က်ေနာ္ ႏွင့္ ဂ်ပန္ခရီး ၂၀၁၄

အခုလက္ရွိအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ Company မွာ အလုပ္ဝင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ စာမေရးၿဖစ္ခဲ့တာ အေတာ္ကိုၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ပံုမွန္အားၿဖင့္ ခရီးထြက္တဲ့ အေၾကာင္းေတြကို အက်ယ္တဝင့္ေရးေလ့မရွိေပမယ့္ အခုသြားခဲ့တဲ့ ဂ်ပန္ခရီးက က်ေနာ့္အတြက္ ထူးထူးၿခားၿခား ေလးေတြရွိတာေၾကာင့္ က်ေနာ့္မိသားစုဝင္ေတြနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဖတ္ရေအာင္ေရးၿဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒီခရီးထြက္ဖို႕အစီအစဥ္မရွိခဲ့ပဲ ၂၀၁၄ တရုတ္ႏွစ္ သစ္ကူးကိုေတာ့ စကၤာပူမွာပဲ ေနၿဖစ္မယ္လို႕ စဥ္းစားၿပီးကာမွ ရံုးကပိတ္ရက္ကို အၾကာၿပီးရက္ရွည္ပိတ္လိုက္တာ ေၾကာင့္ ၁ လေလာက္အလိုမွာ ေကာက္ကာငင္ကာ နဲ႕ စီစဥ္လိုက္ပါတယ္။ ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ အေမရိကန္ေလေၾကာင္းလိုင္း တစ္ခုၿဖစ္တဲ့ Delta Airlines ကလဲ ေစ်းေလ်ာ့တာေၾကာင့္ ရံုးမွာ ခြင့္ေတာင္မတင္ရေသးပဲ လက္မွတ္ဝယ္လိုက္ၿပီး ခြင့္တစ္ရက္အတြက္ သူေဌးနဲ႕ အေတာ္ေလး စကားေၿပာဆိုလိုက္ရပါ တယ္။ ခရီးသြားမယ့္ ကာလက ဂ်ပန္မွာ အေအးဆံုးရာသီဥတု ၿဖစ္ေနတာေၾကာင့္ က်ေနာ္နဲ႕ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း နွစ္ေယာက္သား ေအးဒဏ္ခံႏိုင္ဖို႔ အဝတ္အစား ေတြကအစ အေတာ္ေလးၿပင္ဆင္လိုက္ရတယ္။ သြားမယ့္ ခရီးစဥ္ကို တိုက်ိဳၿမိဳ႕မွာ အဝင္ ၂ ည အိပ္၊ ႏွင္းေလွ်ာစီးတာမလုပ္ဖူးတာရယ္၊ ႏွင္းကို မၿမင္ဖူးလို႕ သြားၾကည့္ခ်င္တာရယ္ေၾကာင့္ တိုက်ိဴၿမိဳ႕ေတာ္ကေန ကီလိုမီတာ ၂၈၀ ေလာက္ေဝးတဲ့ ဂ်ပန္ေၿမာက္ပိုင္း က Nagano ၿမိဳ႕နားမွာ ရွိတဲ့ Nozawa Onsen Ski Resort မွာ ၁ ည၊ က်ိဳတိုၿမိဳ႕ေတာ္မွာ ၁ ညနဲ႕ စကၤာပူမၿပန္ခင္ တိုက်ိဳမွာ ၁ ည အားလံုးေပါင္း ၅ ညအိပ္ ၆ ရက္ခရီးၿဖစ္ပါတယ္။ ၿမိဳ႕ေတြတစ္ခုနဲ႕ တစ္ခု သြားရလာရမွာ ဆိုေတာ့ ဂ်ပန္ရဲ့ အဓိက Transportation ၿဖစ္တဲ့ ရထားနဲ႕ပဲခရီးသြားမယ္ စိတ္ကူးေတာ့ စကၤာပူကထြက္ခင္မွာပဲ Japan Rail Pass လို႕ေခၚတဲ့ JR Pass ကို (၇) ရက္အတြက္ ၾကိဳဝယ္ထားလိုက္ ပါတယ္။ online ကေနပဲ ေအာ္ဒါမွာလိုက္ၿပီး ၂ ရက္အတြင္းမွာ FEDEX နဲ႕အိမ္အေရာက္ပို႕ေပးပါတယ္။ Japan Rail Company လက္ေအာက္က က်ည္ဆံရထားေတြ အပါအဝင္၊ ရထားလိုင္းအားလံုးကို (၇) ရက္ၾကာ ၾကိဳက္သေလာက္စီးလို႕ရတဲ့ လက္မွတ္ပါ။ ေစ်းႏွဳန္းက မသက္သာေပမယ့္ သြားရမယ့္ ခရီးေတြမွာ က်ည္ဆံရထားအသံုးမ်ားတာေၾကာင့္ ၿပန္တြက္ၾကည့္လိုက္ရင္ ကိုက္တယ္လို႕ေၿပာရမွာပါ။

ဂ်ပန္ခရီးစဥ္ ကို ေဖဖဝါရီလ (၄) ရက္ေန႕မွာ စထြက္ၿဖစ္ပါတယ္။ မနက္အေစာၾကီးေလယာဥ္ခရီးစဥ္

ၿဖစ္တာေၾကာင့္ ခ်န္ဂီကို ၄ နာရီေလာက္ေရာက္ၿပီး Delta Airlines Counter မွာ Check in ဝင္ဖို႕လုပ္ေတာ့ အရင္တံုးက Check In ဝင္တဲ့ ပံုစံနဲ႕မတူထူးထူးၿခားၿခား တစ္ခုက ေကာင္တာမွာ Check in မဝင္မီမွာ Private Security Company တစ္ခု က Security Officer ေတြက ခရီးသည္တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ့ e-ticket ကို ေတာင္းၾကည့္တယ္၊ ဘယ္သြားမွာလဲ ? အလုပ္ကိစၥလား၊ အေပ်ာ္ခရီးလား၊ ဘယ္ႏွစ္ရက္ၾကာမွာလဲ၊

