပီးအၿဖဴေတြပဲ မ်ားပါတယ္။ က်ားေလွာင္အိမ္ထဲဝင္ၾကည့္ရမယ္လို႕ မထင္ပဲလာခဲ့ၾကၿပီးေနာက္ သူတို႕ဧည့္ၾကိဳေကာင္တာကိုေရာက္မွ ဘယ္လိုဆိုတာကို အတိအက်သိရေတာ့တယ္။ ေရာက္ၿပီးမွေတာ့ ေပါက္တဲ့နဖူးမထူးေတာ့ၿပီမို႕ တခါမွက်ားေလွာင္ အိမ္ထဲဝင္မၾကည့္ဖူးတာေၾကာင့္ဝင္ၾကည့္ မယ္ဆိုၿပီး အစားစားရွိတဲ့ေစ်းႏွဳန္းေတြကိုဖတ္ၾကည့္ပါတယ္။ က်ားအၾကီးဆံုးေကာင္ရဲ့ ေလွာင္အိမ္ထဲဝင္ ဓာတ္ပံုရိုက္၊ က်ားကိုကိုင္ၾကည့္ ဖို႕အတြက္ ၁၅ မိနစ္အခ်ိန္ကို ဘတ္ ၄၈၀ ပါ။ က်ားအလတ္စားကေတာ့ ၅၀၀၊ ၅ လသားက်ားအေသးအတြက္ ၅၂၀ နဲ႕၊ က်ားအငယ္စား ေလးအတြက္ ၁၀ မိနစ္ကို ၅၂၀ ဘတ္အသီးသီးပါ။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႕က က်ားအိမ္ထဲဝင္ၿခင္းဝင္ေတာ့ တန္ေအာင္ၾကာၾကာ ဝင္မယ္ ေပါ့ ဆိုၿပီး သိပ္မၾကီးဘူးလို႕ထင္တဲ့ ၅ လသားက်ားအေသးကို ၁၅ မိနစ္ဝင္မယ္လို႕ လတ္မွတ္ဝယ္လိုက္ပါတယ္။ ဝယ္တဲ့အခါမွာလဲ မိမိသေဘာ နဲ႕မိမိဝင္တာၿဖစ္ေၾကာင္း တစ္စံုတစ္ခုမ်ားၿဖစ္ခဲ့ရင္ အာမခံအကာအကြယ္ထားရွိတာကို နားလည္ေၾကာင္းလက္မွတ္ထိုး ရပါတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ကိုယ္သြားရမယ့္ က်ားေလွာင္တဲ့အိမ္လို႕ေၿပာတာထက္စာရင္ ေလွာင္ထားတဲ့ ၿခံ လို႕ေၿပာလို႕ပိုရတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ၿခံ
ေရွ႕မွာေတာ့ camera flash မီးလံုးဝမသံုးဖို႕၊ က်ားၿခံထဲမွာမေၿပးဖို႕၊ ရုတ္တရုတ္မလွဳပ္ရွားဖို႕၊ က်ားစီကိုေရွ႕တည့္တည့္မွမသြားဖို႕စတဲ့
သတိေပးထားတဲ့စာေတြဖတ္ရတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့နည္းနည္းေတာ့လန္႕လာပါၿပီ။ က်ားၿခံထဲကိုဝင္ေတာ့ ေၿခသလံုးေလာက္ေနရာမွာ ၾကိဳး ၂
ေခ်ာင္းကို ေက်ာ္ခြဖို႕လွ်ပ္စစ္လႊတ္ထားတာၿဖစ္ေၾကာင္းသတိေပးေတာ့ ဘယ္ႏွယ့္ေၿခသလံုးေလာက္ကို က်ားကခုန္ေက်ာ္ႏိုင္မွာေပါ့လို႕
ေတြးမိေသးတယ္။ ၿခံထဲမွာ က်ားကတစ္ေကာင္ထဲမဟုတ္ ၃ ေကာင္ေတာင္ရွိတယ္ဗ်။ သူတို႕ေၿပာတာ့ က်ားအေသးက စကၤာပူမွာေတြ႕ေန
က် မိုင္းရွာ အယ္လ္ေဇးရွင္းေခြးေလာက္ရွိၿပီး ေခြးေလာက္အရပ္မၿမင့္ေပမယ့္ ကိုယ္လံုးထြားထြားပါ။ ၂ ေကာင္က အံုးလက္တစ္ခုကိုကိုက္
ဖဲ့ေနၿပီး တစ္ေကာင္ကေတာ့ အိပ္ေနပါတယ္။ ၿခံထဲကိုအေစာင့္ ၂ ေယာက္ ၾကိမ္လံုးကိုယ္စီနဲ႕အစဥ္သင့္မ်က္ေၿခမၿပတ္ေစာင့္ေရွာင့္ေနၿပီး
က်ားကိုအနီးကပ္ထိကိုင္လို႕ရေအာင္၊ က်ားနဲ႕အနီးဆံုးမွာဓာတ္ပံုရိုက္လို႕ရေအာင္ကူညီေပးပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ က်ားမ်က္စိမေနာက္
ေအာက္တစ္ခုခုအာရံုလႊဲထားတာပါ။ က်ေနာ့္မွာအသက္ေတာင္ေၿဖွာင့္ေအာင္မရွဳရဲပါဘူး။ က်ားနဲ႕ဓာတ္ပံုရိုက္ခံရာမွာလဲ က်ားကိုၾကည့္ေန
