ၿဖတ္သန္းခဲ့ ေသာ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္

ထံုးစံအတိုင္းေရးရရင္ေတာ့ ဒီပိုစ့္က က်ေနာ့္ဘဝရဲ့ မွတ္တမ္းသက္သက္ပါပဲ။ Public Open Blog ၿဖစ္သည္ႏွင့္အမွ် ဝင္ေရာက္ဖတ္မိၾကတဲ့
သူငယ္ခ်င္း ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြအတြက္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာ သာယာေၿဖွာင့္ၿဖဴးတဲ့ ဘဝခရီးလမ္းကို ေလွ်ာက္လွန္းႏိုင္ၾကပါေစေၾကာင္း
ႏွစ္သစ္ကူးဆုေတာင္းေမတၱာပို႕သပါတယ္။

ၿဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္မွာေတာ့ က်ေနာ့္အတြက္တိုးတက္မွဳတစ္စံုတရာၿပသနဲ႕ႏွစ္တခုမဟုတ္သလိုဆုတ္ယုတ္တဲ့ႏွစ္လဲမဟုတ္ပါဘူး။
ၾကိဳတင္ plan လုပ္ထားတဲ့ အေပ်ာ္ခရီးေတြအၿပင္ အေရးေပၚအစီအစဥ္နဲ႔ထြက္တဲ့ခရီးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားထြက္ခဲ့လို႕ က်ေနာ့္အတြက္
ခရီးသြားႏွစ္တစ္ခုၿဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းဇန္နဝါရီလမွာ ပါပါးနဲ႕ မာမား စကၤာပူကိုလာေနၿဖစ္ၾကပါတယ္။ ၿပဳစုမယ့္သူ
အေမေရာက္လာတာနဲ႕ ေနမေကာင္းၿဖစ္ခဲလွတဲ့ က်ေနာ့္မွာ ေတာ္ေတာ္ၾကီးအၿပင္းအထန္ဖ်ားလိုက္ပါတယ္။ MC ကို (၄) ရက္ေလာက္ကို
ေနလိုက္ရၿပီး ေတာ္ေတာ္ၾကီးခံလိုက္ရပါတယ္။ Bukit Gombak ကေန Commonwealth က ၂ ခန္းအိမ္ကို ေရာက္ေတာ့ အထပ္ၿမင့္ၿဖစ္
တာေၾကာင့္ရယ္ ဒီအိမ္ကေတာ္ေတာ္ေလးလဲ ေအးတာေၾကာင့္ အိမ္အေၿပာင္းအေရြ႕ပင္ပန္းတာရယ္၊ အေအးမိတာရယ္ေပါင္းၿပီးဖ်ားသြား
ေတာ့တာပါပဲ။ ဒီႏွစ္ထဲမွာ က်န္းမာေရးနည္းနည္းေလးခ်ဴခ်ာတယ္ေၿပာရမယ္ဗ်ာ။ သို႕ေသာ္လည္းကာလၾကာရွည္စြာ ၿဖစ္ေနတဲ့ ေၿခေထာက္ကလမ္းေလွ်ာက္လိုက္ရင္ ထံုက်ဥ္တဲ့ၿပသနာကိုေတာ့ ဘာေဆးနဲ႕ေပ်ာ္သည္မသိ ေပ်ာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ၿဖစ္ေနတာေတာ့
ၾကာၿပီၿဖစ္ေပမယ့္ ဆရာဝန္ဆီကိုသြားမၿပၿဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးမေနႏိုင္တဲ့အဆံုးမွာေတာ့ Polyclinic ကိုသြားၿပၿပီး အထူးကုဆရာဝန္ထံ
ကိုေၿပာင္းလႊဲေပးဖို႕ request လုပ္လိုက္ပါတယ္။ Polyclinic ကေန Alexandra ေဆးရံုကအရိုးအေၾကာအထူးကု ဆရာဝန္ စီကို refer
လုပ္လိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္၊ ေန႕ခ်င္းပဲ X-Ray နဲ႕ ေရာဂါကိုရွာေဖြေပမယ့္ အကုန္ေကာင္းတယ္လို႕ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ၿဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိတဲ့ကုသ
မွဴ (၂) ခုကိုလုပ္ခိုင္းပါတယ္။ တစ္ခုကေတာ့ physiotherapy နဲ႕ အေၾကာေလွ်ာ့၊ေၾကာရိုးကိုဆြဲဆန္႕တဲ့နည္းပါ။ ေနာက္ခုကေတာ့ ေၿခဖဝါး
မွာမ်ားၿပသနာရွိေနလားဆိုၿပီး ေၿခဖဝါးကိုအထူးၿပဳကုသတဲ့ ဌာနကိုထပ္ၿပီး refer လုပ္ပါတယ္။ physiotherapy နည္းက နည္းနည္းပိုနီး
