က်ေနာ့္ရဲ့ငယ္ဘဝ အပိုင္း (၄)

က်ေနာ့္ရဲ့ငယ္ဘဝ အပိုင္း ၃ ကို လြန္ခဲ့တဲ့မတ္လကတင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ယေန႕တိုင္ဆက္ၿပီးမေရးၿဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွာ လက္ရွိၿဖစ္ေပၚ ၾကံဳေတြရတဲ့အေတြ႕အၾကံဳေတြ၊ သတင္းဘာသာၿပန္ေတြေရးေနတာေတြေၾကာင့္ဒီအေၾကာင္းကိုလံုးဝေရွ႕မဆက္ၿဖစ္ခဲ့ဘူး။ အခုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေမးတာရယ္အခုတေလာဘာမွေထြေထြထူးထူးေရးစရာမရွိတာရယ္ေၾကာင့္ဆက္ၿပီးေရးဖုိ႕ၿဖစ္လာခဲ့တာပါ။
ေနာက္တစ္ခုကဒီက်ေနာ့္ငယ္ဘဝအေၾကာင္းက က်ေနာ့္ကိုယ္တိုင္ေရးမွတ္တမ္းအေနနဲ႔သာေရးတာမို႕က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြသိပ္ဖတ္
လို႕ေတာ့ေကာင္းမယ္မထင္ပါဘူးလို႕ၾကိဳေၿပာပါရေစဗ်ာ။

၈ တန္းေက်ာင္းသားႏွစ္အတြင္းေက်ာင္းမွာအမွတ္အရဆံုးအၿဖစ္ကေတာ့ PT (Physical Training) အခ်ိန္ hall ထဲမွာသြားရမွာကိုမသြားပဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္အခန္းထဲမွာသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ကဲေနလိုက္တာ ဟိုးေအာက္ကေက်ာင္းအုပ္ၾကီးရံုးခန္းကေနေတာင္လွမ္းၿမင္ရလို႕၊ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကိုအေခၚခိုင္းၿပီးရံုးခန္းေရွ႕မွာၾကိမ္လံုးနဲ႕ ၃ ခ်က္စီအေဆာ္ခံလိုက္ရတာပါပဲ။ အခန္းထဲမွာက်န္ခဲ့တဲ့အထဲမွာ
မိန္းကေလးေတြလဲပါေတာ့ဆရာၾကီးကၾကိမ္လံုးနဲ႕ထြက္လာတာၿမင္တာနဲ႕သူတို႕ကမ်က္ရည္ေလးေတြက်ၿပလိုက္ေတာ့ၾကိမ္ဒဏ္က
လြတ္ၿငိမ္းခြင့္ရၿပီးက်ေနာ္တို႕ေယာက်ၤားေလးေတြပဲအေဆာ္ခံထိခဲ့ရတာပါ။ အဲ့ဒီတံုးကက်ေနာ္တို႕ဗဟန္း ၂ ရဲ့ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးက
ဆရာၾကီးဦးၾကည္ဝင္းပါ။ စီးကရက္ကိုမနားတန္းေသာက္တက္ၿပီး၊ လက္ၾကားမွာစီးကရက္၊ တၿခားလက္တဖက္မွာေတာ့ၾကိမ္လံုးကိုကိုင္
ၿပီးလမ္းေလွ်ာက္စစ္ေဆးၾကည့္ရွဳေနတက္ပါတယ္။ ဆရာၾကီးကိုကြယ္ရာမွာနံမည္ေၿပာင္ “တာတီး” လို႕လဲေခၚပါတယ္။ တာတီးလို႕ေခၚ
တဲ့အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ရွပ္ရွင္တစ္ခုမွာဦးေက်ာ္ဟိန္းသရုပ္ေဆာင္ေတာ့ရုပ္ရွင္ထဲကဇာတ္ေကာင္နာမည္က
တာတီးၿဖစ္ၿပီးတုတ္ၾကီးတစ္ေခ်ာင္းကိုင္ၿပီးေလွ်ာက္ေလွ်ာက္သြားတက္ေတာ့၊ ၾကိမ္လံုးတစ္လံုးကိုင္ၿပီးေလွ်ာက္တက္တဲ့ဆရာၾကီးနဲ႔တူတာ
ေၾကာင့္ေက်ာင္းသားေတြကတာတီးလို႕နာမည္ေပးလိုက္တယ္လို႕သိရပါတယ္။

