Friday, June 10, 2016

စကၤာပူတြင္ ဆယ္စုႏွစ္တစ္စု ၾကာေသာအခါ

၂၀၁၆ ဇြန္လ (၆) ရက္က အမိၿမန္မာၿပည္က ထြက္ခြာခြဲ႕ၿပီး စကၤာပူကြ်န္းႏိုင္ငံမွာ အေၿခခ်ေနထိုင္ ခဲ့တာ ၁၀ စုႏွစ္တစ္စုစာ ၾကာခဲ့ၿပီ။ တစ္ႏွစ္တခါ ဇြန္လတိုင္း ေရးခဲ့တဲ့ blog series တစ္ခုအၿဖစ္ နဲ႕ေရာ၊ ကိုယ္ပိုင္ မွတ္တမ္းေလးတစ္ခု အတြက္နဲ႕ပါ ဒီပိုစ့္ကိုေရးၿဖစ္သည္။
 
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ဇြန္လ (၇) ရက္ေန႕က စကၤာပူဝန္ၾကီးခ်ဴပ္ လီရွန္လြန္း ၿမန္မာႏိုင္ငံကို ႕ သံတမန္ႏွစ္ (၅၀) ၿပည့္အထိမ္းအမွတ္ ခ်စ္ၾကည္ေရး ခရီးစဥ္ အၿဖစ္ နဲ႕ သြားေရာက္လည္ပတ္ ဖို႕ၿမန္မာ ႏိုင္ငံ ေနၿပည္ေတာ္ ကို ေရာက္ရွိပါတယ္။ ဆိုက္ေရာက္ၿပီး မၾကာမီ အခ်ိန္အတြင္း ပဲ စကၤာပူ - ၿမန္မာ (၂) ႏိုင္ငံၾကား အၿပန္အလွန္ ဗီဇာကင္းလႊတ္ခြင့္ေတြ ေပးတဲ့ သေဘာတူညီခ်က္မ်ား ကို လဲလည္ၾကေၾကာင္းကို Social Media တို႕ရဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္း သိၾကရ ၿပီးသူငယ္ခ်င္းရဲ့ သတင္းေပး whats app msg ကေနရတာေၾကာင့္ လမ္းေပၚမွာေၿပးေနရင္း တန္းလန္း က ခဏရပ္ၿပီး facebook က ကိုယ့္ ေဝါ ေပၚ အၿမန္တင္လိုက္ရတာ မွတ္မွတ္ရရ တစ္ခုပါပဲ။
 
ဒီစကၤာပူ ဗီဇာနဲ႕ ပါတ္သတ္ၿပီးေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြက ဗီဇာကင္းလႊတ္ခြင့္ရေရး အတြက္ အၿပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾက ေပမယ့္ ဟုတ္ေတာ့မလိုလို နဲ႕ အၿဖားရွဳးရွဴး သြားခဲ့ၾကေတာ့ ဒီတခါလဲ ဟုတ္ရဲ့လား ေသၿခာ ရဲ့လား ဆိုၿပီး ဆန္းစစ္ေတာ့ ၿမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ၏ အတိုင္ပင္ခံပုဂိုလ္ နဲ႕ ဝန္ၾကီးခ်ဴပ္တို႕ ေရွ႕မွာ အၿပန္ အလွန္ စာခ်ဴပ္လဲလည္ၾကတယ္ ဆိုေတာ့မွပဲ ဒီတခါေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ လို႕ စိတ္ဒုန္းဒုန္းခ် ႏိုင္ပါေတာ့တယ္။
အဲ့ဒီအတြက္ စလံုးပီအာမ်ား၊ ႏိုင္ငံသားခံယူထားေသာ ၿမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား သူတို႕အမ်ိဳး၊ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း မ်ားအတြက္ Online Visa ေလွ်ာက္ေပးရသည္မ်ား၊ Letter of Introduction မ်ားေရးေပးရသည္မ်ား၊ အေၾကာင္းမလွပဲ ဗီဇာ ပယ္ခ်ခံရတဲ့အခါ စလံုးလူဝင္မွဳၾကီးၾကပ္ေရး ကို သြားၿပီး အသနားခံစာ တင္ၾကရတဲ့ ဒုကၡအေပါင္းဟာ လာမည့္ လအနည္းငယ္အတြင္းမွာပဲ ခ်ဴပ္ၿငိမ္းရပါေတာ့မယ္။ အဲ့ဒီအတိုင္းပဲ စလံုးဖက္က ၿမန္မာၿပည္ဖက္ကို သြားၾကမယ့္ စလံုးစီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္မ်ားနဲ႕ ဝန္ထမ္းမ်ားအတြက္ ၿမန္မာသံရံုးမွာ ဗီဇာ ေလွ်ာက္ဖို႕ ၿပင္ဆင္ေပးၾကရတဲ့ က်ေနာ္တို႕ကို ဝန္ထမ္းေရးရာ၊ ရံုးပိုင္းဆိုင္ရာ ဝန္ထမ္းမ်ား အတြက္လဲ အလုပ္တစ္ခု သက္သာသြားတဲ့ အတြက္ ၿမန္မာတၿပည္လံုး နဲ႕ Facebook ၾကီးတစ္ခုလံုး ၿမန္မာၿပည္ရဲ့ ရွိသမွ် သတင္းမီဒီယာ အကုန္နဲ႕ ေနာက္ေန႕ ဇြန္လ (၈) ရက္ေန႕ထုတ္The Straits Time နဲ႕ TODAY Paper တို႕ရဲ့ မ်က္နာဖံုး သတင္းၾကီးမ်ား အၿဖစ္နဲ႕ ပါ အၾကီးအက်ယ္ အံုးအံုးၾကပ္ၾကပ္ သတင္း ေတြ ကုိ အၿပိဳင္အဆိုင္ ေဖာ္ၿပလိုက္ၾကတာ ဝန္ၾကီးခ်ဴပ္ေလယာဥ္ပ်ံ ရန္ကုန္ေလဆိပ္ကို ခက္ခက္ခဲခဲ ဆင္း ရသည္ ဆိုတဲ့ သတင္းပါ ပါသည္အထိကို စကၤာပူဝန္ၾကီးခ်ဴပ္ ရဲ့ ၿမန္မာႏိုင္ငံခရီးစဥ္ ဟာ ေပၚၿပဴလာၿဖစ္ခဲ့ ပါတယ္။
 
ဝန္ၾကီးခ်ဴပ္ လီရွန္လြန္း က ” ၿမန္မာႏိုင္ငံဟာ မိတ္ေဆြေဟာင္း ႏိုင္ငံတစ္ခုတင္မက အေရးၾကီးတဲ့ မိတ္ဖက္ ႏိုင္ငံၿဖစ္ပါတယ္ ” ဆိုတဲ့ စာေၾကာင္းကို The Straits Time သတင္းစာၾကီး က မ်က္နာဖံုး သတင္း ၾကီးအၿဖစ္ ေဖာ္ၿပခဲ့ ၿပီး၊ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ရဲ့ မွတ္ခ်က္စကားမ်ား အၿဖစ္၊ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀ က ရန္ကုန္ ၿမိဳ႕ ကြက္ ေဖာ္ခဲ့တဲ့ သူ နဲ႕ စကၤာပူၿမိဳ႕ကြက္ ေဖာ္ခဲ့တဲ့ တူတူၿဖစ္သည္ကအစ၊ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ နာဂစ္မုန္တိုင္း အတြက္ စလံုးစစ္ဖက္ဆိုင္ရာ ေဆးတပ္ဖြဲ႕နဲ႕ အၿခား အကူအညီအေၿမာက္အမ်ား ေပးခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့အလည္၊ ၿမန္မာႏိုင္ငံ တိုးတက္ေရးအတြက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အစဥ္တဆိုက္ ကူညီေဆာင္ရြက္ ေပးခဲ့တဲ့ အၿပင္၊ ေရွ႕ ေလွ်ာက္မွာပဲ ဆက္လက္ကူညီသြားေပးမယ္ ဆိုသည္အဆံုး ေၿပာဆိုသြားတာေတြ အားတက္သေရာ ဖတ္ၾကရပါတယ္။
 
မစၥတာလီရွန္လြန္း ရဲ့ ဖခင္ မစၥတာလီကြမ္ယူ လက္ထက္ကထဲကိုက စကၤာပူနဲ႕ ၿမန္မာႏိုင္ငံဟာ ရင္းရင္း ႏွီးႏွီး ဆက္ဆံခဲ့ၾကၿပီး၊ မစၥတာလီကြမ္ယူ နဲ႕ ဦးေနဝင္းလက္ထက္ဆက္ဆံေရး ရင္းႏွီးမွဳေတြ နဲ႕ နအဖ အစိုးရ ေခတ္က ဗိုလ္ခ်ဴပ္ၾကီးမ်ားနဲ႕ ဆက္ဆံေရး၊ စီးပြားေရးအၾကံဥာဏ္ မ်ားေပးခဲ့ပံုေတြကို က်ေနာ္ အရင္ က ေရးခဲ့ဖူးတဲ့
 
Mr. Lee Kuan Yew ေၿပာေသာၿမန္မာႏိုင္ငံအေၾကာင္း အပိုင္း (၁) - (၂) ကို ေအာက္ကလင္ခ့္ေတြက ေန ၿပန္ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။
 
လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၀) ႏွစ္တာကာလ က က်ေနာ္ ဒီကြ်န္းႏိုင္ငံေပၚကို ေၿခခ်ခဲ့စဥ္ကေတာ့ ဒီေလာက္အထိ ၾကာေအာင္ အေၿခခ်ေနထိုင္ ၿဖစ္လိမ့္မယ္လို႕ မေမွ်ာ္လင့္ထားမိပဲ၊ ေနာက္တစ္ဆင့္ အေနနဲ႕ အၿခား ႏိုင္ငံၾကီး တစ္ခုကို အခြင့္အေရး ရရင္ရသလို ေရၾကည္ရာမ်က္ႏု ရာ ေၿပာင္းေရႊ႕မယ္လို႕ စဥ္းစားေမွ်ာ္မွန္း ထားခဲ့ေပမယ့္ ဒီႏိုင္ငံအတြင္းမွာ ပဲ ၿဖစ္လာတဲ့ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး အေၿပာင္းအလဲ ေတြၾကားထဲကပဲ အခြင့္ အလန္းနဲ႕ ကံတရားရဲ့ မ်က္နာသာေပးမွဳေတြ ေၾကာင့္ ဒီတိုင္းၿပည္မွာ ဆက္ၿပီးေနထိုင္ ၿဖစ္ခဲ့သည္။ (၁၀) ႏွစ္ ၾကာအသားက်လာတဲ့ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး၊ အလုပ္လုပ္တဲ့ စနစ္ေတြ၊ talent အေပၚမွာ အေၿခခံထားတဲ့ တိုးတက္မွဳကို အားေပးတဲ့ စနစ္ေတြေၾကာင့္ရယ္၊ အားလံုးအဆင္ေၿပေနတဲ့ comfort zone ထဲက ရံုးမထြက္ႏိုင္ေတာ့ ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရး တစ္ခုတည္ေထာင္ ၿပီး ဒီထက္မကၿမင့္မားတဲ့ ဘဝကို ေရာက္ ေအာင္ ဆက္သြားခ်င္ေပမယ့္ ရံုးမထြက္ႏိုင္ေသးပါဘူး။
 
သို႕ေသာ္ စကၤာပူရဲ့ ေၿပာင္းလဲလာခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး အေၿခအေနေတြ ကို ၿပန္သံုးသပ္မယ္ဆိုရင္
လြန္ခဲ့ေသာ (၁၀) ႏွစ္က စကၤာပူၿပည္တြင္း မွာလိုအပ္ေနတဲ့ လူစြမ္းအားအရင္းအၿမစ္ ေတြအတြက္ ေပၚလီ ေက်ာင္းဆင္းတာနဲ႕ ပီအာတန္းေပး၊ အလုပ္ဆိုတာ ခ်က္ခ်င္းတန္းရ၊ Spass Reject တယ္ဆိုတာ အင္မတန္ ကံဆိုးမွ ၿဖစ္တဲ့အၿဖစ္။ တင္သြင္းလိုက္တဲ့ လူ႕အရင္းအၿမစ္ေတြ ေၾကာင့္ side effect ေတြ ကို ႏိုင္ငံသားေတြက မခံမရပ္ႏိုင္ေတြ ၿဖစ္ေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အေတာ္ေလး အက်ိတ္အနယ္ ၿပိဳင္လိုက္ရတဲ့ အခါမွာေတာ့ အစိုးရရဲ့ ေပၚလစီေတြ အေၿပာင္းအလဲ ေတြစလာပါေတာ့တယ္။ စီးပြားေရးဖက္မွာလဲ အရင္ ကုန္ထုတ္လုပ္မွဳ အပိုင္း၊ ပို႕ကုန္တင္ပို႕မွဳအပိုင္းေတြ မွာ စတင္က်ဆင္းလာတဲ့အတြက္ စီးပြားေရးၿပဳၿပင္ ေၿပာင္းလဲ ေရးမူဝါဒ အသစ္ခ်မွတ္မွဳေတြကို လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ကစၿပီး ၿပင္ဆင္လာတာေတြ႕ရပါတယ္။ ၿပည္တြင္း လုပ္ငန္းရွင္ေတြကိုလဲ ၿပည္ပႏိုင္ငံေတြမွာပါ ပိုမိုရင္းႏွီးၿမဳပ္ႏွံဖို႕ အခြင့္အလမ္းေတြအတြက္ အစိုးရ က ေထာက္ပံေငြေတြခ်ေပး၊ ကုန္ထုတ္လုပ္မွဳအပိုင္းေတြမွာ လူအစား၊ စက္ေတြကို တက္ႏိုင္သမွ် အစားထိုး အသံုးခ်ဖို႕အေရး အတြက္ စီမံကိန္းေတြကို သက္ဆိုင္ရာ ဝန္ၾကီးဌာန ေပါင္းစံုကေန ခ်ေပးေန တာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါေတြကို ၾကည့္ခ်င္းအားၿဖင့္ စကၤာပူက ေၿပာင္းလဲေနတယ္၊ ေနာင္ တခ်ိန္မွာ ဝန္ထမ္း ဘဝ နဲ႕ ဘယ္ေလာက္ အလုပ္ လုပ္ႏိုင္မွာလဲ၊ တခါတေလမ်ား (အခုႏွစ္ေပါ့) စီးပြားေရးက်ဆင္း ေနတဲ့ အခ်ိန္ ဘယ္အခ်ိန္မ်ား လစာၿဖတ္ မလဲ၊ အလုပ္ကေန Retrenchment လုပ္မလဲ ဆိုတာေတြကို ေတြးေတာပူပန္လာရတယ္။ ဟိုးအရင္ ေခတ္ မ်ားကလို အလုပ္ကို (၁) လအတြင္း ၿပန္ရတာ မ်ိဳးေတြ အေတာ္ေလး ရွားသြားတာေတြ သိရလာတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီဟာေတြ ၿဖစ္လာခဲ့ရင္ ဘာလုပ္မလဲ ဆိုတဲ့ back up plan ေလးေတြ ၿပင္ဆင္လာရၿပီး၊ ကိုယ္ကိုကိုယ္ လဲ တၿခားလူေတြ upgrade လုပ္ေနသလို အဆင့္ၿမင့္ တင္ဖို႕အတြက္ မတက္တဲ့ပညာရပ္ဆိုသင္၊ တက္ၿပီးသားဟာ ကို ပိုတက္ေအာင္ ထပ္အဆင့္ၿမင့္နဲ႕ ေပါ့။
 
အသက္ကလဲ (၄၀) နားကပ္လာၿပီ၊ တည္တည္တံ့တံ့ ရာထူးေလး နဲ႕ ကိုယ့္လက္ကိုယ္ေၿခ ၿဖစ္ေနတဲ့ လက္ရွိ အလုပ္မွာ လုပ္ခဲ့တာ ေရွ႕လဆို (၄) ႏွစ္ၿပည့္ခဲ့ၿပီ။ စကၤာပူမွာေရာ၊ က်ေနာ့္ရဲ့ ဝန္ထမ္းဘဝမွာပါ အခ်ိန္ အၾကာဆံုးတာဝန္ထမ္းေဆာင္ တဲ့ အလုပ္အၿဖစ္ စံခ်ိန္က်ိဳးခဲ့ၿပီေပါ့။ ဒီႏွစ္ထဲမွာေတာ့ စကၤာပူ စီးပြားေရး က်ေနတဲ့အခ်ိန္ အၿပင္ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားပါ အနည္းငယ္အထိနာေနတဲ့ အခ်ိန္ၿဖစ္ တဲ့ အတြက္ က်ေနာ့္အလုပ္မွာလဲ အၿခားအပို expanding HR activity ေတြ သိပ္မလုပ္ေတာ့ပဲ၊ အရွိန္ ေလွ်ာ့္ခ်ထားလိုက္ပါတယ္။ မႏွစ္ကလို Job creation ေပါေပါမ်ားမ်ား မရွိတဲ့အၿပင္၊ စလံုးလုပ္ငန္းရွင္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား က အသက္ ၅၀ အထက္ ဆိုရင္ အလုပ္ခန္႕ထားဖို႕ သိပ္မလိုလားေတာ့ တာေၾကာင့္ ဒီ ႏွစ္ထဲမွာ အလုပ္ထြက္တဲ့ သူ နည္းသြားတာ သတိထားမိသည္။ အေပၚမွာေရးခဲ့တဲ့ စကၤာပူအစိုးရရဲ့ စီးပြားေရး ေပၚလစီအသစ္ေတြေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႕ အလုပ္ရဲ့ အဓိကစက္ရံုၾကီး ကို တဖက္ကမ္း မေလးရွား ဂိ်ဳဟိုးကို ေၿပာင္းေရြ႕ဖြင့္လွစ္ဖို႕ ၿဖစ္လာသည့္အၿပင္၊ ၿမန္မာႏိုင္ငံ လုပ္ငန္းခြဲအတြက္ပါ ဖြင့္လွစ္ဖို႕ စီမံကိန္း မ်ား စတင္ၿပင္ဆင္လာရပါတယ္။
 
ဒီပိုစ္႕ကိုေတာ့ ဘာမွေထြေထြထူးထူး ေရးစရာ သိပ္မရွိတာေၾကာင့္ ဒီမွာပဲ နိဂံုးခ်ဴပ္ပါရေစ။ ဖတ္ေပးတဲ့ က်ေနာ့္ညီအကို ေမာင္ႏွမသူငယ္ခ်င္း အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား။ ။


Friday, May 6, 2016

က်ေနာ္ ႏွင့္ က်န္းမာေရး အာမခံ အေတြ႔အၾကံဳ အခ်ိဳ႕

အခုတေလာ စကၤာပူၿမန္မာသတင္းရပ္ကြက္မွာ အထူးသတင္းၾကီးသြားတဲ့ ဦးေႏွာက္အက်ိတ္ေၾကာင့္ခြဲစိတ္ ကုသမွဳစားရိတ္အတြက္ စကၤာပူေဒၚလာသိန္းေက်ာ္ကုန္က်မွာ ၿဖစ္တဲ့အတြက္ ၿမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား ကိုယ္ခ်င္းစာနာစိတ္နဲ႕ လွဴဒါန္းၾက မွ်ေဝေပးၾက၊ ေစ်းေရာင္းေပးၾကနဲ႕ အေတာ္ေလးဗ်ာမ်ား သြားၾကပါ တယ္။ ပါဝင္လွဴဒါန္းၾက လွဳံေဆာ္ေပးၾကတဲ့ သူမ်ား ကို မုဒိတာပြားရပါတယ္။

က်ေနာ့္အေနနဲ႕ က်န္းမာေရးအာမခံေရာင္းခ်တဲ့သူ မဟုတ္ေသာ္လည္း အလုပ္ရဲ့သေဘာသဘာဝအရ ဝန္ထမ္းမ်ား အလုပ္သမားမ်ားအတြက္ အစိုးရက မၿဖစ္မေနၿပဳလုပ္ေပးရမည္ လို႕ ေဖာ္ၿပထားတဲ့ အာမခံ မ်ားအၿပင္ ဝန္ထမ္းမ်ားအတြက္ အထူးအခြင့္အေရး တစ္ခုအေနနဲ႕ ကုပၼဏီမ်ားကေန အပိုေဆာင္း ဝယ္ယူ ေထာက္ပံေပးတဲ့ အာမခံမ်ားအတြက္ ဒီ အာမခံေတြနဲ႕ တနည္းမဟုတ္တနည္း ပတ္သတ္လာရၿပီးနားလည္ သေဘာေပါက္ေအာင္ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။

ခုနကေၿပာခဲ့တဲ့ ၿမန္မာအမ်ိဳးသမီး က်န္းမာေရးကိစၥအေၾကာင္းၿပဳၿပီး စကၤာပူႏိုင္ငံအတြင္း ရွိ အၿခား ၿမန္မာႏိုင္ငံသား မ်ား သိရွိဖို႕အတြက္ ရယ္၊ ၿမန္မာႏိုင္ငံမွ အၿခားေသာ ဝန္ထမ္းေရးရာ ပေရာ္ဖစ္ရွင္နယ္ (HR Professional) မ်ားလဲ အေတြ႕အၾကံဳရေအာင္၊ က်ေနာ့္ကိုယ္ေတြ႕အေတြ႕အၾကံဳေလးေတြ နဲ႕ မွီၿငမ္းၿပီး  မိမိသိထားတာေလးေတြ ေဝမွ်ဖို႕အတြက္ ဒီ ပိုစ့္ကို ေရးၿဖစ္ပါသည္။ အာမခံ အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္ေတြ အတြက္ေတာ့ ခုနကေၿပာခဲ့တဲ့ အတိုင္း က်ေနာ္က အာမခံေရာင္းခ်သူ Professional မဟုတ္တဲ့အတြက္  မိမိတို႕ရဲ့ နီးစပ္ရာ အာမခံကိုယ္စားလွယ္မ်ား ကို ဆက္သြယ္ေမးၿမန္းေစလိုပါတယ္။

စကၤာပူ company တစ္ခုကေန ႏိုင္ငံၿခားသားအလုပ္သမား သို႕မဟုတ္ ဝန္ထမ္း၊ Work Permit Holderနဲ႕ S pass Holder မ်ားခန္႕ထားေတာ့မယ္ ဆိုတာနဲ႕ ဒီအလုပ္သမား၊ ဝန္ထမ္းမ်ားအတြက္ Company ဖက္က ေန Ministry of Manpower  (MOM) စကၤာပူအလုပ္သမားဝန္ၾကီးဌာနရဲ့ ညြန္ၾကားခ်က္အတိုင္း က်န္းမာေရးအာမခံ ေပၚလစီတစ္ခုကို ဝယ္ယူၿပဌာန္းေပးရတယ္။ ဒီအာမခံေပၚလစီက အေၿခခံအဆင့္ ေပၚလစီတစ္ခုၿဖစ္ၿပီးေတာ့ စကၤာပူေဒၚလာ ၁၅၀၀၀ အထိ အာမခံဖက္ကေနေပးေလွ်ာ္မယ့္ အဆင့္ပါ။

ဒီအေၿခခံေပၚလစီဟာ Company ရဲ့ WP နဲ႕ Spass အားလံုးကိုအကံ်ဴးဝင္ၿပီးေတာ့ EP အတြက္အကာ အကြယ္ မေပးပါဖူး။ ဒီေပၚလစီအတြက္ ပရီမီယံေၾကးအေနနဲ႕  အာမခံ company နဲ႕ ဝန္ထမ္းအင္အား ေပၚမူတည္ၿပီး တစ္ႏွစ္ကို ဝန္ ထမ္းတစ္ေယာက္အတြက္ ၅၀ ကေန ၁၀၀ အတြင္းေပးရပါတယ္။ ဒီေပၚလစီဟာ Hospitalization & Surgical ပဲၿဖစ္တဲ့အတြက္ ဝန္ထမ္း ေဆးရံုတက္ကုသမွ သာလွ်င္ အာမခံကေလွ်ာ္ေၾကးစေပးမွာၿဖစ္ၿပီး၊ ပဏာမေရာဂါရွာေဖြေရးအတြက္ ဓာတ္ခြဲခန္း၊ စကမ္ စသည္ၿဖင့္ နဲ႕ အထူးကု၊ သာမန္ကုဆရာဝန္မ်ားအတြက္ ကုသစားရိတ္ ေတြကိုပါထည့္သြင္း ၿပီးေလွ်ာ္ေၾကးေတာင္း ခံႏိုင္ပါတယ္။ တကယ္လို႕ ကိုယ္က စကၤာပူရဲ့ အထူးကုဆရာဝန္ၾကီးေတြနဲ႕ ေရာဂါရွာေဖြ စမ္းသပ္ၿပီး တဲ့ေနာက္ ဘာေရာဂါမွရွာမေတြ႕ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေဆးရံုတက္ကုသ စရာမလိုရင္ လည္းေကာင္း ဒီေပၚလစီအတြင္းမွာ မပါဝင္ပဲ ေလ်ာ္ေၾကးေငြေတာင္းခံလို႕မရႏိုင္ပါဘူး။

ေရာဂါအေၿခအေနက ေဆးရံုတက္ကုသရမယ့္ အေၿခအေန ေရာက္ေနၿပီဆိုရင္ေတာ့ အေၿခခံအားၿဖင့္ ခုတင္ (၄) လံုးဝင္ အခန္းအဆင့္မွာပဲ တက္ေရာက္ရမွာၿဖစ္ၿပီး၊ လိုအပ္ခ်က္အရ သီးသန္႕အခန္း သို႕မဟုတ္ အထူးၾကပ္မတ္ကုသခန္းထဲ ကို လဲ ထည့္သြင္းကုသဖို႕အတြက္ ေဆးရံုကေနပဲ စီစဥ္ ဆံုးၿဖတ္တာၿဖစ္ ပါတယ္။ ေဆးရံုေတြရဲ့ procedure အရ ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ေဆးရံုတက္ကုသဖို႕ လိုအပ္ၿပီေဟ့ ဆိုတာနဲ႕ ေဆးရံုကေန ဝန္ထမ္း အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ company ကိုလွန္းအေၾကာင္းၾကားၿပီး လူနာကို ေဆးရံုတင္ မွာၿဖစ္ေၾကာင္း၊ ေဆးရံုကုန္က်စားရိတ္ အတြက္ company ဖက္က ေငြေပးေၿခမည္ ၿဖစ္ပါေၾကာင္း ကို Letter of guarantee ေပးပို႕ၿပီး အတည္ၿပဳခ်က္ ရ ယူပါတယ္။ အဲ့ဒီအေၿခအေနမ်ိဳးမွာ ေတာ့ Company ဖက္ကေန တာဝန္မယူႏိုင္ပါ ေဆးရံုမတက္နဲ႕ ၿပန္လာပါလို႕လဲ ေၿပာလို႕မရေတာ့ပါဖူး။ အဲ့လိုေၿပာရင္ လူနာရဲ့ အသက္အႏၱရယ္ နီးစပ္တဲ့အတြက္ မၿဖစ္မေန တင္ရပါမယ္ဆိုၿပီး၊ Company ေတြေပၚ မွာ အာဏာသက္ေရာက္ ႏိုင္တဲ့ ဝန္ၾကီးဌာန MOM ကိုအေၾကာင္းၾကားၿပီး MOM ရဲ့ အာဏာနဲ႕ Company ကို ဖိအားေပးခုိင္းမွာပါ။

အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း စကၤာပူႏိုင္ငံရဲ့ ႏိုင္ငံၿခားသား ေဆးကုသမွဳစားရိတ္ ဟာၾကီးမားလွတဲ့အတြက္ သာမန္ အူေယာင္ငန္းဖ်ားလို၊ ေသြးလြန္တုတ္ေကြး လို ေရာဂါမ်ိဳးမ်ားအတြက္ (၅) ရက္တာ သာမန္အခန္း တြင္းကုသစားရိတ္၊ ဆရာဝန္၊ ေဆး ဘာညာစာရိတ္ေတြဟာ ေငြ ၅၀၀၀ ကေန ၆၀၀၀ ၾကားက်သင့္ ၿပီး၊ ICU အထူးၾကပ္မတ္ကုသခန္း ထဲမ်ား ဝင္သြားၿပီဆိုရင္ေတာ့ (၅) ရက္အတြက္ ေပၚလစီ အကာအကြယ္ ေပးထားတဲ့ ေငြ ၁၅၀၀၀ ဆိုတာ ICU ခန္းသံုးခေလာက္ပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။