ရတာနဲ႕ အာရံုကသိပ္မရဘူး။ ကိုင္ၾကည့္ပါဆိုလို႕ ခပ္လန္႕လန္႕နဲ႕ က်ားေက်ာကံုးကိုတစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ေတာ့ ပြတ္ေပးလိုက္ပါေသး
တယ္။ က်ားအေမႊးကေၾကာင္လို႕ေတာ့ေခ်ာေခ်ာမြတ္မြတ္ရွိမေနပဲ ေတာ္ေတာ္ၾကမ္းတာကိုးဗ်ာ။ တကယ္ေတာ့ ဒီက်ားအေသးကိုေရြးမိ
တာဟာ က်ေနာ္တို႕အမွားပါ။ က်ားကအေကာင္ကသာၾကီးေပမယ့္ သူကကေလးစိတ္ပဲရွိေသးေတာ့၊ က်ေနာ္တို႕အိမ္ေၾကာင္ေလးေတြမ်ား
ခုန္ေပါက္ကစားခ်င္သလိုေပါ့၊ သူတို႕မွာလဲခုန္ေပါက္ကစား၊ က်ားႏွစ္ေကာင္ နပန္းသတ္ၾက၊ ကစားဖို႔ေပးထားတဲ့ အုန္းလက္ၾကီးကိုသြား
ယားလို႕ထင္ပါရဲ့ကိုက္ဆြဲဖဲ့ဆိုေတာ့ တန္ေအာင္ေနမယ္လို႕ေတြးထားတဲ့ စိတ္ေတြၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ကုန္ၿပီး ၂ ေယာက္
သားရၿပီ ေတာ္ၿပီဆိုၿပီ က်ားၿခံအၿပင္ကိုအလွ်င္အၿမန္ေၿပးထြက္လိုက္ေတာ့တယ္။ က်ားအၾကီးဆံုးကိုေရြးတဲ့သူေတြကမွ ပိုေကာင္းတာပါ။
က်ားၾကီးက ကစားခ်င္တဲ့စိတ္မရွိေတာ့ ဓာတ္ပံုလာရိုက္တဲ့သူကိုမ်က္လံုးေတာင္ဖြင့္မၾကည့္ပဲအိပ္ေနတာက်ားဗိုက္ေပၚေခါင္းအံုးလို႕ေတာင္
ရတယ္ဗ်ာ။ ဘယ္ေလာက္ပဲေလ့က်င့္ထားေပမယ့္ ေတာရိုင္းသတၱဝါၿဖစ္တဲ့အတြက္ အရိုင္းစိတ္ဝင္ၿပီးတစ္စံုတစ္ခု အႏၱရယ္မ်ားၿပဳလိုက္
ရင္မေတြးရဲစရာပါပဲ။
က်ားၿခံထဲကထြက္ၿပီး အၿခားက်ားေတြကိုၿခံအၿပင္ဖက္ေန လိုက္ၾကည့္ဓာတ္ပံုရိုက္ၿပီး Tiger Kingdom ကေနၿမိဳ႕ထဲက ေစ်းဝယ္စင္တာ
တစ္ခုကိုလိုက္ပို႕ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ ၾကီးၾကီးမားမား ေစ်းဝယ္စင္တာပို႕ပါဆိုကာမ စကၤာပူၿမိဳ႕နယ္ေတြမွာရွိတဲ့ စင္တာေလာက္ရွိတဲ့ ဟာ
မွာခ်ေပးခဲ့ေတာ့ သြားလို႕မတက္မယ့္တူတူအဲ့ဒီမွာ ေန႔လည္စာစားရေအာင္ဆိုၿပီးဆိုင္လိုက္ရွာေတာ့ စားခ်င္တဲ့ဆိုင္ၿဖစ္တဲ့ Black Canyon
ကိုရွာေတြ႕ပါတယ္။ Black Canyon မွာဝက္သားနီခ်က္၊ ယိုးဒယားတုံယမ္းဟင္းခ်ိဳနဲ႕စားလိုက္တာ စပ္ကလဲစပ္စားလို႕ကလဲေကာင္းနဲ႕
ေန႕လည္စာၿပီးသြားတယ္။ Black Canyon မေရာက္မီမုန္႕ေစ်းဆိုင္ေလးေတြ႕ေတာ့ မုန္႕လံုးေရေပၚေလးဝယ္လာတာနဲ႔ အေတာ္ၿဖစ္ၿပီး အစပ္အၿမန္သက္သာေအာင္ စားလိုက္မွေနသာထိုင္သာရွိသြားပါတယ္။ ေစ်းဝယ္စင္တာမွာ လိုက္ေလွ်ာက္ပတ္ၾကည့္ၿပီး ညွပ္ဖိနပ္တစ္
ေယာက္တရံဝယ္ၿပီး ဟိုတယ္ၿပန္နားလိုက္ၾကေတာ့တယ္။ ေနာက္ေန႕ကိုေတာ့ ခရီးေဝးဆက္စရာရွိတာနဲ႕ အနီးနားက ညေစ်းမွာလိုက္
ၾကည့္ၿပီး ယိုးဒယားဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္မွာ ညစာစားၿဖစ္ပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ ငါးေကာင္လံုးသြားသြား စားတာ ခ်င္းမိုင္
မွာေတာ့ ငါေကာင္လံုးေၾကာ္စားၿဖစ္တယ္။ တေကာင္လံုးမွ ဘတ္ ၁၂၀ ပဲေပးရတယ္ဗ်။
Day 2 ... ေရႊၾတိဂံ သို႕