က်ေနာ္ ၈ တန္းႏွစ္မွာေရကူးေနတာေတြ၊ တၿခားအေပါင္းအသင္းေတြမ်ားလာတာရယ္ေၾကာင့္ ၉ တန္းႏွစ္ကိုေရာက္တဲ့အခါက်ေနာ္ မွန္း ထားသေလာက္အခန္းေကာင္းမရခဲ့ပဲ D ခန္းပဲေရာက္ခဲ့တယ္။ ၉ တန္းႏွစ္မွာေတာ့က်ေနာ့္အပိုင္း ၃ မွာေၿပာခဲ့တဲ့သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ပိုမို ရင္းရင္း ႏွီးႏွီးေပါင္းၿဖစ္လာတယ္။ တၿခားအခန္းေဖာ္သူငယ္ခ်င္းေတြလဲရွိေတာ့ရွိတယ္သိပ္ေတာ့မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ အားကစားေတာဆက္မလုပ္
ၿဖစ္ေတာ့ပဲ ၉ တန္းဆိုတာ ၁၀ တန္းရဲ့အေၿခခံဆိုတဲ့အတိုင္းစာကိုေတာ့တက္ႏိုင္သမွ်လုပ္ၿဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္အရမ္းၾကိဳက္တဲ့ ေကာင္မေလးကို ၈ တန္းႏွစ္ကိုေရာက္လာၿပီဆိုေတာ့က်ေနာ္နဲ႕ေက်ာင္းတက္တဲ့အခ်ိန္တူသြားၿပီေပါ့။ဘာမွေတာ့ဆက္ၿပီး ၾကိဳးစားပမ္းစား လိုက္ၿပီးၾကိဳက္တာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္ထဲမွာေတာ့အေတာ္ကိုခ်စ္တယ္ထင္တာပဲ။ ၉တန္းႏွစ္မွာသခ်ၤာက်ဴရွင္က ဆရာစံလမ္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အိမ္မွာဆိုေတာ့အဲ့ဒီကိုက်ဴရွင္သြားရင္းနဲ႕သူတို႕အိမ္ေဘးကက်ေနာ္တို႕ထက္တစ္တန္းငယ္တဲ့တီတီစီေက်ာင္းကသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ထပ္ရတယ္။ သူနဲ႕တၿဖည္းၿဖည္းအေတာ္ခင္သြားၿပီးရင္းရင္းႏွီးႏွီးေပါင္းၿဖစ္တယ္။ TTC ေက်ာင္းကိုလဲခဏခဏ သြားလည္၊ ကုကိၠဳင္းေရကူးကန္မွာေရသြားကူးနဲ႕ေက်ာင္းခ်င္းမတူတဲ့သူငယ္ခ်င္းအသစ္တစ္ေယာက္ရတာ။ သူကနည္းနည္း မိုက္မိုက္ ကန္းကန္းဆန္တယ္ဗ်၊ ရန္ၿဖစ္ခ်င္တယ္ေသြးဆူတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ တစ္ရက္ေတာ့ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး၊ ခ်ိန္းၿပီးထိုးပြဲလုပ္ခ်င္တယ္တဲ့၊ ငယ္တံုးၾကေတာ့နားမလည္ဘူးေလ၊ ေက်ာင္းကအခန္းမွာ ၄ ေယာက္တစ္တြဲထိုင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိတယ္ဗ်၊သူတစ္ေယာက္နဲ႕ က်ေနာ္အပါအဝင္က်န္တဲ့ ၃ ေယာက္နဲ႕တစက္မွမတဲ့ဘူး။ သူ႕ကိုယ္သူလဲကြန္ဖူးတက္တယ္ဆိုေတာ့၊ ခုနကသူငယ္ခ်င္းနဲ႕ ခ်ိန္းခ်မလား ဆိုေတာ့ကြန္းဖူးေကာင္ကလဲမၿငင္းဘူးဗ်။