ခရီးေဆာင္အိတ္ကို ကိုယ္တိုင္ထုတ္ပိုးတာလား၊ တစ္ေယာက္ေယာက္က လူၾကံဳထည့္ေပးလိုက္တာ ရွိလား၊ စကၤာပူမွာ ဘာအလုပ္လုပ္တာလဲ စတဲ့ေမးခြန္းေတြကို ေမးတဲ့အၿပင္ သူတို႕ရဲ့ Check List မွာပါထည့္ေရးတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို ေမးၿမန္းစစ္ေဆးတာလဲ ဆိုတာေတာ့ က်ေနာ္က American Airlines တစ္ခါမွ မစီးဖူးတာေၾကာင့္ မသိဘူး။ အေမရိကန္ ေလေၾကာင္းလိုင္း တစ္ခုေၾကာင့္ လံုၿခံဳေရးပိုမိုတင္းၾကပ္တယ္လို႕ထင္တာပါပဲ။ Delta Airlines ရဲ့ ေၿမၿပင္ဝန္ေဆာင္မွဳဟာ စီးဖူးသမွ် ေလေၾကာင္းလိုင္းေတြအားလံုးထဲက အေကာင္းဆံုးလို႕ ေၿပာလို႕ရပါတယ္။ Check In Procedure ႏွဳတ္ဆက္တာ၊ ဘာညာဟာ SQ Ground Service ထက္အမ်ားၾကီးသာပါတယ္။ မနက္ ၆ နာရီ ၁၅ မိနစ္မွာ ခ်န္ဂီက ထြက္လာတဲ့ က်ေနာ္တို႕ေလယာဥ္ဟာ တိုက်ိဳ Narita Airport ကို ဂ်ပန္စံေတာ္ခ်ိန္ ၁ နာရီ ၃၀ မွာဆိုက္ပါတယ္။ Narita Airport ဟာ က်ေနာ္ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို အပ်ံစားၾကီးမဟုတ္ေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ အံၾသသြားတယ္။

ကမာၻ႕အေကာင္းဆံုး ေလဆိပ္ၾကီးေတြ ၿဖစ္တဲ့ Changi International၊ Hong Kong Int'l နဲ႕ Inchong Int't ထဲမွာ Inchong ကို မေရာက္ဖူးေတာ့ မႏွိဳင္း ယွဥ္တက္ေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္အထိကေတာ့ ခ်န္ဂီ ေလဆိပ္က က်ေနာ့္အတြက္ အေကာင္းဆံုးေလဆိပ္တစ္ခုပါပဲ။ ဂ်ပန္လူဝင္မွဳၾကီးၾကပ္ေရး ဟာ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို မဟုတ္ပဲ အသက္ငယ္ငယ္ Officer ေတြ ပဲ မ်ားပါတယ္။ မ်က္နာ က တင္းေပမယ့္ ႏွဳတ္ဆက္

ေဖာ္ေတာ့ ရပါေသးတယ္။ ဘာအပိုတစ္ခုမွ မေၿပာပဲ၊ လက္ေဗြယူတာ ဓာတ္ပံုရိုက္တာ ေတြကို ဆက္တိုက္လုပ္ၿပီး ၃ မိနစ္ေလာက္အတြင္းမွာ ကိစၥၿပီး သြားပါတယ္။ အေကာက္ခြန္ေနရာေရာက္ေတာ့ Green Channel က ၿဖတ္ေပမယ့္ အသက္ငယ္ငယ္ မိန္းကေလး အရာရွိက အလြန္မ်က္နာ ၿပံဳးခ်ိဳစြာနဲ႕ ပါတ္စ္ပို႕ကိုေတာင္းၾကည့္ၿပီး ဘာေတြပါလဲ လို႕ေမးတယ္။ ဘာ မွမပါဘူးေပါ့၊ အဝတ္အစားေတြပဲ ပါပါတယ္ဆိုေတာ့ အိတ္ကိုဖြင့္ၾကည့္လို႕ရမလားတဲ့၊ ရပါတယ္ေပါ့ မရဖူးေၿပာလို႕မွမရတာ။ အိတ္ကို ဖြင့္ၾကည့္ၿပီး တိတိက်က် ကို ရွာေဖြပါတယ္။ အိတ္ထဲမွာ နည္းနည္းရွဳပ္ပြသြား တာကို ေသေသၿခာၿခာ ၿပန္စီၿပီးပိတ္ေပးၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ တၿခားေကာင္တာ မွာ အစစ္ခံေနတဲ့ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္း အိတ္ကို ဖြင့္ၾကည့္ခ်င္လို႕ ေသာ့ က က်ေနာ့္စီမွာ ေရာက္ေနေတာ့ အရာရွိတစ္ေယာက္က လာေတာင္းတာနဲ႕ ေပးလိုက္ရေသးတယ္။ ၂ ေယာက္လံုး clear

ၿဖစ္ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ေလး နည္းနည္းရတာနဲ႕ Narita Terminal 2 ဖက္မွာ Free Wifi Card ေပးတဲ့

ေကာင္တာကို Shuttle bus စီးၿပီးသြား ရွာ တာမေတြ႕တဲ့ေနာက္ေတာ့ Pocket Wifi လို႕ေခၚတဲ့ Device

ေလးကို ၆ ရက္အတြက္ စကၤာပူ ေဒၚလာ ၇၀ ေပးၿပီး ဌားလာလိုက္ရတယ္။

စကၤာပူက ဝယ္ထားတဲ့ JR Pass ရထားလက္မွတ္ကို ဂ်ပန္ေရာက္မွ စီးလို႕ရတဲ့ ကဒ္ၿပားလဲရတာဆိုေတာ့ ရထားလက္မွတ္ေကာင္တာ မွာ နာရီဝက္ေလာက္တန္းစီၿပီး လက္မွတ္ကိုလဲ၊ သြားမယ့္ ခရီးေတာက္ေလွ်ာက္ကို ထိုင္ခံုေတြ reserved တစ္ခါထဲလုပ္လိုက္ပါတယ္။ Narita Airport ကေန တိုက်ိဳၿမိဳ႕ထဲကို Narita Express လို႕ေခၚတဲ့ ရထားတစ္စင္းနဲ႕ ၁ နာရီေလာက္ၾကာေအာင္ စီးၿပီးတဲ့ေနာက္ေတာ့ တိုက်ိဳ ရထား

ဘူတာၾကီးကို ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ပဲ ဆိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီကေန စကၤာပူက MRT လိုရထားဆက္စီးၿပီး တည္းမယ့္ ဟိုတယ္ကို သြားေတာ့ ေၿမေအာက္ကေန ေၿမေပၚကို တက္ေတာ့ ႏွင္းက်ေနတာကို ပထမဆံုး ေတြ႔ဖူးလိုက္ပါတယ္။ ႏွင္းနဲ႕ မိုးဖြဲေလး ေရာၿပီးက်ေနတဲ့ အေနအထားပါ။ ကိုယ္ကိုကိုယ္ပို လံုၿခံဳေအာင္ဝတ္ၿပီး

