ကြ်န္ေတာ္ ရြက္ေလွနဲ.ပင္လယ္မ်ား အပိုင္း (၃)

က်ေနာ္ blog မွာေရးသမွ်ဖတ္ေပးၾကတဲ့ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ညီအကို ေမာင္ႏွမ မ်ားအားလံုးႏွစ္သစ္မွာေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေၿမ႕ပါေစေၾကာင္း
က်ေနာ္ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။ ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း အိမ္ေၿပာင္းေရႊ႕တာနဲ႕ဘာနဲ႕မအားတာေၾကာင့္ post အသစ္လဲ
မတင္ႏိုင္၊ အေဟာင္းလဲ edit မလုပ္ႏုိင္တာခြင့္လႊတ္ပါခင္ဗ်ား။

ဒီအပိုင္းမွာေတာ့ သိပ္ဖတ္လို႕ေကာင္းမွာမဟုတ္ဘူးဗ်။ ၾကာၿပီဆိုေတာ့ မွတ္မိသေလာက္နဲ႕ လိုရင္းအခ်က္အလက္ေတြကိုပဲေရာက္ေအာင္ ေရးရၿပီး၊ ဟိုလူၾကီးကိစၥေတြပါတာကလဲ စာဖတ္တဲ့သူကို အနည္းနဲ႕အမ်ားေတာ့ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ၿဖစ္ေစမွာပါ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဘယ္လိုသေဘာနဲ႕မွမဟုတ္ပဲ က်ေနာ္ပါဝင္လွဳပ္ရွားခဲ့ရတဲ့ အခန္းက႑ေတြမွာအတက္ႏိုင္ဆံုး လုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္ဆိုတာကိုပဲ မွတ္တမ္း တင္ထားခ်င္တာပါခင္ဗ်ား။

က်ေနာ္တို႕ေခ်ာင္းသာကမ္းေၿခမွာ ပင္လယ္ၿပင္ေလ့က်င့္ခန္းေတြ ဆင္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ရန္ကုန္ကိုၿပန္ၿပီးေရွ႕မၾကာမီမွာ ဝင္ၿပိဳင္ၾက
ရမယ့္ အေရွ႕ေတာင္အာရွအားကစားၿပိဳင္ပြဲအတြက္ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ၿပင္ဆင္မွဳေတြဆက္လုပ္ၾကပါတယ္။ ေလွအမ်ိဳးအစား (၅) မ်ိဳးဝင္
ၿပိဳင္ၾကရာမွာ International 420 Class Men မွာ စည္သူမိုးၿမင့္နဲ႕ဖုန္းေက်ာ္မိုးၿမင့္တို႕ ညီအကိုတစ္တြဲ၊ International 420 Class Woman မွာ စုၿမတ္စိုး(ယခု Dr စုၿမတ္စိုး) နဲ႕ နန္းခမ္းေဆးတို႕အတြဲ၊ Laser II လို႕ေခၚတဲ့ ေလွအမိ်ဳးအစားအတြက္ ေအာင္ၿမင္သူနဲ႕
ေကာင္းၿမတ္ထုဋ္၊ အသက္ ၁၅ ႏွစ္ေအာက္ တစ္ေယာက္စီးေလွ Optimist တစ္ဦးခ်င္းၿပိဳင္ပြဲ (girl)အတြက္ မခ်စ္စု၊ Boy အတြက္ Autur၊
Optimist Team အတြက္ ေအာင္ၿဖိဳးနဲ႕ ေဆြဇင္၊ Laser Individual အတြက္ ကိုသီဟ တို႕ပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကဖို႕ေနာက္ဆံုး စာရင္းေပးပို႕
ထားပါတယ္။