၁၅၀၀၀ ထဲ့ေက်ာ္လြန္သည္အထိ ကုသခဲ့တဲ့ လူနာ၊ အေၿခအေနအလြန္ဆိုးရိမ္ရတဲ့ အတြက္ ခြဲစိတ္ကုသရ တဲ့ လူနာမ်ိဳး၊ ကင္ဆာအတြက္ ဓာတ္ကင္ကုသရတဲ့ အေၿခအေန မ်ိဳးေတြ ေရာက္လာခဲ့အခါ ဘယ္သူက က်န္တဲ့ေဆးကုသစားရိတ္ကို အကုန္က်ခံရမွာလဲ။ အဲ့ဒီအတြက္ အေၿဖက သာမန္က်ေနာ္တို႕ ေနစဥ္ ထိေတြ႕ေနတဲ့ Employment Act ထဲမွာ မရွိေတာ့ပဲ သူ႕ထက္ ပိုမိုၿခံဳငံုထားတဲ့ Employment of Foreign Manpower Act လို႕ေခၚတဲ့ ႏိုင္ငံၿခားသားအလုပ္သမားမ်ား ခန္႕ထားေရးဥပေဒ ထဲက ေဖၚၿပခ်က္အရ ဝန္ထမ္း ကိုခန္႕ထားတဲ့ Company ကေန ဒီဝန္ထမ္းရဲ့ ေဆးကုသမွဳကုန္က်စားရိတ္ အားလံုး၊ အာမခံ ကေပးထားတဲ့ ၁၅၀၀၀ ထက္ပိုေသာ မည္သည့္ပမာဏ ကိုမဆို ကုန္က် ခံရမည္ ဆိုၿပီးၿပဌာန္း ထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

အဲ့ေတာ့ Company ေတြဖက္ကေန ဒီလိုမ်ိဳး မေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ၊ ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွ ၿခင္းမ်ား ကို ကာကြယ္ဖို႕အတြက္ WP အလုပ္သမားမ်ားအတြက္ ခုနက အေၿခခံေပၚလစီ ၁၅၀၀၀ ကေန ၃၀၀၀၀ အထိ တိုးၿမင့္အာမခံဖို႕ လုပ္ၾကရပါတယ္။ အဲ့ဒါအၿပင္ကို Company ေတြရဲ့ သံုးစြဲႏိုင္မွဳအသံုးစားရိတ္ေတြ ေပၚမူတည္ၿပီး Pre-Employment Full Medical Check Up လို႕ေခၚတဲ့ အလုပ္မခန္႕ထားမီ ေဆးစစ္ခ်က္ ေတြ၊ Annual Medical Check Up ေတြၿပဳလုပ္ကာကြယ္ရပါတယ္။ S Pass အတြက္ ေငြ ၃၀၀၀၀ အထိ အပို ထပ္ေဆာင္းအာမခံလို႕ရတဲ့အၿပင္ အၿခားသီးသန္႕ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မွဳအာမခံ မ်ား ကို ေငြ တက္ႏိုင္ရင္ တက္ႏိုင္ေလာက္ထပ္မံ အာမခံထားလို႕ရပါတယ္။ ကုန္က်စားရိတ္အားလံုးရဲ့ ၉၀% အထိ ၿပန္ေပးမယ့္ ေပၚလစီ၊ ၁၀၀% အထိၿပန္ေပးမယ့္ ေပၚလစီမ်ား အတြက္ အသက္အပိုင္းအၿခားေပၚမူတည္ ၿပီး တစ္ႏွစ္အတြက္ ၃၀၀ ကေန ၈၀၀ ေလာက္အထိ အာမခံ ပရီမီယံေၾကးကုန္က်ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီအာမခံခံ အတြက္ ဘယ္ဟာေတြ ကိုကာဗာၿဖစ္သလဲ၊ ေဆးရံုစားရိတ္ အတြက္ ကိုယ္ဖက္ကေငြဘယ္ေလာက္ေပးၿပီး ပိုတာ ကိုမွာ အာမခံကေပးမွာလား၊ ဘယ္ေဆးရံုအဆင့္ေတြနဲ႕ ဘယ္အခန္းအဆင့္ ေတြ ကို တက္ေရာက္ ကုသမွဳခံႏိုင္မလဲ၊ အာမမခံတဲ့ ေရာဂါေတြ ရွိသလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို ကိုယ္ အာမခံ အေရာင္း ကိုယ္စားလွယ္နဲ႕ ေတြ႕တဲ့အခါ ေသေသခ်ာခ်ာ ေမးေစလိုပါတယ္။

အၿခား အာမခံတစ္ခုအေနနဲ႕ Company ေတြဖက္က မၿဖစ္မေန အာမခံရတဲ့ အာမခံကေတာ့ Workmen Compensation လို႕ေခၚတဲ့ အလုပ္ခြင္အတြင္း အလုပ္သမား ထိခိုက္ဒဏ္ရာရရွိ၊ ေသဆံုးမွဳအတြက္ အာမခံပဲ ၿဖစ္ပါတယ္။ ဒီအာမခံကိုေတာ့ MOM က Workmen compensation Act ၿပဌာန္းခ်က္ေတြနဲ႕ တိုက္ရိုက္ကိုယ္တြယ္ၿပီးေတာ့ ၿပင္ပ အာမခံ Company ၾကီးေတြကေန Company ေတြကို အာမခံေရာင္းပါ တယ္။ ဒီအာမခံေၾကးအတြက္ Company ကေနပဲ ေပးရမွာၿဖစ္ၿပီး၊ အလုပ္သမားစီကေန တၿပားမွ ေတာင္းခံခြင့္မရွိပါဘူး။ ဒီအာမခံအတြက္ကေတာ့ လုပ္ငန္းခြင္အတြင္း ထိခိုက္ဒဏ္ရာရရွိမွဳအတြက္ (၃) ရက္ထပ္ပိုေသာ ေဆးခြင့္ကို စကၤာပူေဆးရံုေဆးခန္း တစ္ခုခုကမ်ား ေပးခဲ့ရင္ MOM ကို (၁၄) ရက္အတြင္း အေၾကာင္းၾကားၿပီး လိုအပ္သည္မ်ား ကို ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ရပါတယ္။

က်ေနာ့္ လုပ္ငန္းအေတြ႕အၾကံဳမွာ ခုနကေၿပာခဲ့တဲ့ အာမခံေတြနဲ႕ ပတ္သတ္ၿပီး မွတ္မွတ္ရရ အၿဖစ္အပ်က္ (၂) ခုၾကံဳခဲ့ဖူးပါတယ္။ ပထမ case ကေတာ့ ၿမန္မာ အလုပ္သမားပါ။ ဗိုက္အရမ္းနာတဲ့အတြက္ ညဖက္က ေဆးရံုကို တင္လိုက္ရတဲ့အေၾကာင္း မနက္မိုးလင္းလင္းခ်င္း ဖံုး msg ေတြ႕ေတာ့ ေဆးရံုးက အိမ္နဲ႕ နီးတဲ့ NUH မွာဆုိေတာ့ ခ်က္ခ်င္းသြားေတြ႕ၿဖစ္သည္။ ထံုးစံအတိုင္း ေခါင္းကေနေၿခအဆံုး ေရာဂါေတြရွာေဖြထား ၿပီးေတာ့ ရလဒ္မ်ားကို ေစာင့္ေနသည္ေပါ့။ ေန႕လည္ေရာက္ေတာ့ ေဆးရံုးကေနဖံုးဆက္တယ္၊ ပဏာမ ေသြးစစ္ခ်က္ေတြ အရ ကင္ဆာလကၡဏာ ၿပေနသည့္အတြက္ စကမ္ဖတ္ခ်င္သည္၊ ကုန္က်စားရိတ္ မည္မွ်ရွိသည္ လုပ္ရမလား လို႕ ခြင့္ၿပဳခ်က္ေတာင္းေတာ့ ေဆးရံုေပၚေရာက္ေနၿပီ၊ ေဆးရံုတင္ထားၿပီးၿပီး ၿဖစ္တဲ့ အတြက္ အာမခံက ၁၅၀၀၀ အထိၿပန္ရႏိုင္တဲ့အတြက္ ဆက္လုပ္ပါလို႕ ခြင့္ၿပဳခ်က္ေပးလိုက္သည္။
လူနာရဲ့ အေၿခအေန က ၿပန္ေကာင္းလာၿပီး အသက္အႏၱရယ္နဲ႕ လဲေဝးသြားၿပီၿဖစ္တဲ့အတြက္ နည္းနည္း စိတ္ေအးသြားေပမယ့္ စကမ္ ဖတ္တဲ့ ရလဒ္ရေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ၿပသနာၾကီးလာၿပီ၊ စကမ္ကေန ေတြ႕တာ အူမၾကီးထဲမွာ ကင္ဆာအလံုးေတြ ေတြ႕သည္ေပါ့။ ထပ္ေသၿခာေအာင္ အသားစယူရပါ မည္ဆိုေတာ့ ဟင့္အင္း မယူနဲ႕ ေၿပာလို႕မွမရတာ ယူရမွာေပါ့။ လူနာကေတာ့ ေဆးရံုကဆင္းလာၿပီး အေဆာင္မွာ ပဲ နားေနခိုင္းထားၿပီး (၃) ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေဆးရံုကေန အသားစရလဒ္ အတြက္ Company မွာ တာဝန္ရွိသူတစ္ဦးကိုယ္တိုင္ လိုက္လာပါဆိုေတာ့ က်ေနာ္ သိလိုက္ၿပီ အေၿခအေန သိပ္မေကာင္းဆိုတာ၊ ဒါမယ့္ အဆိုးဆံုးကိုေတာ့ က်ေနာ္မေမွ်ာ္လင့္ထားမိပါဖူး။

အထူးကုဆရာဝန္ၾကီး ကိုယ္တင္ စကမ္ နဲ႕ အသားစ ဓာတ္ခြဲရလဒ္ေတြကို ေၿပာၿပေတာ့ ကင္ဆာရဲ့ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ နဲ႕ ေနာက္ထပ္ (၆) လအထိ အသက္ရွင္ဖို႕ခန္႕မွန္းပါသည္တဲ့၊ လူနာက သိခြင့္ရွိေပမယ့္ ခံစားႏိုင္ပါ့မလား၊ မင္းဘာသာၿပန္ၿပီး ေၿပာပါဆိုေတာ့ အသက္ (၃၄) ႏွစ္ပဲရွိေသးတဲ့ က်ေနာ့္ ၿမန္မာ အလုပ္သမား ကို " မင္း ကင္ဆာေနာက္ဆံုးအဆင့္နဲ႕ ၆ လပဲ အသက္ ရွင္ေတာ့မယ္ " လို႕ က်ေနာ္ ေၿပာမထြက္ပါဖူး။ တစ္ခုခုေတာ့ ေၿပာရမယ္ ဆိုေတာ့ " မင္းမွာ အူမၾကီးကင္ဆာၿဖစ္ေနတယ္၊ အေၿခအေန အရေတာ့ ဆရာဝန္က ခြဲစိတ္ကုသဖို႕ အားမေပးဖူး၊ ဓာတ္ကင္ကုသနည္းနဲ႕ပဲ ကုသပါမယ္၊ ဒီမွာကုသလို စိတ္ရွိလား၊ ၿမန္မာၿပည္ၿပန္ ကုသမလား " လို႕ က်ေနာ္ေၿပာၿပ ၿပီးေမးၿမန္းတယ္ေပါ့။ သူက ၿမန္မာၿပည္မွာပဲ ၿပန္ၿပီး ကုခ်င္ပါတယ္ ဆိုေတာ့ ဆရာဝန္ၾကီးကေန လႊဲစာ၊ စစ္ေဆးေတြ႕ရွိခ်က္ေတြ၊ စကမ္ နဲ႕ အသားစ ရလဒ္ေတြ အကုန္လံုးကို ထုတ္ေပးဖို႕ ဆရာမကို ညႊန္ၾကားေပးပါတယ္။

ရန္ကုန္ကို အၿမန္ၿပန္ဖို႕ ခ်က္ခ်င္းစီစဥ္ေပး၊ ေလဆိပ္အထိလိုက္ပို႕ေတာ့ သူ႕ခမ်ာ က်ေနာ့္ကို ေရာဂါ ေပ်ာက္ရင္ ၿပန္လာပါရေစေနာ္လို႕ တဖြဖြ ေၿပာရွာတယ္။ က်ေနာ့္မွာ ေတာ့ မုသားမပါလကၤာ မေခ်ာ ဆိုတဲ့အတိုင္း ၿပန္လာပါေပါ့။ ေတာ္တဲ့ အလုပ္ၾကိဳးစားတဲ့ အလုပ္သမား မုိ႕လို႕ ရံုးဝန္ထမ္းေတြ စီကေန ၿမန္မာၿပည္ၿပန္ရင္ ေဆးကုသစားရိတ္ အတြက္ဆိုၿပီး ေငြ ၄၀၀၀ နီးပါးရပါတယ္။ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ လဲ အဆက္အသြယ္ သိပ္မပ်က္ပဲ သူခြဲစိတ္ကုသမွဳလုပ္မယ္ ဆိုၿပီး ၿမန္မာဆရာဝန္ၾကီးမ်ားက အူမၾကီးထဲမွာ ရွိတဲ့ ကင္ဆာအလံုးမ်ား ကို ခြဲထုတ္ပါေသာ္လည္း၊ ခြဲစိတ္ၿပီး ၃ ေလာက္အၾကာမွာ သူ႕အမ်ိဳးသမီး က ေနတဆင့္ ဆံုးပါးေၾကာင္း သတင္းေရာက္ပါတယ္။ အေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ရလိုက္ရတယ္။

ဒုတိယ case ကေတာ့ ဘဂၤလာႏိုင္ငံသား အသက္ ၅၀ အရြယ္ company မွာ (၁၀) ႏွစ္ၾကာအမွဳထမ္း ေနတဲ့ အလြန္ေတာ္တဲ့ ေဆးသုတ္သမား ပါ။ လုပ္ငန္းခြင္မွာ ရင္ဖက္ေအာင့္တယ္ ဆိုၿပီး ေအာ့အန္ေတာ့ အလုပ္သမားေခါင္းတစ္ေယာက္နဲ႕ အတူ ေဆးရံုကို တက္စီနဲ႕ တင္လိုက္ၿပီ ၿဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ရံုးကို သတင္းေရာက္တဲ့ အခါ က်ေနာ္တို႕ ရံုး က်ေနာ့္ HR practice အရ က်ေနာ္ သို႕မဟုတ္ က်ေနာ့္ လက္ေထာက္ ေဆးရံုကို လိုက္ရပါတယ္။ အဲ့ဒီတံုးကလဲ က်ေနာ္ပဲ Yishun က Khoo Teck Puat ကို လိုက္ပါတယ္။  A& E ကိုေမးလိုက္ေတာ့ ICU ထဲမွာေရာက္ေနပါၿပီ ဆိုေတာ့ က်ေနာ့္မွာ ေဆးရံု Bill ကိုေတြးမိၿပီး နည္းနည္းေတာ့ ေသြးတိုးသြားေတာ့တယ္။ ICU ထဲေရာက္ေတာ့ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ေမွ်ာ္လင့္ထားတာက ပိုက္ေတြတန္းလန္းနဲ႕ ေမ့ေၿမာေနလိမ့္မယ္ေပါ့။ အလြန္သန္မာ တဲ့ အလုပ္သမားပါပဲ၊ ပိုက္ေတြတန္းလန္း၊ ေအာက္စီဂ်င္ ပိုက္တက္ရက္နဲ႕ Hi Sir, Thank you for coming ဆိုၿပီး၊ သူ႕ကို ေဆးကုခြင့္ေပးဖို႕ မ်က္ရည္က်ၿပီး ေၿပာေတာ့တာပါပဲ။ Heart Attack ရေၾကာင္း အေၿခအေန ကို ထိမ္းသိမ္း ထားႏိုင္ၿပီ ၿဖစ္ေၾကာင္း ဆရာမကရွင္းၿပထားေတာ့ က်ေနာ္သူဘာၿဖစ္တယ္ဆိုတာ သိေနႏွင့္ ၿပီးေတာ့ စိတ္ခ်ပါ၊ ေဆးရံု ကုန္က်စားရိတ္အတြက္ ဘာမွစိတ္မပူနဲ႕ စိတ္ေအးေအးသာေနပါဆိုေတာ့ ေက်းဇူးတင္ တဲ့အေၾကာင္းေၿပာလိုက္တာ အထပ္ထပ္အခါခါ၊
Company ဖက္ကေတာ့ ေပးခ်င္သည္ၿဖစ္ ေစ မေပးခ်င္သည္ ၿဖစ္ေစေပးရမွာပါပဲ။ ဒါမယ့္ ပရိယယ္ေၾကာင့္ မေၿပာဖူးေပါ့။ ကံေကာင္းစြာနဲ႕ ႏွလံုးေသြးေၾကာထဲ ပူေဖါင္းထည့္ကုသနည္းမ်ားနဲ႕ အၿမန္ကုသခ်က္ေၾကာင့္ အသက္ခ်မ္းသာၿပီး ICU ထဲမွာလဲ (၃) ရက္ပဲေနလိုက္ရပါတယ္။ ရံုးကို Bill ေရာက္လာေတာ့ ကုန္က်ေငြ ၂၁၀၀၀ နဲ႕ ေနာက္ ဆံုးစိတ္ခ်ရသည္အထိ ေဆးကုသစားရိတ္ ၁၀၀၀၀ ေလာက္အထိ Company ကေန ကုန္က်ခံခဲ့ရပါတယ္။ အလုပ္သမား ဖက္ကေတာ့ သူ႕ကို ေငြ ၁၅၀၀၀ ေက်ာ္အပိုကုန္က် ခံခဲ့ေပးတဲ့ အတြက္ က်ေနာ့္သူေဌးကို သူ႕ ဘုရားသခင္ အလားပါပဲ။ အခုခ်ိန္ထိ အလုပ္လုပ္ဆဲၿဖစ္ၿပီး ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္ တဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ အလြန္ အလုပ္ၾကိဳးစားတဲ့ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ပါပဲ။

သူ႕အတြက္ အာမခံေလ်ာ္ေၾကးေငြ ေဆးရံုတက္စားရိတ္ၿပန္ရရွိဖို႕ အာမခံ company ကိုေတာင္းဆိုတဲ့ အခါက်ေတာ့ လုပ္ငန္းခြင္မွာၿဖစ္တဲ့အတြက္ လုပ္ငန္းခြင္ဆိုင္ရာ အာမခံဖက္ ကေန ေတာင္းခံဖို႕ ၿပန္ေၿပာ ေတာ့ လုပ္ငန္းခြင္ဆိုင္ရာ အာမခံကလဲ ထိခိုက္ဒဏ္ရာေၾကာင့္ မဟုတ္သၿဖင့္ မေပးႏိုင္ပါဆိုၿပီး ေဘာလီေဘာပုတ္ေတာ့ MOM ရဲ့ အဆံုးအၿဖတ္ ခံရသည္အထိ က်န္႕ၾကာခဲ့ရပါတယ္။ ေဒၚလာသန္းခ်ီ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ Company မ်ားအတြက္ ေငြေလး ၂၀၀၀၀ ေလာက္ကဘာမွမၿဖစ္ေလာက္ေပမယ့္ တစ္ႏွစ္မွာ ေငြ ၁ သိန္း ၂ သိန္းေလာက္နဲ႕လည္ပတ္တဲ့ လုပ္ငန္းငယ္ေလးမ်ားသာ ဆိုရင္ ေငြ ၂၀၀၀၀ ဟာ အေတာ္ေလး ဒုကၡေရာက္ေစႏိုင္တဲ့ ပမာဏပါ။

က်ေနာ္အလုပ္လုပ္ေနတဲ့  Company အတြက္ ေဆးကုသစားရိတ္ ကုန္က်ေငြ သိန္းခ်ီ နဲ႕ အထိမနာရေလ ေအာင္ တိက်တဲ့ လုပ္ငန္းခြင္က်န္းမာေရးဆိုင္ရာ ေပၚလစီေတြခ်မွတ္ ထားခဲ့ၿပီး၊ ႏွစ္စဥ္ ရံုးဝန္ထမ္းအားလံုး နဲ႕ အသက္ ၄၀ ႏွင့္ အထက္အလုပ္သမားမ်ားကို က်န္းမာေရးစစ္ေဆး ေစပါတယ္။ စကၤာပူအစိုးရ က်န္းမာေရး ဝန္ၾကီးဌာန ရဲ့ ပံပိုးကူညီမွဳနဲ႕ တစ္ႏွစ္တာပတ္လံုး ကိုယ္လက္ေလ့က်င့္ခန္း၊ ေယာဂ စတဲ့ သင္တန္းေတြ ကို အခမဲ့သြားေရာက္ေလ့က်င့္ႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးၿခင္း၊ တစ္ႏွစ္မွာ (၄) ၾကိမ္ က်န္းမာေရး အသိပညာဆိုင္ရာ Seminar မ်ားစီစဥ္ေပးၿခင္းနဲ႕ အခါအားေလ်ာ္စြာ အသီးအႏွံစားေသာေန႕၊ အသီးအႏွံ ေဖ်ာ္ရည္ေသာက္သံုးေသာေန႕မ်ား အတြက္ Company ရဲ့ ကုန္က်စားရိတ္၊ အစိုးရရဲ့ ေထာက္ပံေငြေတြ နဲ႕ စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ေပးထားပါတယ္။
က်န္းမာေရးအာမခံအတြက္လဲ Great Eastern အာမခံနဲ႕ ပူးေပါင္းၿပီး ဝန္ထမ္းမ်ားအားလံုး အတြက္ အာမခံပရီမီယံေၾကး ေလွ်ာ့ေစ်းနဲ႕ ရေအာင္ စီစဥ္ေပးထား ပါတယ္။ အလုပ္သမား အဆင့္ မွာ အထူးကု ဆရာဝန္ နဲ႕ ေဆးရံုဖက္ကို ရိုးရိုးဆရာဝန္က လက္လႊဲကုသ ေစလိုက္သည္ ဆိုသည္ႏွင့္ ဝန္ထမ္းေရးေရးရာ ဌာနမွ ဝန္းထမ္းတစ္ေယာက္၊ စကားၿပန္တစ္ေယာက္ ေဆးရံုကိုလိုက္ၿပီး ကူညီေဆာင္ရြက္ ေစၿခင္းၿဖင့္ အလုပ္သမား ကို ကူညီအားေပးရာလဲ ေရာက္၊ ေရာဂါအေၿခအေန အတိမ္အနက္ ေပၚမူတည္ၿပီး စကၤာပူတြင္ ကုသသင့္မသင့္ ကိုလဲ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ခ်ႏိုင္သြားပါတယ္။
က်ေနာ့္စကၤာပူ က မိတ္ေဆြမ်ား အတြက္ အၾကံေပးခ်င္တာကေတာ့ မိမိ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ Company ရဲ့ ေငြေရးေၾကးေရးအေၿခအေန၊ Employee Benefit လို႕ေခၚတဲ့ ဝန္ထမ္းအခြင့္အေရး အတြက္ဘယ္ေလာက္ အတိုင္းအတာ အထိစီစဥ္ေပးထားလဲ၊ သာမန္ MOM ရဲ့ အေၿခခံအာမခံပဲလား၊ ဒီထက္မကတဲ့ အာမခံေတြ ဝယ္ထားသလားဆိုတာ မိမိ HR ကိုေမးၿမန္းစံုစမ္းသင့္ပါတယ္။ တကယ္လို႕မ်ား သာမန္အာမခံအဆင့္ ပဲ ထားရွိတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ အာမခံအတြက္ တစ္ႏွစ္အတြက္ ေငြ ၃၀၀ က ေန ၈၀၀ ေလာက္အထိ သံုးစြဲၿပီး အာမခံဝယ္ယူထားဖို႕အတြက္ စီစဥ္ေဆာင္ရြက္သင့္ပါေၾကာင္း အၾကံေပးရင္း က်ေနာ့္ပုိစ့္ ကို နိဂုံး ခ်ဴပ္ပါရေစ။ အားလံုးပဲ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္စြာ ပါေစေၾကာင္းလဲ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလိုက္ပါတယ္။  

Sunday, February 28, 2016

က်ေနာ္ ႏွင့္ RHC Career Talk


ဒီ blog ေပၚupdate မတင္၊ စာအသစ္မေရးမိတာ ၁ ႏွစ္ေက်ာ္ေတာင္ၾကာပါေပါ့။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ကလို႕ daily life style တစ္ခုလံုးကို healthy life style အေနနဲ႕ေရာ စလံုး တစ္တိုင္းၿပည္လံုး အစိုးရကစလို႕ ေအာက္ေၿခအထိ ေၿပာေနၾကတဲ့ work-life balance ေပၚလစီၾကီးကို အလြန္ေထာက္ခံတာေၾကာင့္ ေန႕စဥ္နဲ႔အမွ် အားကစားေလ့က်င့္ခန္းေတြ ကိုယ္တိုင္လဲ လုပ္၊ အစိုးရရဲ့ အေထာက္အပံေငြေတြ သံုးၿပီး company က ဝန္ထမ္းမ်ားအတြက္လဲ တစ္ႏွစ္ပါတ္လံုးအတြက္ ကိုယ္ကာယေလ့က်င့္ခန္း အစီအစဥ္ေတြ ခ်မွတ္နဲ႕ HR project မ်ားစြာကို ေကာင္အထည္ေဖာ္ ေနတာမ်ားသြားတာေၾကာင့္ ဘာစာမွမေရးၿဖစ္ခဲ့ေတာ့ပါဖူး။ ဒီအေၾကာင္းအရာကေတာ့ ၂၀၁၆ ေဖဖဝါရီလ ၁၁ ရက္ေန႕က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ RHC Technologies မွာ စကား ေၿပာခဲ့တာေလးအတြက္ Short note ေလး ကိုယ့္မွတ္တမ္းေလးအေနနဲ႕ ခ်ေရးထားတာေလးပါ။

အဲ့ဒီလိုနဲ႕ ၂၀၁၆ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းမွာ ရန္ကုန္ကို ဘန္ေကာက္ကတဆင့္ ခရီးသြားဟန္လြဲေလး ဝင္သြားမယ္ စိတ္ကူးမိတယ္။ ရန္ကုန္မွာလဲ ဒီတခါသြားတာ ဘာမွမယ္မယ္ရရ လုပ္စရာမရွိ ေတာ့ ကိုစိုင္းလင္းသူ ဖြင့္ထားတဲ့ RHC ကိုသြားလည္မယ္လို႕ စိတ္ကူးမိေတာ့ သူ႕ကို Fb chat box ကေန လာလည္ပါမယ္လို႕ အေၾကာင္းၾကားေတာ့ သူက မထင္မွတ္ပဲ သူ႕ေက်ာင္းသား ေလးေတြကို စကားေၿပာေပးပါတယ္။ ၁ နာရီအခ်ိန္ေပးပါ့မယ္တဲ့။ ဘာေၿပာရမွာလဲ လို႕ ေမးေတာ့ HR နဲ႕ပါတ္သက္တဲ့အေၾကာင္း၊ Motivation စိတ္ဓာတ္တက္ၾကြ ဖို႕ေၿပာတဲ့ အေၾကာင္းတဲ့။ က်ေနာ္ က blog ေပၚမွာသာစာေရးဖူးတာ၊ ဒီလို လက္ခ်ာပံုစံ၊ Motivation talk ပံုစံေတြကို တခါမွမေၿပာဖူးေတာ့ အေတြ႕အၾကံဳ ရေအာင္ ေၿပာလဲေၿပာခ်င္တယ္။ က်ေနာ့္ အတြက္ challenging တစ္ခုအေနနဲ႕ ရယ္၊ အေတြ႕အၾကံဳ ရယ္၊ ေနာက္ဆံုး တစ္ခုအေနနဲ႕ စကၤာပူမွာ အၿမဲတမ္းလိုလို contribution back to society လုပ္ေနေပမယ့္ ကိုယ့္ၿမန္မာၿပည္ အတြက္ တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာ ကေန contribution လုပ္တဲ့အေနနဲ႕ ေၿပာမယ္လို႕ ဆံုးၿဖတ္ၿပီး ဘာေၿပာမလဲ ဆိုတာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ၿပန္ေတြးတယ္။ ကိုစိုင္းလင္းသူ ကိုလဲ သူ႕ သင္တန္းသားေတြက ဘယ္လိုလူမ်ိဳး၊ အသက္စတာေလးေတြ ေမးၿပီးေတာ့ ေၿပာမယ့္ topic ကို ေရြးထုတ္ရတာေပါ့။ သူ႕နဲ႔စကားေၿပာၿဖစ္တဲ့ေန႕က စကၤာပူကေန ဘန္ေကာက္ကို သြားဖို႕ (၄) ရက္အလိုေပါ့။ ရံုးမွာလဲ ပိတ္ရက္ေတြ နီးလာတာနဲ႔ အမွ် ၿဖတ္စရာေလးေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိေနတာေလ။ လုပ္စရာရွိတာေလးေတြ ခပ္ၿမန္ၿမန္ရွင္း စီစဥ္စရာ ရွိတာေလးေတြ စီစဥ္ပါတယ္။