ေတာ့ ဟိုတယ္ကို လမ္းေလွ်ာက္မယ့္ လမ္းေၾကာင္းကို ဖံုးနဲ႕ၾကည့္ ေၿမၿပင္က အမွတ္အသားေတြ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကံေကာင္းစြာနဲ႕ ဟိုတယ္က လမ္းၿဖတ္ကူးၿပီး ၁ မိနစ္ေလာက္လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ရံုနဲ႕ ေရာက္တဲ့ ေနရာမွာ ေတြ႕ရေတာ့ အေတာ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ႏွင္းဖြဲဖြဲၾကားကေန လမ္းအၾကာၾကီး မေလွ်ာက္ ရေတာ့ ဖူးေပါ့။ ဟိုတယ္ေရာက္ Check In ဘာညာလုပ္ၿပီး အခန္းကို တက္သြားေတာ့ ေတြ႕ဖူးသမွ်၊ ေနဖူးသမွ် ဟို

တယ္အခန္းေတြထဲက အေသးဆံုး အခန္းေလးပါပဲ။ ဟိုတယ္အခန္းထဲမွာ ရွိသင့္ရွိထိုက္ တဲ့ ပစၥည္းပစၥရ Facility အၿပည့္အစံုကို ေတာ့ သူ႕ေနရာနဲ႕သူသပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေလး ရွိေနပါတယ္။ ဟိုတယ္မွာ Onsen လို႕ေခၚတဲ့ ဂ်ပန္ပံုစံ ေရခ်ိဳးကန္က ဟိုတယ္ ရဲ့ ၂ ထပ္မွာ ရွိေတာ့ ေရေႏြးေလး သြားစိမ္လိုက္ တာ ခရီးပန္းတာအေတာ္ေလး သက္သာသြားပါတယ္။ အၿပင္မွာ ႏွင္းက် တာရပ္သြားေတာ့ ေနာက္ေတာ့ (၂) ေယာက္သား လံုလံုၿခံဳၿခံဳ ေလးဝတ္စားၿပီး ပထမညကို Ginza Area ဖက္လမ္းေလွ်ာက္သြားၿဖစ္ပါတယ္။

ဒုတိယေန႕မနက္ပိုင္းေတာ့ရာသီဥတုက သာသာယာယာရွိတာေၾကာင့္ ဟိုတယ္က ေန 1 ကီလိုမီတာ

ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးေဝးတဲ့ Tsukiji Fish Market ကို လမ္းေလွ်ာက္သြားၿပီး အဲ့ေရာက္ေတာ့ သြားတာ

ေနာက္က်သြားလို႕လား၊ Holiday ေၾကာင့္လား မသိဘူး ပိတ္တယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႕ ပထမဆံုး visit ကေတာ့ မေအာင္ၿမင္လိုက္ပါဖူး။ အဲ့ဒီမွာ မနက္စာစားမယ္လို႕ စိတ္ကူးထားေတာ့ ပိတ္တာတာနဲ႕တိုးေနတာ နဲ႕ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာစားရမွန္းမသိပဲ ေယာင္ဝါးဝါး ၿဖစ္ၿပီး တဲ့ေနာက္ 7-11 လိုဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ေတြ႕တာနဲ႕ ဝင္ၿပီး ဆူရွီေလး တစ္ဗူးရယ္၊ ေကာ္ဖီရယ္ဝယ္ၿပီး ဗိုက္ကဆာေနတာနဲ႕ဆိုေတာ့ လမ္းေပၚမွာ ပဲ ၂ ေယာက္သား မတ္တက္ရပ္စားလိုက္တယ္။ ဂ်ပန္ဟာ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ အမွိဳက္ပံုးကို ေနရာတိုင္းမွာ မထားေပးထားပဲ၊ recycle bin ေတြပဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႕ရပါတယ္။ အမိွဳက္ပံုးမရွိေတာ့ အမွိဳက္က

မၿပစ္ရပဲ လက္ကေနတန္းလန္းကိုင္ထားရေတာ့ အေတာ္ေလးခက္တယ္။ အဲ့ဒီကေန တိုက်ိဳဘူတာၾကီးကို ရထားစီး၊ အဲ့ဒီကေနတဆင့္ ရထားထပ္စီးၿပီး Meiji Shrine ကို သြားပါတယ္။ Meiji Shrine ကေတာ့

လြယ္လြယ္ကူကူ နဲ႕ ရွာေတြ႕ၿပီး ဝင္ေပါက္ကေန အထဲကို အေတာ္ေလး လမ္းေလွ်ာက္ဝင္ရတယ္ဗ်။ အဲ့ဒီကေနၿပန္ေတာ့ အနီးတဝိုက္လမ္းေလွ်ာက္ၾကည့္ၿပီး ေၿမေအာက္ကစားေသာက္ဆိုင္ေလး မွာ ေနလည္စာ စားၿဖစ္ပါတယ္။ အစားအေသာက္က သိပ္မေကာင္းရတဲ့ အထဲ စားေသာက္ဆိုင္တြင္း ေဆးလိပ္ေသာက္ခြင့္ၿပဳထားေတာ့ မီးခိုးမႊန္တာေၾကာင့္ ခပ္ၿမန္ၿမန္ပဲစားၿပီးလိုက္ရတယ္။ အဲ့တာမ်ိဳးေလးေတြ က် ေတာ့ စကၤာပူ

ဥပေဒ ကို ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ ေနာက္တစ္ေနရာ ဆက္သြားတာကေတာ့ တိုက်ိဳရဲ့ နာမည္ေက်ာ္ Electronic ပစၥည္းေတြ ေရာင္းတဲ့ shopping mall မ်ားစုေဝးရာ Akihabara ဖက္ကိုပါ။ ကိုယ္ပဲ ဝယ္ဖို႕စိတ္ကူးမရွိတာလား၊ ေစ်းပဲ ၾကီးေနတယ္လို႕ ထင္လို႕လားမသိ ဘာမွေထြေထြထူးထူး မဝယ္လာၿဖစ္ပါဖူး။

ဂ်ပန္ရဲ့ အိမ္သာတိုင္းလိုလို မွာ ရွိတဲ့ အိမ္သာကမုတ္မွာ တက္ထားတဲ့ ေရေဆးတဲ့ toilet seat ကို ေတာ့ ဝယ္ခ်င္လို႕ လိုက္ရွာေပမယ့္ မေတြ႕ၿဖစ္ပါဘူး။ Akihabara ကေနေတာ့ Shinjuku ဖက္ကို ဆက္သြားၿပီး ညစာစား လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ၾကည့္ၿပီး ဟိုတယ္ၿပန္နားၿဖစ္ပါတယ္။ ဟိုတယ္ၿပန္ေရာက္ေတာ့ ခရီးစကထဲ က ဖ်ားခ်င္ခ်င္ၿဖစ္ေနတဲ့ ခရီးသြားေဖာ္သူငယ္ခ်င္းက အၿပင္းအထန္ ဖ်ားၿပီး ကိုယ္ေတြ အရမ္းပူလာတာေၾကာင့္ ဟိုတယ္ reception ကို ဆရာဝန္အနီးမွာ ရွိလားေမးေတာ့ communication က ၿပသနာတက္ေနတာနဲ႕ အနီးဆံုးေဆးရံု ဘယ္နားမွာ ရွိလဲဆိုေတာ့ ေဆးရံုေၿမပံုကို ကြန္ၿပဳတာကေန print ထုတ္ေပးတယ္။

