စကၤာပူတြင္ (၅) ႏွစ္ၾကာေသာအခါ အပိုင္း (၂)

တကယ္ေတာ့ ဒီပိုစ့္ကိုတစ္ပိုင္းထဲနဲ႕ ၿပီးေအာင္ေရးဖို႕စိတ္ကူးရွိတာပါ။ (၅) ႏွစ္တိတိၿပည့္တဲ့ ဇြန္လ (၆) ရက္ေန႕မွာတင္မယ္ဆိုၿပီး ၾကိဳေရး
ထားခဲ့ေပမယ့္ အလုပ္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားေနတာေၾကာင့္ ဆက္မေရးၿဖစ္ပဲ (၆) ရက္ေန႕မွာတစ္ပိုင္းပဲ တင္လိုက္ႏိုင္ပါတယ္။ ေရးသမွ်
ဖတ္ေပး အားေပးၾကတဲ့ ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလဲ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။

က်န္ခဲ့တဲ့ အပိုင္း (၁) ကိုဆက္ေရးရရင္ေတာ့ ေနထိုင္ခြင့္ကလဲ (၂)ပါတ္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္ဆိုေတာ့ အလုပ္ကိုအသည္းအသန္ ရွာရပါ တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ကစၿပီး အလုပ္ကဟိုးက်ေနာ္စေရာက္ေရာက္ၿခင္းေလာက္ကေလာက္ သိပ္ေတာ့မလြယ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါမယ့္တစ္ခုရွိတာ
က က်ေနာ့္မွာ Sales Administrator/ Sales Coordinator အေတြ႕အၾကံဳကလဲရွိလာေတာ့ က်ေနာ္ကြ်မ္းက်င္တဲ့ အဲ့ဒီအပိုင္းကိုပဲတစိုက္
မွတ္မွတ္ရွာေတာ့တယ္ဗ်ာ။ ေနာက္ဆံုးေနထိုင္ခြင့္က (၁)ပါတ္ေလာက္ပဲလိုေတာ့တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ရန္ကုန္ၿပန္ၿပီး Social Visit နဲ႕ၿပန္ဝင္
လာဖို႕ ေလယာဥ္လက္မွတ္ ဘာညာေတာင္စီစဥ္ထားၿပီးပါၿပီ။ အဲ့ဒီတံုးက ညီမေလးကလဲ စကၤာပူကိုအလည္ေရာက္ေနၿပီး မွတ္မွတ္ရရ
သူၿပန္ဖို႕ ေလဆိပ္လိုက္ပို႕တဲ့အခ်ိန္မွာ အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုရလိုက္တယ္။ Jurong Industries Park ထဲမွာပါ။ သူ႕ကိုေလဆိပ္ပို႕ၿပီးအၿပန္
ေလွ်ာက္ထားတာေတြ မွတ္ထားတဲ့စာအုပ္ၿပန္လွန္ၿပီး ဘယ္အလုပ္လဲဆိုတာ ၿပန္ရွာၾကည့္ရေသးတယ္။ သိတဲ့အတိုင္း ေလွ်ာက္ရတာေတြ
မ်ားေတာ့ ေခၚတဲ့ အင္တာဗ်ဳးကဘာမွန္းမသိရင္ နည္းနည္းေတာ့ အခက္အခဲရွိတာေၾကာင့္ပါ။

ေနာက္ရက္က်ေတာ့ အင္တာဗ်ဳးသြားပါတယ္။ မန္ေနဂ်ာဆိုတဲ့ လူဝဝၾကီးတစ္ေယာက္ ကေမးၿမန္းပါတယ္။ ရံုးခန္းေလးကလဲ ေသးေသး
မွ စားပြဲ (၂)လံုးပဲရွိတာပါ။ သူေမးတာေတြကေတာ့ အေတာ္ကိုစံုပါတယ္။ က်ေနာ္လုပ္ခဲ့ဖူးတာေတြ၊ MYOB Software ကိုကြ်မ္းက်င္တဲ့
အတြက္ အဲ့ဒီ software အေၾကာင္းေတြ စသည္ၿဖင့္ေမးလိုက္တာ နာရီဝက္ေလာက္ကိုၾကာပါတယ္။ ဒါမယ့္က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ အဲ့ဒီအလုပ္
ကိုရမယ္လို႕ သိပ္ေတာ့မေမွ်ာ္လင့္ထားဖူးဗ်ာ။ Company ကလဲေသးေသးေလးနဲ႕ မန္ေနဂ်ာကစကားေတြ သိပ္ေၿပာတာပဲလို႕ ထင္လို႕ပါ။
က်ေနာ္ကေတာ့ ဘယ္ေန႕အထိ စကၤာပူၿပည္တြင္းမွာ ရွိလိမ့္မယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ေၿပာၿပလိုက္ပါတယ္။ သိတဲ့အတိုင္း သူေဌးနဲ႕ မေတြ႔ရတဲ့
အင္တာဗ်ဳးေတြမွာ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ကို ခ်က္ခ်င္းမခ်ႏိုင္ပါဘူး။ သူေဌးနဲ႕တိုက္ရိုက္ေတြ႕ရသည့္တိုင္ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္က အရမ္းကိုက်ခဲပါတယ္။
ေနာက္ (၅) ရက္ေလာက္မွာေတာ့ ဘယ္လိုမွမထင္ထားပဲနဲ႕ အဲ့ဒီ Company ကသူေဌးနဲ႕ေတြ႕ဖို႕ Second Interview ေခၚပါတယ္။
ဒုတိယအၾကိမ္ အင္တာဗ်ဳးေခၚၿခင္းဟာမ်ားေသာအားၿဖင့္ ခန္႕ဖို႕ရာခိုင္းႏွဳန္း ၈၀% ေလာက္ရွိတက္တာဆိုေတာ့ က်ေနာ့္မွာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
တစ္ခုရွိသြားတာေပါ့။ ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္အလုပ္ရသည္ၿဖစ္ေစ မရသည္ၿဖစ္ေစ ရန္ကုန္ကိုေတာ့ ၿပန္ကိုၿပန္ၿပီးမွ ၿပန္လာလို႕ရေတာ့မွာပါ။