International 420 Class, Laster II Class ေတြအတြက္ Australia က World Champion ေဟာင္း ၂ ေယာက္ကိုနည္းၿပအၿဖစ္ဌားရမ္း
ထားလိုက္ၿပီး Perth မွာ ၁ လခန္႕ေလ့က်င့္၊ ၿပင္သစ္နဲ႕ အီတလီတို႕မွာ ႏိုင္ငံတကာၿပိဳင္ပြဲအေတြ႕အၾကံဳယူဖို႕ၿပိဳင္ၿပိဳင္မစခင္ ၃ လခန္႕ၾကိဳ
တင္ထြက္ခြာသြားႏွင့္ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ က်ေနာ္တာဝန္ယူရတဲ့ Optimist Class အတြက္ရန္ကုန္မွာက်န္ခဲ့ၿပီး၊ က်ေနာ့္ကေလး
ေတြအတြက္ ပံုမွန္ Physical and On water training ေတြကို နည္းၿပခ်ဳပ္ရဲ့ကြပ္ကဲမွဳနဲ႕ဆက္လုပ္ရပါတယ္။ ဒါ့အၿပင္ ၿပည္ပထြက္ခြာဖို႕
အတြက္လိုအပ္တဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြပတ္စ္ပို႕ေတြကိုလဲ အားလံုးအတြက္တာဝန္ယူေဆာင္ရြက္ေပးရပါတယ္။ အကုန္လံုးရဲ့ စာအုပ္ေတြ
က အထူးႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ေတြဆိုေတာ့ အလြယ္တကူနဲ႕ေအာင္ၿမင္ေအာင္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေပမယ့္ က်ေနာ္ကေတာ့ ၿမန္မာအသင္းၾကီး
တစ္ခုလံုးရဲ့ Official လိုက္ပါသြားမွာမဟုတ္တဲ့အတြက္ ပံုမွန္ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ပဲေလွ်ာက္ထားတာ သြားဖို႕၁ ပါတ္အလိုအထိေတာင္မရ
ေသးပါဘူး။ ဒါနဲ႕အားကစားဝန္ၾကီးဌာနကိုအကူအညီေတာင္းေတာ့ စာတစ္ေစာင္ထုတ္ေပးပါတယ္။ အဲ့ စာကိုင္ၿပီးေႏွာက္ေႏွးေနတဲ့ က်ေနာ့္စာအုပ္ေနာက္လိုက္တာ ေနာက္ဆံုး ပါတ္စ္ပို႕မင္းၾကီး အဲ့တံုးကေတာ့ ဗိုလ္မွဴးၾကီးသက္ထုဋ္စီေရာက္သြားပါတယ္။ အမွန္အကန္ လာခဲ့လတ္ေပးရင္လံုးဝလက္မခံဘူးဆိုတဲ့ လူၾကီးပါပဲ။ ၿဖစ္ႏိုင္ေလာက္ပါတယ္၊ မင္းၾကီးကက်ေနာ့္စာအုပ္မွာ ခ်က္ခ်င္းလက္မွတ္ထိုးၿပီး စာအုပ္ကို သူ႕ရံုးကေနထံုးစံမရွိပဲထုတ္ေပးပါတယ္။

ဒီလိုနဲ့က်ေနာ္တို႕ အေရွ.ေတာင္အာရွအားကစားၿပိဳင္ပြဲဝင္ဖို႕ အတြက္ႏိုင္ငံကိုယ္စားၿပဳရြက္ေလွအသင္းဟာ ၿပိဳင္ပြဲမတိုင္မီ တစ္လေလာက္ ၾကိဳၿပီးၿပိဳင္ပြဲက်င္းပမယ့္ မေလးရွားႏိုင္ငံ၊ကြာလာလမ္ပူၿမိဳ.နဲ႕ကီလိုမီတာ ၆၀ ေလာက္မွာ ရွိတဲ့ Pork Dickson ဆိုတဲ့ၿမိဳ႕ ကိုသြားႏွင့္ၾက ပါ တယ္။ ပင္လယ္အေနနဲ.ေၿပာရရင္ မလႅကာပင္လယ္ေကြ.ပါ။ က်ေနာ္က ေလယာဥ္လက္မွတ္အခက္အခဲၿဖစ္ေနတာနဲ့ (၂) ပါတ္ေလာက္ အလိုၾကမွတစ္ေယာက္ထဲလိုက္သြားရတယ္ဗ်။

ဒီတစ္ခါကေတာ့ေဒသအတြင္း မွာအၾကီးမားဆံုးၿပိဳင္ပြဲၿဖစ္တာေၾကာင့္ ပိုၿပီးဂရုစိုက္ရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႕နဲ.အဓိက ယွဥ္ၿပိဳင္မယ့္ ၿပိဳင္ဖက္ ကေတာ့စကၤာပူပါ။ ေငြေၾကးခ်မ္းသာတဲ့အၿပင္ အစိုးရကေနဒီၿပိဳင္ပြဲအတြက္စုစုေပါင္း (၁) သန္းဖို.ေလာက္အကုန္ခံၿပီးၿပင္ဆင္ခဲ့တာလို.သိရပါတယ္။ က်ေနာ္တို.ကေတာ့ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးစနစ္နဲ့ က်ေနာ္တို႕ အန္ကယ္က အေမရိကန္ေဒၚလာဂဏန္း (၆)လံုးပမာဏကို
သူ႕ ကိုယ္ပိုင္ေငြေၾကးေတြနဲ႕ၿပိဳင္ပြဲကိုယွဥ္ၿပိဳင္ဖို.လွဳဒါန္းကူညီခဲ့တာပါ။ ၿပိဳင္ပြဲမွာယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႕ေလွအသစ္ ေတြကို ဝယ္ယူရာႏိုင္ငံ ကေန ၿပိဳင္ပြဲလုပ္တဲ့ေနရာကိုတိုက္ရိုက္ပို.ေဆာင္ခဲ့ၿပီး က်န္တဲ့ လိုအပ္တာေတြကိုေတာ့ ရန္ကုန္ကေန ေပ (၂၀) ကြန္တင္နာနဲ.ပို.ေဆာင္ထား ပါတယ္။ စလံုးကမ်ားဆို ေပ (၄၀) ကြန္တင္နာ (၂) လံုး။ ကိုယ္ပိုင္ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ေတြနဲ႕တေပ်ာ္တပါးၾကီးလာၾကတာေတြတယ္ဗ်။ ကမ္းစပ္မွာေတာ့ လာၿပိဳင္ၾကတဲ့ တစ္ႏိုင္ငံစီ အတြက္ရြက္ၿဖင္တဲၾကီးတစ္လံုးစီ ထိုးေပးထားၿပီးသက္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံအလံေတြကို တဲေရွ.မွာ စိုက္ထူထားၾကပါတယ္။ တဲေနာက္မွာေတာ့ခုနကြန္တင္နာေတြထားတားၿပီး၊ လိုအပ္တာေတြအကုန္အဲ့ဒီေနရာကေနပံပိုးဖို.ပါ။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ က်ေနာ္တို.ကြန္တင္နာက Aircon ပါတယ္ဗ်။ သူမ်ားႏိုင္ငံကလူေတြေတာင္ လာလာၿပီး က်ေနာ္တို. Base မွာ အပူလာေရွာင္ၾကရတာ။