အခန္းၿပန္ အဝတ္အစား ေတြ အထပ္ထပ္ဝတ္ၿပီး ည ၁၁ နာရီေလာက္ဆိုေတာ့ Taxi ပဲဌား ၿပီး အနီးဆံုး

ေဆးရံုကို ၂ ေယာက္သားေၿပးၾကရတယ္။ အနီးဆံုးေဆးရံုက ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ တကယ့္ကို အနီးေလးပါ၊ Taxi မီတာ Flag Down Rate အတြင္းမွာပဲ ေရာက္ပါတယ္။ ယန္း ၇၀၀ ေက်ာ္ဆိုေတာ့ စကၤာပူ ၈ က်ပ္ေက်ာ္ဆိုေတာ့ အေတာ္ေစ်းၾကီးတယ္ေၿပာရမွာေပါ့။ ေဆးရံုကလဲ International Hospital Private Hospital ဆိုေတာ့ ဘာသာစကားအခက္အခဲ အေတာ္ေလးနည္းပါတယ္။ ညလည္ေကာင္ ဆို ေတာ့ လူနာကလဲ မရွိေတာ့ ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ ပဲ ကုသေပး၊ ေဆးထုတ္နဲ႕ ည ၁၂ နာရီခြဲေလာက္မွာ ကိစၥၿပီးသြားပါတယ္။ Bill ေတာင္းေတာ့ ယန္း ၃၇၀၀၀ က်ပါတယ္။ ပထမ ၃၇၀၀ လို႕ထင္လို႕ တယ္သက္သာ ပါလားဟဲ့ လို႕ထင္မိတာ။ Accident & Emergency Service ကို စကၤာပူ ၄၅၀ ေက်ာ္က်တယ္ဆိုေတာ့ စကၤာပူ

A & E ေငြ ၁၀၀ ယူတာကို ေစ်းၾကီးတယ္လို႕ မေၿပာလိုေတာ့ ပါဘူး။ Travel Insurance ဝယ္ထား ေတာ့

ၿပသနာ သိပ္မရွိလိုက္ဖူးေပါ့။ Insurance က ၿပန္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ ေငြ က မေန႕ကမွ approved ၿဖစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားလာတယ္။

တတိယေန႕ အစီအစဥ္ကေတာ့ တိုက်ိဳကေန Nozawa Onsen ဆိုတဲ့ ေတာင္ေပၚႏွင္းေလွ်ာစီး စခန္းကို သြားဖို႕ပါ။ တိုက်ိဳကေန Nagano City ကို က်ည္ဆံရထားနဲ႕ ၁ နာရီ မိနစ္ ၃၀ ေလာက္စီး၊ Nogano Station ကေန Togarinozawa Onsen Station ေလးကို Local ရထားနဲ႕ ၁ နာရီထပ္စီး၊ အဲ့ဒီကေန Nozawa Onsen ကို Bus ထပ္စီးၿပီး သကာလ က်ေနာ္တို႕ တည္းခိုမယ့္ Lodge Nogano ကို ေရာက္ပါ

တယ္။ Lodge Nogano က ေတာင္ကုန္းေပၚမွာၿဖစ္ၿပီးေတာ့ ဂ်ပန္စတိုင္ အိပ္ခန္းေလးေတြရယ္၊ Hostel style Share bed rooms ေတြနဲ႕ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ တည္းခိုခန္းေလးပါ။ Host က ဂ်ပန္အမ်ိဳးသမီးနဲ႕ သူ႕

အမ်ိဳးသား Australian ပါ။ အေတာ္ေလးပ်ဳဌာလွၿပီး ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ၾကိဳဆိုပါတယ္။ ေရာက္ၿပီး အ

ထုတ္ခ်ၿပီးတာနဲ႕ ႏွင္းေလွ်ာစီးမယ့္ ကိရိယာေတြကို ထုတ္တဲ့ ေနရာမွာ ကိုယ္နဲ႕ေတာ္မယ့္ ဖိနပ္တို႕၊ဘာတို႕ သြားထုတ္ရတယ္။ ႏွင္းေလွ်ာစီး blade မွာတက္ရတဲ့ ဖိနပ္ဟာ က်ေနာ့္အထင္ ၅ ကီလိုေလာက္ေလး

မယ္ဗ်ာ။ အဲ့ဖိနပ္စီးၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ရတာ အင္မတန္မွကို အခက္အခဲပါ။ Equipment ေတြ ထမ္းၿပီး Lodge ကို ၿပန္ေတာ့ ခ်ထားခဲ့တဲ့ luggage ေတြက အခန္းေပၚေရာက္ႏွင့္ေနပါၿပီ။ က်ေနာ္တို႕ အခန္းက

ဒုတိယထပ္မွာပါ။ အခန္းကေနၾကည့္ရင္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးကႏွင္းေတြနဲ႕ ဖံုလႊမ္းေနၿပီးႏွင္းေတာင္ကုန္း ေတြကိုလွန္းၿမင္ေနရပါတယ္။ အခ်ိန္က မရွိေတာ့ အဝတ္အစားလဲ ၿပီး ခုနက ကိရိယာေတြ ထမ္းလို႕ေတာင္ေပၚကိုတက္တဲ့ cable car station ကို လမ္းေလွ်ာက္သြားရတယ္။ station ေရာက္ေတာ့ေတာင္ေပၚ

တက္တဲ့ လက္မွတ္ကို ေၿပာင္းၿပီး တဲ့ေနာက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတာင္ေပၚတက္တဲ့ cable car ေတြက

ေတာင္ကုန္းအႏိုမ့္အၿမင့္ေပၚမူတည္ၿပီး ၃ station ေလာက္ေတြ႕ရတယ္။ က်ေနာ္တို႕ကေတာ့ အၿမင့္ဆံုး