ဒုတိယအၾကိမ္ အင္တာဗ်ဳးကိုေတာ့ အဲ့ဒီ Company ကပိုင္တဲ့ အေနာက္တိုင္းအစားအစာေရာင္းတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္မွာေတြ႕ဖို႕ခ်ိန္းပါ
တယ္။ ခ်ိန္းထားတဲ့ အခ်ိန္အတိုင္းအဲ့ဒီကိုေရာက္ေတာ့ သူေဌးကသူ႕ရဲ့ အတိုင္ပင္ခံရဲ့ ရံုးမွာေရာက္ေနလို႕ အဲ့ဒီကိုလိုက္သြားေတြ႕ေစခ်င္
ပါတယ္တဲ့။ က်ေနာ့္မွာ ဟင့္အင္းသြားမေတြ႔ႏိုင္ပါဘူး လို႕ၿငင္းဖို႔အခြင့္အေရး မရွိပါဘူး။ အဲ့ဒီကိုေရာက္ေတာ့ သူေဌးအမ်ိဳးသမီးနဲ႕ အသက္
ၾကီးၾကီးေယာက်ၤားၾကီးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ထံုးစံအတိုင္းေမးၿမန္းတာေတြ လုပ္ၿပီးေတာါ သူတို႕ Company ကလုပ္တဲ့လုပ္ငန္း
အေၾကာင္းနဲ႕ သူတို႕မွာ MYOB ကြ်မ္းက်င္သူလိုေနတဲ့အတြက္ ခန္႕ခ်င္တာပါလို႕ေၿပာပါတယ္။ က်ေနာ္စကၤာပူေရာက္ၿပီးမွ တက္တဲ့ပညာနဲ႔
အလုပ္တစ္ခုရခဲ့တာပါပဲ။ လစာကိစၥ၊ Pass ကိစၥ ေတြေၿပာ၊ က်ေနာ္ရန္ကုန္ကို ေနထိုင္ခြင့္မရွိေတာ့လို႔ ၿပန္ရေတာ့မယ့္ ကိစၥလဲအစဥ္ေၿပၿပီး
တာနဲ႕ က်ေနာ္လုပ္ရမယ့္ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြကို (၂) ေယာက္သားက်ေနာ့္ကိုေၿပာၾကတာ ၂ နာရီနီးပါးၾကာပါတယ္။ စာဖတ္တဲ့သူေတြ
ေတာ့ ယံုခ်င္မွေတာင္ယံုမွာပါ။ အခုအခ်ိန္ထိ က်ေနာ့္တစ္သက္မွာ အၾကာဆံုး ဒုတိယအၾကိမ္အင္တာဗ်ဳးလို႕ေၿပာရမွာပါ။ ေၿပာၿပီးသာေတြ
ထပ္ေၿပာ၊ သူတို႕ရဲ့ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္ေတြေၿပာ၊ က်ေနာ္လုပ္ရမွာေတြေၿပာလိုက္တာ Company တစ္ခုလံုးကိစၥက ကိုယ့္ကိစၥလို႕ေတာင္ၿဖစ္
ေနေတာ့တာပါပဲ။ က်ေနာ္လဲ သူတို႕ေၿပာသမွ်နားေထာင္ေပါ့ သူတို႕ေၿပာသေလာက္ေတာ့ လုပ္ရမွာမဟုတ္ဖူးဆိုတာေတာ့ အေတြ႕အၾကံဳ
အရသိေနပါတယ္။ သူတို႕နဲ႕ကိစၥ ေတြၿပီးတာနဲ႕ S Pass တင္ဖို႕ကိစၥအတြက္ ဖတ္တီးမန္ေနဂ်ာဆီသြား စာရြက္စာတမ္းေတြေပးနဲ႕ အလုပ္
လဲေတာ္ေတာ္ကို မ်ားသြားေပမယ့္လဲ စကၤာပူမွာဆက္ၿပီးေနထိုင္ခြင့္ရတယ္၊ အလုပ္လဲရတယ္ဆိုေတာ့ ေမာဖို႕ေတာင္ေမ့ေနတာပါပဲ။