ဒီပြဲမွာေတာ့က်ေနာ့္အဓိကတာဝန္အေနနဲ. Logistic Support နဲ့ Camera man ပါ။ ၿပိဳင္ပြဲအတြင္းနဲ႕ၿပင္ဆင္ေနခ်ိန္ေတြကိုမွတ္တမ္းယူဖို.ပါပဲ။ က်ေနာ္ကိုအန္ကယ္က Sony Digital အေသးတစ္လံုး၊ အၾကီးတစ္လံုး DVD ေပၚကိုတစ္ခါတည္းတင္တဲ့ camera အမ်ိဳးအစားဗ်၊ အဲ့ဒီအခိ်န္တံုးကေတာ့ ေနာက္ဆံုးေပၚပါ။ Digital Video Cam တစ္လံုးေပးထားပါတယ္၊ စုစုေပါင္း cameras (၃) လံုးနဲ့က်ေနာ္ပါ။ က်ေနာ္တိုၿမန္မာအသင္းမွာအားကစားသမား (၁၁)ဦး၊ ႏိုင္ငံၿခားသားနည္းၿပ (၃)ဦး၊ နည္းၿပခ်ဳပ္ (၁)ဦးပါပါတယ္။ နည္းၿပခ်ဳပ္ ကေတာ့ ၿမန္မာႏိုင္ငံသား တစ္ခိ်န္ကႏိုင္ငံဂုဏ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ရြက္ေလွအားကစားသမားၾကီးပါ။ အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္အၿဖစ္နဲ႔ႏိုင္ငံတကာဒိုင္လူၾကီး
အၿဖစ္ အန္ကယ္လ္၊ ေဆးမွဴးအတြက္ အန္ကယ္လ္ဇနီး ေဒါက္တာပါ။

အေရွေတာင္အာရွအားကစားၿပိဳင္ပြဲမ်ား ရဲ့ရြက္ေလွၿပိဳင္ပြဲဖြင့္ပြဲကိုေတာ ့ၿပိဳင္ပြဲက်င္းပတဲ့ကမ္းေၿခမွာပဲ ေဒသဆိုင္ရာၿပည္နယ္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ တက္ေရာက္ဖြင့္လႊစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဖြင့္ပြဲအခမ္းအနားက တတယ္ေတာ့တည္းခိုေနထိုင္တဲ့ ဟိုတယ္ကေန (၁) မိုင္ ေလာက္သာေဝး ေပမယ့္ မေလးလူမ်ိဳးမ်ားရဲ့ ဟိတ္ၾကီးဟန္ၾကီးလုပ္တဲ့ထံုးစံနဲ႕ သူတို.ဘယ္ေလာက္အေရးတယူလုပ္ လဲဆိုတာၿပခ်င္လို.Bus အေကာင္းစားၾကီး ေတြနဲ႕ ရဲအေစာင့္အေရွာက္ကားတန္း ေတြနဲ.ဖြင့္ပြဲကိုသြားရတယ္ဗ်။