မနက္ေစာေစာထ နံနက္စာစား လိုတာေလးေတြၿပင္ၿပီးေတာ့ ခ်ိန္းထားတဲ့အခ်ိန္ ၈ နာရီတိတိမွာပဲ ေခၚထားတဲ့ကားဆရာေရာက္ လာပါ
တယ္။ သူနဲ႕တူတူ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ဂိုက္ဆိုၿပီးပါတယ္ဗ်။ သြားမယ့္ခရီးလမ္းမွာ ဘယ္ေနရာေတြဝင္မယ္ ဘယ္လိုသြားမယ္ဆိုတာ
ထပ္ရွင္းၿပၿပီးေတာ့ Toyota Viao ေလးနဲ႕ ခုနက အမ်ိဳးသမီးကေမာင္းလို႕ တစ္လမ္းလံုးသူကေမာင္းမွာလားဆိုၿပီး ေတြးေနေတာ့ သူ႕
ေယာက်ၤားေလးမိတ္ေဆြကလိုက္ေမာင္းေပးမွာၿဖစ္ေၾကာင္း သူက ေတာ့စကားၿပန္အၿဖစ္လိုက္ေပးပါမွာၿဖစ္ေၾကာင္းေၿပာၿပပါတယ္။
ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ထဲကအတြက္မွာ ေၿပာထားတဲ့အတိုင္းကားကို က်ေနာ္တို႕ေရွ႕မွာ ဆီတိုင္ကီအၿပည့္ၿဖည့္ေပးပါတယ္။ အၿပန္ခရီးဆံုးမွာ ဆီတိုင္
ကီအၿပည့္ၿပန္ၿဖည့္ေပးရမွာ ၿဖစ္တဲ့အတြက္ပါ။ ခ်င္းမိုင္ကေနထြက္ေတာ့ ေတာင္ေပၚတက္တဲ့လမ္းတစ္ခုကိုေမာင္းတက္တယ္ဗ်။ လမ္းမွာ
လဲ ေတာအုပ္ေတြ စမ္းေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႕ တကယ့္ကိုသာသာယာယာပါပဲ။ ကားေမာင္းတဲ့လူကလဲ ေမာင္းေနက်ဆိုေတာ့ ေတာင္ဆင္း
ေတာင္တက္လမ္းကို ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ ေမာင္းေနတာ ကီလိုမီတာ ၁၀၀ ေအာက္ကိုမေရာက္ပါဘူး။ မိနစ္ ၂၀ေလာက္ၾကာေတာ့
ပထမဆံုးၾကည့္ရမယ့္ ေရပူစမ္း ကိုေရာက္ပါတယ္။ ဘာမွမယ္မယ္ရရ မရွိပဲေစ်းဆိုင္တန္းေတြနဲ႕ ေရပူေတြကို စမ္းေခ်ာင္းေလးတစ္ခုလို
လုပ္ေပးထားၿပီး ေၿခေထာက္ေရစိမ္လို႕ရပါတယ္။ ေရပူေတြကို ၃-၄ ေနရာေလာက္မွာ ေရပန္းနဲ႕ပန္းထုတ္ေပးထားေတာ့ ေရေႏြးေငြ႔ေလး
ေတာ့ခံလို႕ရတယ္ဗ်။ အဲ့ဒီမွာ မိနစ္ ၂၀ နားမယ္ဆိုေပမယ့္ ကားေမာင္းတဲ့သူနဲ႕ ဂိုက္မကစားလို႕မၿပီးေသးလို႕ နာရီဝက္ေက်ာ္ေလာက္
ေနၿဖစ္တယ္။
အဲ့ဒီေရပူစမ္းကေန ေနာက္ထပ္ ၂ နာရီေလာက္ေမာင္းေတာ့ Chaing Rai ၿမိဳ႕ကိုေရာက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ေတာ့ မဲေခါင္ၿမစ္ၾကီးကို
လွမ္းၿမင္လိုက္ရၿပီး သိပ္မၾကာပဲ နာမည္ေက်ာ္ေရႊၾတိဂံကိုေရာက္ရွိပါေတာ့တယ္။ မဲေခါင္ၿမစ္ေဘးက စားေသာက္ဆိုင္မွာ ေန႕လည္စာကို
ခပ္ၿမန္ၿမန္စားလိုက္ၿပီး ေရႊၾတိဂံအထိမ္းအမွတ္ဆိုင္းဘုတ္နဲ႕ဓာတ္ပံုေလးဘာေလးရိုက္ၿပီး မဲေခါင္ၿမစ္တဖက္ၿခမ္းက လာအိုႏိုင္ငံကိုကူးဖို႕
ေလွဆိပ္ကိုဆင္းၾကေရာ၊ အဲ့ဒီၾကမွ ဘာေၾကာင့္ tour နဲ႕သြားရင္ တစ္ေယာက္ ၉၀၀ ဘတ္ အၿပီးအစီးယူထားလဲသိရေတာ့တာပါ။
စက္တပ္ေလွနဲ႕ကူးဖို႕ တစ္ေယာက္ကို ဘတ္ ၈၀၀ ၾကီးမ်ားေတာင္ေပးရတယ္။ က်ေနာ္တို႕က ၂ ေယာက္၊ ဂိုက္ကေတာ့ ဂိုက္မို႕လို႕မေပး
ရဖူးဆိုေတာ့ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ဘတ္ ၁၆၀၀ ေပးၿပီး lift jacket ကိုယ္စီယူၿပီး စက္ေလွေပၚဆင္းၾကတယ္။ ေလွေလးက ၃ ေယာက္ထိုင္