Spass ကိုေတာ့တင္ထားခဲ့ၿပီး က်ေနာ္ရန္ကုန္ကို ေနာက္ရက္မွာပဲ ၿပန္သြားခဲ့ပါတယ္။ ရန္ကုန္ေရာက္ၿပီးၿပီးခ်င္း အိမ္ေတာင္တန္းမၿပန္ပဲ
စကၤာပူသံရံုးကိုသြားၿပီး ၿပန္ဝင္ဖို႕ဗီဇာသြားဝင္ထားလိုက္တယ္။ အဲ့ဒီတံုးက ဘယ္ေလာက္မွေတာင္တန္းစီစရာမလိုပါဘူး။ ရန္ကုန္မွာတစ္
ပါတ္ပဲၾကာၿပီး ၿပန္မယ္လုပ္ေတာ့ အၿပန္လက္မွတ္အတြက္ Confirm ၿပန္လုပ္တာ မရဘူးၿဖစ္ေနပါတယ္တဲ့။ က်ေနာ္ခရီးသြားသမွ်မွာပထမ
ဆံုးၾကံဳဖူးတာပါပဲ။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုေတာ့ Go Show ဆင္းၾကည့္ပါတဲ့။ ဘယ္တက္ႏိုင္မလဲ ၿပန္ရမွာဆိုေတာ့ ဆင္းၾကည့္ရတာေပါ့။
အဲ့ဒီမွာၿဖတ္ေၿပာရရင္ က်ေနာ္ႏိုင္ငံၿခားခရီးေတြသြားရင္ အိမ္ကမိသားစုက လိုက္ပို႕ေလ့မရွိပါဘူး။ တစ္ေယာက္ထဲပဲ ေလဆိပ္ဆင္းေလ့ရွိ
တာမွာ ဒီတခါမွ ဘာစိတ္ကူးေပါက္တယ္မသိ တစ္မိသားစုလံုးလိုက္ပို႕ၾကမယ္တဲ့။ သူတို႕လိုက္ပို႕ကာမွပဲ Go Show ဆင္းတာနဲ႕တိုးၿပီး
Business Class ကို Upgrade လုပ္ပါမယ္ဆိုတာေတာင္ ထိုင္ခံုကအၿပည့္ပါတဲ့ဗ်ာ။ ဘယ္တက္ႏုိင္ေတာ့မလဲ တစ္မိသားစုလံုး အိမ္ၿပန္ၾက
ေပါ့။ ေနာက္ေန႕မနက္အေစာေလယာဥ္ကို Go Show ထက္ဆင္းၾကည့္ပါတယ္။ ေလယာဥ္ထြက္ဖို႕ မိနစ္ ၃၀ အလိုမွာမွ Booking ရွိထား
တဲ့ (၁) ေယာက္မလာလို႕ က်ေနာ္ထိုင္ခံုတစ္ခံုရလိုက္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ေလဆိပ္ကအေသးေလးဆိုေပမယ့္ လဝက မွာၾကာေနတာနဲ႕
Boarding gate ကိုေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ လူေတြအကုန္နီးပါး ေလယာဥ္ေပးတက္ေနၿပီးေနပါၿပီ။ က်ေနာ္ေလယာဥ္ထိုင္ခံုေပၚထိုင္လိုက္ေတာ့
မွာ ႏွဖူးကေခြ်းေတြ သုတ္ရတဲ့စီကိုေရာက္ပါေတာ့တယ္ဗ်ာ။

စကၤာပူကိုၿပန္ေရာက္ၿပီးေနာက္တစ္ရက္မွာပဲ အလုပ္အသစ္ကိုစၿပီးဝင္ပါတယ္။ အရင္လုပ္ေနတဲ့သူရဲ့ ေနာက္ဆံုးေန႕မွာပါ။ Handover လုပ္
တာ တစ္ရက္ထဲနဲ႕ပါ။ သင္စရာေတြရွိတာေတြ၊ သိမွတ္ရမွာေတြကို တစ္ရက္အတြင္းမွာ အၿမန္ၿပတ္ေအာင္လုပ္ရတာပါပဲ။ Computer
System ေတြနဲ႕ Account Software ကေတာ့ သိႏွင့္ေနၿပီးသားဆိုေတာ့ ဘာမွအခက္အခဲမရွိပါဘူး။ ရံုးခန္းထဲမွာ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ပဲ
ရွိပါတယ္။ စားပြဲကလဲ (၂)လံုးပဲရွိေတာ့ တစ္လံုးက က်ေနာ္နဲ႕ ေနာက္တစ္လံုးကေတာ့ စာဖိုမွဴးခ်ဳပ္ရဲ့စားပြဲပါ။ အဲ့ဒီ Company ကေတာ့
အေနာက္တိုင္းအစားအစာနဲ႕ ကိတ္ေတြကို နာမည္ၾကီးေကာ္ဖီဆိုင္ၾကီးတစ္ခုကို တင္သြင္းတာပါ။ အဓိက ကေတာ့ Pie လို႕ေခၚတဲ့အစာ
သြတ္မုန္႕မ်ိဳးစံု၊ ကိတ္မုန္႕အမ်ိဳးအစားေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ ကြတ္ကီးဘာညာေတြထုတ္လုပ္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ရံုးကေတာ့ Production Office လို႕လဲေခၚလို႕ရတဲ့ Office ပါ။ ရံုးခန္းအတြက္အခန္းေလးတစ္ခု ကန္႕ထားၿပီးအေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ဂ်ံဳမွဳံေတြနယ္တဲ့အခန္း၊ Hot Kitcken
လို႕ေခၚတဲ့ ဟင္းခ်က္တဲ့မီးဖိုေတြ၊ မုန္႕ဖုတ္တဲ့ မုန္ဖိုၾကီးေတြရွိတဲ့အခန္း၊ preparation room လို႕ေခၚတဲ့ထြက္လာတဲ့မုန္႕ေတြကို အၿပီး
သတ္တဲ့၊ ကိတ္လွီးတာတို႕၊ ဒီဇိုင္းေဖာ္တာတို႕၊ သိမ္းစည္းဖို႕ၿပင္ဆင္တာတို႔လုပ္တဲ့အခန္းရွိပါတယ္။ အဲ့ဒီအခန္းမွာပဲ စကၤာပူက Common
Room တစ္ခန္းစာေလာက္ရွိတဲ့ Freezer အခန္းၾကီးတစ္ခန္းနဲ႕ Chiller အခန္းတစ္ခန္း (၂) ခန္းထပ္ရွိပါေသးတယ္။