ေနာက္ေန႕ၿပိဳင္ပြဲေတြစေတာ့ က်ေနာ္ရဲ့အလုပ္တာဝန္က မနက္အေစာၾကီးထၿပီး နည္းၿပေတြအတြက္ ဌားထားတဲ့ အင္ဂ်င္ေလွေတြ ကို ဆီၿဖည့္၊ ေလွထဲမွာအဆင္သင့္ထည့္ထားတဲ့ ေရခဲဗူးေတြထဲကိုေရခဲနဲ႕ ေသာက္စရာအရည္မ်ား၊ အသီးအႏွံေတြကိုၿဖည့္တင္းရပါတယ္။ နည္းၿပ (၃) ေယာက္ကေလွ (၃) စင္း၊ နည္းၿပခ်ဳပ္ကတစ္စင္းဆိုေတာ့ေလွ (၄) စင္းကိုေလွေတြကပ္ထားတဲ့ ပါကင္ကေန ဆီၿဖည့္ဖို.ေမာင္းရတာတယ္မလြယ္ဘူးဗ်ာ။ ေရခဲကလဲအနည္းဆံုး ၁၅ ကီလိုေလာက္သယ္ရတာဆိုေတာ့ ေန.စဥ္အေတာ္ပင္ပန္းပါတယ္။ ၿပိဳင္ပြဲေတြစဖို႕ေန႕ ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္တို.နည္းၿပခ်ဳပ္က မနက္အေစာၾကီးပင္လယ္ထဲကိုထြက္မယ္လို႕ ေၿပာထားတယ္ဗ်။ ဘာၿဖစ္လို.လဲဆိုေတာ့ ရန္ကုန္ကအန္တီမ်ားမွာၾကားစီစဥ္ေပးလိုက္တဲ့ ရွင္ဥဂပုတ္ကိုယ္ေတာ္ကိုေရေမွ်ာပူေဇာ္ဖို.ပါ။ ဘယ္နည္းဘယ္ပံု ယၾတာေၿခ တာလဲေတာ့က်ေနာ္တို.မသိပါဘူး။ အရွင္းလင္းဆံုးေၿပာရရင္အန္ကယ္ေတာင္မသိပါဘူး။သူသိရင္သူကအယံုအၾကည္မရွိေတာ့ ေပးမလုပ္ မွာ စိုးလို.သူ႕ေပးမသိေတာ့ပါဘူး။ နည္းၿပခ်ဳပ္ထြက္သြားၿပီး တစ္နာရီေက်ာ္ေလာက္ၾကာေတာ့ မ်က္စိမ်က္နာပ်က္နဲ႕ ၿပန္လာေတာ့ က်ေနာ္ကဘာၿဖစ္တာတံုးလို.ေမးေတာ့။ မင္းဘယ္သူမွေတာ့မေၿပာနဲ႕ေနာ္တဲ့ ငါေရသြားေမွ်ာတာရွင္ဥဂပုတ္ေဖာင္ကိုေရခ်ရံုရွိေသးတယ္၊ လိွဳင္းကၾကီးလို႕ လွိဳင္းပုတ္လိုက္တာတခါတည္းၿမဳပ္သြားတယ္တဲ့။

အို ဒီကိစၥကေတာ့အထူးလ်ိဳ.ဝွက္ကိစၥပါပဲ။ ၿပိဳင္ပြဲႏိုင္ရင္ေတာ့ေတာ္ေသးတယ္၊ ရွံးရင္ေတာ့ေရေမွ်ာတာၿပသနာေပၚလို.ဆိုၿပီး လက္ညိဳးထိုး ၾကမွာပါ။ က်ေနာ္လဲလံုးဝမေၿပာပါဘူး။ က်ေနာ္ကေတာ့နည္းၿပခ်ဳပ္ရဲ့ေလွနဲ.ေရထဲလိုက္ၿပီး ဓာတ္ပံုလိုက္ရိုက္သလို တခါတေလလဲ သတင္းေထာက္ေတြအတြက္ စီစဥ္ေပးထားတဲ့ ဇိမ္ခံသေဘၤာအေသးစားနဲ့လိုက္သြားေလ.ရွိပါတယ္။ ေရထဲေလထဲမွာ လွဳပ္ရွားေနတဲ့ ရြက္ေလွေတြ၊ လွိဳင္းေတြၾကားကေနနဲ႕ ကန္.သတ္နယ္ေၿမေတြထဲကို ဝင္ရိုက္လို.မရတာေတြေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ကိုၾကိဳးစားပမ္းစားရိုက္ခဲ့ ရတဲ့ဓာတ္ပံုေတြပါ။ ညေနအကုန္ၿပီးလို.ရွိရင္တီဗီြနဲ႕ ခ်ိတ္ၿပီးရုိက္ထားေတြၿပန္ၾကည့္ရတာ အလုပ္တစ္ခုပါ။ ၿပိဳင္ပြဲကစုစုေပါင္း (၇)ရက္ ဆိုေပမယ့္ ေစာေစာပိုင္းရက္ေတြမွာ က်င္းပတဲ့အငယ္တန္းအသင္းလိုက္ ၿပိဳင္ပြဲမွာေတာ့က်ေနာ္တို.အေရးႏိုမ့္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒီၿပိဳင္ပြဲမွာ အန္ကယ္က ေရႊတစ္ခုရဖို.မွန္းထားတဲ့အၿပင္၊ ႏိုင္ခဲ့ရင္က်ေနာ္တို. ၿမန္မာၿပည္အတြက္ ပထမဆံုးေရႊတံဆိပ္ၿဖစ္လာမွာပါ။ သို.ေသာ္လည္း မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ေလတိုက္ခတ္မွဳႏွဳန္းနည္းတဲ့အတြက္ က်ေနာ္တို.မေအာင္ၿမင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့ မနက္ပိုင္း ေလွေတြဆီၿဖည့္၊ ရိကၡာၿဖည့္ လုပ္ငန္းမွာ ၿပိဳင္ပြဲဆက္ၿပိဳင္စရာမရွိတဲ့ကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုကူခိုင္းရပါတယ္။