စပ္ေတာ့ အဲ့ဒါနဲ႕ ၂ ပါတ္ကို ၁ ၾကိမ္လုပ္ၿဖစ္ေပမယ့္ ထူးထူးၿခားၿခား သက္သာလာတာမေတြ႕ရပါဘူး။ ေဆးကုသမွဳကုန္က်စားရိတ္ကို
က်ေနာ့္ company ကေနေပးေခ်ေပးလို႕သာေတာ္ပါတယ္။

၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ထဲမွာေတာ့ ပထမဆံုးၾကိဳတင္စီစဥ္ထားတဲ့ ခရီးမဟုတ္တဲ့ ရန္ကုန္ကိုၿပန္ၿပီး အခြန္ေဆာင္တဲ့ကိစၥကိုလုပ္ပါတယ္။
ဒီခရီးရဲ့ detail ကို ေတာ့ ရန္ကုန္သို႕အခြန္ေဆာင္ခရီး ဆိုၿပီး blog တစ္ခုေရးထားၿပီးသားၿဖစ္လို႕ ဒီမွာဘာမွမေရးေတာ့ပါဘူး။ ရန္ကုန္မွာ
ေရာက္ေနတံုး ေၿခေထာက္ၿပသနာအတြက္ အာရံုေၾကာဆိုင္ရာအထူးကုသမားေတာ္ၾကီး ကိုသြးၿပၾကည့္ေတာ့ စကၤာပူကဆရာဝန္ေတြ
ဘာၿဖစ္တယ္ဆိုတာ (သိရက္နဲ႕မေၿပာတာလဲၿဖစ္မွာေပါ့) ဆရာဝန္မၾကီးက အတိအက်ေၿပာပါတယ္။ ကုသရမယ့္နည္းလမ္းကိုလဲေၿပာ
ေတာ့ စကၤာပူမွာ Tharapy ကုသတဲ့ပံုစံနဲ႕ထပ္တူက်တာေၾကာင့္ ဆရာဝန္မၾကီးေၿပာတဲ့အတိုင္း ေၾကာရိုးမွာရွိတဲ့ အာရံုေၾကာညွပ္ေနတာ
ဆိုတာကို အတိအက်သိလိုက္ရပါတယ္။ ပိုမိုအတိအက် သိခ်င္ရင္ေတာ့ MRI Scan နဲ႕ၾကည့္ဖို႕လိုတယ္လို႕ေၿပာလိုက္ပါတယ္။ စကၤာပူ
ၿပန္ေရာက္ေတာ့ ေဆးရံုကိုအရိုးအေၾကာဆရာဝန္ၾကီး နဲ႕ၿပသဖို႕ ရက္ခ်ိန္းထပ္ယူၿပီး MRI နဲ႕စစ္ေပးဖို႕ request လုပ္လိုက္ပါတယ္။ MRI
ဟာအင္မတန္ေစ်းၾကီးတဲ့ အတြက္ၿပန္စဥ္းစားႏိုင္ေၾကာင္းေၿပာေတာ့ Company ကေပးတာေၾကာင့္ Go Head လုပ္ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။
MRI ဖတ္ၿပီး တဲ့ေနာက္ေတာ့ Bill က ေငြ ၈၀၀ ေက်ာ္က်သင့္တာမွာ PR မို႕အစိုးရကစိုက္ေပးတာႏွဳတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ၆၀၀ ေက်ာ္ကို က်ေနာ့္
company ကေပးပါတယ္။ တစ္ႏွစ္ကိုအထူးကုဆရာဝန္ကုသစားရိတ္ ၈၀၀ ရွိတာကုန္ပါေတာ့တယ္။ MRI result ကိုလဲ အရိုးအေၾကာ
ဆရာဝန္က ရွင္းၿပေပမယ့္ သိပ္ၿပီးရွင္းရွင္းလင္းလင္း နားမလည္ပါဘူး။ ေၾကာရိုးမၾကီးမွာ အေၾကာတစ္ခုခုညွပ္ေနတာေလာက္ပဲအလြယ္
ေတြးထားလိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ အသည္းပါရဂူဆရာၾကီးဦးခင္ေမာင္ဝင္းရဲ့ အမ်ိဳးသမီး မာမားမိတ္ေဆြ ပါေမာကၡအန္တီကၿမန္မာလို အေသအၿခာရွင္းၿပမွပဲ ဘာကိုဘယ္လိုၿဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ အတိအက်သိရပါေတာ့တယ္။

၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လမွာေတာ့ တစ္မိသားစုလံုး အစ္မတစ္ဝမ္းကြဲရွိရာ တရုတ္ၿပည္ ရွန္ဟိုင္း၊ ဟန္က်ိဳး နဲ႕ စူက်ိဳးၿမိဳ႕မ်ားကိုအလည္
အပတ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကိုလဲ Blog သတ္သတ္ေရးထားၿပီးသားရွိလို႕ ဒီမွာထပ္မေရးေတာ့ပါဘူး။ ဒီခရီးေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့