သင္တန္းသူ သင္တန္းသားမ်ားက ေက်ာင္းၿပီးကာစလူငယ္ ေတြမ်ားၿပီး၊ အလုပ္လုပ္ဖို႕ တာဆူေနၾကတဲ့ လူငယ္ေတြဆိုေတာ့ အဲ့ဒါနဲ႕ ကိုက္ညီမယ့္ အေၾကာင္း အေနနဲ႕ Career Life ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ ေအာက္က အေၾကာင္းအရာေတြ အတြက္ ေၿပာမယ့္အေၾကာင္းအရာ အတြက္ စာေရးတဲ့ပံုစံအတိုင္း ၿဖစ္ေအာင္ စာစီေရးခ်၊ research လုပ္စရာေတြ အတြက္ research လုပ္ေပါ့။ အဲ့ဒီအတြက္ ရံုးတက္ဖို႕ (၄) ရက္ထဲကေန (၂) ရက္သံုးလိုက္ရၿပီး (၁) ရက္မွာ မနက္ ၁၀ နာရီကေန ၄ နာရီအထိ ၿပင္ဆင္ပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာလဲ ရံုးကၿပသနာ တစ္စံုတစ္ခု ရွိရင္ ေၿဖရွင္းတာတို႕၊ သူေဌးေခၚလို႕ သြားစကားေၿပာရတာတို႕လဲ ရွိတာေပါ့။ Company မွာ တစ္ႏွစ္ကို (၂) ခါေလာက္ ႏွစ္စဥ္ေပၚလစီ အေၿပာင္းအလဲ ေတြအတြက္ လူအမ်ားကို စကား ေၿပာရတာ ရွိေပမယ့္ projector background ေပးထားၿပီး ေၿပာတဲ့အေၾကာင္းအရာ က Power Point Slide က ညြန္းတဲ့အတိုင္း ကိုယ့္စကားနဲ႕ ကိုယ္ လက္တန္းေၿပာတာမ်ားေတာ့၊ ပထမေတာ့ ရန္ကုန္မွာ Projector သံုးရင္ Power Point Slide ပါၿပင္ၿပီးသြားမယ္လို႕ ေတြးမိတယ္။ တကယ္ေတာ့ Slide ၿပင္ဖို႕ကလဲ အခ်ိန္ေတာ့မရွိေတာ့ပါဖူး။ တကယ္တန္းလုပ္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အခ်ိန္ယူလုပ္ရမွာေပါ့။ အဲ့ဒီလိုနဲ႕ ကိုစိုင္းလင္းသူက projector မသံုးဖူးဆိုေတာ့ PP Slide ညြန္းမရွိပဲ ေၿပာရဖုိ႕ၿဖစ္လာၿပီ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ေၿပာမယ့္ အေၾကာင္းအရာ ေတြ အကုန္ A4 စာမ်က္နာ ၈ မ်က္နာစာေလာက္ ခ်ေရးထာၿပီးၿပီ။ ၁ နာရီေလာက္မေလာက္ဆိုတာ ေတာ့ မေၿပာတက္ေတာ့ ကဲ ဘန္ေကာက္နဲ႕ ရန္ကုန္မွာ ရွိတဲ့အခ်ိန္ကို ေၿပာၾကည့္ မယ္လို႕ စိတ္ကူးၿပီး အိတ္ထဲေကာက္ထည့္လိုက္ေတာ့တယ္။

ဒီအေၾကာင္းအရာနဲ႕ ပတ္သတ္ၿပီးမွတ္မွတ္ရရ တစ္ခုအေနနဲ႕ က်ေနာ္က တခုခုလုပ္ရင္ Planning ခ်တက္ေတာ့ စကားသြားေၿပာရင္ ဘာဝတ္မွာလဲ ဆိုၿပီးလဲ ေတြးမိတယ္။ ရန္ကုန္မွာ မိသားစု ဓာတ္ပံုရိုက္ဖို႕ အတြက္ယူသြားမယ့္ အဝတ္အစား ေတြကလဲ အဆင္သင့္ရွိေနေတာ့ အဲ့ဒီထဲက ရွပ္တစ္ထည္ဝတ္မယ္ေပါ့။ အဲ့ေတာ့ neck tie စီးမလား၊ မစီးပဲ ရွပ္ေပၚကေနပဲ coat ထပ္ဝတ္မလားေတြးမိေတာ့ coat က ပူပါလိမ့္မယ္၊ neck tie နဲ႕ပဲဝတ္မယ္လို႕ ေတြးလိုက္မိတယ္။ ရွိတဲ့ တိုင္ ၄ခုေလာက္ထဲက တစ္ခုကအၿမဲဝတ္ေနက် အဆင္သင့္ စီးထားၿပီး သားေလး။ ေနာက္တစ္ခုက တေလာကလက္ေဆာင္ရထားၿပီး ပို modern ၿဖစ္တယ္လို႕ေတြးမိေတာ့ အဲ့တာကို စီး ခ်င္တယ္၊ ခက္တာက ကိုယ္က neck tie တစ္ခါမွကိုယ္ဟာကိုယ္ မလုပ္ဖူးဘူး။ မလုပ္တက္တာေပါ့။ လုပ္ေပးေနက် သူငယ္ခ်င္းကလဲ မရွိ၊ ဝတ္ကလဲ ဝတ္ခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ စကၤာပူက မထြက္ခင္ တစ္ညမွာ ipad ကို ေရွ႕မွာခ်၊ youtube ကေန ၾကည့္ၿပီး စီးလိုက္တာ ၄ ခါေလာက္မွာ ေအာင္ၿမင္သြားတယ္၊ ၆ ခါေၿမာက္ေလာက္မွာေတာ့ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ အေနအထား အတိုင္းလွလွပပ ေလးၿဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။ ကိုယ္ကိုကိုယ္လဲ အေတာ္ ေက်နပ္သြားတယ္။ တစ္သက္လံုးအပ်င္းၾကီးၿပီး ဒီဟာစီးနည္းကို မသင္လာခဲ့ပဲ အခုက်မွလုပ္တက္သြားလို႕ေလ။

ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ေရးထားတာကို ၂ ခါေလာက္ၿပန္ဖတ္ၾကည့္ေပမယ့္။ စကားေၿပာသလို မေၿပာၿဖစ္ဖူး။ RHC သြားရမယ့္ ေန႕ ေန႕လည္ ၂ နာရီေလာက္မွာ တစ္ေယာက္ထဲ စကားေၿပာ ၾကည့္တာ ခပ္ၿမန္ၿမန္ေၿပာတာ ရယ္ ေက်ာ္ခ်ၿပီးေၿပာတာရယ္နဲ႕ ၄၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာသြားေတာ့၊ တခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာေတြ ကို ဖ်က္ထုတ္ဖို႕ ေရးထားတဲ့အထဲမွာ အမွတ္အသား ေလးေတြၿပရေတာ့တာေပါ့။ က်ေနာ့္သမိိုင္းက တိုက္ခန္းကေန RHC ကို ခပ္ေစာေစာေလးထြက္သြားမိတာ ကံေကာင္းသြားတယ္။ လမ္းကေက်ာ္သြားေတာ့ u Turn က ေကြးလို႕မရေတာ့ လွည္းတန္းပိြဳင့္ကိုေရာက္၊ အဲ့ကေန တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းမေပၚမွာ ၿပန္ေကြ႕ၿပီး၊ လွည္းတန္းပိြဳင့္ကို ၿပန္တန္းစီ၊ နဲ႕လမ္းမွာ technology ကိုအားကိုးၿပီး၊ Show Direction ေတြဘာေတြ လုပ္တာလဲ မရေတာ့၊ Human Direction နဲ႕ လမ္းေဘးက လူေတြ ေမးၿမန္း၊ RHC ကိုဖံုးဆက္ေမးနဲ႕ ခ်ိန္းထားတဲ့အခ်ိန္ထက္ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ေစာၿပီး RHC ကို ေရာက္ ပါတယ္။ စကၤာပူတစ္ၿမိဳထဲမွာေနၿပီး မေတြ႕ၾကတဲ့ ကိုစိုင္းလင္းသူနဲ႕ စကားေလးနည္းနည္းပါးပါးေၿပာ၊ ၿပီး သူ႕အတန္းနဲ႕ မိတ္ဆက္ေပးေပါ့။

သင္တန္းေက်ာင္းတစ္ခုမွာ ၿမန္မာလိုစကားတခါမွမေၿပာဖူးေတာ့ နည္းနည္းေလးေတာ့ စိတ္လွဳပ္ရွားပါတယ္။ ရာသီဥတု ေၾကာင့္နဲ႕ အတန္းထဲက ေလေအးစက္ က မီးအားက်ေနတာ ေၾကာင့္ နည္းနည္းပူတာေၾကာင့္ အေတာ္ေလးေခြ်းၿပန္သြားတယ္။ ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္မိတ္ဆက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ က်ေနာ့္သင္တန္းသားပရိတ္သတ္က က်ေနာ့္အေပၚ စိတ္ဝင္တစား ရွိတာ ေၾကာင့္ အေတာ္ေလး ဝမ္းသာၿပီး စီစဥ္ထားတဲ့အတိုင္း ၈၅% ေလာက္ေၿပာလိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ အခ်ိန္ေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာ အေတာ္မ်ားမ်ား ကို ၿဖတ္ထုတ္လိုက္ရပါတယ္။ စကားစေၿပာၿပီး နာရီဝက္ေလာက္ေနေတာ့ ပူတာရယ္ စကားေၿပာရတယ္ေၾကာင့္ အာေတြေၿခာက္ၿပီး ေရငတ္လာတာေၾကာင့္ ပါလာတဲ့ေရဗူး ထုတ္ေသာက္ရေတာ့တယ္။ ေၿပာသမွ် ေတြ ၿပီးသြားၿပီး Q & A Session မွာ က်ေနာ္ထင္ထားတာေတြ အေတာ္ေလးလြဲသြားတယ္။ က်ေနာ္က ေမးခြန္း ၂-၃ ခုေလာက္နဲ႕ ၁၅ မိနစ္အတြင္း ၿပီးမယ္လို႕ မွန္းထားၿပီး အဲ့ဒီက အၿပီး တၿခားက appointment ကို ေတာင္ အခ်ိန္ကိုက္ေလာက္လုပ္ထားတာ။ Q & A Session မွာေမးတဲ့ ေမးခြန္းေတြက ေတာ္ေတာ္ေလးမ်ားၿပီး စိတ္ဝင္စားစရာေတြၾကီးပါပဲ။ အဲ့ဒီအတြက္ ေနာက္ထပ္ ၁ နာရီထပ္ၾကာသြားပါတယ္။ Q & A ၿပီးေတာ့ ၿပီးမလားမွတ္ပါတယ္၊ တခ်ိဳ႕သင္တန္းသူ သင္တန္းသားမ်ားက အမ်ားနဲ႕ မေမးခ်င္လို႕နဲ႕တူပါရဲ့ private ထာလာေမးၾကာ ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ၁၅ မိနစ္ၾကာပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ပါလာတဲ့ 600ml ေရဗူးထဲကေရလဲ ကုန္ပါၿပီ။

ခ်ိန္းထားတဲ့ appointment ကိုလဲ ဖ်က္လိုက္ၿပီး အိမ္ကိုတန္းၿပန္ေမာင္းေတာ့တာပါပဲ။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ လူလဲ အေတာ္ေလးပင္ပမ္းသြားပါတယ္။ ေရမိုးခ်ိဳး ထမင္းစားၿပီး လို႕ ဖံုးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ fb notification ေပင္း ၇၀ ေက်ာ္ေလာက္ေတြ႕ေတာ့ ဘာၿဖစ္တာလဲေပါ့။ RHC သင္တန္းသားမ်ားစီက friend request လုပ္ထားတာေတြပါ။ ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ခရီးသြားဟန္လြဲ ရန္ကုန္မွာ RHC သင္တန္းသားမ်ား အတြက္ စကားေၿပာခြင့္ရလို႕ ကိုယ့္အတြက္လဲ ဂုဏ္ယူသလို၊ အမိၿမန္မာႏိုင္ငံက လူငယ္မ်ားအတြက္ တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာကေန ပံ့ပိုးေပးခြင့္ရလို႕ အမ်ားၾကီး ေက်နပ္ဝမ္းေၿမာက္မိပါေၾကာင္း ....

Thursday, May 14, 2015

ကြ်န္ေတာ္၊ ၿမန္မာ (၂) ဦး ႏွင့္ Communication

ဒီ Short note ေလးကေတာ့ ဘာရယ္လို႕မဟုတ္ပဲ ဒီတစ္ရက္ ႏွစ္ရက္အတြင္းမွာ ၾကံဳရတာေလး ခ်ေရးထားတာပါ။ ပထမေတာ့ fb status ေပၚကပဲ ေရးမယ္ဆိုၿပီး စိတ္ကူးထားေပမယ့္ ေရးရင္းနဲ႕ ဇာတ္လမ္းရွည္လာေတာ့ note အၿဖစ္ေၿပာင္းၿပီးေတာ့ ရယ္က်ေနာ့္ရဲ့ ဟာလာဟင္လင္း ၿဖစ္ေနတဲ့ blog ရယ္ေပၚတင္ရေအာင္ေရးၿဖစ္ပါတယ္။

ဒီရက္ပိုင္းေလး တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ စြာပဲ ၿမန္မာ (၂) ေယာက္နဲ႕ communication လုပ္ၿဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခုကေတာ့ အလုပ္အတြက္ အင္တာဗ်ဴးပါ။ က်ေနာ့္သူေဌးစီကေန တိုက္ရိုက္ refer လုပ္လာတဲ့အတြက္ weekend ေတာင္မေရွာင္ Out of Office အင္တာဗ်ဴးကို shopping mall တစ္ခုမွာလုပ္ၿဖစ္တယ္ဗ်။ အလုပ္ေလွ်ာက္ထားသူကလဲ သိပ္မဆိုးဘူးေပါ့၊ သို႕ေသာ္က်ေနာ္တို႕ အလုပ္ရဲ့လိုအပ္ခ်က္နဲ႕ နည္းနည္း ေဝးေနေတာ့ က်ေနာ္ HR Services ေတြ consultant အၿဖစ္လုပ္ေပးေနတဲ့ company တစ္ခုကို refer ထပ္လုပ္ဖို႕ေၿပာလိုက္တယ္။ ေနာက္ေန႕ ရံုးတက္တဲ့ေန႕မွာ သူေဌးကို ေၿပာၿပေတာ့ မင္းၾကည့္ရတာ အဆင္ေၿပရင္ လစာညွီႏွိဳင္းတာ အဆင္ေၿပရင္ ငါ့တို႕ဖက္မွာပဲ နည္းနည္းသက္ဆိုင္တဲ့ဌာနမွာခန္႕ေပးလိုက္ ပါဆိုေတာ့ က်ေနာ္ သူ႕ကို က်ေနာ့္ရံုးမွာ ေခၚေတြ႕ပါတယ္။ အစစအရာရာ အစဥ္ေၿပတယ္ေၿပာရမွာပါ။ လစာလဲ ေတာင္းထားတာ အေတာ္ေလးမ်ားေပမယ့္ ဒီေခတ္ဒီအခါ ဒီေလာက္ပါပဲေလလို႕ဆိုၿပီး အလုပ္ခန္႕ထားဖို႕ အေၾကာင္းအရာ ေတြ ေၿပာပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာ အလြန္တရာ communication ကေကာင္းေနေတာ့ သူ႕ကိုယ္သူ အရမ္းယံုၾကည္မွဳေတြ ရွိေနတာေၾကာင့္လား ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိဖူး၊ က်ေနာ္တို႕ သူ႕ကိုပို႕မယ္ဆိုတဲ့ ပရိုဂ်က္တစ္ခုကို သူ႕အရင့္အလုပ္က အဲ့မွာ ဆပ္ကြန္းဝင္ေနတာမို႕လို႕ ၿဖစ္ႏိုင္ရင္မပို႕ပါနဲ႕လို႕ ေၿပာပါတယ္။ က်ေနာ္က ဘာလို႕လဲလို႕ေမးေတာ့ အရင္သူေဌးက ၿပန္ေခၚေနမွာဆိုးလို႕ပါတဲ့။ သူ႕စီေတာ့ ၿပန္မလာပဲ ဘာလို႕ သူမ်ားစီမွာ အလုပ္သြားဝင္တာလဲ လို႕ေမးေနမွာ ဆိုပါတယ္တဲ့။ က်ေနာ္က စကၤာပူမွာ ဒါမ်ိဳးၿဖစ္တာ အဆန္းတၾကယ္မဟုတ္ပါဖူး။ ၿဖစ္ေလ့ၿဖစ္ထ ရွိၾကတာပဲေလ။ ဒီေလာက္ေသးတဲ့ တိုင္းၿပည္ ေလးရဲ့ same industry မွာ ၿပန္ေတြ႕ၾကတာေတြကပံုလို႕ပါ။
က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေတြေဝသြားတယ္။ ပထမအခ်က္အေနနဲ႕ အလုပ္ခန္႕စာေတာ့ မေၿပာနဲ႕ေအာ္ဖာ ေပးတဲ့ တရားဝင္အီးေမလ္းေလးေတာင္မေရးရေသးတဲ့ အခ်ိန္။ဒုတိယလူေတြ႕စကားေၿပာေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ငါဘယ္ေနရာပဲ သြားခ်င္တယ္ ဘယ္ေနရာေတာ့ မသြားခ်င္ဖူး ေၿပာေနေတာ့ အဲ နည္းနည္းေတာ့ ခက္သြားၿပီေပါ့။ အခုခ်ိန္မွာေတာင္ အိအ ဂ်ိဂ် ၿဖစ္ေနရင္ ဒီလူ႕ႏွယ္ ေနာင္မွာ ဘယ္လိုၿဖစ္လာမလဲ လို႕ေတြးမိသြားတယ္။ ဒုတိယအခ်က္ အေနနဲ႕ သူက အရင္အလုပ္နဲ႕ ၿပသနာမရွိပါဖူး လို႕ ေၿပာထားပါရက္နဲ႕ ဘာလို႕ အရင္အလုပ္က ပိုင္ရွင္နဲ႕မေတြ႕ခ်င္ရတာလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေလးေတြ ထြက္လာပါတယ္။ တၿခား HR ေတြေတာ့ မေၿပာတက္ဖူး က်ေနာ္အၿမင္အရ ဆိုရင္ေတာ့ ဒါသိပ္ေကာင္း တဲ့လကၡဏာာမဟုတ္ဖူး လို႕ သံုးသပ္ခ်က္ခ်မိတယ္။ တကယ္လို႕ ကိုယ္ဒီပေရာဂ်က္ကို တကယ္ၾကီးမသြားခ်င္အံုးေတာ့ ဒီအခ်ိန္ၾကီးမွာ မေၿပာသင့္ဖူးလို႕ ၿမင္တာပဲ။ All the way အေၿခအေနေတြ ေကာင္းေနပါရက္ communication က အဆင္ ေၿပေခ်ာေမြ႕ေနပါလွ်တ္နဲ႕ ဆင္ေၿပာင္ၾကီးအၿမီးက်မွတစ္ ဆိုသလိုၿဖစ္သြားပါတယ္။ က်ေနာ့္မွာလဲ ၾကမ္းကြ်ံရင္ ႏွဳတ္လုိ႕ရတယ္ စကားကြ်ံရင္ႏွဳတ္လို႕ မရဆိုသလို စကားကအေတာ္ေလးကို ကြ်ံထားၿပီးေနၿပီ၊ ရွင္းရွင္းေၿပာရရင္ ႏွဳတ္နဲ႕ေတာင္ခန္႕မယ္ လို႕ေၿပာၿပီးေနရက္နဲ႕ စကားၿပန္ႏုတ္ရမွာခက္ေနေရာ။ တကယ္ဆို က်ေနာ့္လက္ထဲ ေရာက္ေနတဲ့ case ေတြကို ခ်က္ခ်င္းၿပီးစီးေအာင္လုပ္တာေၾကာင့္ S Pass ကို ခ်က္ခ်င္းတင္ဖို႕ MOM online ေပၚေတာင္တက္ၿပီးေနၿပီ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာလဲ ေခါင္းထဲမွာ အလွ်င္အၿမန္ေတြ စဥ္းစားရတာ ဘယ္ႏွယ့္ေၿဖရွင္းရမလဲေပါ့။ ကဲေနာက္ေတာ့ က်ေနာ့္လက္ေထာက္ ခြင့္ယူထားတာကို အေၾကာင္းၿပၿပီး ေနာက္ေန႕မွာ လက္ေထာက္ HRE ကေနဆက္သြယ္ေဆာင္ရြက္ေပးပါလိမ့္မယ္ဆိုၿပီး ေၿပာလိုက္ရေတာ့တယ္။
ေနာက္ေန႕က်ေတာ့ က်ေနာ့္သူေဌးကို အစီရင္ခံတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီလိုအေၿခအေနေတြ ၿဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ခန္႕အပ္ရန္မသင့္တဲ့အၿပင္ သက္ဆိုင္ရာဌာနၾကီးမွဴးကလဲ မခန္႕အပ္ေစလိုေၾကာင္း ရွင္းၿပၿပီးတဲ့ေနာက္ က်ေနာ္ ေလွ်ာက္ထားသူစီကို sms လွမ္းပို႔ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႕ company က စိတ္မဝင္စားေသာ္လည္း က်ေနာ့္ client company က ခန္႕ႏိုင္ေသးတယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ထားေတာ့ က်ေနာ္တို႕ company ဖက္က ဌာနၾကီးမွဴးက အလုပ္ခန္႕ထားေရးအတြက္ ဘုတ္အဖြဲ႕ရဲ့ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ရယူအံုးမွာ ၿဖစ္တဲ့ အတြက္ အလုပ္ခန္႕ထားေရးကို ေခတၱဆိုင္းငံထားလိုက္ေၾကာင္းနဲ႕ တၿခား company တစ္ခုကိုလဲ အလုပ္ခန္႕ႏိုင္ေရးအတြက္ refer လုပ္ေပးလိုက္တဲ့အေၾကာင္း ေၿပာလိုက္ပါတယ္။ ပို႕ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ ယေန႕တိုင္ ဘာအေၾကာင္းၿပန္ၾကားခ်က္မွ မရပဲ။ communication က ေပ်ာက္ဆံုးသြားပါတယ္။ က်ေနာ့္ကို စိတ္နာၿပီး ၿပန္မေၿပာေတာ့တာလဲ ၿဖစ္ႏိုင္သလို ဒီကိစၥ အေရးၾကီးတဲ့ ကိစၥမဟုတ္ပါဖူး ၿပန္ေၿပာေနစရာ မလိုဖူး ဆိုၿပီး ၿပန္မေၿပာတာလဲပဲ ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မွာေပါ့။ က်ေနာ့္ဖက္ကလဲ စကားလြန္ထားတာလဲ ပါေတာ့ ကိုယ္ကိုကုိယ္ လဲ မေကာင္းတဲ့ေကာင္ပါလားလို႕ အၿပစ္တင္မိတယ္။ က်ေနာ့္ကိုယ္ေတြ႕ အေတြ႕အၾကံဳ အရေတာ့ က်ေနာ္အလုပ္ရွာေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ဆိုရင္ company တစ္ခုက အလုပ္ခန္႕တယ္လို႕ ေၿပာခဲ့ရင္ တရားဝင္အလုပ္ခန္႕စာမွာ လက္မွတ္ထိုးၿပီးတဲ့ အခါၾကမွ က်ေနာ္အလုပ္ရွာတာကို စိတ္ဒုန္းဒုန္း ခ်ၿပီး ရပ္ပါတယ္။ Pass ေလွ်ာက္ထားရတဲ့ အလုပ္ရွာတဲ့ သူ မ်ားကို ေတာ့ ဝန္ၾကီးဌာနက approval က်မွ အလုပ္ရွာတရပ္ပါလို႕ အၾကံၿပဳလိုပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ဇာတ္လမ္း ကေတာ့ ဒီလိုပါ။ ေရွ႕လမွာက်င္းပါ့မယ့္ ၂၈ ၾကိမ္ေၿမာက္အေရွ႕ေတာင္အာရွ အားကစားၿပိဳင္ပြဲလာၿပိဳင္မယ့္ ရြက္ေလွအားကစားသမားမ်ားအတြက္ ဆိုၿပီးေတာ့ လက္ေဆာင္ပစၥည္းေလး ေတြ စီစဥ္ၿဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္ေနထိုင္ရာတိုင္းၿပည္မွာလုပ္တာေၾကာင့္ေရာ၊ သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ေရာ၊ ၿပိဳင္ပြဲလာၿပိဳင္ၾကတဲ့ အားကစားသမားမ်ားလည္း ပိုေပ်ာ္ရေအာင္လို႕၊  ကိုယ္တက္ႏိုင္သေလာက္ေလး လုပ္ထားတာေလးပါ။ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ သတ္သတ္ရပ္ရပ္ေလးၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ အသင္းရဲ့ လိုဂို ေလးေတြ ကို အမွတ္တရပစၥည္းေလးေတြမွာ ရိုက္ခတ္မယ္ေပါ့။ ရြက္ေလွအဖြဲ႕ခ်ဴပ္ အေထြေထြမန္ေနဂ်ာ စီက ခြင့္ၿပဳခ်က္ရၿပီးတာနဲ႕ တၿပိဳင္နက္ထဲ အေထြေထြမန္ေနဂ်ာ စီကေန Cc: email ေတြထဲမွာ သူနဲ႕သက္ဆိုင္ တဲ့ဆိုင္ရာလူမ်ားကို ဘယ္လိုလုပ္ပါလို႕ ညႊန္ၾကားေတာ့ လိုဂိုဒီဇိုင္နာက ညႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း လိုဂိုေတြ
က်ေနာ့္စီကိုပို႕လိုက္ပါတယ္။ အီးေမလ္းကို ရေတာ့ ဖိုင္က ၄ ခုပါတယ္။ ၂ ခုကေတာ့ jpg နဲ႕၊ ၂ ခုက ဘာမွန္းမသိၿဖစ္ေနေရာ က်ေနာ့္လက္ေတာ့ပ္နဲ႕ ရံုးက ကြန္ၿပဴတာမွာ အဲ့ဒီ ဖိုင္ ၂ ခုကို ဖြင့္လို႕ရတဲ့ software က မရွိဖူးၿဖစ္ေနတာ။ ကြန္ၿပဳတာနဲ႕ နည္းနည္းေဝးတဲ့ က်ေနာ္ဆိုတဲ့ ေကာင္ကလဲ အဲ့ဒီဖိုင္ ၂ ခုက Photoshot မွန္းမသိၿပန္ပါဖူး။ အဲ့ေတာ့ က်ေနာ္က ဒီဇိုင္နာစီကို အီးေမလ္းၿပန္ေၿပာၿဖစ္တယ္။ resolution ေကာင္းတာေလး ပို႕ေပးပါလို႕။ ခနေနေတာ့ သူက gtalk ကေနအက္လိုက္ေတာ့ ေၾသာ ္ပို အဆင္ေၿပတာေပါ့ တိုက္ရိုက္ေၿပာလို႕ရတာေပါ့ ဆိုၿပီး လွမ္း ၿပီး msg ေလးပို႕ထားလိုက္တယ္။ သူက ၿပန္မေၿပာေတာ့ မအားလို႕ေနမွာပါဆိုၿပီး ကုိယ္လဲကိုယ္ဟာနဲ႕ ကိုယ္ေပါ့။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ ဟိုင္း .. what? ဆိုၿပီး ၿပန္တက္လာေတာ့ အယ္ ဒီလူ communication လုပ္တာ နည္းနည္းမ်ား ၾကမ္းတမ္းလား
လို႕ေတြးမိတယ္။ what ကို ၿမန္မာလုိၿပန္ရင္ "ဘာလဲ " ေပါ့။ မသကာ Yes လို႕ေၿပာရင္ေတာင္ နည္းနည္း ခံသာေသးတယ္။ စိတ္ကနည္းနည္းေလး ခုသြားေတာ့ အေထြေထြမန္ေနဂ်ာဆီေတာင္ စာလွမ္းေရးခ်င္ စိတ္ကို ေပါက္သြားတယ္။ ကိုယ့္ထက္လဲ အသက္ၾကီးႏိုင္သလို ငယ္လဲငယ္ႏိုင္ ေသာ္လည္း ေၾသာ္ သူ communication မလုပ္တက္လို႕ပဲလို႕ ဆိုၿပီး သည္းခံလိုက္ရတယ္ေပါ့ဗ်ာ။