တစ္ရက္က်ေနာ္တို. ၿပိဳင္ပြဲဝင္ေလွေတြ၊ နည္းၿပခ်ဳပ္နဲ.အန္ကယ္တို.ေရထဲဆင္းသြားၾကပါတယ္။ အန္ကယ္က က်ေနာ္တို.ႏိုင္ငံအသင္း ကို ကိုယ္စားမၿပဳေတာ့ပဲ ႏိုင္ငံတကာဒိုင္လူၾကီးတာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို. ေရထဲသြားတာပါ။ သူတို.အားလံုးမရွိေတာ့တဲ့အခ်ိန္ၾကမွ ၿပိဳင္ပြဲက်င္းပေရးေကာ္မတီကေန က်ေနာ္တို႕တဲကိုလာၿပီး ၿမန္မာအသင္းၾကီးတစ္ခုလံုးရဲ့ေခါင္းေဆာင္ Chef De Mission လို.ေခၚပါတယ္၊ သူလာမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း KL ကေနထြက္ခြာလာၿပီလို.လာေၿပာပါတယ္။ သူ.အဆင့္အေနနဲ႕ ကေတာ့ၿမန္မာအစိုးရရဲ့ ဒုဝန္ၾကီး တစ္ဦး ဆိုေတာ့ မေလး ေတာ္ဝင္ရဲတပ္ဖြဲ.က က်ေနာ္တို.တဲကိုလာၿပီးလံုၿခံဳေရးယူထားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သိပ္မလိုအပ္တာေတြပါ။ က်ေနာ္ကနည္းၿပခ်ဳပ္စီကို စက္နဲ႕အေၾကာင္းၾကား၊ နည္းၿပခ်ဳပ္ကမွတဆင့္ အန္ကယ္ဆီကိုဖံုးနဲ့အေၾကာင္းၾကားေတာ့၊ မင္းဟာမင္းၾကည့္ စီစဥ္ ဧည့္ခံလိုက္ေတာ့ ဒီမွာၿပိဳင္ပြဲကအေရးၾကီးေနလို.မလာႏိုင္ေၾကာင္း အေၾကာင္းၿပန္ၾကားပါတယ္။ က်ေနာ္မွ ေတာ့ ကုန္းေပၚ မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို Uniform လဲခုိင္း ႏိုင္ငံေတာ္အလံတစ္ခုနဲ. သူတို.လာမယ့္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ၾကိဳေစာင့္ေနပါတယ္။ အေတာ္ၾကာေတာ ့ႏိုင္ငံေတာ္အလံေလးနဲ့ကားဆိုက္လာၿပီး Chef De Mission ဆင္းလာေတာ့ ဟာဒါကိုယ့္ကိုၾကိဳဆိုတဲ့ၾကိဳဆိုေရးအဖဲြ.လားဆိုေမးတယ္ဗ်။ ကဲကဲၾကိဳဆိုေရးနဲ့ဓာတ္ပံုရိုက္ပါအံုးဆိုေတာ့ ရိုက္ေပး လိုက္ရေသးတယ္။ ၿပိဳင္ပြဲက်င္းပေရးေကာ္မတီကေနသူတို႕ ရဲ့ ေသာင္ၿပင္ေပၚက ဗဟိုတဲမွာ ဂုဏ္ၿပဳ လက္ဖက္ရည္ နဲ့ ဧည့္ခံတယ္ဗ်။ ၿပီးေတာ့က်ေနာ္ကိုကပ္ၿပီး နဲနဲအခ်ိန္ဆြဲထားေပးပါ။ သူ.ကို ပင္လယ္ထဲ ေခၚသြားမယ့္ ဇိမ္ခံသေဘၤာ ကအခုမွလာေနတံုးတဲ့။ က်ေနာ္မွဘယ္လိုဧည့္ခံထားရမလဲေပါ့။ ဒါနဲ့က်ေနာ္က အဘ က်ေနာ္တို.ၿမန္မာ base ကို လိုက္ ၾကည့္ပါအံုးဆိုေတာ့ ေကာင္းသားပဲသြားၾကတာေပါ့ဆိုၿပီး က်ေနာ္တို. Base ကိုလိုက္ၾကည့္ပါတယ္။ ခဏေနေတာ့က်ေနာ္တို႕အတြက္စီစဥ္ထားတဲ့သေဘၤာေရာက္ၿပီ ဆိုေတာ့ ဆိပ္ခံတံတားကိုသြားၾကတယ္ဗ်။

က်ေနာ္တို. Chef De Mission စီးမွာၿဖစ္တဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္အလံတက္ခြင့္ရွိေတာ့ သေဘၤာဦးမွာအလံစိုက္ၿပီး ပင္လယ္ထဲထြက္ၿပီး ၿပိဳင္ပြဲကိုၾကည့္ရွဳအားေပးၾကတယ္။ ထံုစံအတိုင္း ဟိတ္ၾကီးဟန္ၾကီးနဲ့ မေလးရွားေတာ္ဝင္ကမ္းေၿခေစာင့္ရဲသေဘၤာက မလွမ္းမကမ္းကေန လိုက္ေစာက့္ေရွာက္ပါေသးတယ္။ သူလာေနတဲ့အခ်ိန္ၾကမွ က်ေနာ္တို.ၿမန္မာေလွတစ္စင္းေရွ.ဆံုးပန္းဝင္သြားေတာ့ အားကစားဝန္ၾကီး စီဖံုးဆက္ၿပီး လွမ္းသတင္းပို.လိုက္ေသးတယ္။ အန္ကယ္ကေတာ့ေရထဲကေနသူ.ဘုတ္နဲ.ခဏလာႏွဳတ္ဆက္ၿပီးၿပန္သြားတယ္ဗ်။ က်ေနာ္တို.အားကစားသမားေတြလဲၿမန္မာအလံတင္ထားတဲ့သေဘာၤတစ္စင္းဟဲ့ဆိုၿပီးအထူးအဆန္းနဲ.။