Budget Airline နဲ႕ခရီးထြက္ဖို႕ဆိုတာကို ေတာ္ေတာ္တန္တန္မစဥ္းစားရဲေလာက္ေအာင္ၿဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိပဲ
ဒီခရီးကၿပန္လာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ေၿခေထာက္ထံုက်ဥ္တဲ့ေဝဒနာ လံုးဝေပ်ာက္ကင္းသြားပါတယ္။ therapy ေၾကာင့္
မဟုတ္သလို ေသာက္တဲ့ေဆးေတြေၾကာင့္လဲမဟုတ္တာအေသအၿခာသိပါတယ္။ တရုတ္ၿပည္ကအၿပန္မွာေတာ့ ရန္ကုန္ကေနလာတဲ့ညီမ
ေလးနဲ႕အတူ ပါပါးရန္ကုန္ကိုၿပန္ပါတယ္။

၂၀၁၁ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာတစ္လနားေနၿပီး ေအာက္တိုဘာမွာေတာ့ အခန္းေဖာ္သူငယ္ခ်င္းနဲ႕အတူ ထိုင္းႏိုင္ငံခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ကို အလည္ခရီး
ထြက္ခဲ့ၿပန္ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကိုလဲ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕သို႕အလည္တစ္ေခါက္ ဆိုၿပီး Blog တစ္ခုေရးၿဖစ္ခဲ့ၿပီးၿပီမို႕လို႕ထပ္အက်ယ္ခ်ဲ႕မေရး ေတာ့ပါဘူး။ ေအာက္တိုဘာလအတြင္းမွာေတာ့ ဘယ္မွေထြးေထြထူးထူးမသြားၿဖစ္ပဲ ႏိုဝင္ဘာလအတြင္းမွာေတာ့ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ ဂ်ာကာတာၿမိဳ႕ကို အလုပ္ကိစၥ နဲ႕ သြားရင္း ခရီးသြားဟန္လႊဲဆိုသလို အေရွ႕ေတာင္အာရွအားကစားၿပိဳင္ပြဲလာၿပိဳင္တဲ့ ၿမန္မာ့ရြက္ေလွအဖြဲ႕
နဲ႕ေတြ႕ဆံုခဲ့ရပါေသးတယ္။ အေသးစိတ္ကိုေတာ့ သံေယာဇဥ္မကုန္ႏိုင္ေသာ ဒီရြက္ေလွ ဆိုၿပီး blog post တစ္ခုေရးၿဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဂ်ာကာတာကအၿပန္ခ်န္ဂီမွာ အိတ္ေရြးေတာ့ checked in လုပ္လိုက္တဲ့ hand carry size luggage အေသးမွာ ဆီေတြရႊဲရႊဲဆိုၿပီးထြက္လာ
ပါတယ္။ ကိုယ့္အိတ္ထဲမွာ ဘာဆီမွမပါတာသိေတာ့ တၿခားအိတ္တစ္ခုခုကေနေပလာတာဆိုတဲ့အတြက္ ground handling လုပ္တဲ့ SATs
ကိုခ်က္ခ်င္း complain လုပ္ၿပီးတစ္ခုခုစီစဥ္ခိုင္းပါတယ္။ SATs က အိတ္ကိုၿပန္ၿပီး သန္႕ရွင္းေရးလုပ္ေပးပါမယ္၊ သူတို႕ Agent အိမ္ကို
လာယူၿပီးသန္႕ရွင္းေရးလုပ္၊ ၿပီးရင္ၿပန္ပို႕ေပးပါမယ္ဆိုေတာ့ ေနာက္တစ္ရက္မွာပဲ Lion Air က Agent လာယူၿပီးအိတ္ကို cleaning service ကိုပို႕ၿပီးေသၿခာသန္႕ရွင္းေရးလုပ္ေပးပါတယ္။

၂၀၁၁ ခုႏွစ္ လဆန္းပိုင္းမွာေတာ့ Standard Chartered Marathon မွာ Volunteer လုပ္ၿဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနာက္ေတာ့ မာရသြန္မွာ
Volunteer မပါေတာ့ဘူးလို႕ဆံုးၿဖတ္ထားပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကိုလဲ က်ေနာ္နဲ႕ Standard Chartered Marathon ဆိုၿပီး post ရွိပါတယ္။

၂၀၁၁ ခုႏွစ္ရဲ့ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွာေတာ့ ခြင့္ရက္ေတြလဲ မက်န္ေတာ့တဲ့အတြက္ဘယ္ခရီးမွထြက္စရာမရွိ၊ December ခရီးသြားရာသီၿဖစ္တဲ့