စာပဲရွိတာပါ။ သမၺန္ကိုစက္တက္ထားတဲ့ပံုမိ်ဳးပါ။ လူေတြတက္ၿပီးတာနဲ႕ ေမာင္းသြားလိုက္တာ တကယ့္ကိုအၿမန္ေမာင္း speed boat
အတိုင္းပါပဲ။ ပင္လယ္ထဲမွာအလြန္ၿမန္တဲ့ speed boat ေတြစီးလာေတာ့ က်ေနာ့္အေနနဲ႕ေတာ့ အဲ့ေလာက္မဟုတ္ေပမယ့္ က်ေနာ့္သူငယ္
ခ်င္းမွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကိုလန္႕ေနတာပါ။ မဲေခါင္ၿမစ္ဟာေရစီးလဲေတာ္ေတာ္သန္တယ္ဗ်ာ။ ပထမဆံုးၿမစ္ထဲကေန ၿမန္မာဖက္အၿခမ္း
မွာရွိတဲ့ ကာစီႏိုဆိုတာကိုလိုက္ၿပပါတယ္။ ကမ္းကပ္လို႕မရဖူးလို႕ေၿပာတယ္။ ဘယ္လိုကေနဘယ္လို ၿမန္မာၿပည္နယ္နိမိတ္ထဲမွာ ကာစီႏို
ရွိေနတာလဲေတာ့ မသိဘူးဗ်။ ၿမန္မာအလံ နဲ႕ ထိုင္းႏိုင္ငံအလံေထာင္ထားတာေတြ႕ေတာ့ ယိုးဒယားဖက္ကပဲ ဖြင့္ထားတာေနမယ္လို႕
ထင္မိတယ္။ အဲ့ဒီကေနၿပန္လွဲ႕ၿပီး တရုတ္ပိုင္ဆိပ္ကမ္းလားေတာ့ မသိဘူး တရုတ္အလံလႊင့္ထားတဲ့တရုတ္သေဘာၤေတြ ရပ္ထားတဲ့
ဆိပ္ကမ္းနားကိုၿဖတ္ေမာင္းၿပတယ္။ အဲ့ဒီကေနေတာ့ လာအိုဆိပ္ကမ္းေသးေသးေလးကိုေမာင္းၿပီး ကမ္းေပၚတက္ၾကည့္တယ္ဗ်။ လာအို
လူဝင္မွဳၾကီးၾကပ္ေရး က ၿမန္မာၿပည္ကမီးကင္းေလာက္ပဲရွိၿပီး အရာရွိတစ္ေယာက္ၿပည္ဝင္ခ ဘတ္ ၂၀ စီထိုင္ေကာက္ေနတယ္။ လာအို
အလံကိုလဲ တဲထိပ္မွာေထာင္ထားေသးတာ။ အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ ေစ်းတစ္ခုရွိပါတယ္။ က်ေနာ့္မွာ ၿမန္မာၿပည္ကေစ်းထဲ ၿပန္ေရာက္သြား သလိုခံစားရတယ္။ တခုပဲကြာတာက ဒီေစ်းကေတာ့ နာမည္ေက်ာ္တံဆိပ္ေတြရဲ့ အိပ္ေတြ၊ အက်ၤ၊ ေဘာင္းဘီ စတဲ့ပစၥည္းအတုေတြၾကီး
ပဲေရာင္းတာပါ။ ၿမန္မာႏိုင္ငံသံုးေငြစကၠဴအေဟာင္းေတြၿဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဓာတ္ပံုပါ တဲ့ ၁ က်ပ္တန္၊ ၅ က်ပ္တန္ေငြစကၠဴေတြကို ပလပ္စတစ္
အုပ္ေရာင္းသလို၊ အခုေခတ္ကေလးေတြမၿမင္ဖူးေတာ့ေလာက္တဲ့ ၁ က်ပ္တန္အေၾကြကစလို႕ ၅ၿပားေစ့အဆံုးေၾကြမ်ိဳးစံုကိုလဲ ပလပ္စတစ္
ကဒ္ၿပားနဲ႕ေရာင္းပါေသးတယ္။ ၁ ခုကို ဘတ္ ၁၀၀ တဲ့။ ပထမေတာ့ တစ္ခုေလာက္ဝယ္လာအံုးမလို႕ေနာက္ေတာ့ ေတာ္ပါၿပီမသိမ္းထား
ေတာ့ပါဘူးဆိုၿပီး ၿပန္ခ်ထားလိုက္တယ္။ ဘာမွမဝယ္ပဲ လာအိုႏိုင္ငံ Donsao လို႕ေရးထားတဲ့ဆိုင္းဘုတ္ေရွ႕မွာ အမွတ္တရဓာတ္ပံုေလး
ရိုက္ၿပီး စက္တပ္ေမာ္ေတာ္ေလးနဲ႕ ထိုင္းႏိုင္ငံဖက္ကိုၿပန္ကူးခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ထိုင္းၿမန္မာနယ္စပ္ မယ္ဆိုင္/တာခ်ီလိတ္သို႕
ေရႊၾတိဂံေဒသ မဲေခါင္ၿမစ္ကမ္းေဘးကေန ထိုင္းၿမန္မာနယ္စပ္ၿမိဳ႕ေတြ ရွိတဲ့ မယ္ဆိုင္ၿမိဳ႕ဖက္ကိုဆက္ထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ နာရီဝက္ေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ လမ္းနည္းနည္းဆိုးတဲ့လမ္းေပၚေမာင္းၿပီးတဲ့ေနာက္ မယ္ဆိုင္ၿမိဳ႕ထဲကိုဝင္လာေတာ့တယ္။ လမ္းေတာက္