က်ေနာ္ပို႕ထားတဲ့စာလဲ မၿပန္ပါဖူး။ ေနာက္ေန႕က်ေတာ့ က်ေနာ္ supplier ေတြက high resolution ေတြေတာင္းၾကၿပန္ေရာ၊ ခက္လွခ်ီရဲ့ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မလဲ ၿပီး သူအရင္က ေပးထားတဲ့ ဖိုင္ေတြကို ၿပန္ၾကည္ ့ၿဖစ္တဲ့ အခါ supplier စီကေၿပာထားတဲ့ အီးေမလ္းထဲမွာ PSD ဆိုတာေလးေရးထားတာ သတိထားမိတယ္။ အဲ့ဒီဖိုင္ေတြ ၾကည့္ေတာ့ PSD တဲ့ဆိုေတာ့ အဲ့ေတာ့မွ သိတယ္ သူပို႕ထားတာ high rosolution photoshot ဖိုင္ေတြပဲဆိုၿပီး အီးေမလ္းကို supplier ေတြစီ forward လုပ္လိုက္ၿပီး supplier ေတြစီကေန simple ေတြ ၿပန္ပို႕လာ ပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္ေၿပာခ်င္တာ က က်ေနာ္မသိလို႕ေမးတဲ့ ေတာင္းတဲ့ ဟာကို ဘာေၾကာင့္မ်ားအေၾကာင္းမၿပန္ရတာလဲ ေပါ့။ တကယ္ဆို စာတေၾကာင္းစာပါပဲ။ ပို႕ထားတဲ့ဖိုင္ ၂ ခု high resolution ပါ။ အဲ့တာ PSD ဖိုင္ပါဆို။ က်ေနာ္သိၿပီေပါ့။ ကိစၥကအဲ့မွာတင္ၿပီးေနၿပီ။ ခက္တာက Communication က မလုပ္ေတာ့၊ ငါ့ကိုလုပ္ခလစာေပးထားတဲ့ ေကာင္မဟုတ္ဖူး၊ communication လုပ္စရာမလိုဖူးဆိုၿပီးမ်ား  မလုပ္ေတာ့ က်ေနာ့္မွာ နည္းနည္းေလး ကသိလင္တ ေလးၿဖစ္သြားရေတာ့ေပါ့ဗ်ာ။ သူအရမ္းေတြ အလုပ္ မ်ားေနတာေၾကာင့္လဲ ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

Communication နဲ႕ဆက္စပ္ၿပီးဆက္ေၿပာရရင္ က်ေနာ့္ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ company ရဲ့ HR Practice ေတြထဲမွာ အင္တာဗ်ဴးကြန္ဖန္းလုပ္တာ၊ အလုပ္ခန္႕ထားေၾကာင္းလွမ္းအေၾကာင္းၾကားတာ ေတြကို အီးေမလ္းနဲ႕ အတိအက် ေတြ ေရသားၿပီးပို႕တဲ့ အေလ့အထ ကို က်င့္သံုးပါတယ္။ ကိုယ္ရံုးကိုလာဖို႕အတြက္ ဘယ္ရထားဘူတာကေန ဘယ္ဘတ္စ္ကားကိုစီးလို႕ ဘယ္မွတ္တိုင္မွာ ဆင္းပါဆိုတာကအစ
တကယ္လို႕မ်ား အနီးဆံုး ဘူတာကို ရံုးကကားလႊတ္ၾကိဳမယ္ဆိုရင္ သတ္မွတ္ေနရာမွာ ေစာင့္ဖို႕အတြက္
ဓာတ္ပံုနဲ႕တကြ အတိအက် ေဖာ္ၿပၿပီး communication လုပ္ပါတယ္။ အလုပ္ေလွ်ာက္ထားသူမ်ားရဲ့ ၇၀% ေလာက္က တကယ္လို႕မ်ား appointment ကိုေရြ႕ဆိုင္းလိုရင္ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ဖ်က္သိမ္းလိုရင္ပဲၿဖစ္ေစ၊ ေနာက္က်ေနေသာ္လည္းေကာင္း ရံုးကိုဖံုးဆက္ၿပီး သို႕မဟုတ္ အီးေမးလ္ လွမ္းပို႕တာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

ဒီတေလာမွာ ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ ရံုးကဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ လံုးရွပ္နဲ႕ communication လုပ္လိုက္ ရပါတယ္။ လံုးရွပ္ဆိုတာ တရားမဝင္ေငြတိုးေခ်းစားတဲ့ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားကို  စကၤာပူမွာေခၚ တဲ့စကားရပ္ပါ။
ေရးထားတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႕မဆိုင္ေပမယ့္ ဒီလံုးရွပ္ အေၾကာင္းကို သိရေအာင္ေၿပာၿပပါမယ္။ သူတို႕ရဲ့ေစ်းကြက္ က ဘဏ္ကေနတရားဝင္ေငြေခ်းခြင့္မရတဲ့ လစာနည္း စကၤာပူသားေတြ နဲ႕ လူမြဲစာရင္း အၿဖစ္ေၾကၿငာထား တဲ့သူေတြ၊ အေၾကြးလည္ပင္းနစ္လို႕ ဒုကၡေရာက္ေနၾကတဲ့ လူေတြပါ။ သူ႕စီကေငြေခ်းရင္ အေပါင္ပစၥည္း မလိုသေလာက္ၿဖစ္ၿပီးေတာ့ မွတ္ပံုတင္မိတၱဴေပးရပါတယ္။ မွတ္ပံုတင္မွာ အိမ္လိပ္စာအတိအက်ပါ တာ ေၾကာင့္ တကယ္လို႕မ်ားေငြေခ်းၿပီး ၿပန္မေပးပဲ ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္ လုပ္ေနရင္ေတာ့ ပထမဦးဆံုး အိမ္တံခါးေရွ႕ ကိုသေဘၤာေဆးနဲ႕ပတ္၊ ဓာတ္ေလွခါးအတက္အဆင္းေနရာေတြမွာ အိမ္လိပ္စာနဲ႕ ေငြေခ်းထားရင္ ၿပန္ေပးဆိုတဲ့ သေကၤတေတြနဲ႕ ေခ်းၿပီးၿပန္မေပးတဲ့သူကို ဒုကၡေရာက္ေအာင္ အရွက္ကြဲ ေအာင္လုပ္ေတာ့တာပါ။ ဒါမွ မေပးေသးရင္ လူမိုက္မ်ားလႊတ္ၿပီး လူကိုရန္ၿပဳတဲ့အထိပါ။ အဲ့ဒီလံုးရွပ္စီကေန
က်ေနာ့္ရံုးက ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ကေငြသြားေခ်းၿပီး ၿပန္မဆပ္ေတာ့ လံုးရွပ္ကသူ႕ကို ဒုကၡေပးခ်င္ေရာ၊
အခုေနာက္ပိုင္း စကၤာပူ HDB တိုက္ခန္းေတြရဲ့ ဓာတ္ေလွခါးရပ္တဲ့ေနရာ နဲ႕ ေလွခါးဝတိုင္းမွာ ရဲ စီစီတီဗီြ ေတြ တက္လိုက္ေတာ့ လံုးရွပ္ ကအရင္လိုသိပ္ေသာင္းၾကမ္းလို႕မရေတာ့တဲ့ အခါ သူ႕ေနာက္ကို ေၿခရာခံ ေတာ့ အလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာသိပါတယ္။ သူ႕မိုဘိုင္းဖံုးကို လံုးရွပ္ကဖံုးဆက္တဲ့အခါ လက္ခံမေၿပာတဲ့ အတြက္
လံုးရွပ္က ရံုးကအခ်ိန္နဲ႕အမွ်ဖံုးေတြဆက္ၿပီး ေႏွာက္ယွက္ေတာ့တာပါပဲ။ ဖံုးကိုင္တဲ့ဝန္ထမ္းေတြလဲ ဆဲဆို ေတာ့ ဝန္ထမ္းေတြက က်ေနာ့္စီကိုၿပန္ေၿပာတာနဲ႕ ေနာက္တခါလာရင္ က်ေနာ့္စီဖံုးလႊဲလိုက္ပါဆိုၿပီး လက္ခံ
ေၿပာၾကည့္တာေပါ့။ ဒီဝန္ထမ္းရဲ့ ပုဂိုလ္ေရးေငြေခ်းတဲ့ ကိစၥက ငါတို႕နဲ႕မပတ္သတ္လို႕ တို႕စီမဆက္ပဲ မေႏွာက္ယွက္ပါနဲ႕လို႕ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေၿပာေပမယ့္ မရပါဖူး။ မရေတာ့ ရဲ ကို တိုင္ရပါလိမ့္မယ္ဆို ေတာ့ ေအာင္မေလး ပိုဆိုးသြားၿပီး က်ေနာ့္ကို တရုတ္လိုေရာအဂၤလိပ္လိုေရာ မိုးမႊန္ေအာင္ဆဲ နင့္ကိုလဲ ငါ လူမိုက္ေတြလႊတ္ၿပီး ခ်ခိုင္းမယ္လဲ ခ်ိန္းေခ်ာက္နဲ႕ဖံုးထဲကေန ပက္ပက္စက္စက္ ေတြေၿပာေတာ့တာပါပဲ။
က်ေနာ္လဲ ေၿပာရင္ႏိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့ ဖံုးခ်ထားလိုက္တယ္ေပါ့။ ေနာက္ေန႕ေတြလဲ မရပါဖူး ထပ္ခါထပ္ခါ ေတြဆက္ၿပီး ေၿပာေတာ့ ဒီအတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ မရေတာ့ဖူးဆိုၿပီး အဲ့ဒီဝန္ထမ္းကိုေခၚ အၾကိဳးအေၾကာင္းေမး ၿမန္းၿပီး လံုးရွပ္ နဲ႕ ဖံုးထဲမွာေၿပာဖို႕ communication လုပ္ေပးရေတာ့တယ္။ လံုးရွပ္ကလဲ အဲ့ေတာ့မွ ေလသံကေပ်ာ့သြားၿပီး ဘရားသား ဘာညာၿဖစ္လာတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ဝန္ထမ္းမ်ား ကို အလြန္ကူ ညီတက္ေသာ က်ေနာ့္သူေဌးက ေငြထုတ္ေခ်းၿပီး လံုးရွပ္ကို ေငြၿပန္ေပးဖို႕စိုက္ထုတ္လိုက္ရေရာ။ ဒီလူ႕လက္ထဲကို ေငြ ေပးလိုက္ရင္မေသခ်ာမွာဆိုးလို႕ လံုးရွပ္ကလဲ ဂြ်န္နသန္ပဲ သူ႕စီေပးေပးပါတဲ့။ က်ေနာ္႕
သူေဌးကို ေၿပာၿပတယ္ စကၤာပူတစ္ၿမိဳ႕လံုးမွ လံုးရွပ္ နဲ႕ communication လုပ္ရတဲ့ HR Manager ဆိုလို႕
က်ေနာ္ တစ္ေယာက္ပဲရွိပါလိမ့္မယ္လို႕။ လံုးရွပ္ဆီကို communication လုပ္ခ်င္ရင္ သူ႕ေပးထားတဲ့ဖံုး
နံပါတ္ကို လွမ္းေခၚရတယ္၊ ဖံုးက ႏိုင္ငံၿပင္ပ (မေလးရွား ၿဖစ္ႏိုင္) မွာပါ။ ဖံုးလွမ္းေခၚလိုက္ၿပီး မၾကာခင္ပဲ
သူ႕စီကေန ဖံုးၿပန္ေခၚပါတယ္။ အင္တာနက္ကတဆင့္ေခၚတဲ့ ဖံုးပါ။ ေငြအေပးအယူလုပ္ဖို႕ ေၿပာၾကၿပီး
ေတာ့ လႊဲေစခ်င္တဲ့ ဘဏ္အေကာင့္ကို လႊဲၿပီးတာနဲ႕ မိနစ္ပိုင္းအတြင္း လံုးရွပ္စီကေန unknow sms နဲ႕
ေငြလက္ခံရရွိေၾကာင္း အေၾကြးေက်ၿပီဆိုတဲ့အေၾကာင္း အေၾကာင္းၿပန္ၿပီး communication လုပ္ပါတယ္။
သူတို႕လို အေမွာင္ထဲက တရားမဝင္ အလုပ္လုပ္တဲ့ လူေတြေတာင္ communication ေကာင္းေကာင္း လုပ္တက္ၾကတာ အလင္းထဲမွာအလုပ္လုပ္ၾကတဲ့ က်ေနာ္တို႕ေတြ အတြက္ လိုအပ္ခဲ့ရင္ ပိုၿပီးမ်ား communication လုပ္ဖို႕မလိုအပ္ဖူးလားဗ်ာ။    ။

Sunday, May 10, 2015

စကၤာပူတြင္ (၉) ႏွစ္ၾကာေသာအခါ အပိုင္း (၁)


က်ေနာ့္ရဲ့ ပိုစ့္စီးရီးတစ္ခုအၿဖင့္ စကၤာပူကို အေၿခခ်ေနထိုင္တဲ့ ႏွစ္ပတ္လည္ေရာက္တိုင္း ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္ ေရးတဲ့အေနနဲ႕ရယ္ ကိုယ္ဘာေတြၿဖစ္ခဲ့တယ္ ဘဝကို ဘယ္လိုၿဖတ္သန္းလာခဲ့တယ္ဆို တခ်ိန္မွာ ၿပန္ဖတ္လို႕ရေအာင္ နဲ႕ က်ေနာ့္ညီအကို ေမာင္ႏွမသူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ားဖတ္ရေအာင္ ေရးၿဖစ္ပါတယ္။ စကၤာပူကိုအေၿခခ်ခဲ့တာ လာမယ့္ ဇြန္လ (၆) ရက္ေန႕ဆိုရင္ (၉) ႏွစ္ရွိခဲ့ပါၿပီ။ ေရွ႕လထဲမွာ ဆီးဂိမ္းလုပ္အားေပးရွိတာရယ္၊ ပါပါးနဲ႔မာမား ဆီးဂိမ္းပြဲလာၾကည့္မွာရယ္ေၾကာင့္ ေရးႏိုင္မွာမဟုတ္လို႕ အခုလထဲမွာ ၾကိဳတင္ေရးၿပီး ၾကိဳတင္လိုက္သည္။ လက္ရွိအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္က မ်ားၿပားလွတဲ့ တာဝန္နဲ႔ဝတၳရားေတြေၾကာင့္ ဘာစာမွမေရးၿဖစ္ေတာ့တာ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ကထဲကပါ။ မႏွစ္ကဒီလိုအခ်ိန္မွာေတာင္ စကၤာပူ (၈) ႏွစ္ၿပည့္အေၾကာင္းမေရးၿဖစ္ခဲ့ ပါဖူး။

Professional Life လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္မွာေတာ့ က်ေနာ္ ၂၀၁၃ခုႏွစ္တြင္းမွာ HR Specialist Diploma ကို နန္ယန္ေပၚလီကေန ေအာင္ၿမင္စြာနဲ႕ရယူႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ေမာ္ဂ်ဴး (၆) ခုမွာ (၂) ခုေလာက္ကအေတာ္ေလးခက္ခက္ခဲခဲ ၿဖတ္သန္းခဲ့ရသည္ေပါ့။ က်ေနာ့္ Graduation ကိုက်ေနာ့္မိသားစုတစ္ခုလံုး တက္ေရာက္အားေပးခ်ီးၿမွင့္ခဲ့ၾကပါတယ္။ Company ကလဲ ဒီအထူးၿပဳဒီပလိုရၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ Asst HR Manager ကေန HR Manager ရာထူးကို တိုးၿမွင့္ေပးခဲ့ပါတယ္။ တကယ္တန္းအမွန္အတိုင္းဝန္ခံရရင္ေတာ့ ယေန႕တိုင္ က်ေနာ္ က်င့္သံုးေနတဲ့ HR Policy နဲ႕ အိုင္ဒီယာေတြဟာ ဒီအထူးၿပဳဒီပလိုမာစီကေန ၿပန္လည္အသံုးခ်ခဲ့တာဆိုလို႕ က်ေနာ့္စိတ္ထင္ ၂၀%ေအာက္မွာပဲရွိမွာပါ။ ဒီပလိုသင္တန္းမွာ တစ္ခုမွနားမလည္ခဲ့တဲ့ Performance Management လို႕ေခၚတဲ့ ဝန္ထမ္းေတြရဲ့စြမ္းေဆာင္ခ်က္ကို စီမံခန္႕ခြဲတဲ့ ေမာ္ဂ်ဴးကိုေတာ့ Spring Singapore လို႕ေခၚတဲ့ စလံုးအစိုးရရဲ့ Company ေတြအေပၚကူညီတဲ့ဦးစီးဌာနကေန ေထာက္ပံတဲ့ေငြ (Grant) ၅၀၀၀ ကိုသံုးၿပီး သင္တန္းက ကိုယ္နဲ႕ကီးကိုက္တဲ့ဆရာတစ္ေယာက္ကို အတိုင္ပင္ခံအေနနဲ႕ဌား ရမ္းၿပီး Company ရဲ့ Performance Management System ကို ပိုမိုေကာင္းမြန္လာေအာင္အဆင့္ၿမင့္တင္ ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ သို႕ေသာ္လည္း Company Management Team အေနနဲ႕ အတိုင္ပင္ခံ ရဲ့ HR နဲ႕ပတ္သတ္ တဲ့ အၾကံၿပဳခ်က္ေတြကိုသာလက္ခံခဲ့ၿပီး၊ တၿခားေတြ႕ရွိခ်က္ေတြကိုေတာ့ သိပ္လက္မခံခ်င္ၾကပါဖူး။ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ဟာ Company အတြက္ ဝင္ေငြသိပ္မေကာင္းတဲ့အတြက္ ၂၀၁၄ ႏွစ္ကုန္ ဆုေၾကးေငြကို အၿမင့္ဆံုး အေၿခခံလစာရဲ့ ၅၀% အထိကုိပဲအၿမင့္ဆံုးေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

တဆက္ထဲမွာပဲ ဆံုးရွံဳးခဲ့တာေတြ ကို ၿပန္အဖတ္ဆယ္ႏိုင္ဖို႕အတြက္ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္အတြင္းမွာ အလံုးအရင္းနဲ႕ ၾကိဳးစားၾကရမွာၿဖစ္တဲ့အတြက္ က်ေနာ့္အေနနဲ႕ က်ေနာ့္ HR အပိုင္းထဲကေန Company နလထူႏိုင္ဖို႕အစြမ္းကုန္ၾကိဳးစားရမွာမို႕ကုန္က်စားရိတ္ေၿခြတာေရး အစီအမံေတြကို အလွ်င္အၿမန္ေရးဆြဲခဲ့ၿပီး တဲ့အေနာက္ စီမံကိန္းကို အဆင့္ ၁ / ၂ / ၃ သတ္မွတ္ၿပီး ၂၀၁၅ခုႏွစ္ဇန္နဝါရီလကစတင္အေကာင္အထည္ေဖာ္ပါတယ္။ ကုန္က်စားရိတ္ေၿခြတာေရး လို႕ ေခါင္းစဥ္တက္ထားတာနဲ႕အမွ် ၿဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိေသာ၊ ေငြယိုေပါက္ၿဖစ္ေနေသာ အရာမွန္သမွ်ကို တားဆီးပိတ္ပင္ရတာနဲ႕အမွ်၊ လူသေဘာတရားအရ ကိုယ့္အက်ိဳးအၿမတ္ထိခိုက္လာ ခဲ့ရင္ ဆန္႕က်င္တက္တဲ့သေဘာသဘာဝေတြေၾကာင့္ က်ေနာ့္ရဲ့ စီမံကိန္းေတြက အစပိုင္းမွာ အခက္အခဲေတြရွိခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းမွာ ေတာ့ ေအာင္ၿမင္ေအာင္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ နဲ႕ရယ္ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္မဟုတ္တာရယ္ေၾကာင့္ ဒီစီမံကိန္းေတြထဲ က တစ္ခုကိုေၿပာၿပခ်င္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ စာဖတ္ ပရိတ္သတ္ထဲမွာ HR နဲ႕ပတ္သတ္တဲ့ ေလ့လာဆည္းပူးေနတဲ့ သူေတြမ်ားရွိခဲ့ရင္ အတုယူႏိုင္ေအာင္ပါ။ က်ေနာ့္ plan တစ္ခုမွာ (၃) ႏွစ္ႏွင့္အထက္ လုပ္သက္ရွိသူ မန္ေနဂ်ာအဆင့္မွန္သမွ်ကို အေၿခခံလစာ ၆% ၆ လစာေလွ်ာ့ခ်ဖို႕ပါပါတယ္။ မန္ေနဂ်င္းဒါရိုက္တာကစလို႕ မန္ေနဂ်ာအဆင့္မွန္သမွ်ပါ။ က်ေနာ္က လစာေငြ ေတြေလွ်ာ့ခ်မယ့္ လူစာရင္းနဲ႕ ေလွ်ာ့ခ်ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ေငြဘယ္ေလာက္ အကုန္အက် သက္သာသြားမယ့္ အေၾကာင္းကို မန္ေနဂ်င္းကိုတင္ၿပေတာ့ သူကဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ့ နာမည္ေတြ ၾကည့္ေတာ့ က်ေနာ့္ နာမည္ပါတာေတြပါတယ္။ policy အရ (၃) ႏွစ္လုပ္သက္အထက္လို႕ေၿပာထားတဲ့အတြက္ တကယ္တန္းေပၚလစီအတိုင္းလုပ္မယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္ပါစရာမရွိပါဘူး။ သူက မင္းပါစရာမလိုဘူးေလတဲ့၊ မင္းက (၃) ႏွစ္မွ မၿပည့္ေသးပဲလို႕ေၿပာေတာ့၊ က်ေနာ္က ဒီလိုလစာၿဖတ္ေတာက္တဲ့ ေပၚလစီမ်ိဳးခ်မွတ္တဲ့အခါမွာ ခ်မွတ္တဲ့ သူကိုယ္တိုင္ပါမွ တၿခားသူေတြ ေၿပာစရာကေနလြတ္မယ္၊ ဒီေပၚလစီကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရတာလြယ္ပါလိမ့္မယ္လို႕ ၿပန္ေၿပာပါတယ္။ ၆% က မင္းကို မထိခိုက္ေစဖူးလားတဲ့။ ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ က်ေနာ့္ ကို ေနာက္ထပ္ရာထူးတစ္ခုထပ္ေဆာင္းေပးထားၿပီး ေလာေလာလတ္လတ္ လစာတိုးေပးထားေတာ့ ၿပန္ ၿဖတ္မယ္ဆိုရင္ မေကာင္းဖူးထင္ေနပံုရတယ္။ ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ၆% ကလဲ ထိခိုက္တာပဲေပါ့လို႕၊ တဆက္ထဲ Company အေၿခအေနေကာင္းလာခဲ့ရင္ ၆% ကို ၆ လေလ်ာ့ခဲ့တဲ့ေငြေတြကို ၿပန္ေပးမယ္လို႕ ေပၚလစီထဲမွာ ထည့္ေရးရင္ပိုေကာင္းတာေပါ့လို႕ ေၿပာေတာ့ အင္းေကာင္းသားပဲတဲ့ ထည့္လိုက္လို႕ လမ္းညႊန္ပါ တယ္။ အဲ့ဒီမွာ HR တစ္ေယာက္ရဲ့ စကားအသြားအလာဟာ ေပၚလစီခ်မွတ္မွဳေတြအေပၚမွာ အမ်ားၾကီး သက္ေရာက္မွဳရွိတဲ့အတြက္ သတိထားစရာပါ။ HR အေနနဲ႕ တၿခားဝန္ထမ္းေတြအေပၚမွာ ေရာ ကိုယ့္နဲ႕ တန္းတူ လိုင္းမန္ေနဂ်ာလို႕ေခၚတဲ့ ဌာနၾကီးမွဴးမ်ား အေပၚမွာပါ စံနမူနာၿဖစ္ရေအာင္၊ သာတူညီမွ် ၿဖစ္ရ ေအာင္၊ မ်က္နာမလိုက္ပဲ အမွန္အတိုင္းေၿပာရဲဆိုရဲ လုပ္ရဲကိုင္ရဲဖို႕လိုပါတယ္။ က်ေနာ့္ရဲ့ စီမံကိန္း အဆင့္ ၁ ကိုေတာ့ ေအာင္ၿမင္စြာနဲ႕ အေကာင္အထည္ေဖာ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ အဆင့္ ၂ ကိုစတင္ဖို႕ တာဆူေနပါတယ္။ သို႕ေသာ္လည္း အဆင့္ ၂ မတိုင္မီမွာ Company စၿပီးနလံထူႏိုင္ပါေစလို႕ပဲဆုေတာင္းေနရပါတယ္။