အတြက္ ေလယာဥ္ပ်ံလက္မွတ္ေတြကလဲ အလြန္ေစ်းၾကီးေနတယ္ဆိုေတာ့ စကၤာပူမွာပဲေနမယ္စိတ္ကူးေပမယ့္တရုတ္ၿပည္ကအမဝမ္းကြဲ
ရဲ့အမ်ိဳးသားက အသည္းအသန္မက်န္းမမာၿဖစ္ၿပီး တိမ္းပါးသြားတဲ့အတြက္ ရွန္ဟိုင္းကိုအေရးေပၚလိုက္သြားၿပီး ကြယ္လြန္သူရဲ့ စ်ာပနကို
သြားပါတယ္။ စကၤာပူ - ရွန္ဟိုင္း တိုက္ရိုက္ေလေၾကာင္းလက္မွတ္ေတြကုန္ေနၿပီၿဖစ္တဲ့အတြက္ တဆင့္ခံေတြနဲ႕သြားဖို႕ရာလိုက္ရွာေတာ့
ေဟာင္ေကာင္ကို Cathay Pacific နဲ႕သြား၊ ေဟာင္ေကာင္ကေန ရွန္ဟိုင္းကို Cathay ရဲ့ လက္ေအာက္ခံေလေၾကာင္း Dragon Air နဲ႕
ဆက္ဖို႕ လက္မွတ္ဝယ္လိုက္ပါတယ္။ Cathay က ခ်န္ဂီကေန မိနစ္ ၄၀ နီးပါးေနာက္က် ပ်ံတက္ခဲ့လို႕ ေဟာင္ေကာင္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ
connection flight အတြက္ အေၿပးအလႊားကိုတက္ခဲ့လိုက္ရတယ္။ ရွန္ဟိုင္းကိုေတာ့ ပံုမွန္အခ်ိန္အတိုင္းဆိုက္လို႕ ေလယာဥ္တံခါးဝကေန
ထြက္လိုက္ရင္ပဲ အပူထဲကေန Aircon ထဲဝင္လိုက္သလို အင္မတန္ေအးတဲ့ ေလထုကဆီးၾကိဳေနပါတယ္။ ရွန္ဟိုင္း Pudong Int'l ဟာ
အင္မတန္မွကိုၾကီးမားလွတဲ့ ေလဆိပ္ၾကီးပါပဲ။ လူဝင္မွဳၾကီးၾကပ္ေရး Arrival ကိုေရာက္ဖို႕၁၀ မိနစ္ေလာက္ကိုေလွ်ာက္လိုက္ရတယ္။
ေလဆိပ္ၾကီးကၾကီးေပမယ့္ ဝန္ေဆာင္ေနတဲ့ခရီးသည္ကနည္းတဲ့အတြက္ လူဝင္မွဳၾကီးၾကပ္ေရးကို သိပ္တန္းမစီရပဲ ကိစၥ ၿပီးသြားပါတယ္။
checked in လုပ္လိုက္တဲ့ luggage ကိုေရြးေတာ့ အက်င့္ၿဖစ္ေနတဲ့အတိုင္း luggage ကိုစစ္လိုက္ေတာ့ေသတၱာေဒါင့္မွာ ၆ လက္မေလာက္
ၿပဲေနတာေတြ႕တယ္။ အေပၚရံမဟုတ္ပဲအတြင္းထဲအထိဆိုေတာ့ ရွန္ဟိုင္း ground handling ကို complain လုပ္ပါတယ္။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ရဲ့
ဒုတိယနဲ႕ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ luggage ၿပသနာပါပဲ။ ရွန္ဟိုင္းေလဆိပ္ ဝန္ထမ္းက တရုတ္ေငြ ယြမ္ ၁၅၀ (S$30) ခန္႕ေပးပါမယ္တဲ့ ဒါမွ
မဟုတ္ၿပင္ေပးပါမယ္တဲ့။ က်ေနာ္က ရွန္ဟိုင္းမွာေနမွာမဟုတ္ပဲ တၿခားၿမိဳ႕ကိုခရီးဆက္ရအံုးမွာဆိုေတာ့ ယြမ္ ၁၅၀ ဆိုလက္ခံမလားဆို
ေတာ့ ဒီထက္ပိုရသင့္တယ္ထင္လို႕ ပိုေပးဖို႕ေၿပာတာ့ ဒီလိုဆိုရင္ ဒီကိစၥကိုစကၤာပူဖက္ကို ၿပန္ refer လုပ္ရပါမယ္၊ စကၤာပူမွာၿပန္ၿပီးေၿပာပါ
တဲ့။ က်ေနာ္ကလဲ တခါထဲ ၁၅၀ ယူလိုက္ရမွာမွားသြားတယ္။ complain report ဘာညာေတြယူၿပီးေလဆိပ္အၿပင္ခန္းမဖက္ထြက္ေတာ့
ဖံုးကဒ္ေရာင္းတဲ့ ေနရာေတြ႕လို႕ အင္မတန္ဖံုးကဒ္ဝယ္ရခက္တဲ့အတြက္ ေတြ႕တဲ့ေနရာမွာ ၿမန္ၿမန္ေလးဝယ္ထားလိုက္တယ္။ မလာခင္ထဲ
က အင္တာနက္ေပၚကရွာေဖြေလ့လာထားတဲ့ ရွန္ဟိုင္းေၿမေအာက္ရထားစီးဖို႕အတြက္ ဘူတာကိုသြားပါတယ္။ လက္မွတ္ဝယ္ေတာ့ စက္
မွာဝယ္ပါတဲ့၊ စက္ကလဲတရုတ္လိုေတြေရးထားေတာ့ ေဘးနားကအမိ်ဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို သြားမယ့္ေနရာၿပၿပီး လက္မွတ္ဝယ္ေပးဖို႕