ေနာက္ (၂) ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ အန္ကယ္ကက်ေနာ္တို.ကို Uniform ေတြနဲ အစဥ္သင့္လုပ္ထား လူၾကီးတစ္ေယာက္ ထပ္လာစရာ ရွိတယ္လို.ေၿပာထားတယ္ဗ်။ မနက္အေစာၾကီးမွာအခန္းထဲကိုဖံုးလာေတာ့အန္ကယ္က ကေလးေတြေခၚၿပီးဆင္းလာခဲ့ လူၾကီးေရာက္ ေနၿပီလိုေၿပာေတာ့ ကေသာကေၿမာနဲ.ယူစရာရွိတဲ့ အင္မတန္ အေရးၾကီးေသာကင္မရာေတြယူၿပီးဆင္းသြားၾက တယ္ဗ်။ ေအာက္ေရာက္ေတာ့အန္ကယ္နဲ.လူၾကီးကမနက္စာစားေနပါၿပီ။ အစိုးရရဲ့ထိပ္တန္းတပ္မေတာ္အရာရွိၾကီးတစ္ဦးပါ။ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါ ေတြကမ်ားၿပီးလူၾကီး လက္လွဳပ္လဲဓာတ္ပံုရိုက္၊ ေခါင္းကုတ္လဲရိုက္နဲ. က်ေနာ့္မွာလဲ သူတို.နဲ့အၿပိဳင္အေရးၾကီးတဲ့ေနရာေတြမွာ အလုအယက္ ရိုက္လိုက္ရတာဗ်ာ။ အဲ့ဒီလူၾကီးကသူကိုယ္တိုင္ဓာတ္ပံုရိုက္တာဝါသနာပါပါတယ္။

(ေနာင္က်ေနာ္တို.ၿမန္မာၿပည္ၿပန္ေရာက္ေတာ့ဂ်ာနယ္ၾကီး ေတြရ့ဲမ်က္နာဖံုးေတြမွာက်ေနာ္ပင္လယ္ထဲသက္စြန္.ဆံၿဖားရိုက္ထားတဲ့ ပံုေတြ ကိုသူ.ရိုက္ထားတဲ့ပံုေတြဆိုေဖာ္ၿပသြားတာေတြ.ေတာ့အင္မတန္ရင္နာခဲ့ရပါေၾကာင္း၊ စကားခ်ပ္)။ ဒီအေၾကာင္းအရာကိုထ့ဲေရးထားတာကေတာ့ဒီလူၾကီးလာတာအဓိကမဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္ရိုက္ထားခဲ့တဲ့ပံုေတြကိုသူယူအသံုးၿပဳတဲ့အေၾကာင္းေၿပာခ်င္တာပါ။

ၿပိဳင္ပြဲေနာက္ဆံုးေန.မွာေတာ့ခရီးစဥ္တစ္ခုလံုးအမွတ္တရအၿဖစ္ဆံုးအၿဖစ္အပ်က္ၿဖစ္ခဲ့တာ။ အဲ့ဒီေန႕ကၿပိဳင္ပြဲရဲ့ ေနာက္ဆံုးေန. က်ေနာ္တို.ေလွႏွစ္မ်ိဴး မွာေရႊတံဆိပ္ႏွစ္ခုရတယ္ဆိုတာေသၿခာသေလာက္ၿဖစ္ေနေတာ့ အဲ့ဒီေလွေတြကမ္းကိုၿပန္တဲ့အခါက်ေနာ္တို႕ရြက္ေလွေလာက ထံုးစံအတိုင္းေရႊရတဲ့ေလွကကိုယ့္ႏိုင္ငံရဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္အလံလႊင့္ၿပီးၿပန္မွာ ဆိုေတာ့က်ေနာ့္အတြက္ အေရးၾကီးတဲ့ပံုေတြရဖို.အတြက္ နည္းၿပခ်ဳပ္နဲ.တူတူေရထဲဆင္းသြားၾကတာ။ ေလွႏွစ္စင္းစလံုးစိတ္ၾကိဳက္ရိုက္ၿပီး၊ ေနာက္တစ္စင္းက အလံလႊင့္ဖို.ကိုေရႊလားေငြလား မေသၿခာတဲ့ အတြက္မလႊင့္ၿဖစ္ဖူးဗ်။ သူတို.မွာေရထဲမွာၿပိဳင္ပြဲတြင္းၿပသနာရွိေနလို.ခံုရံုးမွာရွင္းၾကရမွာ၊ ခံုရံုးမွာႏိုင္ရင္ေရႊရၿပီး ရံွးရင္ဒုတိယ ၿဖစ္မွာဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကိုရင္ခုန္ရတဲ့အခ်ိန္ပါ။ နည္းၿပတစ္ေကာင္က သူ.ကုန္းေပၚကိုအၿမန္ၿပန္ခ်င္လို.သူ.အင္ဂ်င္ဘုတ္ ကိုယူသြား ေပးပါဆိုေတာ့ က်ေနာ့္သူ.စီကလက္လႊဲယူလိုက္တယ္။ အင္ဂ်င္သိပ္မေကာင္းဘူးလို.ေတာ့ေၿပာသြားတယ္ဗ်။ က်ေနာ္ကေအးေဆးပါေပါ့။