Company ရဲ့အေၿခအေနက သိပ္ၾကီးအေကာင္းၾကီးမဟုတ္ေသာ္လည္း အဆိုးဆံုးအေၿခအေန မဟုတ္တာ ေၾကာင့္ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ အလုပ္ကထြက္ဖို႕၊ တၿခားအလုပ္တစ္ခုရွာဖို႕ ေလာေလာဆယ္အစီအစဥ္မရွိေပ မယ္၊ ၿမန္မာၿပည္ အလုပ္အကိုင္ရွာေဖြေရးေအးဂ်င့္ၿဖစ္တဲ့ myjob.com.mm ကေနအခါအားေလွ်ာ္စြာ ဆက္သြယ္လာတဲ့ အတြက္ၿမန္မာၿပည္ကို ဝင္ေရာက္လာတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ Company ၾကီးေတြအတြက္ အရမ္း လိုအပ္ေနတဲ့ အဆင့္ၿမင့္ HR ရာထူးၾကီးမ်ား မိတ္ဆက္လာခဲ့ရင္ေတာ့ တခါတခါ စကားေၿပာေဆြးေႏြးၿဖစ္ ပါတယ္။ ေတ့ေတ့ဆိုင္ဆိုင္ အေနနဲ႕ ကာလ္းစ္ဘတ္ ဘီယာရဲ့ HR Director က စကၤာပူကိုေရာက္ေနတာနဲ႕ ၾကံဳေတာ့ career discussion အေနနဲ႕ ၁နာရီေလာက္ၾကာေအာင္ စကားေၿပာၿဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒါရိုက္တာ က ၿမန္မာအမ်ိဳးသမီး အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားပါ။ အဂၤလိပ္စကားကို အေမရိကန္ေလသံနဲ႕ကိုေၿပာၿပီး ထက္ၿမတ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးပါပဲ။ သူတို႕ေမွ်ာ္မွန္းထားတဲ့လစာက က်ေနာ္ရေနတဲ့ လစာရဲ့ ၅၀% ေလာက္ပဲရွိ ေတာ့ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အစဥ္မေၿပႏိုင္ၾကမွန္း စကားဝိုင္းအဆံုးမသတ္မီထဲကသိႏွင့္ေနၾကၿပီးသားပါ။ ဒါမယ့္ ၿမန္မာၿပည္ရဲ့ လက္ရွိ HR အေၿခအေနကို သူ႕စီကေန နည္းနည္းပါးပါး သိလိုက္ရတာကေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ အမ်က္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီတေလာမွာေတာ့ ဥေရာပအေၿခစိုက္ Electronic Cash transaction အလုပ္ေတြ လုပ္ မယ္ဆိုတဲ့ Company အတြက္ရယ္၊ ဟင္နီကန္ဘီယာအတြက္ရယ္၊ ၿမန္မာႏိုင္ငံသားပိုင္ နာမည္ေက်ာ္ ေရနံ company ၾကီး တစ္ခု အတြက္ရယ္ဆိုၿပီး မိတ္ဆက္လာေတာ့ ကာလ္းစ္ဘတ္ နဲ႕တံုးကလိုၿဖစ္မွာဆိုးလို႕ ဒီပမာဏေငြရမွာ စဥ္းစားမွာေနာ္ဆိုေတာ့ ေပးႏိုင္ပါတယ္တဲ့။ အဲ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္စကားနည္းနည္း ဆက္ေၿပာၾကည့္ၾကတယ္။ တဖက္ကစဥ္းစားေနတာက ၿမန္မာႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ကို ၿမန္မာၿပည္မွာ အလုပ္ လာလုပ္ဖို႕အတြက္ အဲ့ေလာက္ေငြေပးစရာမလိုဖူးေပါ့။ အဲ့တာကို က်ေနာ္လံုးဝလက္မခံႏိုင္တာပါ။ ဒီရာထူး ဒီလိုတာဝန္ေတြအတြက္ ၿမန္မာၿပည္မွာ ရွာလို႕မရလို႕ႏိုင္ငံၿခားလာရွာတယ္၊ ၿမန္မာႏိုင္ငံသားဆိုရင္ေတာ့ ေစ်းတစ္မ်ိဳး၊ တၿခားႏိုင္ငံၿခားသားဆိုရင္ ေစ်းတစ္မ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႕အစထဲက စကားေၿပာစရာကို မလိုတာပါ။ တကယ္တန္း ဟုတ္ၿပီ ေတာင္းတဲ့လစာေပးမယ္ လာလုပ္ပါဆိုရင္ေတာင္ စဥ္းစားရမယ့္ အခ်က္ ေတြကု A4 စာမ်က္နာ ၁ ခုစာေလာက္ရွိပါတယ္။ ဆံုးရွံဳးသြားရမယ့္ life style၊ ၉ ႏွစ္ၾကာကြဲေနတဲ့ ပတ္ဝန္း က်င္တစ္ခုနဲ႕ ၿမန္မာႏိုင္ငံ ရဲ့ Human Resources ေတြေၾကာင္ ့ ၾကံဳေတြ႕လာရမယ့္ စိန္ေခၚမွဳေတြ အမ်ား ာကီးမွ အမ်ားၾကီးပါ။ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း ေဟာင္းေတြၿဖစ္တဲ့ အေမရိကန္သမၼတၾကီးကေတာင္ မိန္႕ခြန္းထဲ ထည့္ေၿပာခံရတဲ့ လမင္းဦး တို႕လို၊ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံဘာသာရပ္ေတြနဲ႕ ေဒါက္တာဘြဲ႕ေတာင္ရေတာ့မယ္ ဆရာ ဦးစံဇာနည္ဗုိလ္သား အမရတို႕ေလာက္မေတာ္မတက္ပဲ သူတို႕လို ကိုယ္က်ိဳးစြန္႕ၿပီး ႏိုင္ငံကို တဖက္တလမ္းကေန အေထာက္အကူမၿပဳႏိုင္ေသးတာ အမွန္ပါလို႕ ဝန္ခံပါတယ္။

Weight Lose Mission

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ေမလ မွာ အဝလြန္ေနၿပီၿဖစ္တဲ့ ကိုယ္ကိုကိုယ္ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ေလွ်ာ့ခ်ဖို႕ ဆံုးၿဖတ္လိုက္ပါ တယ္။ က်ေနာ္ရဲ့ နာေစးတဲ့ ေရာဂါ၊ ေနရင္းထိုင္းရင္ ဘာမွမလုပ္ပဲ ပင္ပန္းေနတာ၊ တခါတယံ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ ၿပသနာေတြဟာ က်ေနာ့္ေန႕စဥ္ဘဝကို ထိခိုက္လာပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ေမလက ကိုယ္အေလးခ်ိန္ ၉၂ ကီလိုၿဖစ္ေနတဲ့အတြက္ BMI 32 အဆင့္ၿဖစ္ေနေပမယ့္ ကိုယ္ကိုကိုယ္ ဝေနတဲ့လို႕ ဘယ္ေတာ့မွမထင္ခဲ့ ပါဘူး။ နန္ယန္ေပၚလီက graduate ၿဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ Dover မွာရွိတဲ့ Singapore Polytechnic Graduate Guild မွာ ေပၚလီေအာင္အၿဖစ္ မန္ဘာကို ေလွ်ာ့ေစ်းနဲ႕ဝင္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ သူ႕စီမွာရွိတဲ့ Gym အေသးေလးမွာပဲ အေၿပးစက္ေပၚေၿပး၊ လမ္းေလွ်ာက္စက္ေပၚေလွ်ာက္၊ ေရကူးနဲ႕ ၁၅ ႏွစ္ေလာက္ဘာအားကစားမွ မယ္မယ္ရရ မလုပ္တဲ့ body ၾကီးကိုလွဳပ္ရွားေစရပါေတာ့တယ္။ ေန႕စဥ္ရံုးကအၿပန္ gym ကိုတို္က္ ရိုက္သြား ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ Weekend မွာလဲ လုပ္နဲ႕ဆိုေတာ့ ၉၂ ကီလိုကေန ၉၀ ကီလိုကို က်လာတယ္။ ဝိတ္ကက်လာေတာ့ လူကအားတက္လာတယ္။ ကိုယ္လုပ္တဲ့အလုပ္အတြက္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မွဳရွိတယ္ ေပါ့။ ၂ လေလာက္ကိုယ္ဟာကိုယ္လုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ က်ေနာ့္ရံုးက က်ေနာ့္လက္ေထာက္က အားကစားလုပ္တာလဲ ဝါသနာပါ၊ စလံုးစစ္တပ္မွာလဲ အထူးလက္ရံုးတပ္မွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တာဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ့ Weight Lose Mission ၾကီးကို သူက Training Plan ခ်ေပးပါတယ္။ ဘယ္ေန႕မွာဘာလုပ္၊ ဘယ္ႏွမိနစ္ေၿပး ဘာညာေပါ့။ အဲ့ဒီမွာ က်ေနာ္ ငယ္ငယ္က ရြက္ေလွအသင္းမွာအလုပ္လုပ္တုန္းက အားကစားသမား (၂) ဦးကို တစ္ေယာက္ကို ဝိတ္ခ်ၿပီး၊ တစ္ေယာက္ကို ဝိတ္တင္ရတာ သြားသတိရတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္က ေရကူးရတာပဲ ၾကိဳက္တယ္။ ေၿပးရတာဝါသနာကို မပါတာ။ မွတ္မွတ္ရရ အဲ့ဒီမွာလုပ္တုန္းက မနက္ပိုင္း Physical training အခ်ိန္မွာ ကေလးေတြေၿပးခိုင္းေနတံုး၊ က်ေနာ္တို႕ေလးစားေၾကာက္ရြြံရတဲ့ ရြက္ေလွအဖြဲ႕ခ်ဴပ္ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး (ယခုဥကၠဌ) ေရာက္လာလို႕၊ က်ေနာ့္မွာ သူမၿပန္မခ်င္း ကေလးေတြနဲ႕လိုက္ေၿပးရတာ ဟာ ေနာက္ဆံုးေၿပးၿခင္းပါပဲ။ အဲ့ဒီမွာ ဝိတ္ခ်ရတဲ့အားကစားသမားကို တစ္ရက္ ၃ မိုင္ေလာက္ေၿပးခိုင္းတာ သတိရမိတယ္။ အခုက်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ေၿပးမွာ အေတာ္ပင္ပန္းတာပါလားလို႕ေပါ့။ အေၿပးစက္ေပၚမွာေၿပးရာကေန Singapore Poly အားကစားကြင္း ထဲ မွာ တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႕အပတ္ေရကို တိုးတိုးေၿပးၿဖစ္တယ္။ အဲ့တံုးက စလံုးတပ္မေတာ္ကေခၚတဲ့ လုပ္အားေပးစစ္တပ္မွာ ဝင္ပါမယ္စိတ္ကူးထား ေတာ့ စလံုးတပ္မေတာ္ရဲ့ ကာယၾကံ့ခိုင္မွဳ ေအာင္မွတ္ၿဖစ္တဲ့ ၂.၄ ကီလိုမီတာကို ၁၂.၄၀ စကၠန္႕အတြင္း အၿပီး ေၿပးႏိုင္ရတယ္ဆိုေတာ့ အဲ့တာကို ရည္မွန္းၿပီးေၿပးတာ။ ၂.၄ ကီလိုမီတာၿဖစ္တဲ့ ၆ ပါတ္ၿပည့္ၿပီးတိုင္း ငါ ဘယ္ေတာ့ မွာ အဲ့လိုမေၿပးေတာ့ဖူးလို႕ ေတြးမိတဲ့အထိ ေမာဟိုက္လြန္းတာပါ။ ေပၚလီေက်ာင္းရဲ့ အားကစားကြင္းထဲမွာ အေၿပးေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေတာ့ ပ်ိဳၿပစ္ႏုနယ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ ေတြရဲ့ ရုပ္ပံုေတြက က်ေနာ့္အတြက္ အမ်ားၾကီးအားတက္ေစပါတယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာပဲ ငါ သူတို႕အရြယ္တံုးက သူတို႕လိုေက်ာင္းသားဘဝ ေတြမၿဖတ္သန္းခဲ့ဖူးဘူး။ အခုလက္ရွိကိုယ္ႏိုင္ငံက ေက်ာင္းသားေတြ လဲ သူတို႕လိုေက်ာင္းသားဘဝ ၿဖတ္သန္းဖို႕ၿဖစ္လာစရာမၿမင္ေသးဘူးလို႕ အေတြးနည္းနည္း လြန္မိတယ္။ က်ေနာ္သူတို႕အသက္အရြယ္ ေက်ာင္းသားဘဝ ၁၈-၁၉ ေပါ့။ က်ေနာ္ ၿပည္ၿမိဳ႕မွာ နာမည္ေက်ာ္တိုက္ဂါးဘီယာကို ႏိုင္ေအာင္ဖုိက္ရင္း နဲ႕ ဘီယာခ်မ္းေရာင္းေနခဲ့တာ။ ၿပည္ၿမိဳ႕ကေန မႏၱေလးအသြားမွာ ဘီယာေတြေစ်းတက္မွာၾကိဳသိလို႕၊ ကြနန္တင္နာကား နဲ႕ လမ္းမွာရသမွ်ဘီယာေတြ ၿပန္ဝယ္ၿပီး ေစ်းတက္ခ်ိန္ၿပန္ေရာင္းခဲ့တာ ဘီယာကုန္သည္ ေပါက္စဘဝေပါ့။ က်ေနာ္ဒါေတြ အတြက္ဝမ္းမနည္းပါဘူး။ ဒီလိုမ်ိဳးက်ေနာ့္ဘဝကို ေစာေစာစခဲ့တဲ့ အတြက္ ေလာကၾကီးအေၾကာင္းပိုနားလည္ၿပီး ဒီအေၿခအေနမ်ိဳး ကို ေရာက္လာတယ္လို႕ပဲေတြးမိတယ္။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာေတြ ကို တသက္လံုးလုပ္ခြင့္ေပးခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္မိဘေတြကို လဲ ေက်းဇူးတင္ၿပီး အခုခ်ိန္မွာ အတက္ႏိုင္ဆံုးေက်းဇူးေတြ ဆပ္ေနဆဲပါ။

ကြင္းထဲမွာပတ္ေၿပးေနရာကေန အၿပင္မွာသူမ်ားေတြလို ေၿပးခ်င္လာေတာ့ ဒီေပၚလီေက်ာင္းၾကီး တပါတ္ ေၿပးတယ္။ ေပၚလီေက်ာင္းတစ္ပတ္ က ၃ ကီလိုမီတာ ကြက္တိပဲဗ်ာ။ လြန္ခဲ့တဲ့ August လေလာက္ကစၿပီး က်ေနာ္အၿပင္မွာ ေၿပးတဲ့ရက္က တစ္ပါတ္ကို ၂ ရက္ၿဖစ္လာပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ေမလကစခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္ mission ကိုေအာင္ၿမင္ေအာင္ က်ေနာ္ခရီးသြားေနတဲ့ ကာလကလြဲလို႕ တစ္ပါတ္က (၆) ရက္ေလ့က်င္႕ခန္းလုပ္တာပါ။ တစ္ရက္ကို အနည္းဆံုး ၁ နာရီကေန ၁ နာရီခြဲေလာက္အထိၾကာပါတယ္။ တနၤလာေန႕ကေတာ့ က်ေနာ္အေတာ္သေဘာက်တဲ့ workout ပါ။ ေပၚလီတစ္ပါတ္ ၃ ကီလိုမီတာေၿပး၊ မီတာ ၁၀၀၀ ေရကူး ၿပီး ၁၅ မိနစ္စက္ဘီးစီးတဲ့ triathlon ပါ။ ဒီ workout တစ္ခါလုပ္ရင္ အနည္းဆံုး ၀.၃ ကီလိုက်ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ရက္ အဂၤါေန႕ကို ကလပ္က Running Interest Group နဲ႕ ၆ ကီလိုမီတာေၿပးပါတယ္။ သူတို႕ကတခါတေလ ၁၁ ကီလိုမီတာေၿပးတာ၊ မွတ္မွတ္ရရ ၂ ခါေၿပးၿဖစ္တယ္။ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ August လမွာေတာ့ ေၿပးတဲ့ ဟာ နည္းနည္းေလွ်ာ့ခ်င္လို႕ဆိုၿပီး နာမည္ၾကီး Fitness Club ၿဖစ္တဲ့ Fitness First မွာ အသင္းဝင္ ၿဖစ္ၿပီး၊ Group Aerobic Exercise တစ္ခုၿဖစ္တဲ့ Body Attack ကို Wednesday နဲ႕ Saturday မွာ လုပ္ၿဖစ္ ပါတယ္။ Group Exercise ကို ၿမဴးၿမဴးၾကြၾကြ သီးခ်င္းေတြနဲ႕လုပ္ရတဲ့ အတြက္ အေတာ္ေလး သေဘာက် တယ္ေၿပာရမယ္။ အဲ့တာမလုပ္ခင္ေလး အေၿပးစက္ေပၚမွာ ၁၅ မီနစ္ေလာက္ၾကိဳေၿပးလိုက္ရင္ေတာ့ ကယ္လိုရီ ေလာင္ၾကြမ္းမွဳပိုၿပီး ေဘာ္ဒီဝိတ္က်လာတာလဲ သတိထားမိပါတယ္။ ဒီဝိတ္ခ်တဲ့ ကာလေတာက္ ေလွ်ာက္မွာ လြန္ခဲ့တဲ့ မတ္လ ၂၀၁၅ အထိက်ေနာ္ အစားအေသာက္ကို မေလွ်ာ့ခ်ခဲ့ပါဖူး။ ကိုယ္စားေနက်အစားအစာ ကို ပဲ ပံုမွန္စားေသာက္ေနခဲ့တာပါ။ လုပ္ခဲ့တဲ့ကာလေတာက္ေလွ်ာက္ မွာ ဘယ္ေလ့က်င့္ခန္း ေတြ ဘယ္လိုလုပ္ခဲ့တယ္၊ က်လာတဲ့ ေဘာ္ဒီဝိတ္စတဲ့ အခ်က္အလက္ ေတြအကုန္လံုးကို မွတ္ထားၿခင္း ၿဖင့္ က်ေနာ့္ရဲ့ weight lose mission ကို အနီးကပ္ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့သည္ေပါ့။ ေနာက္တစ္ခု တစ္ကီလို တစ္ကီလို က်တိုင္းမွာ ခံစားရတဲ့ ပီတိၿဖစ္မွဳ၊ ဒီပီတိၿဖစ္မွဳမ်ားကို ဆက္ထိမ္းထားဖို႕ ကုန္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြ ကို ႏွေၿမာမွဳ တို႕က က်ေနာ္ ေရွ႕ဆက္သြားဖို႕ခြန္အားေတြပါပဲ။ မတ္လ မွာေတာ့ က်ေနာ့္ေဘာ္ဒီဝိတ္ဟာ ၇၈ ကီလိုကိုေရာက္ရွိလာပါတယ္။ ၇၈ ကိုေရာက္လာတဲ့ အခါ လုပ္ေနက် ေလ့က်င့္ခန္းေတြနဲ႕ ဝိတ္ကဆက္မက်ေတာ့ပဲ အဲ့ေနရာမွာပဲ တဝဲလည္လည္ ၿဖစ္ေနတဲ့အတြက္ Diet စစ္ကူေခၚရပါေတာ့တယ္။ Weekend ကလြဲၿပီး ညစာေတြအကုန္ ကို အရြက္သုတ္တို႕၊ Subway တို႕ Macdonal Wrap တို႕အၿပင္ တခ်ိဳ႕ရက္ေတြမွာ ေန႕ခင္းစာ ကို အရြက္သုတ္၊ ကိုယ္တိုင္လုပ္ အသားညွပ္ ေပါင္မုန္ နဲ႕ ၾကက္သားရင္ဖံုသားကို ပ်ားရည္ ခ်က္ တို႕ကို ကိုယ္တိုင္လုပ္ၿပီးစားေသာက္ Diet စစ္ကူေခၚတဲ့ အခါမွာေတာ့ ေခါင္းမာေနတဲ့ ေဘာဒီဝိတ္ဟာ ၇၅ ကီလိုဇုန္ထဲကိုက်ဆင္းလာပါတယ္။ က်ေနာ့္ မစ္ရွင္အၿဖစ္ ၇၅ ကီလိုအတိကို ေရာက္ဖို႕သိပ္မလိုေတာ့ပါဖူး။ ဒီမစ္ရွင္ၿပီးရင္ေတာ့ ၇၀ ကီလိုကို ခရီးဆက္ႏိုင္မႏိုင္ စဥ္းစားရအံုးမွာပါ။

လြန္ခဲ့ႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ကေန စတင္မွတ္တမ္းတင္လာတဲ့ runkeeper app အရ ေမလ ၁၀ ရက္ေန႕မွာေတာ့ ေၿပးတာမၾကိဳက္တဲ့ က်ေနာ္ ကီလိုမီတာ ၁၀၀၀ ေက်ာ္ေၿပးခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ အခုတေလာ ေတာ့ တပါတ္ကို အနည္းဆံုး စာအတြက္ ၁၅ ကီလိုမီတာက ေန အမ်ားဆံုး ၂၀ ကီလိုမီတာအထိေၿပးၿဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ရဲ့ weight lose mission ေၾကာင့္ၿပန္လည္စတင္ၿဖစ္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္အားကစား က႑ေၾကာင့္ အနည္း ငယ္ခ်ိဳ႕ယြင္းစၿပဳလာတဲ့ က်ေနာ့္က်န္းမာေရးအေၿခအေန ၿပန္ၿပီးေကာင္းလာတာေတြ႕ရပါတယ္။ ႏွားေစးေရာဂါ သိသိသာသာ ၾကီးေပ်ာက္သြားတဲ့အၿပင္ အိပ္ေရးပ်က္တာေတြလဲ အမ်ားၾကီးေလွ်ာ့က်သြားပါတယ္။ အရင္လိုပင္ပန္းေတြတာေတြ လံုးဝမရွိေတာ့ပဲ အေတာ္ေလးလန္းလန္းဆန္းဆန္း ၿဖစ္လာတာ လက္ေတြ႕ဆို ေတာ့ က်ေနာ့္အလုပ္က HR Policy ထဲမွာ Active and Healthy Life Style activities ေတြကို အေကာင္ အထည္ေဖာ္ၿခင္းၿဖင့္ ဝန္ထမ္းမ်ားရဲ့ MC rate ကိုေလွ်ာ့ခ်ၿပီး၊ က်န္းမာေရးအသံုးစားရိတ္ေတြလဲ ေလ်ာ့က်ေစႏိုင္မွာၿဖစ္တဲ့အေၾကာင္း က်ေနာ့္ သူေဌးကိုေၿပာေတာ့ သူေဌးကိုယ္တိုင္ကလဲ တပါတ္ကို ၄ ရက္ gym မွာေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေလ့ရွိတာေၾကာင့္ က်ေနာ့္ေပၚလစီကို ခ်က္ခ်င္းပဲ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ဖို႕ လမ္းညႊန္ပါတယ္။

Travelling

အမိၿမန္မာၿပည္ကိုေတာ့ ၂၀၁၄ ဒီဇင္ဘာ holiday ကာလအတြင္းေရာက္ခဲ့ၿပီး ထံုးစံအတိုင္းဘာမွာေထြေထြ ထူးထူးေတြ ေၿပာင္းလဲလာတာမရွိပါဘူး။

ခရီးရွည္အၿဖစ္ လြန္ခဲ့တဲ့ မတ္လ တိုင္ဝမ္ကို ၁၀ ရက္ၾကာအလည္အပတ္သြားၿဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေလေၾကာင္း လိုင္းကိုေတာ့ ေစ်းအသင့္အတင့္ ၿဖစ္တဲ့ EVA Air ကိုေရြးၿဖစ္ၿပီး ခရီးစဥ္ပံ်သန္းမွဳအတြင္း Entertainment နဲ႕ အစားအေသာက္ပိုင္း၊ ဝန္ေဆာင္မွဳပိုင္းေတြ ကို စိတ္တိုင္းအက်ၾကီး မရွိခဲ့ပါဖူး။ တိုင္ဝမ္ခရီးစဥ္တစ္ခုလံုး ကို က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း ဘရမ္ဒမ္ကစီစဥ္တာၿဖစ္ၿပီး ခရီးစဥ္တခုလံုးနီးပါးဟာ private tour ၿဖစ္တာေၾကာင့္ ကိုယ္ရပ္ခ်င္တဲ့ေနရာ မွာ ရပ္၊ ကိုယ္စားခ်င္တာ ေအးေအးေဆးေဆး စား၊ ၿဖည္းၿဖည္းခ်င္းသြားတာေၾကာင့္ တခါတေလ အလြန္ေႏွးလွပါလား ဟဲ့ ဆိုၿပီးေတာင္ စိတ္ညစ္ရတဲ့အထိပါ။ မွတ္မွတ္ရရ ေတြအၿဖစ္ တိုင္ဝမ္ သမၼတကိုယ္တိုင္နဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ပုဂိုလ္မ်ား ကိုယ္တိုင္ေရာက္ဖူး စားေသာက္ဖူးတယ္ဆိုတဲ့ မီးကင္ေက်ာက္ တံုး ကို ဟင္းရည္အိုးထဲႏွစ္ထည့္ၿပီး ခ်က္ၿပဳတ္ေရာင္းခ်တဲ့ဆိုင္ကို ေရာက္ရွိစားေသာက္ခဲ့ရပါတယ္။ Home Stay လို႕ေခၚတဲ့ ၿမိဳ႕ခံတစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ့ အိမ္ေတြမွာ ညအိပ္ရပ္နားတာေၾကာင့္လဲ ဟိုတယ္ေတြ မွာပဲ တည္းခိုေနထိုင္ခဲ့တာနဲ႕မတူပဲ ထူးထူးၿခားၿခား အေတြ႕အၾကံဳတစ္မ်ိဳးပါ။

စကၤာပူတြင္ (၉) ႏွစ္ၾကာေသာအခါ အပိုင္း (၂) မွာေတာ့ ဇြန္လတြင္းက်င္းပမည့္ ၂၈ ၾကိမ္ေၿမာက္ အေရွ႕ေတာင္အာရွအားကစားၿပိဳင္ပြဲ ရဲ့ ရြက္ေလွအားကစားယွဥ္ၿပိဳင္ရာ ေနရာမွာ Asst Venue WorkForce Manager အေနနဲ႕ လုပ္အားေပးခဲ့တဲ့ အမွတ္တရ အေတြ႔အၾကံဳေလးေတြ ေရးမယ္လို႕စိတ္ကူးထားတာေၾကာင့္ ဇြန္လ ကုန္ပိုင္းေလာက္မွာ ေစာင့္ဖတ္ပါလို႕ ၾကိဳတင္အသိေပးရင္း အပိုင္း (၁) ကို နိဂုံးခ်ဴပ္ပါတယ္။ ဖတ္ေပးတဲ့ က်ေနာ့္ညီအကို ေမာင္ႏွမသူငယ္ခ်င္း အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား။ ။

Sunday, April 5, 2015

မစၥတာ လီကြမ္ယူ ၏ ေသတၱာနီ ... Mr. Lee's Red Box


မူရင္းေဆာင္းပါး ၿဖစ္တဲ့ Mr. Lee's red box ကို Mr. Lee ရဲ့ Principal Private Secretary (PPS)
ကိုယ္ေရးအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္အၿဖစ္ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ မွ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္အထိ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ ၿပီး ေနာက္
ရာထူးအဆင့္ဆင့္ တက္ကာ လက္ရွိ စကၤာပူႏိုင္ငံ ပညာေရးဝန္ၾကီး အၿဖစ္လက္ရွိတာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ Mr. Heng Swee Keat က Mr Lee ကြယ္လြန္ၿပီး ၁ ရက္အၾကာမွာ မီဒီယာေပါင္းစံုကေန ထုတ္ေဝခဲ့တာ ၿဖစ္ပါတယ္။

Mr. Lee ကြယ္လြန္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ မီဒီယာေတြ Facebook ေတြမွာ အေကာင္းအဆိုးေတြ ေဝဖန္ၾက။
တခ်ိဳ႕ကလဲ အေကာင္းေရးတဲ့ သူမ်ားကို အေမေက်ာ္ေဒြးေတာ္လြမ္းတို႕၊ အဆိုးေရးတဲ့ သူမ်ား ကိုလည္း
တလုတ္စားဖူးသူ႕ေက်းဇူးဆိုတာ ရွိတယ္။ သူတည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး တိုးတက္ခဲ့တဲ့ႏိုင္ခံမွာေနၿပီး အရိပ္ေနေန အခက္ခ်ိဳးခ်ိဳး မ်ိဳးမလုပ္ၾကတဲ့ စသည္ၿဖင့္ ထံုးစံအတိုင္း ဂိုဏ္းဂနေတြ ကြဲၿပားေနဆဲ ကာလဆိုေတာ့ က်ေနာ္လဲ ေၿပာခံရမွာဆိုးတာ နဲ႕ ေရးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ အခုမွေရးၿဖစ္ပါတယ္။ မူရင္းေဆာင္းပါးက
ဆီေလ်ာ္ေအာင္ဘာသာၿပန္ေရးတဲ့ အတြက္အမွားမ်ားပါခဲ့ရင္ ခြင့္လႊတ္ဖို႕ ၾကိဳတင္ေတာင္းပန္ပါတယ္။
ကိုယ္ပိုင္ Blog မ်ားနဲ႕ facebook မွ ရွယ္မယ္ဆိုရင္ ေက်းဇူးၿပဳၿပီး Credit ေပးပါလို႕ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။