က်ေနာ့္အလုပ္တာဝန္ေတြကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ေအာ္ဒါေတြကို ပို႕ေဆာင္ႏိုင္ဖို႕အတြက္စီမံရတာပါပဲ။ တစ္ခုပိုလာတာကေတာ့ ရွိေနတဲ့
ဝန္ထမ္းေတြရဲ့ လစာေပးမွဳေတြ၊ Pass ေလွ်ာက္ထားမွဳေတြကိုပါ ကိုင္တြယ္ရပါတယ္။ ေငြဝင္ေငြထြက္ စာရင္းေတြနဲ႕ ေပးရန္ရွိတာေတြ၊
ရရန္ရွိတာေတြကိုလဲ လုပ္ရပါတယ္။ ပို႕ေဆာင္ရမယ့္ ေနရာေတြအတြက္လဲ ကားေမာင္းတဲ့သူကို အစီအစဥ္စြဲေပးရပါတယ္။ ဝယ္စရာရွိတဲ့
ကုန္ၾကမ္းေတြကိုလဲ ဝယ္တဲ့တာဝန္ယူရပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္ရေတာ့ Driver ၿပန္သြားၿပီးအေရးေပၚလိုအပ္တဲ့ အခါ
ေတြမွာ Delivery Driver လဲလုပ္ရပါေသးတယ္။ လုပ္ငန္းကေသးတဲ့အတြက္လဲ လုပ္ႏိုင္တာပါပါတယ္။ မဟုတ္ရင္တစ္ေယာက္ထဲ နဲ႕ဒီ
ေလာက္အမ်ားၾကီး ဘယ္လိုလုပ္မလဲဗ်ာ။

အဲ့ဒီမွာအလုပ္လုပ္ရတာ တစ္ခုေကာင္းတာကေတာ့ က်ေနာ့္အလြန္ၾကိဳက္တဲ့ ကိတ္မုန္႕အမ်ိဳးေပါင္းမ်ားစြာကို စိတ္ၾကိဳက္စားလို႕ရတာပါပဲ။
ဒါ့အၿပင္ စားေသာက္ကုန္လုပ္ငန္း ၿဖစ္တဲ့အတြက္ ေန႕လည္စာကိုပါေကြ်းပါတယ္။ မနက္စာကို ကိတ္မုန္႕ေလးစား၊ Pie ေလးစားလိုက္၊
ေန႕လည္စာကို အေနာက္တိုင္းစားဖိုမွဴး၊ တရုတ္စာဖိုမွဴးအလွဲ႕က်ခ်က္ေကြ်းေနေတာ့ စားေသာက္ေကာင္းၿပီးလူလဲ အေတာ္ေလးဝလာ
ေတာ့တာပါပဲ။ အလုပ္လုပ္ၿပီး (၃-၄) လေလာက္အၾကာမွာေတာ့ ဖတ္တီးမန္ေနဂ်ာဟာ အလြဲသံုးစားေတြလုပ္ေနတာ။ ထုတ္လိုက္တဲ့
Invoice ေတြအတြက္ေငြေတြ ၿပန္ဝင္မလာတာေတြစၿပီးသိလာပါတယ္။ သို႕ေသာ္က်ေနာ့္ကိုတိုက္ရိုက္ထိခုိက္တာလဲမရွိ၊ သူေဌးရဲ့လူယံုလဲ
ၿဖစ္တာေၾကာင့္ဘာမွဝင္မေၿပာၿဖစ္ပါဘူး။ သူေဌးကလဲ အဲ့ဒီ Kitchen ကိုတစ္ပါတ္တစ္ခါပဲလာ၊ အတိုင္ပင္ခံဆိုတဲ့လူၾကီးကလဲတူတူပါပါလာ
ၿပီး ေလေတြပန္းပန္းၿပီးသာၿပန္သြားၿပီး လွည့္မၾကည့္သေလာက္ပါပဲ။ Internation Business park မွာဖြင့္ထားတဲ့ Western Style စား
ေသာက္ဆိုင္က ဝင္ေငြေကာင္းေတာ့ အဲ့ဒီမွာပဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေနထိုင္ေနတာပါ။