ေလွ်ာက္ၿမန္မာၿပည္ထဲကေန တာခ်ီလိတ္ကိုမေရာက္ဖူးေတာ့ ေရာက္ရခ်ီေသးရဲ့ဆိုၿပီး ရင္တခုန္ခုန္နဲ႕ေပါ့။ ၿမိဳ႕ထဲေရာက္လာတာနဲ႕ လမ္း
ေပၚကဆိုင္ေတြမွာ ၿမန္မာလိုေရးထားတဲ့ဆိုင္းဘုတ္ေတြ၊ ဘန္နာေတြကိုစေတြ႕ရၿပီး၊ တခ်ိဳ႕လမ္းေဘးသတိေပးခ်က္ေတြက အစ ထိုင္း ၿမန္မာ ဘာသာ၂ မ်ိဳးနဲ႕ေရးထားတာေတြ႕ရတယ္။ ဒရိုင္ဘာနဲ႕ စကားၿပန္တို႕ကထိုင္းလူဝင္မွဳၾကီးၾကပ္ေရးရံုးမွာ ထြက္ခြာခြင့္ပါမစ္ယူၿပီးတဲ့
ေနာက္ တာခ်ီလိတ္ မယ္ဆိုင္ တံတားထိပ္က ထိုင္းၿမန္မာနယ္စပ္ၿဖတ္ကူးဂိတ္ကိုေရာက္ပါတယ္။ ကားကိုအနီးနားမွာရွိတဲ့ အခေပးကား
ရပ္တဲ့ေနရာေတြမွာ ရပ္ေတာ့ေငြေကာက္တဲ့သူက ၿမန္မာအမ်ိဳးသမီးဆိုတာ မ်က္နာေပၚကပါးကြက္ၾကားကိုၿမင္တာနဲ႕သိသာပါရဲ့။ ဟိုဖက္
ကမ္းကူးဖို႕အတြက္ ထိုင္းဖက္ၿခမ္း လူဝင္မွဳၾကီးၾကပ္ေရးေရာက္ေတာ့ ၿပသနာကစေပၚပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ့္ၿမန္မာႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ကို
ေပးေတာ့ ထိုင္းအရာရွိက ကူးလို႕မရေၾကာင္းၿငင္းပါတယ္။ ၿမန္မာဖက္ကလက္မခံတဲ့အေၾကာင္း၊ တံဆိပ္တံုးထုမေပးတဲ့အေၾကာင္း အဲ့တာ
ေၾကာင့္ၿဖတ္ခြင့္မေပးပါတဲ့။ အၿဖစ္က ကိုယ့္ၿမန္မာဖက္ကလက္မခံတာတဲ့။ ၿမန္မာႏိုင္ငံသား ၿမန္မာႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ကိုင္ထားလို႕တဲ့
လူၾကားလို႕ေတာင္မေကာင္း ကိုယ္ႏိုင္ငံအတြင္းေတာင္ၿပန္ဝင္ခြင့္မရတဲ့ ၿမန္မာ့လူဝင္မွဳၾကီးၾကပ္ေရးစနစ္ပါပဲ။ အၿမဲလိုလုိစိတ္ထဲမွာ ထားတဲ့
အမိၿမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ဆိုတာၾကီးကို တစ္သက္မွာပထမဆံုးအၾကိမ္ စိတ္နာမိတာပဲ။ တကယ္ဆိုရင္ ၿမန္မာႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႕
ၿမန္မာၿပည္ထဲကို မည္သည့္တရားဝင္လမ္းေၾကာင္းမွမဆိုဝင္လာတာကို တရားဝင္ခြင့္ၿပဳရမွာေပါ့။ တၿခားႏိုင္ငံသားေတြေတာင္ ဥဒဟိုဝင္
ထြက္ေနတာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားမွမဝင္ရဖူးဆိုတာကိုေတာ့ လက္မခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ ေတာ္ေတာ္လဲစိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိပါရဲ့။ ဘယ္တက္ႏိုင္မလဲ မဝင္ရဖူးဆိုေတာ့လဲ မဝင္ယံုေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းကိုေတာ့ ကိုယ့္ၿမန္မာၿပည္ထဲေရာက္ဖူးေအာင္ စကားၿပန္နဲ႕ထည့္ေပး
လိုက္ၿပီး က်ေနာ္ေတာ့ မယ္ဆိုင္ေစ်းထဲမွာပတ္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။ မယ္ဆိုင္ေစ်းကလဲ တကယ္ေတာ့စိတ္ဝင္စားစရာပါပဲ။ ၿမန္မာၿပည္
ဖက္ကထြက္တဲ့ပစၥည္းအစံုကို ဒဏ္ေၾကလိမ္းေဆးကအစရပါတယ္။ ပထမပိုင္းေတာ့ ေစ်းဝယ္တဲ့အခါ ထံုးစံအတိုင္း English လိုပဲေၿပာပါ