နည္းၿပခ်ဳပ္ကလဲ ဟိုခံုရံုးကိစၥအတြက္အေလာတၾကီးၿပန္သြားၿပီ။ အဲ့ဒီေန.ကၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ေဝၚကီေတာ္ကီတစ္လံုးပဲအန္ကယ္ရဲ့ အမ်ိဳးသမီး အန္တီစီမွာပါသြားတယ္။ က်န္တဲ့စက္ေတြအကုန္လံုးဘာေၾကာင့္မွန္းမသိဘူးမယူသြားၾကဘူး။ က်ေနာ္ေရထဲမွာတစ္ေယာက္ထဲ က်န္ၿပီး ၿပန္မယ္ဆိုၿပီးေမာင္းထြက္ေတာ့အင္ဂ်င္သံကလံုးဝမမွန္ဘူး။ မီးခိုးကလဲ ထြက္ၿပီးေရွ.ကို သြားသင့္သေလာက္မသြားဘူးၿဖစ္ေနတယ္။ ညေနပိုေစာင္းလာေတာ့ ေလကပိုတိုက္ၿပီးလွိဳင္းကလဲၾကမ္းလာ၊ ေရစီးကပင္လယ္ထဲကို ၿပန္စီးေနတာဆိုေတာ့ ေရဆန္ကိုတက္ရသလို ၿဖစ္ေနတယ္။ ဒါနဲ႕က်ေနာ္ နည္းအမိ်ဳးမ်ိဳးနဲ့ၾကိဳးစားေသာ္လည္း ေလွကကမ္းနဲ့ ပိုေဝးေဝးေနေရာ။ ဒါနဲ.စက္ေပၚကေနေခၚၾကည့္ေတာ့ အန္တီက ၿပန္ထူးတယ္။ က်ေနာ္ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ပ်က္ေနလို.လာကယ္ပါ လို.သတင္းပို.လိုက္ႏိုင္တယ္။ အန္တီကေတာ့သူ.တို.ကမ္းကို ခံုရံုးကိစၥရွိလို.အေလာတၾကီးၿပန္ေနေၾကာင္း အၿမန္ဆံုးလာကယ္ခိုင္းမယ္လို.ေၿပာတယ္။ ဒါနဲ.မိုးက ေတာ္ေတာ္ေလးခ်ဳပ္လာၿပီး လိွဳင္းေၾကာင့္ ေလွကေမွာက္မလိုၿဖစ္တာႏွစ္ခါေလာက္ရွိတယ္။ၿဖစ္ခ်င္တာမ်ားေလွေပၚမွာ life jacket၊ အခ်က္ၿပပစၥည္းေတြကမပါဘူး။ ေရခဲဘူးနဲ႕အခ်ိဳရည္ေတြပဲပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ကင္မရာေတြကို ေရခဲဗူးထဲထည့္ၿပီးကိုယ့္အနားမွာထားလိုက္တယ္။ မေတာ္တဆ ေလွေမွာက္သြား ရင္ဒီေဖာ့ဘူးၾကီးဖက္ၿပီးေနရမွာဆိုၿပီးအစဥ္သင့္ၿပင္ထားတာပါ။

အဲ့ဒီတစ္ခါေလာက္အသက္နဲ့နီးတာ ခုအခ်ိန္ထိမၾကံဳဖူးေသးပါဘူး။ ဘယ္ေလာက္ပဲေရကူးတက္တယ္ေၿပာေၿပာ ပင္လယ္ထဲ ညေမွာင္ေမွာင္ၾကီးထဲကူးရမွာေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ေက်ာခ်မ္းတယ္ဗ်။ ကမ္းေၿခနဲ.ေတာ့ေတာ္ေတာ္ေလးေဝးလာၿပီး က်ေနာ္ရဲ့ေဝၚကီေတာ္ကီ မွာအသံတခ်ိဳ.ၾကားရေသာ္လည္းအလွမ္းေဝးေတာ့ေၿပာမရေတာ့ဘူး။ ေလွအင္ဂ်င္ကေတာ့လံုးဝရပ္သြားၿပီး ေရစီးေခ်ာင္း အတိုင္းပင္လယ္ထဲကိုေၿမာေနတာဗ်။