အကူအညီေတာင္းရတယ္။

ရထားစီးဖို႕ ပလက္ေဖာင္းေပၚေရာက္ေတာ့ အေအးဒဏ္ကမခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ၿဖစ္လာလို႕ luggage ကိုဖြင့္ၿပီး မလာခင္ၾကိဳတင္ဝယ္လာတဲ့
Jacket ထူထူကိုထုတ္ဝတ္ရတယ္။ စီးရမယ့္ရထားရဲ့တဖက္လမ္းဆံုးမွာ ရွိတဲ့က်ည္ဆံရထားဘူတာရံုကိုသြားရမွာဆိုေတာ့ မွားစရာမရွိဘူး
ဆိုၿပီး စိတ္ေအးေအးနဲ႕လိုက္လာလိုက္တာ လမ္းတစ္ေနရာအေရာက္ေတာ့ ခရီးသည္ေတြအကုန္ဆင္းသြားၾကၿပီး က်ေနာ္တစ္ေယာက္ပဲ
ရထားေပၚက်န္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ရထားကေရွ႕ဆက္မသြားပဲ ေနာက္ၿပန္လွည့္ေမာင္းသြားေတာ့ တခုခုေတာ့မွားေနၿပီလို႕ ထင္ၿပီး
ေနာက္တမွတ္တိုင္မွာရပ္ေတာ့ ေလဆိပ္ကိုၿပန္ေမာင္းေနမွန္း သိေတာ့ အၿမန္ေၿပးဆင္းလိုက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ခ်န္ဂီကိုသြားသလို
တစ္ေနရာမွာ interchange လုပ္တာပါ။ ေၿမပံုမွာအေသအၿခာလဲမၿပထား Announcement ကလဲ မသဲကြဲေတာ့ ရွဳပ္ကုန္ေတာ့တာေပါ့။
ေၿမေပၚကိုတက္ ontrol station မွာသြားေမးေတာ့ ကံေကာင္းခ်င္တာ staff က English လိုတက္တာနဲ႕ ရွင္းၿပပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့
လမ္းမွန္ကိုေရာက္ၿပီးေနာက္ဆံုး က်ည္ဆံရထားဘူတာကို ေရာက္ပါတယ္။ လက္မွတ္ဝယ္ဖို႕ေနရာကို ေမးၿမန္းစံုစမ္းၿပီးဝယ္ၿပီးတဲ့ေနာက္
မွာေတာ့ ရထားကေနာက္ထပ္ ၂၅ မိနစ္ေလာက္မွာထြက္မွာဆိုေတာ့ စားဖို႕လဲအခ်ိန္မရွိေတာ့ပဲ ထြက္ဖို႕ဂိတ္ကိုတန္းေၿပးရပါတယ္။ ပထမ
တစ္ခါလာတံုးက အစ္မသင္ေပးထားလို႕ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ပဲရထားေပၚေရာက္ပါတယ္။ ဆင္းရမယ့္မွတ္တိုင္က ၃ ဘူတာေၿမာက္ ေလာက္မွာဆိုေတာ့ စိတ္ေအးေအးနဲ႕မထိုင္ႏိုင္ပဲ စိတ္ကပူေနမိတယ္။ ရထားက ဘူတာတစ္ခုမွာဆိုက္ေတာ့ luggage ကိုသတ္သတ္ထား
ေတာ့ စိတ္မခ်လို႔အေပါက္ဝနားသြားၾကည့္ေနမိၿပီး ေက်ာပိုးအိတ္ကို ထိုင္ခံုအေပၚကအိတ္ထားတဲ့ေနရာမွာထားလိုက္မိတယ္။ အစ္မစီက
ေနဖံုးလာၿပီး ဒီမွတ္တိုင္မွာပဲ ဆင္းလို႕ရတယ္ဆိုေတာ့ရထားကလဲ ရပ္ထားတာၾကာၿပီဆိုေတာ့ ထြက္သြားမွာဆိုးလို႕ေလာေလာေလာေလာ နဲ႕ ဆင္းလိုက္တာ ေက်ာပိုးအိတ္ကိုရထားေပၚေမ့ထားခဲ့လိုက္ပါတယ္။ ေက်ာပိုးအိတ္ဟာ အင္မတန္မွာတန္ဖိုးၾကီးေသာ အေရးၾကီးေသာ
Passport၊ DSLR Camera နဲ႕ iPad ပါပါတယ္။ Station Staff ကိုေၿပာေပမယ့္ တရုတ္လိုမေၿပာႏိုင္တာေၾကာင့္ သူတို႕မွာနားမလည္ႏိုင္
ၿဖစ္ေနေတာ့ အစ္မကဖံုးထဲကေန သူတို႕ကိုဘာသာၿပန္ေၿပာရင္း ဆိုရင္းကေန ေနာက္ဆံုးေတာ့ Enquiry ဆိုတဲ့ ေကာင္တာစီကိုေရာက္
သြားပါတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ Enquiry က Staff က English လိုတစ္လံုးႏွစ္လံုးေၿပာတက္ေတာ့ ၿဖစ္ေနတဲ့ၿပသနာကို သူ႕ကိုေၿပာၿပ