တယ္။ အဲ့ေတာ့ ေစ်းေရာင္းတဲ့သူက အထူးအဆန္းလုပ္ၿပီးၾကည့္ေတာ့ ၿမန္မာလိုေၿပာလို႕ရလား လို႕ေမးလိုက္ေတာ့ ဝမ္းသားအားရ ေလသံနဲ႕ ရပါတယ္တဲ့။ တယ္ဟုတ္ပါလား ၿမန္မာလိုေၿပာၿပီး ေစ်းဆစ္လို႕ရၿပီေပါ့။ မာမားအတြက္ဝယ္ခ်င္တဲ့ ဆြယ္တာလိုက္ရွာေတာ့
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဆိုင္ေတြမွာေတြ႕တယ္။ ေစ်းထဲမွာေစ်းဝယ္တာ နည္းနည္းလည္သြားၿပီဆိုေတာ့ေစ်းေမးၿပီး တၿခားဆိုင္ေတြလိုက္ၾကည့္
ေစ်းႏွဳန္းကိုအရင္ နည္းနည္းစနည္းနာၾကည့္လိုက္တယ္။ ဆိုင္တုိင္းဟာၿမန္မာဆိုင္ သို႕မဟုတ္ ၿမန္မာအေရာင္းဝန္ထမ္းခန္႕ထားတာၾကီးပဲ
ဘယ္ေနရာမွာမဆို ၿမန္မာလိုေၿပာၿပီးေစ်းေမး ေစ်းဝယ္လို႕ရတယ္ဗ်။ အေႏြးထည္ေတြေရာင္းတဲ့ဆိုင္တစ္ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ပစၥည္းလဲ
ေကာင္းေစ်းလဲ မဆိုးဆိုတာနဲဝယ္မယ္လို႕ဆံုးၿဖတ္ၿပီး စကားစၿမည္ေၿပာေတာ့ ဟုိဖက္ကမ္းကူးလို႕မရတဲ့အေၾကာင္းကိုေရာက္ေတာ့ ဆိုင္
ရွင္ရွမ္းမကေၿပာၿပတယ္၊ တရားဝင္ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ကိုင္ထားရင္ ကူးလို႕မရဖူးတဲ့၊ ၿမန္မာႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရးကဒ္ပါလာရင္ေတာ့ ဟိုဖက္
ကို ဘတ္ ၃၀၀ ေပးရင္ ေရထဲကကူးလို႕ရတယ္တဲ့ဗ်။ က်ေနာ့္ကိုေတာင္ေနာင္ကူးခ်င္ရင္ေၿပာလို႕ေၿပာလိုက္ေသးတယ္။ ဘယ္ႏွယ့္စကၤာပူ
က ထြက္ေၿပးသြားတဲ့ အၾကမ္းဖက္သမား Mas Salamat အားက်လို႕ ဟိုဖက္ကမ္းကို စက္ဘီးကြ်တ္ဖက္ ေရကူးၿပီး ကူးရမလိုၿဖစ္ေန
တယ္ အၿဖစ္က။ က်ေနာ္လဲ ရပါတယ္ မကူးေတာ့ပါဘူးလို႕ေၿပာလိုက္တယ္။ ဆိုင္ရွင္ကဟိုဖက္ကမ္းကိုလွန္းေမွ်ာ္ၾကည့္လို႕ရတဲ့ေနရာရွိ
ေၾကာင္း၊ ကူးလို႕မရတဲ့သူေတြကအဲ့ဒီမွာသြားၿပီး ဓာတ္ပံုရိုက္ၾကေၾကာင္းေၿပာေတာ့ ဆိုင္ရွင္ရဲ့လမ္းညႊန္မွဳနဲ႕ ဟိုဖက္ကမ္းကို လွန္းေမွ်ာ္လို႕ ရတဲ့ေနရာေလးကိုေရာက္ေတာ့ ၿမန္မာႏိုင္ငံဖက္ကိုကူးခြင့္မရတဲ့ အေနာက္ႏိုင္ငံသားေတြ ကင္မရာကိုယ္ဆီနဲ႕ ရိုက္ေနၾကတာေတြ႕ရတယ္။
ကိုယ့္လိုၿမန္မာပါမပါေတာ့ မေၿပာတက္ပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ေခ်ာင္းလို႕သာေၿပာရေပမယ့္ ေၿမာင္းလို႕ေခၚရင္ပိုမွန္မွာပါ။ အက်ယ္က ၁၀ မီတာကေန ၁၅ မီတာေလာက္ပဲရွိပံုေပၚပါတယ္။ ေရစီးေတာ့ေတာ္ေတာ္သန္ၿပီး ညစ္ပတ္တဲ့ေရေတြစီးဆင္းေနပါတယ္။ က်ေနာ္လဲ ဟိုဖက္ ကိုဓာတ္ပံုေလးဘာေလးရိုက္ၿပီး ၿပန္ထြက္မယ္လုပ္ေတာ့ ဟိုဖက္ကၿပန္လာတဲ့သူငယ္ခ်င္းကိုေတြ႕တယ္။ ထိုင္းလူဝင္မွဳၾကီးၾကပ္ေရးရံုးေရွ႕
ကေစာင့္ၿပီး က်ေနာ္တို႕ မယ္ဆိုင္ၿမိဳ႕ကေနၿပန္လည္ထြက္ခြာပါတယ္။ လမ္းမွာေတာ့ Chaing Rai မွာရွိတဲ့ Silver Temple ကိုဝင္ၾကည့္ၿပီး