ေသတၱာနီ ကို Mr Lee ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ၿဖစ္သည့္အခ်ိန္မွ စၿပီး ေဖဖဝါရီလ ၅ ရက္ေန႕ Mr. Lee ေနမေကာင္း
ၿဖစ္ၿပီး ေဆးရံုမတက္မီ ၁ ရက္အလိုအထိ Mr. Lee သံုးစြဲခဲ့သည့္ သမိုင္းဝင္ပစၥည္းတစ္ခုၿဖစ္ပါသည္။
Mr Lee ကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ေသတၱာနီကို စကၤာပူအမ်ိဳးသားၿပတိုက္ရွိ Mr Lee ၿပခန္းတြင္အမ်ားၿပည္သူ
ၾကည့္ရွဳႏိုင္ရန္စတင္ ၿပသထားၿပီၿဖစ္ပါတယ္။

Mr. Lee မွာ ေသတၱာနီ တစ္လံုးရွိသည္။ မိမိ Mr Lee အတြက္ ကိုယ္ေရးအတြင္းေရးမွဴးခ်ဴပ္အၿဖစ္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ ေနစဥ္ကာလ က ဒီ ေသတၱာနီႏွင့္ ေနစဥ္ႏွင့္ အမွ်ပတ္သတ္ခဲ့ရဖူးသည္။ Mr Lee ရံုးမတက္ လာမီ မနက္ ၉ နာရီခန္႕တြင္ ေသတၱာနီ ရံုးသို႕ အရင္ေရာက္ေလ့ရွိသည္။ Mr Lee ဒီေသတၱာနီကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာသံုးစြဲ ခဲ့သည္ကို Mr Lee ႏွင့္ အလုပ္တူတူတြဲ လုပ္ခဲ့ဖူးသည့္ အရာရွိၾကီးငယ္မ်ား မွတ္မိေလာက္ အံုးမည္ဟုမိမိထင္သည္။ တကယ္ေတာ့ ေသတၱာနီသည္ ေသတၱာပံုစံေလးေထာင့္ ပံုရွိၿပီး ၁၄ စင္တင္မီတာခန္႕ဗ်က္က်ယ္သည္။ ေသတၱာနီ၏ သမိုင္းကို ၿပန္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ေသတၱာနီကိုယခင္ကိုလိုနီေခတ္ကအဂၤ
လိပ္ဝန္ၾကီးမ်ား ရံုးတစ္ရံုးႏွင့္ တစ္ရံုး စာရြက္စာတမ္းမ်ား ပို႕ေဆာင္ရာတြင္ အသံုးၿပဳေလ့ရွိၿပီး မိမိတို႕၏
စကၤာပူဝန္ၾကီးမ်ား လည္းယခင္က အသံုးၿပဳဖူးေသာ္လည္း ယခုေနာက္ပိုင္းႏွစ္မ်ား တြင္ Mr Lee တစ္ဦး
တည္း သာသံုးစြဲတာ သတိထားမိသည္။ ၁၉၉၇ခုႏွစ္က မိမိ Mr Leeထံတြင္ စတင္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေတာ့ ေသတၱာနီကို စၿမင္ဖူးသည္။ ေသတၱာနီလို႕ေခၚေပမယ့္ ဝိုင္အနီေရာင္ရင့္ရင့္ႏွင့္ပိုတူၿပီး ပါလီမန္ ထဲကထိုင္ခံုအေရာင္မ်ိဳးရွိသည္။ ဒီေသတၱာနီကို Mr Lee အလုပ္လုပ္ေသာ အခ်ိန္တိုင္းတြင္ အသံုးၿပဳေလ့ရွိၿပီး သူ၏စာရြက္စာတမ္းမ်ား၊ မိန္႕ခြန္းအၾကမ္းမ်ား၊ ဖတ္စရာစာမ်ား၊ ေမးခြန္းမ်ားေမးရန္အတြက္ အၾကမ္းေရးမွတ္ထားသည့္ ေမးခြန္းမ်ား၊ ေလ့လာမွတ္သားမိေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ား၊ ဆင္ၿခင္သံုးသပ္ခ်က္မ်ား ပါရွိေလ့ရွိပါသည္။ ဒီႏွစ္ပိုင္းမ်ားတြင္ Mr Lee သူ၏ ကိုယ္ေရးအထုပတၳိမ်ား ေရးေနခ်ိန္အတြင္း ေသတၱာနီသည္ သူ၏ ရံုးႏွင့္ အိမ္ကို လြန္း ထိုးေခါက္ၿပန္ေၿပးၿပီး စာရြက္စာတမ္းမ်ား ပို႕ေဆာင္သည့္ တာဝန္မ်ားထမ္းေဆာင္ခဲ့
သည္။ ထို႕အၿပင္ Mr Lee ယခင္ကသံုးစြဲခဲ့သည့္ အသံသြင္း တိတ္ေခြမ်ား၊ ႏိုင္ငံၿခားေခါင္းေဆာင္မ်ား ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ၿပဳ လုပ္သည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ား၊ စီးပြားေရးပ်က္ကပ္သံုးသပ္ခ်က္မ်ား၊ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္အိမ္ ေတာ္ ဝန္ထမ္းမ်ားအတြက္ ညြန္ၾကားခ်က္မ်ား၊ ဒီထက္မက အၿမန္လမ္းမၾကီးမ်ားေပၚမွာ သစ္ပင္မ်ား    အေၾကာင္း အထိပါဝင္ ေလ့ရွိသည္။ Mr Lee သည္ မည္သည့္အေၾကာင္းအရာမဆို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ တိတိက်က် လုပ္တက္သည့္ အေၾကာင္း လူအမ်ား သိၾကသည့္အတိုင္း စကၤာပူၿမိဳ႔အတြင္း သြားရင္းလာရင္း ေတြ႕မိသည့္ သစ္ပင္ညိဳး ႏြမ္းၿပီး ေသေနသည္ကအစ ေသတၱာနီအတြင္း က မွတ္စုတြင္ ေရးမွတ္ၿပီး အေရးတယူ
ေဆာင္ရြက္ေစေလ့ရွိသည္။

Mr Lee ေၿပာလာမည့္အေၾကာင္းအရာ မ်ား ကို မိမိတို႕ တခါမွၾကိဳတင္မွန္းဆလို႕ မရႏိုင္ခံေပ။ စကၤာပူႏိုင္ငံအတြင္း သို႕မဟုတ္ ကမာၻ႕တစ္ေနရာရာမွာ တစ္ခုခုၿဖစ္သည့္အေၾကာင္းအရာ မ်ားၿဖစ္ႏိုင္သည္။ ေသၿခာ
ေသာ အခ်က္အေနနဲ႕ ၿဖစ္ေနသည့္အေၾကာင္းအရာမ်ား သည္ သူ၏ႏိုင္ငံအတြက္၊ သူ႕ႏိုင္ငံသားမ်ားအ  တြက္သူမ်ားထက္ယွဥ္ရင္ ေရွ႕ကိုဘယ္လိုေၿခတလွမ္းသာေနထိုင္ေရးေတြအတြက္ ေသတၱာနီထဲတြင္ ခိုင္မာသည့္စီမံကိန္း ေတြရွိေနသည္။ ေသတၱာနီ Mr Lee ရံုးသို႕ ေရာက္ရွိသည္ႏွင့္ Mr Lee ၏ အတြင္းေရးမွဴးမ်ား မွ Mr Lee အတိုခ်ဳပ္မွတ္ခ်က္ ေရးထားသည္မ်ား ကို အက်ယ္တဝင့္ၿဖစ္ေအာင္ ၿပန္ေရးၿပီး သည္ႏွင့္       သက္ဆိုင္ရာဝန္ၾကီးဌာန မ်ားကို ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ား ေပးပို႕ၿခင္း၊ ေမးခြန္းမ်ားေမးၿမန္းၿခင္းမ်ား တို႕ကို Mr Lee ရံုးမတက္လာမီအၿမန္ဆံုးၿပီးစီးေအာင္ ၿပင္ဆင္လုပ္ေဆာင္ေလ့ရွိသည္။ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ စီးပြားေရးပ်က္ကပ္အတြင္း Mr Lee အိမ္မွ အလုပ္လုပ္ေနစဥ္ကာလ ေသတၱာနီ သည္ အိမ္ႏွင့္ ရံုးအသြားအၿပန္လုပ္ကာ စီးပြားေရးပညာရွင္မ်ား၏ သံုးသပ္ခ်က္မ်ား၊ စီးပြားေရးပညာရွင္မ်ား ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြး မွဳမ်ားကို သယ္ယူပို႕ေဆာင္ၿခင္းၿဖင့္ တာဝန္ေက်ပြန္ခဲ့သည္။ မိမိ Mr Lee ထံတြင္ အလုပ္လုပ္စဥ္အခ်ိန္အတြင္း သူ၏ေန႕စဥ္နံနက္စာသည္ သူ႕အိမ္အနီး စားေသာက္ဆိုင္တန္းမွ ဂ်ိဳင့္ၿဖင့္သြားဝယ္ေသာ အခ်ိဳရည္မဆမ္းထားသည့္ ပဲႏို႕ခဲတခြက္ၿဖစ္ၿပီး၊ လက္ဖက္ရည္ ႏွင့္ ေကာ္ဖီကို နံနက္စာတြင္သံုးေဆာင္ေလ့မရွိေပ။ Mr Lee ရံုးတက္လာသည္ႏွင့္ သူ႕အရင္ေရာက္ႏွင့္ေနေသာ ေသတၱာနီအတြင္း မွ အေၾကာင္းအရာမ်ား သည္ သူၿပန္လည္သံုးသပ္ရန္ အဆင္သင့္ၿပင္ဆင္ထားေလ့ ရွိသည္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ကစၿပီး အလုပ္လုပ္တဲ့ရက္က သူ႕ပံုမွန္အခ်ိန္ဇယားအတိုင္း အစဥ္လိုက္သြားေတာ့သည္။ ဖတ္စရာရွိသည္မ်ားဖတ္သည္၊ အီးေမလ္းမ်ားဖတ္ၿပီး စာၿပန္စရာရွိသည္မ်ား ၿပန္ၿပီးသည္ႏွင့္ အဲ့ဒီေန႕ အတြက္ ႏိုင္ငံၿခားႏွင့္ ၿပည္တြင္းဧည့္သည္မ်ား ကို လက္ခံေတြ႕ဆံုေလ့ရွိသည္။ ကိုယ္ေရးအတြင္းမွဴးခ်ဴပ္ ဆိုသည္ႏွင့္အမွ် Mr. Lee K Y ဧည့္သည္မ်ားေတြ႕ဆံုသည့္အခါတိုင္း အခြင့္ထူးရကာ အနားတြင္ ထိုင္ ၿပီးနားေထာင္ခြင့္ခဲ့သည္။ အစည္းအေဝး သို႕မဟုတ္ ဧည့္သည္လက္ခံေတြ႕ဆံုၿပီးသည္ႏွင့္ မိမိကို ဘယ္လိုထင္လဲ လို႕ ထင္ၿမင္ခ်က္မွတ္ခ်က္မ်ားေမးတက္သည့္အတြက္    ေၿပာသမွ်စကား တလံုးမက်န္ရေအာင္ နားေထာင္မွတ္သား ရသည့္အတြက္ မိမိအတြက္ အမ်ားၾကီးပညာဆည္းပူးႏိုင္ခဲ့သည္။

ညေနပိုင္းအခ်ိန္မ်ားကေတာ့ Mr. Lee K Y အတြက္ေလ့က်င့္ခန္းအခ်ိန္ပဲၿဖစ္ၿပီး မည္သည့္ေနရာ ေရာက္  ေနေန ေလ့က်င့္ခန္းကို မပ်က္မကြက္ စည္းကမ္းထားၿပီးလုပ္ေလ့ရွိသည္။ အေၿပးစက္ေပၚတြင္ ေၿပးၿခင္း၊   ေလွေလွာ္စက္ၿဖင့္ေလွေလွာ္ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ၿခင္း၊ ေရကူးၿခင္း ႏွင့္ လမ္းေလွ်ာက္ၿခင္းတို႕ သည္ သူလုပ္ေနက် ကာယေလ့က်င့္ခန္းမ်ားပင္ၿဖစ္ၿပီး ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေနစဥ္အတြင္းလဲ ညေန သတင္း ဒါမွမဟုတ္ သူ႕တရုတ္စာ စကားေၿပာေလ့က်င့္ၿခင္း ကိုနားေထာင္ေလ့ရွိသလို တခါတေလ လဲ ဖံုးမ်ားေၿပာေလ့ရွိသည္။ အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ ၈၀ နားနီးလာသည္ႏွင့္ အမွ် ဇရာေၾကာင့္စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါေတာ့ သည့္ ေနာက္
တြင္ေတာ့ ရိုးွရွင္းေသာကာယေလ့က်င္းခန္းမ်ား သာ လုပ္ေတာ့ၿပီး အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္ဝါရင့္ဝန္ၾကီးအၿဖစ္မွ အနားယူခ်ိန္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္တြင္ေတာ့ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ခ်ိန္တြင္ အလုပ္ကိစၥမ်ား သိပ္မလုပ္ေတာ့ ပဲပိုၿပီး
လြတ္လပ္ေပါ့ပါးကာ သူ႕ဘဝအေၾကာင္းအရာမ်ား၊ ရီစရာ ဟာသေလးမ်ားကို သူ႕ ကိုယ္ရံေတာ္မ်ား၊ ဝန္ထမ္းမ်ား ကိုေၿပာၿပေလ့ရွိေတာ့သည္။

Mr. Lee K Y ညေနပိုင္း ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေနၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ မိမိတို႕ ရံုးဝန္ထမ္းအေပါင္းတို႕က အဲ့ဒီေန႕အတြက္လုပ္စရာရွိသည္မ်ား၊ Mr. Lee K Y ဖတ္ရန္မွတ္ခ်က္ေပးထားသည့္စာမ်ား၊ စသည့္ၿဖင့္ Mr. Lee K Y အိမ္စာလုပ္ရန္အတြက္ ေသတၱာနီထဲ ကို အစီစီအရီရီ ၿပန္ ထည့္ၾကရသည္။ တခါတယံ ေသတၱာနီထဲ ထည့္စရာမ်ား မၿပီးေသးသည့္အတြက္ သူ႕ကိုယ္ရံေတာ္ အရာရွိကို ေနာက္တေခါက္ၿပန္လာယူခိုင္းၾကရသည္။ Mr. Lee K Y ၏ ဇနီးသက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္က ညေနပိုင္းတြင္ Mr. Lee K Y ရံုးခန္းရွိရာ သမၼတနန္းေတာ္အတြင္း ရွိ ဝန္ၾကီးခ်ဴပ္ရံုး ကိုလာေရာက္ၿပီး Mr. Lee K Y ႏွင့္အတူတကြထိုင္ကာသူတို႕ ႏွစ္ဦးစလံုးႏွစ္သက္သေဘာက်သည့္ သမၼတနန္းေတာ္ အတြင္ရွိသစ္ပင္မ်ားကို ၾကည့္ရွဳစကားစမည္ေၿပာေလ့ရွိသည္။ သူတို႕ဇနီးေမာင္ႏွံေၿပာၾကသည့္စကာ မ်ားမွာ အၿခား ဇနီးေမာင္ႏွံေတြေၿပာသလိုပဲ ဒီကေန႕ညစာေတာ့ ဘာစားၾကရင္ေကာင္းမလဲ၊ သူ႕တို႕ေၿမးေတြ ဘာေတြလုပ္ေနၾကတယ္ စတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြပဲ ၿဖစ္သည္။ အဲ့ဒီေနာက္ေတာ့ သူတို႕ဇနီးေမာင္ႏွံ အိမ္သို႕ၿပန္ခ်ိန္တြင္ ေသတၱာနီလဲ အတူတကြပါသြားေတာ့သည္။ အိမ္တြင္ညစာစားၿပီးသည္ ႏွင့္ သူတို႕ဇနီးေမာင္ႏွံ ေအးေအးလူလူ လမ္းေလွ်ာက္ေလ့ရွိၿပီး၊ Mr. Lee K Y ဝန္ၾကီးခ်ဴပ္ဘဝ သန္တံုးၿမန္တံုးကာလမ်ားတြင္ သူ႕ဇနီးက လမ္းေလွ်ာက္ေလ့ရွိၿပီး Mr. Lee K Y က ေတာ့ စက္ဘီးစီးေလ့ရွိသည္။ သူစီးသည့္ စက္ဘီးကို ၿမင္လွ်င္ လူအမ်ားလက္ဖ်ားခါေလ့ရွိၿပီး အလြန္ေရွးက်ေနၿပီၿဖစ္ေသာ စက္ဘီးၿဖစ္သည္။ အဲ့ဒီစက္ဘီးကို အသစ္လဲလိုက္သည္ဟု ဘယ္သူမွ မၿမင္ဖူးၾကေပ။ Mr. Lee K Y အသက္အရြယ္ေၾကာင့္ အားနည္းလာအခါက်မွ သူသည္ အဲ့ဒီစက္ဘီးကို အစီးရပ္လိုက္ေပေတာ့သည္။
Mr. Lee K Y ညစာအၿပီး ေအးေအးလူလူ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးသည္ႏွင့္ သူအလုပ္ၿပန္စလုပ္ရန္ ရံုးမွၿပန္ယူလာေသာ သို႕မဟုတ္ ပို႕လိုက္ေသာ ေသတၱာနီကို ဖြင့္ေတာ့သည္။ သူ႕အလုပ္ခန္းအၿဖစ္ စာၾကည့္ခန္းကိုအသံုး
ၿပဳၿပီး ယခင္ကေတာ့ သူ႕သားအၾကီးဆံုး လီရွန္လြန္း (လက္ရွိဝန္ၾကီးခ်ဴပ္) ၏အိပ္ခန္းၿဖစ္သည္။ သူ႕စာၾကည့္ခန္း သို႕မဟုတ္ အလုပ္ခန္းသည္ အလြန္ရိုးရွင္းေသာ ပရိေဘာဂမ်ားၿဖင့္သာ ဆင္ယင္ထားၿပီး၊ အလုပ္စားပြဲသည္ သစ္သားစားပြဲေဟာင္းတစ္ခုသာၿဖစ္သည္။ စားပြဲမ်က္နာၿပင္ကို မွန္သားၿပင္အုပ္ထားၿပီး အတြင္းတြင္ မိသားစုဓာတ္ပံုမ်ား၊ သာအၾကီး ဝန္ၾကီးခ်ဴပ္လီရွန္လြန္း စစ္မွဳထမ္းကာလဓာတ္ပံုမ်ား ထည့္ထားသည္။ Mr. Lee K Y ဇနီးရွိစဥ္ကေတာ့ သူ အလုပ္လုပ္ေနစဥ္ သူ႕ဇနီးက စာဖတ္ရင္းေစာင့္ေပးေလ့ရွိသည္။ Mr. Lee K Y ဝန္ၾကီးခ်ဴပ္အၿဖစ္တာဝန္ထမ္းေဆာင္စဥ္ကာလ မ်ားတြင္ သူ၏ အိပ္ခ်ိန္သည္ နံနက္ ၃နာရီခြဲ ၿဖစ္ၿပီး၊ စီနီယာဝန္ၾကီးအၿဖစ္တာဝန္ထမ္းေဆာင္စဥ္ကာလမ်ားတြင္ေတာ့ နံနက္ ၂ နာရီတြင္ အိပ္ေလ့ရွိသည္။ ႏိုင္ငံၿခားခရီးစဥ္မ်ားမွ ၿပန္လာေသာရက္မ်ားတြင္ေတာ့ သူ၏အိပ္ခ်ိန္ကို နံနက္ ၁ နာရီမွ ၂ နာရီအတြင္းသတ္မွတ္ထားေလ့ရွိသည္။ စကၤာပူၿမိဳၾကီး အိပ္ေမာက်ခ်ိန္မ်ားတြင္ ေတာ့ Mr. Lee K Y အတြက္ ပံုမွန္အလုပ္ခ်ိန္မ်ားပင္ ၿဖစ္ေနသည္။ Mr. Lee K Y အိပ္ယာသို႕မဝင္မီ သူလုပ္ေစခ်င္သည့္ ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ား၊ မွတ္ခ်က္မ်ား စာရြက္စာတမ္းမ်ား အားလံုးကို ေသတၱာနီ အတြင္းအစီစီအရီရီ ထည့္သြင္းၿပီးေနာက္ ေသာ့ခတ္ကာ သူ၏စာၾကည့္ခန္းအၿပင္တြင္ ခ် ထားေပးၿပီးေနာက္ သူ႕တစ္ေန႕တာလုပ္ငန္းမ်ား ၿပီးဆံုးေတာ့သည္။ နံနက္တြင္ေတာ့ အဲ့ဒီေန႕အတြက္တာဝန္က် သည့္ ကိုယ္ရံေတာ္ အရာရွိက ေသတၱာနီကို သူ႕ရံုးသို႕ ပို႕ေဆာင္ၿပီး ေန႕သစ္တစ္ရက္ စေတာ့သည္။

ေသတၱာနီအတြက္ မွတ္မွတ္ရရ မ်ားအေနၿဖင့္ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္တြင္ Mr. Lee K Y ႏွလံုးခြဲစိတ္ကုသမွဳ ၿပဳလုပ္ရသည္။ ၂ လအတြင္း ဒုတိယေၿမာက္ခြဲစိတ္ကုသမွဳၿဖစ္ၿပီးပထမအၾကိမ္ခြဲစိတ္မွဳ မွာ မေအာင္ၿမင္ခဲ့ေပ။ ခြဲစိတ္အၿပီး သူ႕ကို အထူးၾကပ္မတ္ကုသေဆာင္အတြင္း ေစာင့္ၾကည့္ေနၿပီးေနာက္၊ ေမ့ေဆးၿပယ္ၿပီး ၿပန္လည္သတိရလာသည္ႏွင့္ သူ႕ကိုယ္ရံေတာ္အရာရွိကို ေခၚေတာ့သည္။ ကိုယ္ရံေတာ္အရာရွိ အေလာတၾကီး
ေၿပးဝင္ၿပီး ဘာအလိုရွိပါသလဲ ေမးေတာ့ " ေသတၱာနီယူခဲ့ေပးမလား ?" တဲ့။ ICU ထဲေရာက္ေနတဲ့ ကာလထဲမွာေတာင္ ေမးတဲ့ ေသတၱာနီ ကို အရာရွိက အလွ်င္အၿမန္ရရွိေအာင္ေဆာင္ရြက္ၿပီးတဲ့ ေနာက္၊ အလုပ္လုပ္ရေအာင္ထားခဲ့လို႕ ေၿပာတယ္။ အဲ့ဒီတံုးက Mr. Lee K Y အသက္ ၇၂ ႏွစ္ပါ။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွာေတာ့ Mr. Lee K Y ရင္ဖက္ကို ပိုးဝင္တဲ့ေရာဂါေၾကာင့္ ေဆးရံုတက္ေနစဥ္ကာလအတြင္း သူ႕ခ်စ္ဇနီး ကြယ္လြန္ရွာပါတယ္။ သူ႕ဇနီးကြယ္လြန္ေၾကာင္း ေၿပာၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ သူထႏိုင္သည္ႏွင့္ အသုဘအခန္းအနား
ၿပင္ဆင္ထားရာ ဝန္ၾကီးခ်ဴပ္အိမ္ေတာ္ သို႕သြားေတာ့သည္။ သူ႕က်န္းမာေရး အေၿခအေနေၾကာင့္ ေဆးရံုကို ဆရာဝန္၏ညႊန္ၾကားခ်က္ေၾကာင့္ ၿပန္ရခ်ိန္တြင္ သူ႕ကိုယ္ရံေတာ္အရာရွိကို ေဆးရံုမသြားေသးပဲ စကၤာပူ
ၿမစ္ကမ္း ပို႕ေပးလို႕ ညႊန္ၾကားပါတယ္။ ညနက္သန္းေခါင္အခ်ိန္မွာ Mr. Lee K Y တစ္ေယာက္ သူ႕ခ်စ္ဇနီးအတြက္ ေၾကကြဲဝမ္းနည္းေနရသည့္အတြက္သူ႕ခ်စ္ဇနီးနဲ႕အတူ လမ္းတူတူေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ၿမစ္ကမ္းေဘးမွာ သူတစ္ေယာက္ထဲလမ္းေလွ်ာက္ေနခ်ိန္မွာေတာ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းကပဲ ေစာင့္ေရွာက္ေနပါတယ္။ တစ္ေနရာအေရာက္မွာေတာ့ Mr. Lee K Y လမ္းေလွ်ာက္ေနရာကေန ရပ္လိုက္ၿပီး ကိုယ္ရံေတာ္ကို လပ္ယပ္လွမ္းေခၚၿပီး ၿမစ္ထဲက အမွိဳက္စေတြ ေၿမာေနတာကို လွမ္းၿပၿပီး " အဲ့တာေတြ ကို ဓာတ္ပံုလွမ္း ရိုက္ေပးပါလား... မနက္ဖန္ငါ့ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဴပ္ကိုဘာလုပ္ရမယ္ ဆိုတာ ေၿပာလိုက္မယ္ " ဓာတ္ပံုရိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ေဆးရံုကို ၿပန္ေတာ့သည္။

Mr. Lee K Y အေနၿဖင့္ စကၤာပူၿမစ္သာယာလွပေရး ကို သူ ဝန္ၾကီးခ်ဴပ္အၿဖစ္တာဝန္ယူစဥ္ကာလက ၿပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး ဒီၿမစ္ထာဝစဥ္သန္႔ရွင္းသာယာေစဖို႕ အခ်ိန္ႏွင့္အမွ်ေတြးေတာ့ေနပံုရသည္။ သူ႕က်န္းမာေရးေၾကာင့္ ေဆးရံုသို႕ၿပန္ရေတာ့မည့္ဆဲဆဲ၊ ခ်စ္ဇနီးကြယ္လြန္ၿခင္း အတြက္ ပူေဆြးေသာကေရာက္ေနရခ်ိန္မွာေတာင္ ဒီၿမစ္ထဲက အမွိဳက္ကိုသတိရႏိုင္ေသးေသာ သူ ၏ စိတ္ဓာတ္ၿပင္းၿပမွဳကို အလြန္ပဲ ခ်ီးၾကဴးမိသည္။ အဲ့ဒီညက ရိုက္ခဲ့သည့္ဓာတ္ပံုမ်ားသည္ ေနာက္တစ္ေန႕ နံနက္တြင္ ေသတၱာနီအတြင္း မွ သက္ဆိုင္ရာဌာနမ်ား ကို လုိအပ္သလို ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္ ဆင့္ကဲပို႕ေဆာင္ေပးလိမ့္မည္ၿဖစ္သည္။

Mr. Lee K Y ၏ စ်ာပန ကို ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္အၿဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္စ်ာပနအခန္းအနားက်င္းပခဲ့ၿပီး၊ စကၤာပူသမိုင္းတြင္ အၾကီးက်ယ္ဆံုး စ်ာပနအၿဖစ္က်င္းပခဲ့သည္။ Lying in State ဟုတ္ေခၚသည့္ ပါလီမန္ အေဆာက္ အအံုအတြင္းအမ်ားၿပည္သူမ်ား ေနာက္ဆံုးဂါရဝၿပဳရန္အတြက္ ထားရွိရန္ ႏိုင္ငံေတာ္ဝန္ၾကီးခ်ဴပ္အိမ္ေတာ္မွ Mr. Lee K Y ၏ ရုပ္ကလပ္ကို သယ္ေဆာင္လာခဲ့ၿပီးေနာက္ ပထမဆံုး ရုပ္ကလပ္ အေစာင့္ အေရွာက္အၿဖစ္ စကၤာပူႏိုင္ငံ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဴပ္ ေခါင္းေဆာင္အၿဖစ္ ပါဝင္ၿပီး ၾကည္းတပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဴပ္၊ ေရတပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဴပ္၊ ေလတပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဴပ္ ႏွင့္ စစ္ဦးစီးအရာရွိခ်ဴပ္ တို႕မွ ဂုဏ္ၿပဳေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾကၿပီး၊ က်န္ ၅ ရက္ တြင္လဲ ၂၄ နာရီပါတ္လံုး ရဲတပ္ဖြဲ၊ ၿမိဳၿပကာကြယ္ေရး၊ ၾကည္းေရေလ တပ္မေတာ္အရာရွိၾကီးငယ္မ်ားမွ ဂုဏ္ၿပဳေစာင့္ေရွာက္ ခဲ့ေၾကာင္းသိရသည္။ အမ်ားၿပည္သူတို႕ ဂါရဝၿပဳရန္ထားရွိရက္အတြင္း လူေပါင္း ၄သိန္း၅ေသာင္းခန္႕ေနာက္ဆံုးဂါရဝၿပဳခဲ့ၾကၿပီး၊ ႏိုင္ငံေတာ္စ်ာပန အခန္းအနား က်င္းပရန္အတြက္ ပါလီမန္အေဆာက္အံုမွ အမ်ိဳးသားတကၠသိုလ္ ယဥ္ေက်းမွဳစင္တာသို႕ ပို႕ေဆာင္ရာတြင္လည္း မိုးသည္းထန္စြာရြာသြန္းေနသည့္ၾကားမွ လူေပါင္း ၁ သိန္းခန္႕ေစာင္
့ၾကိဳ ၿပီးေနာက္ဆံုးႏွဳတ္ဆက္ခဲ့ၾကပါသည္။ ပါလီမန္မွ စတင္ထြက္ခြာ ခ်ိန္တြင္ အေၿမွာက္ ၂၁ ခ်က္ပစ္ေဖာက္ခဲ့ၿပီး၊ အစီအစဥ္အရ ေလတပ္မေတာ္ မွာ Black Knight တိုက္ေလယာဥ္ (၄) စင္းမွ ေကာင္းကင္မွ ပ်ံဝဲအေလးၿပဳကာ " Missing Man Formation" ကို ေဖာ္ေဆာင္ရန္ စီစဥ္ထားေသာ္လည္း မိုးရြာသြန္းေနၿပီး ၿမင္ကြင္းမရွင္းလင္းၿခင္း ေလယာဥ္မ်ားဟာ တိမ္လႊာအထက္မွ ပံ်သန္းေနရၿခင္းေၾကာင့္ Formation ကို မေဖာ္ေဆာင္ခဲ့ပဲ ၿဖတ္ေက်ာ္ပ်ံသန္းၿခင္းၿဖင့္ သာ Mr. Lee K Y ကို ေနာက္ဆံုးအေလးၿပဳႏွဳတ္ဆက္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ Missiong man formation သည္ အထူးစ်ာပန အခန္းအနားမ်ားတြင္ အသံုးၿပဳသည့္ ေလေၾကာင္းအေလးၿပဳစနစ္တစ္ခုၿဖစ္ၿပီး ၁၉၃၂ ခုႏွစ္မွစတင္အသံုးၿပဳခဲ့ သည္။ V ပံုစံပ်ံသန္းမွဳၿဖစ္ၿပီး အုပ္မွဴးမွာ ေလယာဥ္အုပ္စု၏ ေရွ႕ထိပ္ဆံုးေနရာတြင္ေနရာယူပ်ံသန္း ၿပီး က်န္ေလယာဥ္မ်ားက ေနာက္မွ လိုက္ပ်ံသန္းမွဳပံုစံၿဖစ္သည္။

Mr. Lee K Y ကို Mandai သုသာန္တြင္ မိသားစုစ်ာပန အၿဖစ္က်င္းပ မီးသၿဂိဳလ္ခဲ့ၿပီး သူ၏ မကြယ္လြန္မီ ညႊန္ၾကားခ်က္အရ သူ၏အရိုးၿပာမ်ား ကို သူ႕ခ်စ္ဇနီးအရိုးၿပာမ်ားၿဖင့္ ေရာစပ္ထားေပးၿပီး ေနာက္ Mr. Lee K Y တစ္ေယာက္ေကာင္းမြန္ရာဘံုဘဝ တြင္ ေကာင္းမြန္စြာအနားယူႏိုင္ပါေစေၾကာင္းဆုေတာင္းလွ်တ္ .....