ႏိုင္လိုက္ပါတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲ သြားေနတဲ့ရထားရဲ့ schedule ကိုထုတ္ၾကည့္ၿပီး ဖံုးနဲ႕တစ္ေနရာၿပီးတစ္ေနရာဆက္ေနတာေတြ႕ေတာ့ ရထား
ကို မိေအာင္ သြားေနတဲ့လမ္းေၾကာင္းေပၚကဘူတာေတြကို ဆက္ၿပီးသတင္းပို႕ေနတယ္လို႕ထင္တာပဲ။ က်ေနာ့္မွာေတာ့ အပူလံုးဆို႕ၿပီး
ၿပန္ရပါေစလို႕ဘုရားဆုေတာင္းရံုကလြဲၿပီး ဘာမွမတက္ႏိုင္ပါဘူး။ က်ေနာ့္အစ္မကိုဒုကၡမေပးခ်င္လို႕ ကိုယ္ဟာကိုယ္ၾကံဖန္လာပါတယ္ဆိုမွ
သူ႕ခမ်ာ နာေရးရွိရက္နဲ႕ က်ေနာ့္ကိုကူညီရေအာင္ဘူတာကို ထြက္လာရပါတယ္။ Station Staff က သူေရွ႕ဘူတာေတြကို သတင္းပို႕ထား
ေၾကာင္း ၿပန္လာမယ့္သတင္းကိုေစာင့္ရမည္ၿဖစ္ေၾကာင္း သူတက္သေလာက္ရွင္းၿပပါတယ္။ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ တယ္လီဖံုးၿပန္
လာေတာ့ တက္သေလာက္နားလည္သေလာက္ အိတ္ေတြ႕ေၾကာင္းပါ။ ေနာက္ေတာ့ ဘူတာဝန္ထမ္းကိုေမးေတာ့ အိတ္ကိုရရွိေၾကာင္း
ဒီဖက္ကိုၿပန္လာမယ့္ ရထားနဲ႕ၿပန္ထည့္ေပးလိုက္မွာၿဖစ္ေၾကာင္း ေၿပာၿပပါတယ္။ တရုတ္ႏိုင္ငံမွည အခုလိုၿပန္ရတယ္ဆိုတာ အင္မတန္မွ ကိုကံေကာင္းတယ္ေၿပာရမွာပါ။ က်ည္ဆံရထားေတြဟာ သာမန္ထက္ေစ်းပိုၾကီးၿပီး ထိုင္ခံုနံပါတ္အတိအက်ေတြနဲ႕ ေရာင္းတာ၊ ထိုင္ရတာ
ဆိုတဲ့အတြက္ က်ေနာ္ထိုင္တဲ့ထိုင္ခံုတည့္တည့္အေပၚမွာ အိတ္ကိုအလြယ္တကူရွာေတြ႕တာေၾကာင့္လဲ ၿပန္ရႏိုင္လိုက္တာပါ။ ဘယ္လိုပဲ
ၿဖစ္ၿဖစ္ Station Staff ကိုအင္မတန္မွကိုေက်းဇူးတင္မိတာပါပဲ။

ဒီဇင္ဘာလ ၂၈ ရက္ေန႕မွာေတာ့ ရွန္ဟိုင္းၿမိဳ႕မွာကြယ္လြန္သူကို မီးသၿဂိဳလ္ပါတယ္။ ၂၉ ရက္ေန႕မွာေတာ့ စကၤာပူကိုေနာက္တစ္ေန႕ ၃၀ ရက္ေန႕မွာၿပန္ဖို႕အတြက္ ရွန္ဟိုင္းၿမိဳ႕မွာ တစ္ညအိပ္ၿပီး မေရာက္ဖူးေသးတဲ့ေနရာေတြ ေလွ်ာက္ၾကည့္ၿဖစ္ပါတယ္။ ၃၀ ရက္ေန႕ မနက္
ေစာေစာထၿပီး တည္းခိုးရာ Holiday Inn ကေန Pudong Int'l ကို taxi စီးရင္ ယြမ္ ၂၀၀ ေလာက္က်မွာမို႕လို႕ ရထားပဲစီးသြားၿဖစ္ပါတယ္။
ဒီတခါေတာ့ Shanghai Metro ရထားလမ္းတစ္ဝက္ကေန ေလဆိပ္စီကိုသြားတဲ့ အထူးအၿမန္ သံလိုက္ရထား စီးၿပီးသြားၿဖစ္ပါတယ္။
ေလယာဥ္လက္မွတ္ၿပရင္ ၁၀% ေလ်ာ့ေစ်းရပါတယ္။ Economy Class နဲ႕ VIP Class ဆိုၿပီး အတန္း ၂ ခုရွိၿပီးေစ်းက ၅၀ နဲ႕ ၁၀၀ ယြမ္
အသီးသီးပါ။ က်ေနာ္ေတာ့ Economy တန္းကပဲဝယ္စီးၿဖစ္ပါတယ္။ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ကိုေတာ့ ေငြပိုကုန္မခံေတာ့ပါဘူး။ ဒီရထားကရထား
သံလမ္းနဲ႕ ရထားကို သံလိုက္စက္ဝန္းနဲ႕ မထိေအာင္လုပ္ၿပီးေမာင္းတဲ့အတြက္ အလြန္ၿမန္ပါတယ္တဲ့ တစ္နာရီကို ကီလိုမီတာ ၄၀၀ ေက်ာ္
အထိေမာင္းႏိုင္ပါတယ္တဲ့။ Pudong ေလဆိပ္ကိုေခ်ာေခ်ာေမာေမာေရာက္ check in ဝင္၊ ေလဆိပ္ထဲမွာလိုက္ေလွ်ာက္ၾကည့္ေတာ့