အဲ့ဒီလိုေနရင္းနဲ႕ကေန အလုပ္လုပ္တာ ၁ ႏွစ္ေက်ာ္လာပါေရာ။ က်ေနာ္တို႕ရဲ့ ဆိုင္ခြဲအသစ္ကိုလဲ Kallang Leisure Park လို႕ေခၚတဲ့
ဘယ္သူမွမသြာတဲ့၊ သြားရလာရအင္မတန္ခက္တဲ့ Shopping Centre မွာသြားဖြင့္ပါတယ္။ ဆိုင္အသစ္အတြက္ဝန္ထမ္းအသစ္ အခ်ိန္ပိုင္း
အလုပ္ေတြေခၚေတာ့ Air Bagan မွာအလုပ္တူတူလုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေတာင္ပါပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူက
သူေဌးမနဲ႕ ေလေပးေတြေၿဖွာင့္ၿပီး ဆိုင္မွာအၿမဲတမ္းအလုပ္ရသြားေတာ့ က်ေနာ္လဲကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းေတြ အလုပ္လုပ္ရေတာ့ အေတာ္ေလး
ဝမ္းသာမိပါတယ္။ အဲ့ဒီလိုကေန က်ေနာ့္စာရင္းေတြကို ႏွစ္ခ်ဳပ္စာရင္းလုပ္ဖို႕အတြက္ Audit လာပါမယ္တဲ့။ အဲ့ဒီေတာ့ တစ္ႏွစ္ပါတ္လံုး
ဖတ္တီးမန္ေနဂ်ာ အလြဲသံုးစားလုပ္ထားတာေတြ၊ က်ေနာ့္မတိုင္မီကလုပ္ထားတာေတြအတြက္ ၿပသနာရွိလာပါၿပီ။ အဲ့ဒီေတြ က်ေနာ့္မွာ
MYOB Account System ေတြထဲမွာ ရွိေနတဲ့ Soft Copy Invoices ေတြနဲ႕ အၿပင္မွာရွိတဲ့ Hard Copy Invoices ေတြကိုကိုယ့္ဟာကို
စၿပီး စစ္ေဆးၾကည့္ေတာ့၊ ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ Invoices ေတြအမ်ားၾကီးေတြ႕လာရပါတယ္။ တကယ္လို႕ စာရင္းကိုေဖ်ာက္ခ်င္တယ္ဆိုရင္
အၿပင္က hard copy ကိုေဖ်ာက္သလို၊ system ထဲက soft copy ေတြကိုလဲ ေဖ်ာက္ပစ္ရမွာပါ။ မလုပ္တက္လို႕ထားထားတာလား။ မသိ
ခ်င္ေရာင္ပဲေဆာင္ထားတာလားဆိုတာေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ပဲသိမွာပါ။ အဲ့ဒီ Invoice ေတြရဲ့ တန္ဖိုးက ေငြ ၃ ေသာင္းေက်ာ္ရွိပါတယ္။
အဲ့ဒီဟာကို သိၿပီဆိုတာနဲ႕ MYOB ထဲက Invoices ေတြကိုအၿပင္ကိုထုတ္သိမ္းထားလိုက္ၿပီး၊ သူေဌးမနဲ႕ သူ႕အတိုင္ပင္ခံကို လွ်ိဳ႕ဝွက္ၿပီ
အေၾကာင္းၾကားထားလိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ့္မွာ တစံုတစ္ေယာက္ကို ထိခိုက္ေစလို႕တဲ့ ဆႏၵမရွိေပမယ့္ Audit လာစစ္လို႕ ၿပသာနာက
က်ေနာ့္စီေရာက္လာမွာကိုေတာ့ မလိုလားပါဘူး။