အဲ့ဒီေတာ့တစ္ညေနကုကိၠဳင္းေရကူးကန္လမ္းထဲမွာခ်ိန္းၿပီးခ်ၾကေရာ၊ ကြန္းဖူးေကာင္ကလဲမေခဘူးတစ္ေယာက္ထဲလာတာ၊ က်ေနာ္တို႕ ဖက္က ၃ ေယာက္ဗ်။ အစကေတာ့က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းဖက္ကသာသလို ရွိေပမယ့္ရုတ္တရက္ေၿခေခ်ာ္လဲသြားတာကို ကြန္ဖူးေကာင္က အေပၚကေနခြထိုးမယ္လုပ္တယ္။ က်ေနာ္ကက်ေနာ့္စက္ဘီးေပၚကေနပြဲၾကည့္ေနတာ၊ က်ေနာ္သူငယ္ခ်င္းလဲသြားေတာ့ေဟ့ေကာင္ ေတာ္ၿပီေလလို႕ေၿပာတာကိုမရပ္ေတာ့အေပၚကေနခြထိုးဖို႕ၾကံေနတဲ့ကြန္းဖူးေကာင္ကိုစက္ဘီးနဲ႕ေၿပးတိုက္ၿပီး၊ စက္ဘီးဘားတန္းမွာ တက္ထားတဲ့စတီးေလထိုးပိုက္ကိုၿဖဳတ္ၿပီး “ေဟေရာင္ မင္းေရွ႕မတိုးနဲ႕ေနာ္၊ နာသြားမယ္”ဆိုၿပီးေဟာက္လိုက္တာ၊ ကြန္ဖူးေကာင္လဲ စက္ဘီးတိုက္မိနဲ႕ဒဏ္၊က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းကိုထိုးမယ့္လက္သီးကစက္ဘီးနဲ႕တိုက္လိုက္လို႕အရွိန္လြန္ၿပီၿပီးလမ္းမကိုသူဟာသူထိုးမိတာ
ေၾကာင့္လက္နာသြားေတာ့သူ႕အိတ္သူယူၿပီးၿပန္လစ္သြားပါတယ္။ က်ေနာ္တို႕မွာေတာ့ဟုိေကာင္ကို ၂ ခ်က္ေလာက္ထိုးမိသြား လို႕ နားရြက္ကြဲသြားတဲ့ကိစၥကိုဘယ္လိုလုပ္မလဲဆိုၿပီးေခါင္းစားက်န္ခဲ့ၾကတယ္။ က်ေနာ္သူငယ္ခ်င္းကေမးတယ္။ ေလထိုးတံနဲ႕ခ်ိန္ထားၿပီး ဟိုေကာင္ကေရွ႕ဆက္တိုးလာရင္ဘာလုပ္မွာလဲတဲ့၊ ေအးငါလဲေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ရင္တုန္ပန္းတုန္နဲ႕လုပ္မိလုပ္ရာလုပ္လိုက္တာ၊ တကယ္ေတာ့ဟိုေကာင္ေရွ႕တိုးလာရင္ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိဘူးကြဆိုေတာ့စိတ္ညစ္ေနရတဲ့အထဲရီၾကေမာၾကရေသးတယ္။ အဲ့ဒီသူငယ္ခ်င္းနဲ႕ညီအကိုအရင္းလိုခင္လြန္းေတာ့ေနာင္တခ်ိန္သူဘာပဲလုပ္လုပ္ကူညီလြန္းလို႕သူ႕အိမ္ကက်ေနာ့္ဆို black list လုပ္
ထားရတဲ့စီကိုေရာက္ေတာ့တယ္။သူနဲ႕ေပါင္းသင္းခဲ့တံုးကေကာင္းတာလုပ္ၿပီးယေန႕အခ်ိန္ထိအထံုတစ္ခုအေနနဲ႕လုပ္တဲ့တရားထိုင္တာကိုဒီသူငယ္ခ်င္းကစၿပီးမိတ္ဆက္ေပးခဲ့တာပါ။ ေနာက္ပိုင္းက်ေနာ္ၿမန္မာၿပည္ကမထြက္လာမီသူ႕ကိုၿမန္မာ့ေလေၾကာင္းမွာတြဲဖက္ ေလယာဥ္မွဴး အေနနဲ႕ေနာက္ဆံုးေတြ႕ခဲ့ၾကၿပီးယေန႕အထိၿပန္မေတြ႕ရေသးပါဘူး။ တစ္ေန႕ေန႕မွာေတာ့ၿပန္ဆံုလိမ့္ မယ္လို႕ ေမ်ွာ္လင့္ မိပါတယ္။

၉ တန္းႏွစ္အတန္းတင္စာေမးပြဲေၿဖေတာ့သခ်ၤာဘာသာမွာေတာ္ေတာ္ေလးကိုမေၿဖႏိုင္ပါဘူး။ က်မယ္လို႕ေတာင္ထင္မိတယ္။ သိတဲ့ အတိုင္းက်ေနာ္တို႕ၿမန္မာေတြယံုၾကည္တဲ့အတိုင္းကံၿမင့္ေနရင္အဆင္ေၿပႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့က်ေနာ္ကိုရင္သြားဝတ္ေန လိုက္တယ္ဗ်။ ကိုရင္ဝတ္ၿပီးေစာေစာကေၿပာခဲ့တဲ့သူငယ္ခ်င္းေၾကာင့္တရားထိုင္တာသိလာေတာ့တရားစခန္းတစ္ခုကိုသြားမယ္ဆိုၿပီးအိမ္နဲ႔လဲနီးတဲ့
တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းကမိုးကုတ္ဝိပႆနာတရားရိပ္သာမွာ ၂၁ရက္ထင္တယ္ကိုရင္ဝတ္ၿပီးတရားထိုင္ခဲ့တာက်ေနာ့္ဘဝမွာပထမဆံုး အခ်ိန္အၾကာဆံုး ကိုရင္ဝတ္ၿခင္းနဲ႕တရားရိပ္သာဝင္ဘူးၿခင္းပါပဲ။ ဝိပႆနာကိုနားလည္တာမလည္တာထက္ေနာင္တ ခ်ိန္မွာ ၿပဳလုပ္ ႏိုင္ဖို႕အတြက္မိ်ဳးေစ့ခ်မိတယ္လို႕ပဲကိုယ္ကိုကိုယ္ယံုၾကည္မိတယ္။ အဲ့ဒီတံုးကလုပ္ခဲ့လို႕ပဲေနာက္ပိုင္းက်ေနာ္ကိုရင္ဝတ္၊ ရဟန္းခံတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာေတာက္ေလွ်ာက္တရားရိပ္သာမွာပဲဆက္လုပ္ၿဖစ္သြားတာေနာက္ဆံုး ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ကရဟန္းခံခဲ့တဲ့အထိပါပဲ။

ဆက္ပါဦးမည္ .....