ေလဆိပ္ကၾကီးေပမယ့္ ဘာမွေထြေထြထူးထူး မရွိပါဘူး။ ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ႕ခဲ့တာေတာ့ Suzhou ၿမိဳ႕ကနာမည္ေက်ာ္ Hairy Crab ကို
ေလဆိပ္အတြင္းက transit area တြင္းမွာေရာင္းတာပါပဲ။ ထြက္ခြာဖို႔အခ်ိန္ေစာေနေသးတာေၾကာင့္ မနက္ကနံနက္စာကို ဟိုတယ္မွာ ဝဝလင္လင္ မစားလာခဲ့ေတာ့ ဗိုက္ဆာတာနဲ႕ ထပ္စားၿပီးသြားရမယ့္ Boarding Gate ကိုသြားေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ ၁၁၂၀ ထြက္ရမွာကို
၁၁ အထိ boarding လုပ္ဖို႕မေခၚေသးတာနဲ႕ ေကာင္တာမွာသြားၾကည့္ေတာ့ ဂိတ္ေၿပာင္းသြားေၾကာင္း ေရးထားတာေတြ႕ေတာ့ အၿမန္ပဲ
ေၿပာင္းသြားတဲ့ ဂိတ္ကိုေၿပးရတယ္။ ေၿပာင္းသြားတဲ့ဂိတ္ေရာက္ေတာ့လဲ boarding မေခၚေသးၿပန္ဖူးဆိုေတာ့ ဝန္ထမ္းကိုေမးၾကည့္ေတာ့
ေလယာဥ္မွဴးမ်ားေနာက္က်ေနလို႕ နည္းနည္းေလာက္ေနာက္က်ထြက္ခြာႏိုင္ေၾကာင္းေၿပာပါတယ္။ က်ေနာ္က ေဟာင္ေကာင္ကေနတဆင့္
စီးရမွာၿဖစ္တဲ့အတြက္ ေနာက္က်လို႕မရပါဘူး။ ေနာက္က်ရင္ ဟိုဖက္က connection flight ကလြတ္သြားမွာပါ။ က်ေနာ့္မွာ transit ရွိတယ္
လို႕ေၿပာေတာ့ မွီႏိုင္ပါတယ္တဲ့ စိတ္မပူပါနဲ႕တဲ့။ အိုေကေပါ့ ခဏေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ ၁၁၂၀ က်ေတာ့ တရုတ္လိုတစ္ခုခုေၾကၿငသံ
ၾကားေတာ့ တရုတ္ေတြအံုးအံုးကြ်တ္ကြ်တ္ၿဖစ္တာနဲ႕ delay flight ၿဖစ္တာေၿပာတာထင္တယ္ဆိုၿပီး ေကာင္တာကိုအၿမန္ေၿပးေနရာယူတာ
ကိုယ္ေတာင္နည္းနည္းေလးေနာက္က်သြားတယ္။ ေသေသၿခာၿခာ တန္းစီၿပီးၿပသနာကို ေၿဖရွင္းေပးတာမဟုတ္တဲ့အၿပင္ ေၿမၿပင္ဝန္ထမ္း
ေတြမွာလဲ ဒီလိုၿပသနာမိ်ဳးကိုေၿဖရွင္းႏိုင္ဖို႕ အေတြ႕အၾကံဳအေလ့အက်င့္ အားနည္းဟန္တူပါတယ္။ တရုတ္ေတြ တေယာက္တေပါက္နဲ႕
departure gate မွာ ကမာၻပ်က္သလိုပါပဲ။ တကယ္ဆိုရင္ ေၿမၿပင္ဝန္ထမ္းေတြကိုဆူဆူပူပူလုပ္ေနလဲ က်ေနာ္တို႕မွာေၿဖရွင္းခ်က္တစ္စံုတ
ရာရႏိုင္ဖို႕မၿမင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ပဲ ဘယ္လိုစီစဥ္ေပးမလဲဆိုတာကို ေမးတာ တရုတ္လိုေမးေနတဲ့လူေတြကိုပဲရွင္းေန
တာေတြ႕ေတာ့ စိတ္ကေတာ္ေတာ္ေတာ့တိုလာေတာ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ မရမက ရင္ဖက္ကတက္ထားတဲ့နံမည္ ကိုဖတ္သူ႕နာမည္ကိုေခၚ
ေမးေတာ့ စကၤာပူကိုပ်ံမယ့္တိုက္ရိုက္ေလေၾကာင္းတစ္ခုခုနဲ႕ ၾကိဳးစားေနၿပီး တၿခားေလေၾကာင္းလိုင္းေတြက အေၾကာင္းၿပန္ၾကားခ်က္ကို
ေစာင့္ေနေၾကာင္းေၿပာၿပပါတယ္။ တၿခားခရီးသည္ေတြကိုေတာ့ ၇၅ ယြမ္ (S$15) တန္ေဘာက္ခ်ာေတြေပးၿပီး ေတာင္းပန္ေနတာကိုေတြ႕
ရတယ္။ ေဟာင္ေကာင္ကိုပဲသြားမယ့္ တရုတ္ေတြလဲ ၇၅ ယြမ္လဲရေရာထြက္သြားလိုက္ၾကတာေတာ္ေတာ္ၿငိမ္းခ်မ္းသြားပါတယ္။ က်န္တဲ့
connection flight ေတြရွိတဲ့ ခရီးသည္ေတြပဲ တပူပူတစာစာ လုပ္ၿပီးက်န္ခဲ့ေတာ့တယ္။ Newzeland ကိုသြားမယ့္သူ၊ အင္ဒိုနီးရွားကိုသြား