သူတိုေစာင့္ေနရင္ ဘယ္ေတာ့လာမွန္းမသိေတာ့ က်ေနာ္ပတ္ဝန္းက်င္ကိုၾကည့္တဲ့အခါ မေလးရွားေတာ္ဝင္ရဲသေဘၤာတစ္စင္းနဲ. ေရတပ္ကေလသြင္းဘုတ္တစ္စင္း ကမ္းဖက္ကိုေမာင္းေနတာေတြ.တယ္ဗ်။ ပင္လယ္တစ္ခုလံုး ဒီႏွစ္စင္းပဲက်န္ေတာ့တာဆိုေတာ့ က်ေနာ္ၾကိဳးစားၿပီးလက္နဲ.အခ်က္ၿပၾကည့္တယ္။ ေဝၚကီေတာ္ကီထုတ္ၿပီး ရွိသမွ်လိုင္းေတြေၿပာင္းၿပီး May Day ေခၚတာလဲ ဘယ္သူမွ အေၾကာင္းမၿပန္ဆိုေတာ့ စိတ္ေတာ္ေတာ္ကိုပူေနၿပီ။ ခုနကႏွစ္စင္းကလဲ ၿမင္ေလာက္တဲ့အရိပ္အေယာင္မရွိဘူး။ ခနေနေတာ့ခုနကေရတပ္ ေလသြင္းေလွ ၿပန္လွည့္လာတာေတြ.ရတယ္ဗ်။ က်ေနာ္အခ်က္ၿပတာၿမင္သြားပံုရတယ္။ သူတို.အနားေရာက္လာေတာ့ က်ေနာ္ေလွပ်က္ လို. ကူညီပါဆိုေတာ့သူတို.ၾကိဳးနဲ့ဆြဲသြားေပးမယ္တဲ့။ ေအာ္မေလးကံၾကီးေပလို.ဗ်ာ။ ကမ္းေရာက္ခါနီးလမ္းတစ္ဝက္ေလာက္မွာေရတပ္ ေရေပၚ ရွပ္ေၿပးယာဥ္တစ္စင္း ကေဘးခ်င္းယွဥ္ၿပီးလာေမးတယ္၊ ၿမန္မာေလွလား၊ သူတို.သတင္းရလို.လာကယ္တာတဲ့။ ဒီလိုနဲ.ကုန္းေပၚ ေရာက္ေတာ့မိုးခ်ဳပ္ေနပါၿပီ။ ကုန္းေပၚကိုေၿခခ်တာနဲ.ေဝၚကီေတာ္ကီေပၚကေန နည္းၿပခ်ဳပ္အသံေပၚ လာၿပီး “ဟိန္းဦးၾကားလား၊ အေၾကာင္းၿပန္တို.မင္းကိုလာကယ္ဖို.စီစဥ္ေနၿပီ” တဲ့ဗ်ာ။ သူတို.လာကယ္တဲ့အခ်ိန္ထိဆိုရင္ က်ေနာ္ကို မိုးခ်ဳပ္ၾကီးထဲမွာရွာေတြ.ပါေတာ့ မလား။ ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္က်ေနာ္နားလည္ ပါတယ္။က်ေနာ္တို.ႏိုင္ငံအတြက္ ေရႊတစ္ခုရဖို.ကိုသူတို.မွာၾကိဳးစားေနၾကရတာေလ။

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ က်ေနာ္တို့ ၿမန္မာရြက္ေလွအသင္း ဟာ သမိုင္းတြင္မယ့္ေရႊတံဆိပ္ (၃) ခုနဲ႕ ေၾကးတံဆိပ္တစ္ခုရခဲ့ၾကပါတယ္။ ဆုေပးပြဲမွာေတာ့ က်ေနာ္တို.ဆီကို အစိုးရတပ္မေတာ္ထိပ္တန္းအရာရွိၾကီး၊ အားကစားဝန္ၾကီး၊ Chef De Mission ဒုဝန္ၾကီး နဲ့ ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါ အမ်ားအၿပား တက္ေရာက္ခ်ီးၿမွင့္ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တို.ေအာင္ပြဲခံၿပီး ၿမန္မာၿပည္ၿပန္ဖို.လုပ္ေနခ်ိန္မွာ ေတာ့ က်ေနာ္ကို အန္ကယ္ကေခၚၿပီး မနက္ေလယာဥ္နဲၿပန္ဖို.နဲ.ရန္ကုန္ေရာက္တာနဲ့ ရိုက္လာတဲ့ဗီဒီယိုေခြကို edit လုပ္ဖို.သူ.ရံုးကလူေတြနဲ.ကူညီပါ၊ edit လုပ္ၿပီးတာနဲ့.ႏိုင္ငံေတာ္အၾကီးအကဲတပ္ခ်ဳပ္ၾကီးကိုယ္တိုင္ၾကည့္မလို.ပါတဲ့။ က်ေနာ္ amateur ရိုက္ထားတဲ့အေခြကိုၿပလို. ၿဖစ္ပါ့မလားဆိုေတာ့၊ မတက္ႏိုင္ဘူး၊ သူကၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ၿပရမွာေပါ့၊ ဘယ္ၿဖစ္ပါ့မလဲတဲ့။

ဆက္ပါအံုးမယ္ေနာ္ ...