ဓာတ္ပံုရိုက္ၾကတယ္။ ေနဝင္သြားၿပီၿဖစ္တဲ့အတြက္ ဘုရားေက်ာင္းကလွေပမယ့္ ဓာတ္ပံုေကာင္းေကာင္းမရိုက္လိုက္ႏိုင္ပါဘူး။ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕
ထဲကိုေတာ့ ည ၈ နာရီေက်ာ္ေလာက္မွာၿပန္ေရာက္ၾကၿပီး အၿပင္ေတာင္မထြက္ႏိုင္ေတာ့ပဲ အနားယူလိုက္ရေတာ့တယ္။
Day 3 ... ခ်င္းမိုင္ Shopping
ဒီမနက္ေတာ့ ဘာအစီအစဥ္မွမရွိေတာ့တဲ့အတြက္ ေအးေအးေဆးေဆးမွ အိပ္ယာထ နံနက္စာကိုဇိမ္ဆြဲစားၿပီး ေရွာပင္းစင္တာတစ္ခုမွာ
အခ်ိန္ၿဖံဳးဖို႕ စိတ္ကူးတာေၾကာင့္ ဟိုတယ္ဧည့္ၾကိဳမွာ ဘယ္ေစ်းဝယ္စင္တာသြားရင္ေကာင္းမလဲလို႕စံုစမ္းၿပီးေတာ့ ေလဆိပ္နားက
Airport Plaza ကိုသြားမယ္ဆိုၿပီး ဟိုတယ္ေရွ႕ကတက္စီကားဌားၿပီး သြားၾကတယ္။ စင္တာေရွ႕ေရာက္ေတာ့ လူေတြကဘာလို႕ မတ္တက္
တမိ်ဳးထိုင္လို႕တဖံုေတြ႕ေတာ့ ဘာလုပ္ေနၾကပါလိမ့္ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့မွသိတယ္ ေစ်းဝယ္စင္တာက နံနက္ ၁၁ နာရီမွဖြင့္လို႕ ဝင္ဖို႕ေစာင့္
ေနၾကတာတဲ့။ က်ေနာ္တို႕လဲ ၁၀ မိနစ္ေလာက္လိုေသးေတာ့ ခဏေစာင့္ၿပီးဖြင့္ေတာ့ ေလွ်ာက္ၾကည့္ၾကတယ္။ ေရွ႕ပင္းစင္တာက အဆင့္
ၿမင့္ေစ်းၿမင့္ ေရွာပင္းစင္တာတစ္ခုၿဖစ္ၿပီးေတာ့ စကၤာပူမွာရွိတဲ့ brand ေတြပါပဲ။ တခ်ိဳ႕ဟာေတြေတာ့ေစ်းသက္သာပါရဲ့။ ေန႕လည္စာကို
ေရွာ့ပင္းစင္တာ ေၿမေအာက္မွာရွိတဲ့ စားေကာက္တန္းမွာ ထိုင္းဝက္ေၿခေထာက္ထမင္းစားၿဖစ္တယ္။ ထိုင္းဘတ္ေငြသိပ္မရွိေတာ့လို႕ ေငြ
လဲၿပီး ေန႕လည္ကိုဟိုတယ္မွာၿပန္နားၿဖစ္ၾကတယ္။ ညေနဖက္ေတာ့ ညေစ်းနားမွာရွိတဲ့ ဂ်ပန္စာဘူေဖးဆိုင္မွာစားၿဖစ္တယ္။ အစားအစာ
ေတာ့ သိပ္အစံုၾကီးမဟုတ္ေပမယ့္ ၁ နာရီခြဲစာအဝစားအတြက္ ဘတ္ ၂၄၀ လားက်ေတာ့ S$10 ေလာက္ပဲဆိုေတာ ့စားေပ်ာ္ပါတယ္။
အဲ့ဒီကေနဗိုက္ၿပည့္ေတာ့ ညေစ်းထဲပတ္ၾကည့္ၿပီး ေစာေသးတာနဲ႕ ခ်င္းမိုင္ကMandalay Disco ကို ၂ ေယာက္သားသြားၾကည့္ၾကတယ္။
ေစာေသးလို႕လား၊ ၾကားရက္မို႕လားမသိ Disco ၾကီးတစ္ခုလံုး စားပြဲဝိုင္း ၂ ခုမွာပဲလူရွိတယ္ဗ်ာ။ ဝင္ေၾကးေပးစရာမလိုပဲ ေသာက္စရာတစ္
ခုစီေတာ့ ဝယ္ေသာက္ၾကရတယ္။ ၁ နာရီေလာက္ထိုင္ၿပီးေတာ့ ဘာမွေထြေထြထူးထူးမရွိတာနဲ႕ ဟိုတယ္ကိုလမ္းေလွ်ာက္ၿပန္ၿပီး ေစာေစာ
ပဲအနားယူလိုက္ၾကေတာ့တယ္။
စကၤာပူသို႕
ေလယာဥ္အခ်ိန္က မနက္ ၁၀ နာရီဆိုေတာ့ မနက္စာစားၿပီးတာနဲ႔ ေလဆိပ္ကိုတန္းဆင္းၿဖစ္ပါတယ္။ ခ်င္းမိုင္ကေနဘန္ေကာက္ တဆင့္
နဲ႕စကၤာပူကိုၿပန္ရမွာပါ။ Check in Counter Staff က ဘန္ေကာက္မွာ ၆ နာရီနားရမယ့္အတြက္ အၿပင္ထြက္ခ်င္ေသးလား ဆိုေတာ့
ဘန္ေကာက္မွေရကၾကီး traffic jam ကိုလဲေၾကာက္တာေၾကာင့္ ေလဆိပ္ထဲမွာပဲေနေတာ့မယ္လို႕ ေၿပာလိုက္ပါတယ္။ ခ်င္းမိုင္ကေန
ထြက္လာၿပီး ဘန္ေကာက္ကို ၁၁ နာရီေလာက္မွာေရာက္ၾကတယ္။ ၿပည္တြင္းဆိုက္ေရာက္ကေန ၿပည္ပထြက္ခြာထဲကိုေၿပာင္းစီးရတာ