မယ့္သူ၊ စသည္ၿဖင့္ Airlines Hub တစ္ခုၿဖစ္တဲ့ ေဟာင္ေကာင္ကေနတဆင့္ပ်ံၾကမယ္ ခရီးသည္ကလဲေတာ္ေတာ္ကိုမ်ားၿပားပါတယ္။
ေနာက္ဆံုး ၁ နာရီနီးပါးေလာက္ေကာင္တာေရွ႕မွာ ရပ္ေစာင့္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ က်ေနာ္နဲ႕အတူ တၿခားခရီးသည္ ၄ ေယာက္ စကၤာပူကို Singapore Airlines (SQ) နဲ႕ ေနာက္တစ္နာရီၾကာေလာက္မွာထြက္မယ့္ ေလယာဥ္နဲ႕တင္ေပးလိုက္ႏိုင္ေၾကာင္းေၿပာပါတယ္။
အဆိုးထဲက အေကာင္းဆိုသလိုပဲ ေဟာင္ေကာင္ကေနတဆင့္ ၈ နာရီေလာက္ၾကာေအာင္ မသြားရေတာ့တဲ့အၿပင္ ကမာၻအေကာင္းဆံုး
ေလေၾကာင္းစာရင္းဝင္ SQ နဲ႕လဲပ်ံရအံုးမွာဆိုေတာ့ ၇၅ ယြမ္ေတာင္မယူေတာ့ပဲ ေၿမၿပင္ဝန္ထမ္းေခၚရာေနာက္ကိုလိုက္ၿပီး SQ ဖက္မွာၿပန္
check in ၿပန္လုပ္ၿပီး စကၤာပူကို ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ဇိမ္ရွိရွိေလးၿပန္ေရာက္ပါတယ္။

၂၀၁၁ ခုႏွစ္ရဲ့ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းကေတာ့ က်ေနာ့္အတြက္မေမ့ႏိုင္စရာ ပထမဆံုးအၿဖစ္အပ်က္မ်ားမွာ အေကာင္းအဆိုး ေရာယွက္ေနခဲ့တာပါပဲ။
က်ေနာ့္ဘဝရဲ့ ပထမဆံုးေသာ အၾကီးအက်ယ္ၿပသနာ ရွိတဲ့ အိတ္ကိုေမ့က်န္ခဲ့ၿခင္း၊ ေလေၾကာင္းခရီးစဥ္မ်ားအတြင္း အခုလို အၾကီး အက်ယ္ flight delay ၿဖစ္တာၾကံဳဖူးလိုက္ရၿခင္း၊ ပထမဆံုး Singapore Airlines Flight ကိုစီးဖူးၿခင္းတို႕ပါပဲ။ အၿမဲတမ္းလိုလို ခရီးထြက္
တိုင္း ခရီးသြားအာမခံဝယ္သြားတက္တဲ့ က်ေနာ္မွာ ဒီတခါေတာ့ အကုန္အက်ေတြေလွ်ာ့ခ်တဲ့အေနနဲ႕ မဝယ္သြားတဲ့အခါမွာမွ အိတ္ကကြဲ၊
ေလပ်ံကေနာက္က်နဲ႕ ကံေကာင္းလို႕ passport ၿပန္ရၿပီး စကၤာပူကိုၿပန္ေရာက္လာတယ္ေၿပာရမွာပါပဲ။ ရွန္ဟိုင္းမွာ ကြဲသြားတဲ့အိတ္ကို
ပစ္ခဲ့ၿပီး whole sales market ကေန luggage အသစ္တစ္လံုးေစ်းသက္သက္သာသာနဲ႕ ဝယ္လာလိုက္တာ ကံေကာင္းသြားပါတယ္။
စကၤာပူၿပန္ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ့္ကြဲသြားတဲ့အိတ္အတြက္ေလေၾကာင္းလိုင္းက ဝယ္ထားတဲ့အိတ္အသစ္ဖိုးၿပန္ေပးမယ့္ ဆိုၿပီးအေၾကာင္း
ၾကားလာေတာ့ အဆိုးထဲကအေကာင္းတစ္ခုထပ္ၿဖစ္ရပါတယ္။

၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ Financial Year အၿဖစ္သတ္မွတ္ၿပီးအသံုးစားရိတ္ကိုေလွ်ာ့ခ်၊ ေငြေၾကးစီမံခန္႕ခြဲမွဳကို ေသၿခာလုပ္
မယ္စိတ္ကူးထားပါတယ္။ ခရီးထြက္တာေတြကိုေတာ့ ေဒသတြင္းခရီးနဲ႕ ၿမန္မာႏိုင္ငံခရီးအစဥ္မသြားပဲနဲ႕ ၂၀၁၂ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းမွာ တၾကိမ္၊ ႏွစ္လည္မွာ တစ္ၾကိမ္နဲ႕ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွာ တစ္ၾကိမ္ ခရီးထြက္ဖို႕ ေမွ်ာ္မွန္းထားပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အတိုင္းၿဖစ္ပါေစလို႕ဆုေတာင္း
ရင္း ဒီပိုစ့္ကို နိဂံုးခ်ဳပ္ပါတယ္။ ။