Saturday, April 5, 2014

က်ေနာ္ ႏွင့္ ဂ်ပန္ခရီး ၂၀၁၄


အခုလက္ရွိအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ Company မွာ အလုပ္ဝင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ စာမေရးၿဖစ္ခဲ့တာ အေတာ္ကိုၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ပံုမွန္အားၿဖင့္ ခရီးထြက္တဲ့ အေၾကာင္းေတြကို အက်ယ္တဝင့္ေရးေလ့မရွိေပမယ့္ အခုသြားခဲ့တဲ့ ဂ်ပန္ခရီးက က်ေနာ့္အတြက္ ထူးထူးၿခားၿခား ေလးေတြရွိတာေၾကာင့္ က်ေနာ့္မိသားစုဝင္ေတြနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဖတ္ရေအာင္ေရးၿဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒီခရီးထြက္ဖို႕အစီအစဥ္မရွိခဲ့ပဲ ၂၀၁၄ တရုတ္ႏွစ္ သစ္ကူးကိုေတာ့ စကၤာပူမွာပဲ ေနၿဖစ္မယ္လို႕ စဥ္းစားၿပီးကာမွ ရံုးကပိတ္ရက္ကို အၾကာၿပီးရက္ရွည္ပိတ္လိုက္တာ ေၾကာင့္ ၁ လေလာက္အလိုမွာ ေကာက္ကာငင္ကာ နဲ႕ စီစဥ္လိုက္ပါတယ္။ ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ အေမရိကန္ေလေၾကာင္းလိုင္း တစ္ခုၿဖစ္တဲ့ Delta Airlines ကလဲ ေစ်းေလ်ာ့တာေၾကာင့္ ရံုးမွာ ခြင့္ေတာင္မတင္ရေသးပဲ လက္မွတ္ဝယ္လိုက္ၿပီး ခြင့္တစ္ရက္အတြက္ သူေဌးနဲ႕ အေတာ္ေလး စကားေၿပာဆိုလိုက္ရပါ တယ္။ ခရီးသြားမယ့္ ကာလက ဂ်ပန္မွာ အေအးဆံုးရာသီဥတု ၿဖစ္ေနတာေၾကာင့္ က်ေနာ္နဲ႕ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း နွစ္ေယာက္သား ေအးဒဏ္ခံႏိုင္ဖို႔ အဝတ္အစား ေတြကအစ အေတာ္ေလးၿပင္ဆင္လိုက္ရတယ္။ သြားမယ့္ ခရီးစဥ္ကို တိုက်ိဳၿမိဳ႕မွာ အဝင္ ၂ ည အိပ္၊ ႏွင္းေလွ်ာစီးတာမလုပ္ဖူးတာရယ္၊ ႏွင္းကို မၿမင္ဖူးလို႕ သြားၾကည့္ခ်င္တာရယ္ေၾကာင့္ တိုက်ိဴၿမိဳ႕ေတာ္ကေန ကီလိုမီတာ ၂၈၀ ေလာက္ေဝးတဲ့ ဂ်ပန္ေၿမာက္ပိုင္း က Nagano ၿမိဳ႕နားမွာ ရွိတဲ့ Nozawa Onsen Ski Resort မွာ ၁ ည၊ က်ိဳတိုၿမိဳ႕ေတာ္မွာ ၁ ညနဲ႕ စကၤာပူမၿပန္ခင္ တိုက်ိဳမွာ ၁ ည အားလံုးေပါင္း ၅ ညအိပ္ ၆ ရက္ခရီးၿဖစ္ပါတယ္။ ၿမိဳ႕ေတြတစ္ခုနဲ႕ တစ္ခု သြားရလာရမွာ ဆိုေတာ့ ဂ်ပန္ရဲ့ အဓိက Transportation ၿဖစ္တဲ့ ရထားနဲ႕ပဲခရီးသြားမယ္ စိတ္ကူးေတာ့ စကၤာပူကထြက္ခင္မွာပဲ Japan Rail Pass လို႕ေခၚတဲ့ JR Pass ကို (၇) ရက္အတြက္ ၾကိဳဝယ္ထားလိုက္ ပါတယ္။ online ကေနပဲ ေအာ္ဒါမွာလိုက္ၿပီး ၂ ရက္အတြင္းမွာ FEDEX နဲ႕အိမ္အေရာက္ပို႕ေပးပါတယ္။ Japan Rail Company လက္ေအာက္က က်ည္ဆံရထားေတြ အပါအဝင္၊ ရထားလိုင္းအားလံုးကို (၇) ရက္ၾကာ ၾကိဳက္သေလာက္စီးလို႕ရတဲ့ လက္မွတ္ပါ။ ေစ်းႏွဳန္းက မသက္သာေပမယ့္ သြားရမယ့္ ခရီးေတြမွာ က်ည္ဆံရထားအသံုးမ်ားတာေၾကာင့္ ၿပန္တြက္ၾကည့္လိုက္ရင္ ကိုက္တယ္လို႕ေၿပာရမွာပါ။

ဂ်ပန္ခရီးစဥ္ ကို ေဖဖဝါရီလ (၄) ရက္ေန႕မွာ စထြက္ၿဖစ္ပါတယ္။ မနက္အေစာၾကီးေလယာဥ္ခရီးစဥ္
ၿဖစ္တာေၾကာင့္ ခ်န္ဂီကို ၄ နာရီေလာက္ေရာက္ၿပီး Delta Airlines Counter မွာ Check in ဝင္ဖို႕လုပ္ေတာ့ အရင္တံုးက Check In ဝင္တဲ့ ပံုစံနဲ႕မတူထူးထူးၿခားၿခား တစ္ခုက ေကာင္တာမွာ Check in မဝင္မီမွာ Private Security Company တစ္ခု က Security Officer ေတြက ခရီးသည္တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ့ e-ticket ကို ေတာင္းၾကည့္တယ္၊ ဘယ္သြားမွာလဲ ? အလုပ္ကိစၥလား၊ အေပ်ာ္ခရီးလား၊ ဘယ္ႏွစ္ရက္ၾကာမွာလဲ၊
ခရီးေဆာင္အိတ္ကို ကိုယ္တိုင္ထုတ္ပိုးတာလား၊ တစ္ေယာက္ေယာက္က လူၾကံဳထည့္ေပးလိုက္တာ ရွိလား၊ စကၤာပူမွာ ဘာအလုပ္လုပ္တာလဲ စတဲ့ေမးခြန္းေတြကို ေမးတဲ့အၿပင္ သူတို႕ရဲ့ Check List မွာပါထည့္ေရးတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို ေမးၿမန္းစစ္ေဆးတာလဲ ဆိုတာေတာ့ က်ေနာ္က American Airlines တစ္ခါမွ မစီးဖူးတာေၾကာင့္ မသိဘူး။ အေမရိကန္ ေလေၾကာင္းလိုင္း တစ္ခုေၾကာင့္ လံုၿခံဳေရးပိုမိုတင္းၾကပ္တယ္လို႕ထင္တာပါပဲ။ Delta Airlines ရဲ့ ေၿမၿပင္ဝန္ေဆာင္မွဳဟာ စီးဖူးသမွ် ေလေၾကာင္းလိုင္းေတြအားလံုးထဲက အေကာင္းဆံုးလို႕ ေၿပာလို႕ရပါတယ္။ Check In Procedure ႏွဳတ္ဆက္တာ၊ ဘာညာဟာ SQ Ground Service ထက္အမ်ားၾကီးသာပါတယ္။ မနက္ ၆ နာရီ ၁၅ မိနစ္မွာ ခ်န္ဂီက ထြက္လာတဲ့ က်ေနာ္တို႕ေလယာဥ္ဟာ တိုက်ိဳ Narita Airport ကို ဂ်ပန္စံေတာ္ခ်ိန္ ၁ နာရီ ၃၀ မွာဆိုက္ပါတယ္။ Narita Airport ဟာ က်ေနာ္ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို အပ်ံစားၾကီးမဟုတ္ေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ အံၾသသြားတယ္။
ကမာၻ႕အေကာင္းဆံုး ေလဆိပ္ၾကီးေတြ ၿဖစ္တဲ့ Changi International၊ Hong Kong Int'l နဲ႕ Inchong Int't ထဲမွာ Inchong ကို မေရာက္ဖူးေတာ့ မႏွိဳင္း ယွဥ္တက္ေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္အထိကေတာ့ ခ်န္ဂီ ေလဆိပ္က က်ေနာ့္အတြက္ အေကာင္းဆံုးေလဆိပ္တစ္ခုပါပဲ။ ဂ်ပန္လူဝင္မွဳၾကီးၾကပ္ေရး ဟာ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို မဟုတ္ပဲ အသက္ငယ္ငယ္ Officer ေတြ ပဲ မ်ားပါတယ္။ မ်က္နာ က တင္းေပမယ့္ ႏွဳတ္ဆက္
ေဖာ္ေတာ့ ရပါေသးတယ္။ ဘာအပိုတစ္ခုမွ မေၿပာပဲ၊ လက္ေဗြယူတာ ဓာတ္ပံုရိုက္တာ ေတြကို ဆက္တိုက္လုပ္ၿပီး ၃ မိနစ္ေလာက္အတြင္းမွာ ကိစၥၿပီး သြားပါတယ္။ အေကာက္ခြန္ေနရာေရာက္ေတာ့ Green Channel က ၿဖတ္ေပမယ့္ အသက္ငယ္ငယ္ မိန္းကေလး အရာရွိက အလြန္မ်က္နာ ၿပံဳးခ်ိဳစြာနဲ႕ ပါတ္စ္ပို႕ကိုေတာင္းၾကည့္ၿပီး ဘာေတြပါလဲ လို႕ေမးတယ္။ ဘာ မွမပါဘူးေပါ့၊ အဝတ္အစားေတြပဲ ပါပါတယ္ဆိုေတာ့ အိတ္ကိုဖြင့္ၾကည့္လို႕ရမလားတဲ့၊ ရပါတယ္ေပါ့ မရဖူးေၿပာလို႕မွမရတာ။ အိတ္ကို ဖြင့္ၾကည့္ၿပီး တိတိက်က် ကို ရွာေဖြပါတယ္။ အိတ္ထဲမွာ နည္းနည္းရွဳပ္ပြသြား တာကို ေသေသၿခာၿခာ ၿပန္စီၿပီးပိတ္ေပးၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ တၿခားေကာင္တာ မွာ အစစ္ခံေနတဲ့ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္း အိတ္ကို ဖြင့္ၾကည့္ခ်င္လို႕ ေသာ့ က က်ေနာ့္စီမွာ ေရာက္ေနေတာ့ အရာရွိတစ္ေယာက္က လာေတာင္းတာနဲ႕ ေပးလိုက္ရေသးတယ္။ ၂ ေယာက္လံုး clear
ၿဖစ္ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ေလး နည္းနည္းရတာနဲ႕ Narita Terminal 2 ဖက္မွာ Free Wifi Card ေပးတဲ့
ေကာင္တာကို Shuttle bus စီးၿပီးသြား ရွာ တာမေတြ႕တဲ့ေနာက္ေတာ့ Pocket Wifi လို႕ေခၚတဲ့ Device
ေလးကို ၆ ရက္အတြက္ စကၤာပူ ေဒၚလာ ၇၀ ေပးၿပီး ဌားလာလိုက္ရတယ္။

စကၤာပူက ဝယ္ထားတဲ့ JR Pass ရထားလက္မွတ္ကို ဂ်ပန္ေရာက္မွ စီးလို႕ရတဲ့ ကဒ္ၿပားလဲရတာဆိုေတာ့ ရထားလက္မွတ္ေကာင္တာ မွာ နာရီဝက္ေလာက္တန္းစီၿပီး လက္မွတ္ကိုလဲ၊ သြားမယ့္ ခရီးေတာက္ေလွ်ာက္ကို ထိုင္ခံုေတြ reserved တစ္ခါထဲလုပ္လိုက္ပါတယ္။ Narita Airport ကေန တိုက်ိဳၿမိဳ႕ထဲကို Narita Express လို႕ေခၚတဲ့ ရထားတစ္စင္းနဲ႕ ၁ နာရီေလာက္ၾကာေအာင္ စီးၿပီးတဲ့ေနာက္ေတာ့ တိုက်ိဳ ရထား
ဘူတာၾကီးကို ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ပဲ ဆိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီကေန စကၤာပူက MRT လိုရထားဆက္စီးၿပီး တည္းမယ့္ ဟိုတယ္ကို သြားေတာ့ ေၿမေအာက္ကေန ေၿမေပၚကို တက္ေတာ့ ႏွင္းက်ေနတာကို ပထမဆံုး ေတြ႔ဖူးလိုက္ပါတယ္။ ႏွင္းနဲ႕ မိုးဖြဲေလး ေရာၿပီးက်ေနတဲ့ အေနအထားပါ။ ကိုယ္ကိုကိုယ္ပို လံုၿခံဳေအာင္ဝတ္ၿပီး
ေတာ့ ဟိုတယ္ကို လမ္းေလွ်ာက္မယ့္ လမ္းေၾကာင္းကို ဖံုးနဲ႕ၾကည့္ ေၿမၿပင္က အမွတ္အသားေတြ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကံေကာင္းစြာနဲ႕ ဟိုတယ္က လမ္းၿဖတ္ကူးၿပီး ၁ မိနစ္ေလာက္လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ရံုနဲ႕ ေရာက္တဲ့ ေနရာမွာ ေတြ႕ရေတာ့ အေတာ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ႏွင္းဖြဲဖြဲၾကားကေန လမ္းအၾကာၾကီး မေလွ်ာက္ ရေတာ့ ဖူးေပါ့။ ဟိုတယ္ေရာက္ Check In ဘာညာလုပ္ၿပီး အခန္းကို တက္သြားေတာ့ ေတြ႕ဖူးသမွ်၊ ေနဖူးသမွ် ဟို
တယ္အခန္းေတြထဲက အေသးဆံုး အခန္းေလးပါပဲ။ ဟိုတယ္အခန္းထဲမွာ ရွိသင့္ရွိထိုက္ တဲ့ ပစၥည္းပစၥရ Facility အၿပည့္အစံုကို ေတာ့ သူ႕ေနရာနဲ႕သူသပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေလး ရွိေနပါတယ္။ ဟိုတယ္မွာ Onsen လို႕ေခၚတဲ့ ဂ်ပန္ပံုစံ ေရခ်ိဳးကန္က ဟိုတယ္ ရဲ့ ၂ ထပ္မွာ ရွိေတာ့ ေရေႏြးေလး သြားစိမ္လိုက္ တာ ခရီးပန္းတာအေတာ္ေလး သက္သာသြားပါတယ္။ အၿပင္မွာ ႏွင္းက် တာရပ္သြားေတာ့ ေနာက္ေတာ့ (၂) ေယာက္သား လံုလံုၿခံဳၿခံဳ ေလးဝတ္စားၿပီး ပထမညကို Ginza Area ဖက္လမ္းေလွ်ာက္သြားၿဖစ္ပါတယ္။

ဒုတိယေန႕မနက္ပိုင္းေတာ့ရာသီဥတုက သာသာယာယာရွိတာေၾကာင့္ ဟိုတယ္က ေန 1 ကီလိုမီတာ
ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးေဝးတဲ့ Tsukiji Fish Market ကို လမ္းေလွ်ာက္သြားၿပီး အဲ့ေရာက္ေတာ့ သြားတာ
ေနာက္က်သြားလို႕လား၊ Holiday ေၾကာင့္လား မသိဘူး ပိတ္တယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႕ ပထမဆံုး visit ကေတာ့ မေအာင္ၿမင္လိုက္ပါဖူး။ အဲ့ဒီမွာ မနက္စာစားမယ္လို႕ စိတ္ကူးထားေတာ့ ပိတ္တာတာနဲ႕တိုးေနတာ နဲ႕ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာစားရမွန္းမသိပဲ ေယာင္ဝါးဝါး ၿဖစ္ၿပီး တဲ့ေနာက္ 7-11 လိုဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ေတြ႕တာနဲ႕ ဝင္ၿပီး ဆူရွီေလး တစ္ဗူးရယ္၊ ေကာ္ဖီရယ္ဝယ္ၿပီး ဗိုက္ကဆာေနတာနဲ႕ဆိုေတာ့ လမ္းေပၚမွာ ပဲ ၂ ေယာက္သား မတ္တက္ရပ္စားလိုက္တယ္။ ဂ်ပန္ဟာ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ အမွိဳက္ပံုးကို ေနရာတိုင္းမွာ မထားေပးထားပဲ၊ recycle bin ေတြပဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႕ရပါတယ္။ အမိွဳက္ပံုးမရွိေတာ့ အမွိဳက္က
မၿပစ္ရပဲ လက္ကေနတန္းလန္းကိုင္ထားရေတာ့ အေတာ္ေလးခက္တယ္။ အဲ့ဒီကေန တိုက်ိဳဘူတာၾကီးကို ရထားစီး၊ အဲ့ဒီကေနတဆင့္ ရထားထပ္စီးၿပီး Meiji Shrine ကို သြားပါတယ္။ Meiji Shrine ကေတာ့
လြယ္လြယ္ကူကူ နဲ႕ ရွာေတြ႕ၿပီး ဝင္ေပါက္ကေန အထဲကို အေတာ္ေလး လမ္းေလွ်ာက္ဝင္ရတယ္ဗ်။ အဲ့ဒီကေနၿပန္ေတာ့ အနီးတဝိုက္လမ္းေလွ်ာက္ၾကည့္ၿပီး ေၿမေအာက္ကစားေသာက္ဆိုင္ေလး မွာ ေနလည္စာ စားၿဖစ္ပါတယ္။ အစားအေသာက္က သိပ္မေကာင္းရတဲ့ အထဲ စားေသာက္ဆိုင္တြင္း ေဆးလိပ္ေသာက္ခြင့္ၿပဳထားေတာ့ မီးခိုးမႊန္တာေၾကာင့္ ခပ္ၿမန္ၿမန္ပဲစားၿပီးလိုက္ရတယ္။ အဲ့တာမ်ိဳးေလးေတြ က် ေတာ့ စကၤာပူ
ဥပေဒ ကို ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ ေနာက္တစ္ေနရာ ဆက္သြားတာကေတာ့ တိုက်ိဳရဲ့ နာမည္ေက်ာ္ Electronic ပစၥည္းေတြ ေရာင္းတဲ့ shopping mall မ်ားစုေဝးရာ Akihabara ဖက္ကိုပါ။ ကိုယ္ပဲ ဝယ္ဖို႕စိတ္ကူးမရွိတာလား၊ ေစ်းပဲ ၾကီးေနတယ္လို႕ ထင္လို႕လားမသိ ဘာမွေထြေထြထူးထူး မဝယ္လာၿဖစ္ပါဖူး။
ဂ်ပန္ရဲ့ အိမ္သာတိုင္းလိုလို မွာ ရွိတဲ့ အိမ္သာကမုတ္မွာ တက္ထားတဲ့ ေရေဆးတဲ့ toilet seat ကို ေတာ့ ဝယ္ခ်င္လို႕ လိုက္ရွာေပမယ့္ မေတြ႕ၿဖစ္ပါဘူး။ Akihabara ကေနေတာ့ Shinjuku ဖက္ကို ဆက္သြားၿပီး ညစာစား လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ၾကည့္ၿပီး ဟိုတယ္ၿပန္နားၿဖစ္ပါတယ္။ ဟိုတယ္ၿပန္ေရာက္ေတာ့ ခရီးစကထဲ က ဖ်ားခ်င္ခ်င္ၿဖစ္ေနတဲ့ ခရီးသြားေဖာ္သူငယ္ခ်င္းက အၿပင္းအထန္ ဖ်ားၿပီး ကိုယ္ေတြ အရမ္းပူလာတာေၾကာင့္ ဟိုတယ္ reception ကို ဆရာဝန္အနီးမွာ ရွိလားေမးေတာ့ communication က ၿပသနာတက္ေနတာနဲ႕ အနီးဆံုးေဆးရံု ဘယ္နားမွာ ရွိလဲဆိုေတာ့ ေဆးရံုေၿမပံုကို ကြန္ၿပဳတာကေန print ထုတ္ေပးတယ္။
အခန္းၿပန္ အဝတ္အစား ေတြ အထပ္ထပ္ဝတ္ၿပီး ည ၁၁ နာရီေလာက္ဆိုေတာ့ Taxi ပဲဌား ၿပီး အနီးဆံုး
ေဆးရံုကို ၂ ေယာက္သားေၿပးၾကရတယ္။ အနီးဆံုးေဆးရံုက ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ တကယ့္ကို အနီးေလးပါ၊ Taxi မီတာ Flag Down Rate အတြင္းမွာပဲ ေရာက္ပါတယ္။ ယန္း ၇၀၀ ေက်ာ္ဆိုေတာ့ စကၤာပူ ၈ က်ပ္ေက်ာ္ဆိုေတာ့ အေတာ္ေစ်းၾကီးတယ္ေၿပာရမွာေပါ့။ ေဆးရံုကလဲ International Hospital Private Hospital ဆိုေတာ့ ဘာသာစကားအခက္အခဲ အေတာ္ေလးနည္းပါတယ္။ ညလည္ေကာင္ ဆို ေတာ့ လူနာကလဲ မရွိေတာ့ ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ ပဲ ကုသေပး၊ ေဆးထုတ္နဲ႕ ည ၁၂ နာရီခြဲေလာက္မွာ ကိစၥၿပီးသြားပါတယ္။ Bill ေတာင္းေတာ့ ယန္း ၃၇၀၀၀ က်ပါတယ္။ ပထမ ၃၇၀၀ လို႕ထင္လို႕ တယ္သက္သာ ပါလားဟဲ့ လို႕ထင္မိတာ။ Accident & Emergency Service ကို စကၤာပူ ၄၅၀ ေက်ာ္က်တယ္ဆိုေတာ့ စကၤာပူ
A & E ေငြ ၁၀၀ ယူတာကို ေစ်းၾကီးတယ္လို႕ မေၿပာလိုေတာ့ ပါဘူး။ Travel Insurance ဝယ္ထား ေတာ့
ၿပသနာ သိပ္မရွိလိုက္ဖူးေပါ့။ Insurance က ၿပန္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ ေငြ က မေန႕ကမွ approved ၿဖစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားလာတယ္။