ေတာင္ေပၚကို တက္တဲ့ cable car ကိုေရြးၿပီး တက္သြားလိုက္တာ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာၾကာစီးရပါတယ္။ ေတာင္ေပၚစခန္းကို ေရာက္ေတာ့ကိုယ္က အၿမင့္ဆံုးေရာက္ၿပီထင္တာ အဲ့ဒီကေနထပ္တက္တဲ့ တစ္ဆင့္ က်န္ေသးတာေတြ႕ရတယ္ဗ်။ သူမ်ားေတြ Ski စီးေနတာေတြ႕ေတာ့ အေတာ္ေလးလြယ္တယ္တဲ့ ဟ ဆိုၿပီး blade ေတြ ခ်ဖိနပ္ကို blade မွာတက္ၿပီး ေတာင္ကုန္းေပၚကေနဆင္းခ်လိုက္တာ အဲ့ေလာက္ အရွိန္ ၿပင္းလိမ့္မယ္လို႕ မထင္ဖူး။ ၁၅ မီတာေလာက္ဆင္းခ်သြားၿပီးေတာ့ ခနတန္႕သြားတာနဲ႕ တုတ္ေခ်ာင္း ၂ ေခ်ာင္းနဲ႕ ေထာက္ၿပီး ရပ္ေအာက္လုပ္ၾကည့္တာလဲ မရ၊ ဆက္ၿပီးေလွ်ာေနတာ၊ ေထာက္ထားတဲ့ တုတ္ေတြ ကလဲ ကိုယ့္ေဘာ္ဒီဝိတ္ကို မခံႏိုင္ပဲ ေကြးကုန္တယ္။ အဲ့တာနဲ႕ လႊတ္လိုက္ရင္ေတာ့ ေလ်ာက်သြားေတာ့မွာ၊

ၿပီးေတာ့ တၿခားလူေတြစီးေနတဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚေရာက္ ရင္ကိုယ္က မေရွာင္တက္မတိမ္း တက္နဲ႕ ဆို

ေတာ့ ဒုကၡေတြၿဖစ္ကုန္ေတာ့မွာပဲ ဆိုၿပီး ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ခပ္ၿမန္ၿမန္ေတြးလိုက္ေတာ့ ခႏၵာကိုယ္တစ္ခုလံုးလွဲခ်လိုက္ရင္ေတာ့ ဆက္မေလွ်ာႏိုင္ေတာ့ဖူး ဆိုၿပီး ကိုယ္ ကို ေဘးတိုက္လွဲခ်လိုက္ရပါတယ္။ လွဲခ်ၿပီး

ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းက ထလို႕မရေသးဘူး၊ ဖိနပ္နဲ႕တြဲထားတဲ့ blade ေတြကို ခြ်တ္ရအံုးမွာေလ၊ သင္ေပးထားတဲ့အတိုင္းခုလုပ္ကို တုတ္ေခ်ာင္းနဲ႕ ႏိုပ္ၿပီးဖြင့္၊ ဖိနပ္နဲ႕ blade ကြဲသြားၿပီဆိုမွာပဲ လူကို လွဳပ္လို႕ရ ေတာ့တယ္။ အေပၚကို လွန္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းကလဲ ဆင္းခ်လာေတာ့ မယ့္ပံုစံၿဖစ္ေနေတာ့ မဆင္းလာနဲ႕လို႕ ေအာ္ေပမယ့္ သူကမၾကားဖူး။ ဆင္းခ်တာလဲ က်ေနာ္လဲေနတဲ့ ေနရာကိုမွ တည့္ တည့္။ သူလဲ ဆင္းလာၿပီးတဲ့ေနာက္ အေၿခအေန ကို သိၿပီး အၿမန္ရပ္ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားတာ က်ေနာ့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာပဲ တန္႕သြားတယ္။ ဖိနပ္နဲ႕bladeကို အၿမန္ခြ်တ္ဖို႕လွန္းေအာ္လိုက္ရတယ္။ အဲ့တာနဲ႕ ၂ ေယာက္သားေတာင္ ကုန္းေပၚၿဖည္းၿဖည္းခ်င္းၿပန္တက္ၿပီးေတာင္ကုန္းေပၚက လြင္ၿပင္ေလးလိုၿဖစ္ေနတဲ့ေနရာေလးမွာ ခနနည္း

နည္းပါးပါးစီး ဓာတ္ပံုေလးပါေလးရိုက္ၿပီးလက္ေလွ်ာ့လိုက္ၾကေတာ့တယ္။ ေတာင္ေပၚက စားေသာက္ဆိုင္ မွာ ေန႕လည္စာစား၊ ခနနားၿပီး ေတာင္ေအာက္ကို cable နဲ႕ၿပန္ဆင္း၊ သူငယ္ခ်င္းကလဲ အဖ်ားတက္လာတာနဲ႕ lodge ကိုၿပန္ၿပီး နားလိုက္ၾကေတာ့သည္။ ညစာကို ေတာ့ ရြာထဲ က အိမ္ဆိုင္ေလးမွာ ဆာေကး

ေလး ေသာက္ၿပီး စားလိုက္တာ အေတာ္စားေကာင္းဗ်ာ။ ဆိုင္ရွင္ကလဲ English လိုမတက္ေတာ့ လာစား

ေနတဲ့ တၿခားဂ်ပန္ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ကို စကားၿပန္လုပ္ၿပီး ဆာေကးမွာရတာ ရီေနရတယ္။

တကယ္ေတာ့ Ski စီးၾကည့္ခ်င္တာထက္ ႏွင္းေတြအမ်ားၾကီးဖံုးေနတဲ့၊ တေလာကလံုးႏွင္းေတြနဲ႕ ဖံုးလႊမ္း

ေနတဲ့ ေနရာကို ေရာက္ဖူးခ်င္တာရယ္ေၾကာင့္ Nozawa Onsen Resort ကို လာရထားတတန္၊ ကားတ

တန္နဲ႕လာခဲ့ၾကာတာပါ။ အလြန္တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနၿပီး၊ အေတာ္ေလးသာသာယာယာ ရွိတဲ့ ရြာေလးပါ။ က်ေနာ္အဲ့ဒီေနရာကို ေနာက္တစ္ေခါက္ေတာ့ ထပ္သြားမယ္ စိတ္ကူးထား ေသးတယ္။

 

(၄) ရက္ေၿမာက္ေန႕မွာေတာ့ Nozawa Onsen ကေန က်ိဳတိုၿမိဳ႕ေတာ္ကို တိုက်ိဳကတဆင့္သြားပါတယ္။

အလာတံုးကအတိုင္း ရထားေတြ အဆင့္ဆင့္စီး၊ တိုက်ိဳေရာက္၊ တိုက်ိဳကေန က်ည္ဆံရထားနဲ႕ (၃) နာရီ

ၾကာစီးၿပီးတဲ့ ေနာက္ က်ိဳတိုကို ညေန (၄)နာရီေလာက္မွာ ေရာက္ပါတယ္။ ဟိုတယ္က Kyoto station နားမွာကို ထံုးစံအတိုင္း ေၿမပံုအၾကည့္မွား၊ လမ္းေတြမွားနဲ႕ ဟိုတယ္ကို ေနာက္က်မွေရာက္ေတာ့တယ္။ ည