ပထမပိုင္းမွာေတာ့ သူေဌးကသူ႕လူယံုမို႕ သူကက်ေနာ္ေၿပာတဲ့ဟာကို အယံုအၾကည္မရွိပါဘူး။ အတိုင္ပင္ခံလူၾကီးကေတာ့ က်ေနာ္တင္ၿပ
ထားတဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြ MYOB ထဲက Copy ေတြကိုၾကည့္ၿပီး အၿပည့္အဝကိုယံုၾကည့္ပါတယ္။ အဲ့ဒီကေန သူေဌးမက သူ႕စားေသာက္
ဆိုင္ဖက္ကို စစ္ေဆးၾကည့္တဲ့ အခါမွာလဲ ေငြ ၂ ေသာင္းေလာက္စာရင္း ေပ်ာက္ေနတာကိုေတြ႕ေတာ့မွ ၿပသနာရွိေနၿပီဆိုတာ သေဘာ ေပါက္တာပါ။ တစ္ရက္မွာေတာ့ ဖတ္တီးမန္ေနဂ်ာကို သူေဌးက System ထဲက Invoice ေတြစာရင္းပိတ္ပါလို႕ က်ေနာ့္ေရွ႕မွာပဲေၿပာလိုက္
ပါတယ္။ အဲ့ေတာ့ သူကက်ေနာ့္ကြန္ၿပဴတာကို သံုးမယ္ဆိုၿပီးဖယ္ခိုင္းေတာ့ က်ေနာ္ဖယ္ေပးလိုက္ၿပီး တၿခားစားပြဲမွာ သြားထိုင္ေနလိုက္ၿပီး
သူဘာလုပ္သလဲ မသိမသာေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့ သူက MYOB ထဲက Invoice ေတြကိုစၿပီး ဖ်က္ဖို႕ၾကိဳးစားေနတာေတြ႕ရတယ္။
၃ ေယာက္ထဲရွိတဲ့ အခန္းလဲၿဖစ္ၿပီး စကားေၿပာရင္လဲ ၾကားရမွာဆိုေတာ့ က်ေနာ့္မွာ note pad တစ္ခုေပၚကို သူဖ်က္ေနတယ္လို႕ေရးၿပီး
သူေဌးေရွ႕မွာခ်ေပးလိုက္တယ္။ သူေဌးက မ်က္လံုးေတြၿပဴးသြားၿပီး သူတစ္ခုခုေရးၿပီး ၿပန္ေပးတယ္။ က်ေနာ္ဖတ္လိုက္ေတာ့ “ ဘယ္လို
လုပ္ၾကမလဲ ” တဲ့။ က်ေနာ္က သူ႕ကိုအေၾကာင္းတစ္ခုခုရွာၿပီး အၿပင္သြားခိုင္းလိုက္ လို႕ၿပန္ေရးလိုက္ေတာ့ သူေဌးက ဖတ္တီးကို အၿပင္
သြားၿပီး ဝယ္ဖို႔လုပ္ထားတဲ့ freezer တစ္ခုသြားၾကည့္ဖို႕၊ အခုသြားဖို႕ေၿပာပါတယ္။ သူထြက္သြားၿပီးတာနဲ႕ system ထဲက list ေတြနဲ႕
က်ေနာ္စစခ်င္း သိမ္းထားတဲ့ list ကိုယွဥ္ၾကည့္ေတာ့ Invoice ၂ ခုေပ်ာက္သြားပါတယ္။ က်ေနာ္က system ကို lock လုပ္လိုက္ၿပီး ဘယ္
နည္းနဲ႕မွ ဖ်က္မရေအာင္လုပ္ထားလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲ့ဒီလိုလုပ္လိုက္တာအပိုၿဖစ္သြားရတာပါ။ ဘာၿဖစ္လို႕လဲဆို
ေတာ့ က်ေနာ္ရံုးဆင္းသြားၿပီးေနာက္ သူရံုးခန္းကိုၿပန္လာ၊ သူေဌးနဲ႕စကားမ်ားၿပီးေနာက္ ရဲ ကိုသူကိုယ္တိုင္ပဲ ဖံုးဆက္ေခၚကာ ကိုယ္တိုင္
အဖမ္းခံလိုက္လို႔ပါပဲ။ သူေဌးကေတာ့ ေငြေတြလဲဆံုးခ်င္ဆံုးပါေစေတာ့ အမွဳကိစၥ ေတြမၿဖစ္ခ်င္လို႕ ရဲ ကို အမွဳမဖြင့္ဖူးေၿပာေပမယ့္ ရဲ က
ကိုယ္တိုင္အဖမ္းခံတဲ့ ကိစၥ ၿဖစ္တဲ့အတြက္ ရဲ ကပဲတရားလိုလုပ္ၿပီး အမွဳဖြင့္တရားစြဲမွာ ၿဖစ္ေၾကာင္းေၿပာလို႕သူေဌးမွာလဲ စိတ္မေကာင္း
စြာနဲ႕ ပဲလက္ေလွ်ာ့လိုက္ရပါေတာ့တယ္။