တတိယေန႕ အစီအစဥ္ကေတာ့ တိုက်ိဳကေန Nozawa Onsen ဆိုတဲ့ ေတာင္ေပၚႏွင္းေလွ်ာစီး စခန္းကို သြားဖို႕ပါ။ တိုက်ိဳကေန Nagano City ကို က်ည္ဆံရထားနဲ႕ ၁ နာရီ မိနစ္ ၃၀ ေလာက္စီး၊ Nogano Station ကေန Togarinozawa Onsen Station ေလးကို Local ရထားနဲ႕ ၁ နာရီထပ္စီး၊ အဲ့ဒီကေန Nozawa Onsen ကို Bus ထပ္စီးၿပီး သကာလ က်ေနာ္တို႕ တည္းခိုမယ့္ Lodge Nogano ကို ေရာက္ပါ
တယ္။ Lodge Nogano က ေတာင္ကုန္းေပၚမွာၿဖစ္ၿပီးေတာ့ ဂ်ပန္စတိုင္ အိပ္ခန္းေလးေတြရယ္၊ Hostel style Share bed rooms ေတြနဲ႕ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ တည္းခိုခန္းေလးပါ။ Host က ဂ်ပန္အမ်ိဳးသမီးနဲ႕ သူ႕
အမ်ိဳးသား Australian ပါ။ အေတာ္ေလးပ်ဳဌာလွၿပီး ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ၾကိဳဆိုပါတယ္။ ေရာက္ၿပီး အ
ထုတ္ခ်ၿပီးတာနဲ႕ ႏွင္းေလွ်ာစီးမယ့္ ကိရိယာေတြကို ထုတ္တဲ့ ေနရာမွာ ကိုယ္နဲ႕ေတာ္မယ့္ ဖိနပ္တို႕၊ဘာတို႕ သြားထုတ္ရတယ္။ ႏွင္းေလွ်ာစီး blade မွာတက္ရတဲ့ ဖိနပ္ဟာ က်ေနာ့္အထင္ ၅ ကီလိုေလာက္ေလး
မယ္ဗ်ာ။ အဲ့ဖိနပ္စီးၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ရတာ အင္မတန္မွကို အခက္အခဲပါ။ Equipment ေတြ ထမ္းၿပီး Lodge ကို ၿပန္ေတာ့ ခ်ထားခဲ့တဲ့ luggage ေတြက အခန္းေပၚေရာက္ႏွင့္ေနပါၿပီ။ က်ေနာ္တို႕ အခန္းက
ဒုတိယထပ္မွာပါ။ အခန္းကေနၾကည့္ရင္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးကႏွင္းေတြနဲ႕ ဖံုလႊမ္းေနၿပီးႏွင္းေတာင္ကုန္း ေတြကိုလွန္းၿမင္ေနရပါတယ္။ အခ်ိန္က မရွိေတာ့ အဝတ္အစားလဲ ၿပီး ခုနက ကိရိယာေတြ ထမ္းလို႕ေတာင္ေပၚကိုတက္တဲ့ cable car station ကို လမ္းေလွ်ာက္သြားရတယ္။ station ေရာက္ေတာ့ေတာင္ေပၚ
တက္တဲ့ လက္မွတ္ကို ေၿပာင္းၿပီး တဲ့ေနာက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတာင္ေပၚတက္တဲ့ cable car ေတြက
ေတာင္ကုန္းအႏိုမ့္အၿမင့္ေပၚမူတည္ၿပီး ၃ station ေလာက္ေတြ႕ရတယ္။ က်ေနာ္တို႕ကေတာ့ အၿမင့္ဆံုး
ေတာင္ေပၚကို တက္တဲ့ cable car ကိုေရြးၿပီး တက္သြားလိုက္တာ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာၾကာစီးရပါတယ္။ ေတာင္ေပၚစခန္းကို ေရာက္ေတာ့ကိုယ္က အၿမင့္ဆံုးေရာက္ၿပီထင္တာ အဲ့ဒီကေနထပ္တက္တဲ့ တစ္ဆင့္ က်န္ေသးတာေတြ႕ရတယ္ဗ်။ သူမ်ားေတြ Ski စီးေနတာေတြ႕ေတာ့ အေတာ္ေလးလြယ္တယ္တဲ့ ဟ ဆိုၿပီး blade ေတြ ခ်ဖိနပ္ကို blade မွာတက္ၿပီး ေတာင္ကုန္းေပၚကေနဆင္းခ်လိုက္တာ အဲ့ေလာက္ အရွိန္ ၿပင္းလိမ့္မယ္လို႕ မထင္ဖူး။ ၁၅ မီတာေလာက္ဆင္းခ်သြားၿပီးေတာ့ ခနတန္႕သြားတာနဲ႕ တုတ္ေခ်ာင္း ၂ ေခ်ာင္းနဲ႕ ေထာက္ၿပီး ရပ္ေအာက္လုပ္ၾကည့္တာလဲ မရ၊ ဆက္ၿပီးေလွ်ာေနတာ၊ ေထာက္ထားတဲ့ တုတ္ေတြ ကလဲ ကိုယ့္ေဘာ္ဒီဝိတ္ကို မခံႏိုင္ပဲ ေကြးကုန္တယ္။ အဲ့တာနဲ႕ လႊတ္လိုက္ရင္ေတာ့ ေလ်ာက်သြားေတာ့မွာ၊
ၿပီးေတာ့ တၿခားလူေတြစီးေနတဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚေရာက္ ရင္ကိုယ္က မေရွာင္တက္မတိမ္း တက္နဲ႕ ဆို
ေတာ့ ဒုကၡေတြၿဖစ္ကုန္ေတာ့မွာပဲ ဆိုၿပီး ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ခပ္ၿမန္ၿမန္ေတြးလိုက္ေတာ့ ခႏၵာကိုယ္တစ္ခုလံုးလွဲခ်လိုက္ရင္ေတာ့ ဆက္မေလွ်ာႏိုင္ေတာ့ဖူး ဆိုၿပီး ကိုယ္ ကို ေဘးတိုက္လွဲခ်လိုက္ရပါတယ္။ လွဲခ်ၿပီး
ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းက ထလို႕မရေသးဘူး၊ ဖိနပ္နဲ႕တြဲထားတဲ့ blade ေတြကို ခြ်တ္ရအံုးမွာေလ၊ သင္ေပးထားတဲ့အတိုင္းခုလုပ္ကို တုတ္ေခ်ာင္းနဲ႕ ႏိုပ္ၿပီးဖြင့္၊ ဖိနပ္နဲ႕ blade ကြဲသြားၿပီဆိုမွာပဲ လူကို လွဳပ္လို႕ရ ေတာ့တယ္။ အေပၚကို လွန္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းကလဲ ဆင္းခ်လာေတာ့ မယ့္ပံုစံၿဖစ္ေနေတာ့ မဆင္းလာနဲ႕လို႕ ေအာ္ေပမယ့္ သူကမၾကားဖူး။ ဆင္းခ်တာလဲ က်ေနာ္လဲေနတဲ့ ေနရာကိုမွ တည့္ တည့္။ သူလဲ ဆင္းလာၿပီးတဲ့ေနာက္ အေၿခအေန ကို သိၿပီး အၿမန္ရပ္ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားတာ က်ေနာ့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာပဲ တန္႕သြားတယ္။ ဖိနပ္နဲ႕bladeကို အၿမန္ခြ်တ္ဖို႕လွန္းေအာ္လိုက္ရတယ္။ အဲ့တာနဲ႕ ၂ ေယာက္သားေတာင္ ကုန္းေပၚၿဖည္းၿဖည္းခ်င္းၿပန္တက္ၿပီးေတာင္ကုန္းေပၚက လြင္ၿပင္ေလးလိုၿဖစ္ေနတဲ့ေနရာေလးမွာ ခနနည္း
နည္းပါးပါးစီး ဓာတ္ပံုေလးပါေလးရိုက္ၿပီးလက္ေလွ်ာ့လိုက္ၾကေတာ့တယ္။ ေတာင္ေပၚက စားေသာက္ဆိုင္ မွာ ေန႕လည္စာစား၊ ခနနားၿပီး ေတာင္ေအာက္ကို cable နဲ႕ၿပန္ဆင္း၊ သူငယ္ခ်င္းကလဲ အဖ်ားတက္လာတာနဲ႕ lodge ကိုၿပန္ၿပီး နားလိုက္ၾကေတာ့သည္။ ညစာကို ေတာ့ ရြာထဲ က အိမ္ဆိုင္ေလးမွာ ဆာေကး
ေလး ေသာက္ၿပီး စားလိုက္တာ အေတာ္စားေကာင္းဗ်ာ။ ဆိုင္ရွင္ကလဲ English လိုမတက္ေတာ့ လာစား
ေနတဲ့ တၿခားဂ်ပန္ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ကို စကားၿပန္လုပ္ၿပီး ဆာေကးမွာရတာ ရီေနရတယ္။
တကယ္ေတာ့ Ski စီးၾကည့္ခ်င္တာထက္ ႏွင္းေတြအမ်ားၾကီးဖံုးေနတဲ့၊ တေလာကလံုးႏွင္းေတြနဲ႕ ဖံုးလႊမ္း
ေနတဲ့ ေနရာကို ေရာက္ဖူးခ်င္တာရယ္ေၾကာင့္ Nozawa Onsen Resort ကို လာရထားတတန္၊ ကားတ
တန္နဲ႕လာခဲ့ၾကာတာပါ။ အလြန္တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနၿပီး၊ အေတာ္ေလးသာသာယာယာ ရွိတဲ့ ရြာေလးပါ။ က်ေနာ္အဲ့ဒီေနရာကို ေနာက္တစ္ေခါက္ေတာ့ ထပ္သြားမယ္ စိတ္ကူးထား ေသးတယ္။






 
(၄) ရက္ေၿမာက္ေန႕မွာေတာ့ Nozawa Onsen ကေန က်ိဳတိုၿမိဳ႕ေတာ္ကို တိုက်ိဳကတဆင့္သြားပါတယ္။
အလာတံုးကအတိုင္း ရထားေတြ အဆင့္ဆင့္စီး၊ တိုက်ိဳေရာက္၊ တိုက်ိဳကေန က်ည္ဆံရထားနဲ႕ (၃) နာရီ
ၾကာစီးၿပီးတဲ့ ေနာက္ က်ိဳတိုကို ညေန (၄)နာရီေလာက္မွာ ေရာက္ပါတယ္။ ဟိုတယ္က Kyoto station နားမွာကို ထံုးစံအတိုင္း ေၿမပံုအၾကည့္မွား၊ လမ္းေတြမွားနဲ႕ ဟိုတယ္ကို ေနာက္က်မွေရာက္ေတာ့တယ္။ ည
ဖက္ေတာ့ Kyoto Station ထဲက ဆိုင္ေတြလိုက္ၾကည့္၊ ညစာစားနဲ႕ပဲ အခ်ိန္ၿဖံဳးလိုက္ေတာ့တယ္။ (၅) ရက္ေၿမာက္ေန႕မွာ Kyoto က အထင္ကရ ေနရာေတြ ကို စက္ဘီးနဲ႕ ေလွ်ာက္သြားမယ္လို႕ ေတြးထားေပမယ့္ မိုးရြာေနတာေၾကာင့္ ရထားနဲ႕ပဲ သြားၿဖစ္ပါတယ္။ မိုးေၾကာင့္သြားရလာရတာ ခရီးမတြင္ပဲ၊ ဖိနပ္ကေရဆို နဲ႕ အေတာ္ေလး ကသိကေအာက္ႏိုင္လွတယ္။ က်ိဳတိုၿမိဳ႕က Arashiyama ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ရွိတဲ့ Tenryuji Temple၊ Bamboo Grove ၊ Togetsykyo Bridge တို႕ကိုလမ္းေလွ်ာက္လည္ပတ္ၿပီး က်ိဳတို ဘူတာကို
ၿပန္လာ၊ မနက္ထဲက အပ္ထားခဲ့တဲ့ luggage ေတြၿပန္ထုတ္ၿပီး တိုက်ိဳဖက္ကိုၿပန္ထြက္လာပါတယ္။ တိုက်ိဳအဝင္မွာေတာ့ ရထားက ရပ္လိုက္သြားလိုက္နဲ႕ တိုက်ိဳကို ဆိုက္ေရာက္ရမယ့္ အခ်ိန္ ထက္ေနာက္က်ေနပါ
ၿပီ။ အၿပင္ကိုၾကည့္ေတာ့ ႏွင္းက အေတာ္ၾကီးက်ေနေတာ့ သာမန္ႏွင္းက်တယ္လို႕ပဲ ထင္မိတာ။ တိုက်ိဳဘူ
တာၾကီး ကို ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေတာ့ local ရထားေတြအကုန္ ႏွင္းမုန္တိုင္း ေၾကာင့္ မထြက္ႏိုင္ေတာ့ တဲ့အေၾကာင္းေၾကာ္ၿငာေနတာ ၾကားရပါတယ္။ အဲ့ဒီညအတြက္တည့္မယ့္ေနရာက ဘူတာနဲ႕ ၂.၂ ကီလိုမီတာေဝးပါတယ္။ taxi စီးသြားမယ္ဆိုေတာ့ Taxi တန္းစီေနတဲ့ လူတန္းၾကီးက မ်ားၿပီး Taxi တစီးမွလဲ မလာပါဖူး။ အဲ့ေတာ့ တိုက်ိဳဘူတာၾကီးမွာ ညအိပ္မလား၊ မလာတဲ့ Taxi ပဲေစာင့္မလား၊ စြန္႕စားၿပီးလမ္းေလွ်ာက္ၾကမလား ဆိုၿပီးေတြးေတာ့ စြန္႕စားလမ္းေလွ်ာက္ၾကမယ္ေပါ့။ ေၿခေထာက္ ကို ေရမဆိုရေအာင္ ပလစ္စတစ္ စြပ္၊ အေပၚကေၿခအိတ္ထပ္ဝတ္၊ ဖိန္ပ္စီးၿပီး ႏွင္းေတာထဲမွာ iPhone ရဲ့ လမ္းညႊန္ကို အားကိုးလို႕ Luggage ကုိယ္စီဆြဲၿပီး ႏွင္းထု ၆ လက္မေလာက္ရွိတဲ့ လမ္းေပၚကို ေလွ်ာက္ ၾကပါတယ္။ Luggage က ဘီးေတြက အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ ႏွင့္ေပၚမွာ ဆြဲရတာ ပင္ပန္းခ်က္က ကမ္းကုန္။ မီတာ ၂၀၀-၃၀၀ ေလာက္ေလွ်ာက္ လိုက္၊ အမိုးေလးရွာၿပီး နားလိုက္နဲ႕ ေလွ်ာက္ၾကရင္း၊ Internet Wi-Fi လႊင့္ေပးေနတာ Pocket Modern က Battery ကုန္သြားပါေတာ့တယ္။ သိပ္မၾကာဖူး၊ က်ေနာ့္ iPhone ကလဲ Battery ရွိေနေသးေပမယ့္အ
ေအးလြန္သြားတာလား၊ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ အလုပ္မလုပ္ေတာ့ ပါဖူး။ အဲ့ေတာ့ print ထုတ္ထားတဲ့
စာရြက္ေၿမပံုကိုအားကိုးၿပီး ေလွ်ာက္ရင္းနဲ႕ လာသမွ် Taxi လဲ တားေပမယ့္ ဘယ္သူမွမရပ္ေပးၾကပါဖူး။
၂ ေယာက္လံုးလဲ ေၿခကုန္လက္ပန္းက်လို႕အေဆာက္အဦး တစ္ခုက အကန္႕ေလးတစ္ခုမွ ႏွင္းခိုရင္း taxi တစ္စင္းလာတာေတြ႕ေတာ့ စြန္႕စားတားၾကည့္တာ၊ ကံတရားမ်က္နာသာေပးတာနဲ႕ taxi ကရပ္ေပးပါ
တယ္။ ဒါေတာင္ေပးမတက္ေသးဘဲ ဘယ္သြားမွာလဲ ဆိုတာေမးေန ေတာ့ လိပ္စာေရးထားတဲ့ စာရြက္ကို
ေပးေတာ့ ကားထဲက GPS ထဲကို ရိုက္ထဲၾကည့္ေသးတယ္၊ က်ေနာ္တို႕မွာေတာ့ လမ္းလည္ေကာင္ ႏွင္းေတြၾကားထဲမွာရပ္ေစာင့္လို႕ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ အိုေက ဆိုတာနဲ႔ luggage ၂ လံုးအၿမန္တင္ၿပီး taxi ေပၚ
တက္လို႕ ဘေလာက္ခ္တစ္ခုေလာက္ပဲ ပတ္ေမာင္းလိုက္ရတယ္၊ ၅ မိနစ္မၾကာဖူး တည္းခိုမယ့္ဟိုတယ္ေရွ႕ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ေရာက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ပိုက္စံ ကုန္တာအေရး မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ လံုၿခံဳရာ
ေနရာတစ္ခု၊ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ေနလို႕ရမယ့္ ေနရာေရာက္ရင္ပဲ ေက်းဇူးတင္လွပါၿပီ။ ႏွင္းမၿမင္ဖူးလို႕ ႏွင္း
ေတာင္အထိအေတာင္ ခရီးအတန္တန္ဆင့္ၿပီး သြားၾကည့္ ရတာ။ အခုေတာ့ ႏွင္းေတာထဲမွာ ဒုကၡနဲ႕ေတြ႕လိုက္တာ၊ ႏွင္းဆိုတာ မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ပါဖူး၊ ေတာ္ပါၿပီ ကို ၿဖစ္သြားေတာ့တာပါပဲ။ (၆) ရက္ေၿမာက္ေန႕ မွာ အစီအစဥ္ အရ Kamakura ကိုသြားလည္မယ္ စိတ္ကူးထားေပမယ့္ ရာသီဥတု ေၾကာင့္ရယ္၊ ရထားအခ်ိန္
ေတြ မမွန္ေတာ့မွာေၾကာက္တာရယ္ေၾကာင့္ မနက္စာစားၿပီး၊ ၿပင္ဆင္ၿပီးတာနဲ႕ တိုက်ိဳဘူတာၾကီးကို ပဲ
ထြက္လာခဲ့ေတာ့တယ္။ တိုကိ်ဳဘူတာၾကီးမွာ လူေတြက သာမန္ထပ္ပိုမ်ားေနတယ္လို႕ ထင္ေပမယ့္၊ ၿဖစ္ရိုး
ၿဖစ္စဥ္ပဲလို႕ ပဲေတြးလိုက္မိတယ္။ ညေနစကၤာပူၿပန္မယ့္ ေလယာဥ္အခ်ိန္က ၆ နာရီမွဆိုေတာ့ တိုက်ိဳကေန ေလဆိပ္ကို ေန႕လည္ ၃ နာရီမွာထြက္မယ့္ Narita Express ကို reserved လုပ္ထားတယ္ဆိုေတာ့ အခ်ိန္ ရေသးတာနဲ႕ Shinjuku က Tokyo Metropolitan Building ကို သြား လည္ၿဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီကေန ဘူတာၾကီးကို ၿပန္ၿပီး ရထားအခ်ိန္ေစာင့္ေနတံုး၊ ႏွင္းအရမ္းက်တာေၾကာင့္ Narita Express Delayၿဖစ္မယ္ဆိုေတာ့ Information မွာ သြားေမးရတယ္၊ Information မွာလဲ လူေတြ အံုးအံုးကြ်တ္ကြ်တ္နဲ႕ပါ။ Information က ရထားေနာက္က်ေကာင္းေနာက္က်ႏိုင္တယ္၊ ဒါမယ့္ ရထားလာမယ္၊ ပလတ္ေဖာင္းမွာ
ေစာင့္ပါဆိုေတာ့ ပလတ္ေဖာင္းကို ဆင္းသြားမွာ အဲ့မွာလူေတြက ၿပြတ္သိပ္ေန ေအာင့္ ေစာင့္ေနၾကတာ
ေတြ႕ရေတာ့တယ္။ တစ္ခုုခုေတာ့ လြဲေနၿပီဆိုၿပီး ကိုယ္တက္ရမယ့္ ရထားတြဲ ေနရာမွာတန္းစီေနတာေပါ့။
စိတ္ထဲမွာေတာ့ အလာမွာတံုးက ေအးေအးေဆးေဆး ပဲ ဆိုေတာ့ ရထားေပၚ အတက္အဆင္းလုပ္တဲ့ေနရာမွာ ၿပသနာမရွိဖူး၊ ကိုယ္တက္လို႕ရမွာပဲ၊ ကိုယ့္ခံုကိုယ္ ရမွာပဲ လို႕ထင္မိတယ္။ ရထားလာၿပီးတဲ႕ ေနာက္ ကိုယ္ထင္ထားေတြ တက္တက္ဆင္ေအာင္လြဲၿပီး၊ ရထားေပၚေတာင္ တက္ လို႕မရေတာ့ေအာင္ ရထားေပၚမွာ လူေတြၿပည့္ၾကပ္သြားပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က်မွ သိလိုက္တာက အဲ့ဒီေန႕တစ္ေနကုန္ ေလဆိပ္ကို ရထားတစ္စင္းမွမထြက္ပဲ၊ အခုထြက္တဲ့ ရထား ပထမဆံုးဆိုေတာ့ ေရွ႕ပိုင္း က မသြားရေသးတဲ့ ခရီးသည္ေတြ အကုန္က အခုရထားကို ေရာက္လာၾကတာပါ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ေလယာဥ္မမွီေတာ့ဖူးလို႕ တြက္ထားေပမယ့္ ရလိုရၿငား ၾကိဳးစားခ်င္ေသးတာေၾကာင့္ ေရွ႕မွာလူ ၅ ေယာက္ ေလာက္က်န္ေနေပမယ့္ ဆက္ေစာင့္ၾကည့္
ေနလိုက္တယ္။ ရထားဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ ဂ်ပန္လိုလာေၿပာေတာ့ ကိုယ့္ ေရွ႕ကေစာင့္ေနတဲ့ ၅ ေယာက္ေလာက္က လက္ေလွ်ာ့ေပးလိုက္ၾကတယ္။ အဲ့ေတာ့ ကိုယ္ ေတြ က ရထားအေပၚဝေရာက္လာၿပီေပါ့။
တက္လို႕ကေတာ့ မရေသးဘူး။ က်ေနာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အထဲမွာ Luggage ေတြေၾကာင့္ ၿပည့္ေနတာဆိုေတာ့၊ luggage ေတြကို ထပ္ေပးဖုိ႕၊ လူေတြ နည္းနည္းေနရာေပးဖို႕၊ ပူးေပါင္းကူညီဖို႕ English လို႕က်ေနာ္ေအာ္ေၿပာေပမယ့္ ဂ်ပန္ေတြက English လိုနားလည္တဲ့ ပံုမေပၚတာေၾကာင့္ ပထမဆံုး ခရီးသည္တစ္ေယာက္ရဲ့ luggage ေပၚကို က်ေနာ့္ luggage တစ္ခုထပ္တင္၊ ေၿခတစ္ေနရာစာကို အတင္းထိုးဝင္လိုက္လို႕၊
နည္းနည္းေရြ႕ေပးၾကၿပီး၊ က်ေနာ္တို႕ (၂) ေယာက္တင္မက ေနာက္ထပ္ လူ ၃ ေယာက္ေလာက္ထပ္ဝင္လို႕ရလိုက္ပါတယ္။ ဝင္လို႕ရလိုက္တာကို ေက်းဇူးမတင္ပဲ၊ ဂ်ပန္အဖိုးၾကီး ငမူးၾကီးက က်ေနာ္တို႕ ၂ေယာက္ကို လက္မွတ္ၿပခိုင္းတယ္၊ သူက လက္မွတ္ရွိလို႕ အထဲဝင္ၿပီး သူ႕ထိုင္ခံုကို သြားမယ္တဲ့။ က်ေနာ္ က ေရွ႕မွာ လူေတြအကုန္ပိတ္ေန႕တဲ့အတြက္ ေရြ႕လို႕ေတာင္ မရေၾကာင္း၊ ငါတို႕မွာလဲ လက္မွတ္နဲ႕ ထိုင္ခံုရွိေၾကာင္း
ေၿပာတာကို အတင္းၾကီးေၿပာေတာ့၊ က်ေနာ္လဲ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႕ ေအာ္ဟစ္ရတဲ့ အဆင့္ကို ပါေရာက္ လာေတာ့တယ္။ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းကို လဲ သူ႕ကို စကားၿပန္ေၿပာေနဖို႕ မလိုေၾကာင္း၊ သူလဲ ခရီးသည္
ကိုယ္ လဲ ခရီးသည္၊ ကိုယ့္မွာလဲ လက္မွတ္ရွိေနတာ အေၿခအေနက ဒီလိုၿဖစ္ေနတာ ဘယ္လိုမွလုပ္မရတဲ့အေၾကာင္း ေၿပာရေသးတယ္။ ရထားကထြက္ခြာခ်ိန္ထက္ နာရီဝက္ေလာက္ေနာက္က်ၿပီးတဲ့ ေနာက္ တိုက်ဳိဘူတာၾကီးကေနထြက္ခြာႏိုင္လိုက္ပါတယ္။ ၄၅ မိနစ္ၾကာခရီးကို ငါးေသတၱာလိုေနၿပီး ရထားစီးလာရေပမယ့္ ေလယာဥ္အခ်ိန္ေတာ့ မွီမွာပဲ ဆိုၿပီး အားတင္းလိုက္တာၿပီးတဲ့ ေနာက္ Narita ေလဆိပ္ကိုေရာက္တဲ့ အခါမွာ Ticket Exit လုပ္တဲ့ေနရာက တန္းစီေနတဲ့ လူအုပ္ၾကီးကို တဆင့္၊ ေလဆိပ္အဝင္ Passport Check Area ကလူအုပ္ၾကီး မ်ားကို ေက်ာ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဒုကၡေတာ့ ကုန္ၿပီလို႕ ထင္လိုက္တာ Check in Counters ေတြကို တန္းစီေနတဲ့ လူတန္းၾကီးေတြကို ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါ မူးေမ့သြားမတက္ပါပဲ။ Narita
ေလဆိပ္တစ္ခုလံုးဟာ၊ ူူဒုကၡသည္စခန္းလို ၿဖစ္ေနၿပီး အေရးေပၚအိပ္ယာေတြ၊ ေစာင္ေတြ၊ အေရးေပၚစားစရာေသတၱာပံုးခြံေတြနဲ႔ ရွဳပ္ရွပ္ခက္ၿပီး၊ လူအမ်ားအၿပားဟာ ေလဆိပ္ၾကမ္းၿပင္ေတြေပၚမွာ အိပ္ေနၾကတာ၊ နားေနၾကတာ ေတြ႕ ရပါတယ္။ ေကာင္တာတစ္ခုကို တန္းစီေနၿပီး နာရီတစ္ၾကည့္ၾကည့္နဲ႕ေပါ့။ ၆နာရီခြဲ
ထြက္မဲ့ က်ေနာ့္ေလယာဥ္အတြက္ ၆ နာရီအတိမွာ က်ေနာ္တို႕ check in ဝင္လို႕ၿပီးသြားပါတယ္။ Immigration၊ Security Screening ေတြကို အေၿပးအလႊားၿဖတ္၊ ဂိတ္ကိုေရာက္ေအာင္ေၿပးၿပီးလို႕ ဂိတ္
ေရာက္တဲ့အခါ၊ က်ေနာ္တို႕ စီးမယ့္ ေလယာဥ္ဟာ ည ၇ နာရီခြဲမွ ထြက္ေတာ့မယ့္ အေၾကာင္း ေၾကာ္ၿငာသံၾကားရတယ္။ ေစာေစာ စီးစီး ထဲက ေၾကာ္ၿငာပါလား၊ အဲ့လိုဆို မေၿပးရ မလႊားရေတာ့ဖူးေပါ့။ ဂိတ္ေရာက္
ေတာ့မွပဲ သက္ပ်င္းၾကီးခ်ၿပီး နားႏိုင္ေတာ့တယ္။ Boarding ေခၚၿပီး ေလယာဥ္ေပၚေရာက္ၿပီးတာေတာင္
ေလယာဥ္ဟာ ေနာက္ဆံုး ည၈ နာရီေက်ာ္မွထြက္ႏိုင္ခဲ့တာပါ။ ထိုင္ခံုေပၚေရာက္ေတာ့ တညေနလံုးဘာမွမစားရေသးတာ ေၾကာင့္ဗုိက္ကအသံေပးလာၿပီဆိုေတာ့ ဘူတာၾကီးကဝယ္လာတဲ့ ေပါင္မံုတစ္ေယာက္ တစ္လံုး စားေနတာၿမင္တဲ့ cabin crew တစ္ေယာက္က ေရယူလာေပးရမလားဆိုၿပီး လာေမးေတာ့ Delta Airlines Service ကိုေရာ Crew ကိုေရာ အေတာ္ေလး ေက်းဇူးတင္အထင္ၾကီးမိပါတယ္။

က်ေနာ့္ ဒီခရီးကေတာ့ အေပ်ာ္ခရီးထက္ Adventure ခရီးလို႕နာမည္တက္လိုက္ခ်င္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ ရဲ့ Crisis Management Skill ဟာလဲ အေတာ္ေလး ညံ့ဖ်င္းေသးမွန္းသတိထားမိတယ္။ သင္ခန္းစာအေနနဲ႕ အေနနဲ႕ local news ကို သတိထားဖတ္ဖို႕၊ especially အခုလို ရာသီဥတု အေၿခအေနနဲ႕ပတ္သတ္တာမ်ိဳးေပါ့။ ေနာက္တစ္ခုက Technology ကိုပဲ အားမကိုးပဲ၊ Manual ေၿမပံုေလးပါေလးေဆာင္ဖို႕ ေတြ လိုအပ္တယ္ လို႕ သင္ခန္းစာယူရင္း က်ေနာ့္ ပိုစ့္ကို နိဂံုးခ်ဳပ္ပါသည္။ ။