ဖက္ေတာ့ Kyoto Station ထဲက ဆိုင္ေတြလိုက္ၾကည့္၊ ညစာစားနဲ႕ပဲ အခ်ိန္ၿဖံဳးလိုက္ေတာ့တယ္။ (၅) ရက္ေၿမာက္ေန႕မွာ Kyoto က အထင္ကရ ေနရာေတြ ကို စက္ဘီးနဲ႕ ေလွ်ာက္သြားမယ္လို႕ ေတြးထားေပမယ့္ မိုးရြာေနတာေၾကာင့္ ရထားနဲ႕ပဲ သြားၿဖစ္ပါတယ္။ မိုးေၾကာင့္သြားရလာရတာ ခရီးမတြင္ပဲ၊ ဖိနပ္ကေရဆို နဲ႕ အေတာ္ေလး ကသိကေအာက္ႏိုင္လွတယ္။ က်ိဳတိုၿမိဳ႕က Arashiyama ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ရွိတဲ့ Tenryuji Temple၊ Bamboo Grove ၊ Togetsykyo Bridge တို႕ကိုလမ္းေလွ်ာက္လည္ပတ္ၿပီး က်ိဳတို ဘူတာကို

ၿပန္လာ၊ မနက္ထဲက အပ္ထားခဲ့တဲ့ luggage ေတြၿပန္ထုတ္ၿပီး တိုက်ိဳဖက္ကိုၿပန္ထြက္လာပါတယ္။ တိုက်ိဳအဝင္မွာေတာ့ ရထားက ရပ္လိုက္သြားလိုက္နဲ႕ တိုက်ိဳကို ဆိုက္ေရာက္ရမယ့္ အခ်ိန္ ထက္ေနာက္က်ေနပါ

ၿပီ။ အၿပင္ကိုၾကည့္ေတာ့ ႏွင္းက အေတာ္ၾကီးက်ေနေတာ့ သာမန္ႏွင္းက်တယ္လို႕ပဲ ထင္မိတာ။ တိုက်ိဳဘူ

တာၾကီး ကို ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေတာ့ local ရထားေတြအကုန္ ႏွင္းမုန္တိုင္း ေၾကာင့္ မထြက္ႏိုင္ေတာ့ တဲ့အေၾကာင္းေၾကာ္ၿငာေနတာ ၾကားရပါတယ္။ အဲ့ဒီညအတြက္တည့္မယ့္ေနရာက ဘူတာနဲ႕ ၂.၂ ကီလိုမီတာေဝးပါတယ္။ taxi စီးသြားမယ္ဆိုေတာ့ Taxi တန္းစီေနတဲ့ လူတန္းၾကီးက မ်ားၿပီး Taxi တစီးမွလဲ မလာပါဖူး။ အဲ့ေတာ့ တိုက်ိဳဘူတာၾကီးမွာ ညအိပ္မလား၊ မလာတဲ့ Taxi ပဲေစာင့္မလား၊ စြန္႕စားၿပီးလမ္းေလွ်ာက္ၾကမလား ဆိုၿပီးေတြးေတာ့ စြန္႕စားလမ္းေလွ်ာက္ၾကမယ္ေပါ့။ ေၿခေထာက္ ကို ေရမဆိုရေအာင္ ပလစ္စတစ္ စြပ္၊ အေပၚကေၿခအိတ္ထပ္ဝတ္၊ ဖိန္ပ္စီးၿပီး ႏွင္းေတာထဲမွာ iPhone ရဲ့ လမ္းညႊန္ကို အားကိုးလို႕ Luggage ကုိယ္စီဆြဲၿပီး ႏွင္းထု ၆ လက္မေလာက္ရွိတဲ့ လမ္းေပၚကို ေလွ်ာက္ ၾကပါတယ္။ Luggage က ဘီးေတြက အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ ႏွင့္ေပၚမွာ ဆြဲရတာ ပင္ပန္းခ်က္က ကမ္းကုန္။ မီတာ ၂၀၀-၃၀၀ ေလာက္ေလွ်ာက္ လိုက္၊ အမိုးေလးရွာၿပီး နားလိုက္နဲ႕ ေလွ်ာက္ၾကရင္း၊ Internet Wi-Fi လႊင့္ေပးေနတာ Pocket Modern က Battery ကုန္သြားပါေတာ့တယ္။ သိပ္မၾကာဖူး၊ က်ေနာ့္ iPhone ကလဲ Battery ရွိေနေသးေပမယ့္အ

ေအးလြန္သြားတာလား၊ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ အလုပ္မလုပ္ေတာ့ ပါဖူး။ အဲ့ေတာ့ print ထုတ္ထားတဲ့

စာရြက္ေၿမပံုကိုအားကိုးၿပီး ေလွ်ာက္ရင္းနဲ႕ လာသမွ် Taxi လဲ တားေပမယ့္ ဘယ္သူမွမရပ္ေပးၾကပါဖူး။

၂ ေယာက္လံုးလဲ ေၿခကုန္လက္ပန္းက်လို႕အေဆာက္အဦး တစ္ခုက အကန္႕ေလးတစ္ခုမွ ႏွင္းခိုရင္း taxi တစ္စင္းလာတာေတြ႕ေတာ့ စြန္႕စားတားၾကည့္တာ၊ ကံတရားမ်က္နာသာေပးတာနဲ႕ taxi ကရပ္ေပးပါ

တယ္။ ဒါေတာင္ေပးမတက္ေသးဘဲ ဘယ္သြားမွာလဲ ဆိုတာေမးေန ေတာ့ လိပ္စာေရးထားတဲ့ စာရြက္ကို

ေပးေတာ့ ကားထဲက GPS ထဲကို ရိုက္ထဲၾကည့္ေသးတယ္၊ က်ေနာ္တို႕မွာေတာ့ လမ္းလည္ေကာင္ ႏွင္းေတြၾကားထဲမွာရပ္ေစာင့္လို႕ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ အိုေက ဆိုတာနဲ႔ luggage ၂ လံုးအၿမန္တင္ၿပီး taxi ေပၚ

တက္လို႕ ဘေလာက္ခ္တစ္ခုေလာက္ပဲ ပတ္ေမာင္းလိုက္ရတယ္၊ ၅ မိနစ္မၾကာဖူး တည္းခိုမယ့္ဟိုတယ္ေရွ႕ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ေရာက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ပိုက္စံ ကုန္တာအေရး မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ လံုၿခံဳရာ