အဲ့ဒီ မန္ေနဂ်ာၿပသာနာၿပီးသြားတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ သူေဌးက ကုလားတစ္ေယာက္ကို အေထြေထြမန္ေနဂ်ာ ဆိုတဲ့ ရာထူးၾကီးၾကီးေပးၿပီး
ထပ္ဌားပါတယ္။ သူကေတာ့ က်ေနာ့္ရံုးမွာ ရံုးထိုင္ပါတယ္။ က်ားေၾကာက္လို႕ရွင္ၾကီးကိုး ရွင္ၾကီးက်ားထက္ဆိုး တဲ့ကိန္းကိုေရာက္သြား
ေတာ့တာပါပဲ။ က်ေနာ့္မွာလဲ သူသြားလိုတဲ့ေနရာကို ကားေမာင္းလိုက္ပို႕လို႕ Personal Driver ရာထူးပါထပ္ရသြားပါေသးတယ္။ သူက
ေတာ့ သူလူေတြအလုပ္သြင္း၊ ရွိေနတဲ့လူေတြကို သိမ္းသြင္းနဲ႕ (၃) လအတြင္းမွာပဲ ဘီလူးေခါင္းဇာတိၿပလာပါေတာ့တယ္။ သူကေတာ့
ဟိုလို အလြဲသံုးစားမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ဖူး Company တစ္ခုလံုးသူ႕လက္သူ႕ေၿခ ၿဖစ္ေအာင္မတရားနည္း နဲ႕လုပ္တယ္လို႕ပဲ တိုတိုေၿပာရတာ
ေပါ့ဗ်ာ။ သူ႕ကိုအေရာင္းေတြပါ ၿမွင့္တက္လာေအာင္၊ Contract အသစ္ေတြရေအာင္ ခန္႕ထားေပမယ့္ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ သူ႕ကိစၥ ေတြပဲ
သူလုပ္လို႕ (၃) လအထိဘာမွၿဖစ္မလာပါဘူး။ ဒီတစ္ခါေတာ့တခါေသဖူးၿပီးၿဖစ္တဲ့ သူေဌးကလဲ လက္ေႏွးမေနေတာ့ပဲ သူ႕ကိုအလုပ္က ထြက္ခိုင္း၊ သူ႕လူေတြကိုလဲ က်ဴပင္ခုတ္က်ဴငုတ္ မက်န္ေစရဆိုသလို အကုန္ရွင္းပစ္ရေတာ့တာပဲ။ သူကေတာ့ ေအးေအးေလးနဲ႕ထြက္
မသြားပဲ (၃) လအတြင္းမွာ Company ကတရားဝင္အတိအက်မလုပ္ထားတဲ့ကိစၥ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သိသြားေတာ့၊ S Pass သမား
ေတြမွာ လစာ ၁၈၀၀ အၿပည့္မေပးတဲ့ကိစၥ၊ သူ႕လူေတြကို မတရားအလုပ္ထုတ္ပစ္တယ္ဆိုတဲ့ကိစၥ ေတြနဲ႕ MOM ကိုသူကေခါင္းေဆာင္
ၿပီးတိုင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႕ဆိုင္ခြဲေလးေတြမွာ အခ်ိန္ပိုင္းခန္႕ထားတဲ့ private ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ တရားမဝင္အလုပ္သမားမ်ား
ခန္႕ထားပါတယ္ဆိုၿပီး ICA ကိုတုိင္ပါတယ္။ Local အလုပ္သမားေတြအတြက္လဲ CPF ကိုအၿပည့္အဝမေပးပဲ မလွိမ့္တပါတ္လုပ္ထားတယ္
ဆိုၿပီး CPF ကိုတိုင္ပါတယ္။ အဲ့ဒါေတြမၿပီးေသးဘူး က်ေနာ္တို႕ freezer ၾကီးေတြဟာ ကုန္ေခ်ာေတြသာသိုေလွာင္ဖို႔အတြက္ထားတာၿဖစ္
တဲ့အတြက္ အသားစိမ္းထားခြင့္မရွိပါဘူး၊ အဲ့ဒီအတြက္ အသားစိမ္းထားတယ္ဆိုၿပီး AVA ကိုတိုင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႕နဲ႕ပတ္သတ္သမွ်
အစိုးရ Agency ေတြအကုန္နီးပါးကိုတိုင္ လိုက္တာပါ။ က်ေနာ့္ကိုလဲ သူ႕ေနာက္ဆံုးလစာခ်က္လက္မွတ္လာေပးခိုင္းရင္းနဲ႕ က်ေနာ္တင္
ထားတဲ့ PR Application ကိုထိခိုက္ႏိုင္တယ္ဘာညာ ၿခိမ္းေခ်ာက္ေၿပာလိုက္ပါေသးတယ္။