ေၾကာင့္ transit area ထဲကိုဝင္တဲ့ေနရာမွာ တခါမွမၿမင္ဖူးမၾကံဳဖူးတဲ့ စက္တစ္လံုးနဲ႕ စစ္ေဆးခံခဲ့ရတယ္ဗ်။ စီးထားတဲ့ဖိနပ္၊ ခါးပတ္ကို
ခြ်တ္ ၿပီး ဖန္ေပါင္းေခ်ာင္လိုဟာထဲဝင္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္ေနတံုး အဲ့ဒီကစက္ကအသံေတြၿမည္လာၿပီး ၁၀ စကၠန္႕ေလာက္ၾကာတဲ့အခါ အၿပင္
ကိုထြက္ၿပီး စက္ကထြက္လာတဲ့ အေၿဖကိုေစာင့္ခိုင္းေသးတာ။ အဲ့ဒီေနာက္ကိုယ့္ေရွ႕က screen ေပၚမွာ OK လို႕အစိမ္းေရာင္ေပၚလာေတာ့
မွ သြားခြင့္ၿပဳပါတယ္။ တကိုယ္လံုးကိုေဖာက္ၿပီးၾကည့္တဲ့ X-Ray စက္လားလို႕ထင္မိတယ္။ ေန႕လည္စာကို Black Canyon မွာပဲစားၿပီး
ေတာ့ အိပ္ဖို႕ေနရာကိုသြားရွာေတာ့ အိပ္တဲ့ခံုကလဲမေကာင္း Air Con ကလဲမေအးေတာ့ ဘယ္နားသြားေနရပါ့မလဲ စိတ္ကူးေနတံုး
Diners Club Member ဆိုရင္ Airport Lounge တစ္ခုမွာ အခမဲ့နားလို႕ရတာမွတ္မိေတာ့ ဘယ္ lounge မွာနားခြင့္ရမလဲ Internet ကေန
တခ်က္ၾကည့္ေတာ့ Louis' Tavern CIP Lounge မွာနားလို႕ရတယ္ဆိုတာ သိရေတာ့အဲ့ဒီမွာ နားဖို႕စိတ္ကူးမိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းက
ေၿခေထာက္အႏိုပ္ခံခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ သူက အႏိုပ္ခံတဲ့ေနရာကိုသြားၿပီး က်ေနာ္ကေတာ့ lounge ကိုသြားပါတယ္။ lounge ကဝန္ထမ္း
ေတြက အလကားေနမယ့္သူမို႕လားမသိ Customer Service ကေတာ့အလြန္ခ်ာပါတယ္။ lounge တစ္ခုလံုးမွာ ခရီးသည္တစ္ေယာက္မွ
မရွိပဲ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ထဲရွိပါတယ္။ အဲပုဂံမွာအလုပ္လုပ္တံုးက ပဲ Airline Lounge ဆိုတာကို ဝင္ဖူးေတာ့ အခုလို International
Level Lounge ဆိုတာကို တခါမွမေရာက္ဖူး၊ ဝင္ဖို႕လဲ ကိုယ္က Business Class စီးတာမဟုတ္ေတာ့ လိုက္ၾကည့္ၿဖစ္တယ္။ ခင္းက်င္းထားတဲ့ အစားအစာေတြကကိတ္မ်ိဳးစံုအပါအဝင္ အသားညွပ္ေပါင္မုန္႕က ၄ မ်ိဳးေလာက္ စားစရာေတြၾကီးပဲ ၁၅ မိ်ဳးေလာက္ရွိ
ပါတယ္။ အရက္မ်ိဳးစံုေသာက္လို႕ရတဲ့ အရက္ဘားတစ္ခု၊ အခ်ိဳရည္မ်ိဳးစံုနဲ႕ ဘီယာမ်ိဳးစံု ထည့္ထားတဲ့ ေရခဲေသတၱာ၊ လက္ဖက္ရည္၊
ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ဖို႕ေနရာ၊ ဒီထက္မက အသင့္စားခါက္ဆြဲၿပဳတ္နဲ႕ေရေႏြးလဲရွိပါတယ္။ အင္တာနက္သံုးဖို႕အတြက္ PC ၂ လံုးကိုခ်ထားေပး
တယ္။ က်ေနာ္လဲ က်ေနာ္ၾကိဳက္တက္တဲ့ ကိတ္ ၂ မ်ိဳးေလာက္ယူၿမည္း၊ အိပ္လို႕ရတဲ့ခံုတစ္ခံုယူၿပီး ၁ နာရီေလာက္မ်က္လံုးမွိတ္နားေန လိုက္တယ္။ အိပ္ယာထေတာ့ မ်က္နာေလးဘာေလးသစ္ၿပီး အခ်ိဳရည္တဗူးယူေသာက္၊ စားစရာေလး နည္းနည္းစားၿပီး Connection
Flight အတြက္ဂိတ္ကိုသြား၊ ဘန္ေကာက္ကေနပ်ံသန္းထြက္ခြာလာၿပီးတဲ့ေနာက္ စကၤာပူကို ညေန ၆ နာရီေလာက္မွာၿပန္ေရာက္ပါတယ္။