ေနရာတစ္ခု၊ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ေနလို႕ရမယ့္ ေနရာေရာက္ရင္ပဲ ေက်းဇူးတင္လွပါၿပီ။ ႏွင္းမၿမင္ဖူးလို႕ ႏွင္း

ေတာင္အထိအေတာင္ ခရီးအတန္တန္ဆင့္ၿပီး သြားၾကည့္ ရတာ။ အခုေတာ့ ႏွင္းေတာထဲမွာ ဒုကၡနဲ႕ေတြ႕လိုက္တာ၊ ႏွင္းဆိုတာ မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ပါဖူး၊ ေတာ္ပါၿပီ ကို ၿဖစ္သြားေတာ့တာပါပဲ။ (၆) ရက္ေၿမာက္ေန႕ မွာ အစီအစဥ္ အရ Kamakura ကိုသြားလည္မယ္ စိတ္ကူးထားေပမယ့္ ရာသီဥတု ေၾကာင့္ရယ္၊ ရထားအခ်ိန္

ေတြ မမွန္ေတာ့မွာေၾကာက္တာရယ္ေၾကာင့္ မနက္စာစားၿပီး၊ ၿပင္ဆင္ၿပီးတာနဲ႕ တိုက်ိဳဘူတာၾကီးကို ပဲ

ထြက္လာခဲ့ေတာ့တယ္။ တိုကိ်ဳဘူတာၾကီးမွာ လူေတြက သာမန္ထပ္ပိုမ်ားေနတယ္လို႕ ထင္ေပမယ့္၊ ၿဖစ္ရိုး

ၿဖစ္စဥ္ပဲလို႕ ပဲေတြးလိုက္မိတယ္။ ညေနစကၤာပူၿပန္မယ့္ ေလယာဥ္အခ်ိန္က ၆ နာရီမွဆိုေတာ့ တိုက်ိဳကေန ေလဆိပ္ကို ေန႕လည္ ၃ နာရီမွာထြက္မယ့္ Narita Express ကို reserved လုပ္ထားတယ္ဆိုေတာ့ အခ်ိန္ ရေသးတာနဲ႕ Shinjuku က Tokyo Metropolitan Building ကို သြား လည္ၿဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီကေန ဘူတာၾကီးကို ၿပန္ၿပီး ရထားအခ်ိန္ေစာင့္ေနတံုး၊ ႏွင္းအရမ္းက်တာေၾကာင့္ Narita Express Delayၿဖစ္မယ္ဆိုေတာ့ Information မွာ သြားေမးရတယ္၊ Information မွာလဲ လူေတြ အံုးအံုးကြ်တ္ကြ်တ္နဲ႕ပါ။ Information က ရထားေနာက္က်ေကာင္းေနာက္က်ႏိုင္တယ္၊ ဒါမယ့္ ရထားလာမယ္၊ ပလတ္ေဖာင္းမွာ

ေစာင့္ပါဆိုေတာ့ ပလတ္ေဖာင္းကို ဆင္းသြားမွာ အဲ့မွာလူေတြက ၿပြတ္သိပ္ေန ေအာင့္ ေစာင့္ေနၾကတာ

ေတြ႕ရေတာ့တယ္။ တစ္ခုုခုေတာ့ လြဲေနၿပီဆိုၿပီး ကိုယ္တက္ရမယ့္ ရထားတြဲ ေနရာမွာတန္းစီေနတာေပါ့။

စိတ္ထဲမွာေတာ့ အလာမွာတံုးက ေအးေအးေဆးေဆး ပဲ ဆိုေတာ့ ရထားေပၚ အတက္အဆင္းလုပ္တဲ့ေနရာမွာ ၿပသနာမရွိဖူး၊ ကိုယ္တက္လို႕ရမွာပဲ၊ ကိုယ့္ခံုကိုယ္ ရမွာပဲ လို႕ထင္မိတယ္။ ရထားလာၿပီးတဲ႕ ေနာက္ ကိုယ္ထင္ထားေတြ တက္တက္ဆင္ေအာင္လြဲၿပီး၊ ရထားေပၚေတာင္ တက္ လို႕မရေတာ့ေအာင္ ရထားေပၚမွာ လူေတြၿပည့္ၾကပ္သြားပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က်မွ သိလိုက္တာက အဲ့ဒီေန႕တစ္ေနကုန္ ေလဆိပ္ကို ရထားတစ္စင္းမွမထြက္ပဲ၊ အခုထြက္တဲ့ ရထား ပထမဆံုးဆိုေတာ့ ေရွ႕ပိုင္း က မသြားရေသးတဲ့ ခရီးသည္ေတြ အကုန္က အခုရထားကို ေရာက္လာၾကတာပါ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ေလယာဥ္မမွီေတာ့ဖူးလို႕ တြက္ထားေပမယ့္ ရလိုရၿငား ၾကိဳးစားခ်င္ေသးတာေၾကာင့္ ေရွ႕မွာလူ ၅ ေယာက္ ေလာက္က်န္ေနေပမယ့္ ဆက္ေစာင့္ၾကည့္

ေနလိုက္တယ္။ ရထားဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ ဂ်ပန္လိုလာေၿပာေတာ့ ကိုယ့္ ေရွ႕ကေစာင့္ေနတဲ့ ၅ ေယာက္ေလာက္က လက္ေလွ်ာ့ေပးလိုက္ၾကတယ္။ အဲ့ေတာ့ ကိုယ္ ေတြ က ရထားအေပၚဝေရာက္လာၿပီေပါ့။

တက္လို႕ကေတာ့ မရေသးဘူး။ က်ေနာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အထဲမွာ Luggage ေတြေၾကာင့္ ၿပည့္ေနတာဆိုေတာ့၊ luggage ေတြကို ထပ္ေပးဖုိ႕၊ လူေတြ နည္းနည္းေနရာေပးဖို႕၊ ပူးေပါင္းကူညီဖို႕ English လို႕က်ေနာ္ေအာ္ေၿပာေပမယ့္ ဂ်ပန္ေတြက English လိုနားလည္တဲ့ ပံုမေပၚတာေၾကာင့္ ပထမဆံုး ခရီးသည္တစ္ေယာက္ရဲ့ luggage ေပၚကို က်ေနာ့္ luggage တစ္ခုထပ္တင္၊ ေၿခတစ္ေနရာစာကို အတင္းထိုးဝင္လိုက္လို႕၊