သို႕ေသာ္ MOM ကေတာ့ သူတို႕ရဲ့ တိုင္တန္းခ်က္ဟာ ယုတ္တိမရွိပဲ အလုပ္သမားေတြ အလုပ္ထုတ္ခံရတိုင္း တိုင္ေလ့ရွိတဲ့ တိုင္ခ်က္လို႕ သေဘာထားၿပီး တိုင္ခ်က္ကိုပယ္ခ်လိုက္ပါတယ္။ CPF ကေတာ့ Company ရဲ့ CPF Account ေတြကိုစစ္ေဆးၾကည့္တဲ့ အခါအလုပ္သမား
တစ္ေယာက္ကိုေပးဖို႕ ၂၉ က်ပ္က်န္ေနတယ္ဆိုတာေတြ႕လို႕ ေပးဖို႕အေၾကာင္းသာစာပို႕ပါတယ္။ AVA ကေတာ့ သူတို႕တိုင္တန္းခ်က္ရွိ
တဲ့အတြက္လာေရာက္စစ္ေဆးမယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကိုၾကိဳတင္အေၾကာင္းၾကားတဲ့ အတြက္အစဥ္ေၿပသြားပါတယ္။ က်ေနာ့္မွာေတာ့
တစ္ေယာက္ထဲနဲ႕ ခ်ာလပတ္ရမ္းၿပီး စိတ္ဓာတ္လဲေတာ္ေတာ္ကိုက်သြားပါတယ္။ စကၤာပူမွာေနတဲ့ ကာလတစ္ခုလံုးမွာ ဒီတခုဟာ က်ေနာ့္
အတြက္စိတ္ဓာတ္အက်ဆံုးလို႕ ေၿပာရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ထဲ အစြမ္းကုန္ၾကိဳးစားၿပီးတစ္ဖက္ကတိုက္ခိုက္ခဲ့ သမွ်ကို
ေအာင္ၿမင္ေအာင္တြန္းလွန္ႏိုင္ခဲ့တယ္လို႕ ေၿပာရမွာပါ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္တံုးက က်ေနာ့္မွာ S Pass နဲ႕ PR ေလွ်ာက္ထားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ဘာအမွားအယြင္းမွမရွိခ်င္ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ တကယ္လို႕တဖက္ကတိုက္ခိုက္တာေတြေအာင္ၿမင္သြားလို႕ Company မွာပ်က္ဆီး
ရင္လဲ က်ေနာ့္မွာ pass လဲမရွိေတာ့ အလုပ္လဲၿပဳတ္ရမွာဆိုေတာ့ အလြန္စိုးရိမ္ရတဲ့ အေၿခအေနတစ္ခုမွာပါ။

အဲ့ဒီလိုစိတ္ဓာတ္က် အလြန္စိတ္ပ်က္ေနတဲ့ အခ်ိန္တစ္ခုမွာပဲ တစ္ရက္အိမ္ၿပန္ေရာက္လို႕ စာအိတ္ေပၚမွာ On Government Service
လို႕တံဆိပ္ပါတဲ့ စာအိတ္ထူထူ တစ္ခုကိုရတဲ့အခါ က်ေနာ့္ ႏွလံုးေတြအၿပင္ကိုခုန္ထြက္မတက္ရင္ခုန္စြာနဲ႔ စာအိတ္ကိုေဖာက္ၾကည့္ပါတယ္။
ဟိုးအရင္ကၾကားဖူးတဲ့ စာအိတ္က ထူရင္ Approve နဲ႕ စာအိတ္ကပါးရင္ Rejected ဆိုေတာ့ အခုစာအိတ္ကထူထူေလးၿဖစ္တဲ့အတြက္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေတာ့ အေတာ္ေကာင္းမိတာပါ။ က်ေနာ္ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အတိုင္းပါပဲ။ Congratulation! ဆိုတဲ့စာသားနဲ႕စတဲ့ က်ေနာ့္
PR Application ကိုလက္ခံတဲ့အေၾကာင္း ICA ကအေၾကာင္းၾကားစာပါ။ က်ေနာ့္ အိမ္မက္တစ္ခု အရမ္းကိုေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့အရာကို က်ေနာ္ စိတ္ဓာတ္အက်ဆံုးအခ်ိန္တစ္ခုမွာရတဲ့အတြက္ ဝမ္းသာမိတာ က်ေနာ္မ်က္ရည္ေတြ ေပါက္ေပါက္က်တဲ့အထိပါပဲ။

က်ေနာ္အဲ့ဒီ Company ကေန PR ရတဲ့အတြက္လဲ သူေဌးကိုအလြန္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ သို႕ေသာ္လဲက်ေနာ္တက္စြမ္းသမွ်စြမ္းစြမ္းတမံ
ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၿပီးၿပီ၊ က်ေနာ့္ဘဝရဲ့ ေရွ႕ေရးအတြက္ေရွ႕ကိုဆက္ေလွ်ာက္ဖို႕ က်ေနာ့္ PR Process ၿပီးလို႕ Blue IC ကို လက္ခံရၿပီးတာ
နဲ႕ အလုပ္ထြက္စာကို ခ်က္ခ်င္းတင္ၿပီး အလုပ္ကထြက္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီကေနေနာက္ပိုင္းကိုေတာ့ က်ေနာ္နဲ႕ Airline Industry အပိုင္း
ေတြကိုဆက္သြားတဲ့အတြက္ ဆက္မေရးေတာ့ပါဘူး။ ယခု စကၤာပူမွာ (၅) ႏွစ္ၿပည့္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ တစ္ကမာၻလံုးမွာ ရံုးခ်ဳပ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဖြင့္လွစ္ထားေသာ Japan Multi National Corporation ၾကီးတစ္ခုမွာ လက္ရွိအလုပ္အကိုင္ေကာင္းတစ္ခုကိုလုပ္ကိုင္ေနေပမယ့္ က်ေနာ့္ ဘဝကို ေအာင္ၿမင္တယ္လို႔ေတာ့ မသတ္မွတ္ပါဘူး။ ဒီထက္မကေအာင္ၿမင္ေအာင္ ေရွ႕ဆက္ၿပီးၾကိဳးစား ရံုးကန္ေနရအံုးမွာပါပဲခင္ဗ်ာ။ ။

ဖတ္ေပးၾကတဲ့ သူမ်ားကို ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္။