နည္းနည္းေရြ႕ေပးၾကၿပီး၊ က်ေနာ္တို႕ (၂) ေယာက္တင္မက ေနာက္ထပ္ လူ ၃ ေယာက္ေလာက္ထပ္ဝင္လို႕ရလိုက္ပါတယ္။ ဝင္လို႕ရလိုက္တာကို ေက်းဇူးမတင္ပဲ၊ ဂ်ပန္အဖိုးၾကီး ငမူးၾကီးက က်ေနာ္တို႕ ၂ေယာက္ကို လက္မွတ္ၿပခိုင္းတယ္၊ သူက လက္မွတ္ရွိလို႕ အထဲဝင္ၿပီး သူ႕ထိုင္ခံုကို သြားမယ္တဲ့။ က်ေနာ္ က ေရွ႕မွာ လူေတြအကုန္ပိတ္ေန႕တဲ့အတြက္ ေရြ႕လို႕ေတာင္ မရေၾကာင္း၊ ငါတို႕မွာလဲ လက္မွတ္နဲ႕ ထိုင္ခံုရွိေၾကာင္း

ေၿပာတာကို အတင္းၾကီးေၿပာေတာ့၊ က်ေနာ္လဲ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႕ ေအာ္ဟစ္ရတဲ့ အဆင့္ကို ပါေရာက္ လာေတာ့တယ္။ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းကို လဲ သူ႕ကို စကားၿပန္ေၿပာေနဖို႕ မလိုေၾကာင္း၊ သူလဲ ခရီးသည္

ကိုယ္ လဲ ခရီးသည္၊ ကိုယ့္မွာလဲ လက္မွတ္ရွိေနတာ အေၿခအေနက ဒီလိုၿဖစ္ေနတာ ဘယ္လိုမွလုပ္မရတဲ့အေၾကာင္း ေၿပာရေသးတယ္။ ရထားကထြက္ခြာခ်ိန္ထက္ နာရီဝက္ေလာက္ေနာက္က်ၿပီးတဲ့ ေနာက္ တိုက်ဳိဘူတာၾကီးကေနထြက္ခြာႏိုင္လိုက္ပါတယ္။ ၄၅ မိနစ္ၾကာခရီးကို ငါးေသတၱာလိုေနၿပီး ရထားစီးလာရေပမယ့္ ေလယာဥ္အခ်ိန္ေတာ့ မွီမွာပဲ ဆိုၿပီး အားတင္းလိုက္တာၿပီးတဲ့ ေနာက္ Narita ေလဆိပ္ကိုေရာက္တဲ့ အခါမွာ Ticket Exit လုပ္တဲ့ေနရာက တန္းစီေနတဲ့ လူအုပ္ၾကီးကို တဆင့္၊ ေလဆိပ္အဝင္ Passport Check Area ကလူအုပ္ၾကီး မ်ားကို ေက်ာ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဒုကၡေတာ့ ကုန္ၿပီလို႕ ထင္လိုက္တာ Check in Counters ေတြကို တန္းစီေနတဲ့ လူတန္းၾကီးေတြကို ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါ မူးေမ့သြားမတက္ပါပဲ။ Narita

ေလဆိပ္တစ္ခုလံုးဟာ၊ ူူဒုကၡသည္စခန္းလို ၿဖစ္ေနၿပီး အေရးေပၚအိပ္ယာေတြ၊ ေစာင္ေတြ၊ အေရးေပၚစားစရာေသတၱာပံုးခြံေတြနဲ႔ ရွဳပ္ရွပ္ခက္ၿပီး၊ လူအမ်ားအၿပားဟာ ေလဆိပ္ၾကမ္းၿပင္ေတြေပၚမွာ အိပ္ေနၾကတာ၊ နားေနၾကတာ ေတြ႕ ရပါတယ္။ ေကာင္တာတစ္ခုကို တန္းစီေနၿပီး နာရီတစ္ၾကည့္ၾကည့္နဲ႕ေပါ့။ ၆နာရီခြဲ

ထြက္မဲ့ က်ေနာ့္ေလယာဥ္အတြက္ ၆ နာရီအတိမွာ က်ေနာ္တို႕ check in ဝင္လို႕ၿပီးသြားပါတယ္။ Immigration၊ Security Screening ေတြကို အေၿပးအလႊားၿဖတ္၊ ဂိတ္ကိုေရာက္ေအာင္ေၿပးၿပီးလို႕ ဂိတ္

ေရာက္တဲ့အခါ၊ က်ေနာ္တို႕ စီးမယ့္ ေလယာဥ္ဟာ ည ၇ နာရီခြဲမွ ထြက္ေတာ့မယ့္ အေၾကာင္း ေၾကာ္ၿငာသံၾကားရတယ္။ ေစာေစာ စီးစီး ထဲက ေၾကာ္ၿငာပါလား၊ အဲ့လိုဆို မေၿပးရ မလႊားရေတာ့ဖူးေပါ့။ ဂိတ္ေရာက္

ေတာ့မွပဲ သက္ပ်င္းၾကီးခ်ၿပီး နားႏိုင္ေတာ့တယ္။ Boarding ေခၚၿပီး ေလယာဥ္ေပၚေရာက္ၿပီးတာေတာင္

ေလယာဥ္ဟာ ေနာက္ဆံုး ည၈ နာရီေက်ာ္မွထြက္ႏိုင္ခဲ့တာပါ။ ထိုင္ခံုေပၚေရာက္ေတာ့ တညေနလံုးဘာမွမစားရေသးတာ ေၾကာင့္ဗုိက္ကအသံေပးလာၿပီဆိုေတာ့ ဘူတာၾကီးကဝယ္လာတဲ့ ေပါင္မံုတစ္ေယာက္ တစ္လံုး စားေနတာၿမင္တဲ့ cabin crew တစ္ေယာက္က ေရယူလာေပးရမလားဆိုၿပီး လာေမးေတာ့ Delta Airlines Service ကိုေရာ Crew ကိုေရာ အေတာ္ေလး ေက်းဇူးတင္အထင္ၾကီးမိပါတယ္။

က်ေနာ့္ ဒီခရီးကေတာ့ အေပ်ာ္ခရီးထက္ Adventure ခရီးလို႕နာမည္တက္လိုက္ခ်င္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ ရဲ့ Crisis Management Skill ဟာလဲ အေတာ္ေလး ညံ့ဖ်င္းေသးမွန္းသတိထားမိတယ္။ သင္ခန္းစာအေနနဲ႕ အေနနဲ႕ local news ကို သတိထားဖတ္ဖို႕၊ especially အခုလို ရာသီဥတု အေၿခအေနနဲ႕ပတ္သတ္တာမ်ိဳးေပါ့။ ေနာက္တစ္ခုက Technology ကိုပဲ အားမကိုးပဲ၊ Manual ေၿမပံုေလးပါေလးေဆာင္ဖို႕ ေတြ လိုအပ္တယ္ လို႕ သင္ခန္းစာယူရင္း က်ေနာ့္ ပိုစ့္ကို နိဂံုးခ်ဳပ္ပါသည္။ ။